Hoi dames, 2,5 jaar geleden had ik een relatie met een man die mij gouden bergen beloofde. In januari werd ik zwanger en zijn advies was om het weg te laten halen, in dezelfde maand verloor ik mijn baan. Het kindje heb ik gehouden en tussendoor gewerkt. Nu is een aantal maanden geleden mijn contract niet verlengd en zit ik dus thuis. Verleden maand was mijn ex op bezoek en hebben we gemeenschap gehad (niet slim, ik weet het en ik vraag jullie dan ook om dit niet te benadrukken) en ja hoor, gelijk weer zwanger, nu dus ongeveer 5 weken. Waar ik nu mee zit, als ik het houd dan hoef ik helemaal niet van mijn ex te verwachten, dat heeft hij ook al gezegd. Ook is hij er nu al niet voor zijn andere zoon omdat hij, ben ik steeds meer van overtuigd, een dubbelleven heeft. De kans om te worden aangenomen is dan nihil waardoor mijn zoontje in januari van de opvang moet (wat hij heel leuk vind) omdat ik dat niet meer kan betalen en we zullen moeten verhuizen. Ik heb wel een inkomstenverzekering maar die loopt in januari af waardoor mijn inkomen 500 euro zakt. Als ik moet verhuizen, hoe dan? Als ze voor een huurwoning kijken naar mijn inkomen van 2014 of 2015 zit ik een stuk hoger dan 2016. Afgelopen dinsdag was ik bij Casa om de mogelijkheden te bespreken maar eerlijk, ik weet niet of ik daar wel toe in staat ben. Aan de andere kant weet ik ook niet of ik in staat ben om alles alleen te doen met een 2 jarige en een pasgeboren. Aanstaande dinsdag heb ik ook een afspraak bij het FIOM. Pfffff, heel verhaal geworden maar ik hoop dat iemand advies heeft voor me. Alvast bedankt.
Ik heb je een privé berichtje gestuurd. Je vast sterker dan je zelf nu beseft. Jij moet kiezen wat voor jou acceptabel is in deze situatie en dan kan niemand anders voor je besluiten. Ik denk dat de bergen nu hoger lijken dan dat ze zijn. Er is nog tijd een baan te vinden. En aan de andere kant niet dat je leven gemakkelijker wordt na een abortus waar je eigenlijk niet achter staat. Misschien eens praten met mensen in je omgeving. Je zal ongetwijfeld wel op wat onbegrip stuiten maar kom op niemand is van steen en je zal ook wel je behoeftes hebben. Gebruikte je wel AC? anders was het misschien wel slim geweest een MAP te slikken. Heel veel sterkte en weidsheid toe gewenst.
Heb zelf een ongewenste zwangerschap gehad van een jongen waar ik een kortstondige relatie mee had. Deze heb ik na lang wikken en wegen met 6 weken afgebroken. Ik zag niet hoe ik dit kind gelukkig kon maken met de fase waar ik op dat moment in leefde.
Heel veel sterkte! Als je denkt dat je je leven met 2 kinderen op de rit kan krijgen zou ik er gewoon voor gaan. Zo niet, dan zou ik goed nadenken in het belang van je eerste kindje.
ben je nou zwanger van diezelfde man? en dan per ongeluk zogezegd? het lijkt wel of je bewust weer zwanger wou worden. gezien je situatie zou ik daar toch niet mee doorgaan hoor. waarom niet wachten tot je een goede relatie hebt? en dan pas aan een kindje denken?
Wat een beoordelend berichtje zeg... Daar vraagt ze niet naar. Ik heb nu een zoontje van 2,5 en pasgeborene en met manlief erbij vind ik het persoonlijk best zwaar. Neemt niet weg dat het te doen is. Zoals al geopperd werd; kijk in je omgeving wie je kan helpen. Het zal zwaar zijn, maar als jij voor dit kindje en natuurlijk je zoontje wil gaan als gezin, doe dat dan! Waar een wil is, is een weg! Succes
mikjez dank je. Saar24..... Serieus? Het verhaal van de ezel en de steen gaat niet voor iedereen op. Ook ken ik mezelf, als ik besluit dit te beëindigen neem ik nooit meer een kindje uit schuldgevoel.
Bedankt voor het reageren maar ik neem het, na het lezen van jouw reacties op andere vrouwen, niet serieus. Misschien moet je niet zo hard oordelen. Ik lees dat je regelmatig jet commentaar geeft om zwangerschappen te beëindigen. Misschien heb je het zelf ooit meegemaakt en had je er geen problemen mee maar het is lang niet voor iedereen makkelijk. En wellicht heb je het nooit mee gemaakt, dan is het helemaal makkelijk oordelen.
Tsja, je kunt de jou onwelgevallige reacties niet serieus nemen natuurlijk... Maar kijk eens naar jezelf: om te beginnen al zwanger van een ongeschikte vent in een niet stabiele relatie, en verdorie, die fout maak je nog eens. Ik vind t echt onvoorstelbaar. En ook ik vind dat je het belang van het kind dat er al is goed moet inschatten. Hoe onmetelijk zwaar abortus me ook lijkt. Maar dat het zwaar is, dat is rot voor je, maar betekent niet dat je nu niet verantwoordelijk moet opstellen. Liever had je dat eerder gedaan natuurlijk, maar ja...
Ah fijn, nog iemand die makkelijk oordeeld. Dat het niet slim is oke, dat gaf ik zelf ook al aan maar waar lees jij dat, toen ik de eerste keer zwanger raakte, mijn relatie niet stabiel was? Ik vroeg om advies, niet om een wijzend vingertje van een of andere toetsenbordheldin.
De omschrijving 'iemand die mij gouden bergen beloofde' is niet positief te noemen. En verder... Ga vooral je gang met ruzie zoeken joh. Alles beter dan je verantwoordelijkheid nemen.
Juist, gouden bergen. Voor mij was het op dat moment een goede relatie, achteraf niet. Verder maak ik helemaal geen ruzie. Jammer dat jij blijkbaar wel kritisch mag zijn maar iemand anders naar jou niet.
Wow, inderdaad opvallend zeg al die reacties vrijwel alleen daarop gericht @ TS: los van de huisvesting en inkomen, zou je het kindje willen houden? Ik denk dat dat een eerste overweging moet zijn. Zou je vol liefde voor die twee kindjes willen zorgen, of zie je dat totaal niet zitten? Je hebt nog best de tijd om de rest op de rit te kunnen krijgen.. Of dit in ieder geval heel hard te proberen, toch?
Wat naar dat geoordeel zeg. Shit happens en het gaat er nu niet om wat ze nu al had moeten doen of wat slim was geweest, maar wat nu op dit moment volgens ons het beste is om te doen. Meedenken, niet nog even confronteren met de lastige situatie. Anyway, ik heb hier totáál geen ervaring mee, maar ik wil je sterkte wensen. Een abortus lijkt me ontiegelijk moeilijk te verwerken, maar ik begrijp je overweging ook heel goed. Het lijkt me slim om dit allemaal eens op een rijtje te zetten: wat kun jij voor je twee kleintjes betekenen en hoe kun je dingen voor elkaar krijgen? Kun je ze het (stabiele) thuisleven geven dat je voor ze wenst of niet? Als je het echt wilt lukt het vast, maar je moet goed nadenken over hoe je dat voor elkaar gaat boksen en of dat realistisch is. Heb je iemand anders om hierover mee te praten? Ik weet niet hoe die klinieken werken, maar is er iemand die onafhankelijk met je mee kan denken over jouw specifieke situatie en die oog heeft voor jouw gevoelens en wensen? Iets als een sociaal hulpverlener lijkt me niet zo'n gek idee. Ik hoop dat je hier wat aan hebt..
Mensen mogen gerust kritisch zijn naar mij, maar jij hebt daar niet echt aanleiding toe. Jij plaatst een topic omdat je er een potje van maakt en gaat vervolgens lopen briesen als iemand daar iets van zegt. Maar ja, zo werkt het op een forum. Ik reageer op jouw situatie en of mijn mening jou nou welgevallig is of niet, dat interesseert me niet zo. Ik zou het begrijpen als abortus je te zwaar is, maar je moet je echt goed afvragen of je het aan gaat kunnen en of het eerlijk is naar je oudste. En ik blijf het echt onbegrijpelijk vinden dat je jezelf nogmaals hebt laten bezwangeren door die lamstraal. Ook mij bekruipt dan het gevoel dat je misschien stiekem ergens wel graag een tweede wilde. Anders doe je zoiets toch niet?
Dan inderdaad zoals Maansneeuw oppert gaan praten met een maatschappelijk werker bijv. Die kan samen met jou kijken naar de mogelijkheden en problemen, om zo hopelijk samen tot oplossingen te kunnen komen. Maar je had al een afspraak bij FIOM begreep ik, die zullen denk ik ook hele goede hulp kunnen bieden bij alles op een rijtje krijgen en je eventueel door kunnen verwijzen naar andere hulp.
Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen. Het lijkt me geen gemakkelijke situatie. Wellicht dat je ook aan andere opties kunt denken als je een keuze hebt gemaakt. Abortus is niet de enige optie als je niet zelf voor het kindje kan zorgen. Je zou ook voor adoptie kunnen gaan als het zelf opvoeden geen mogelijkheid is. Wellicht dat je je kleintje dan toch op kunt zien groeien al is het van een afstand.
Helemaal mee eens. Het komt over alsof je niet helemaal per ongeluk zwanger bent geraakt. Denk aan je oudste, vind een stabiele relatie en denk tegen die tijd pas weer eens aan een tweede..