Ik had deze ochtend mijn na-controle omdat ik 6 weken geleden ben gecuretteerd. De afspraak begon goed. Ik kreeg een inwendige onderzoekje en alles was prima in orde. Ik heel blij natuurlijk. Daarna viel ik gelijk met de deur in huis en vroeg of en wanneer we met IUI konden beginnen. Toen keek ze mij aan en zei 'nou, niet meteen want je kan zwanger worden'..... Ik keek haar aan en ik dacht in mezelf 'oh mijn God....ze meent het'.... Ik zei 'oh, en wanneer had u dan in gedachten'. Toen zei ze heel koeltjes dat we het weer een half jaar zelf moesten proberen. Ik dacht dat ik echt een zenuwinzinking kreeg. Dit had ik ècht niet verwacht. Zowzio leek het net alsof ze geen tijd voor me had. Ik had een vragenlijstje gemaakt omdat ik nog wat dingen had die ik wilde vragen. En daar kwam ik al helemààl niet aan toe. De reden waarom ze dus niet gelijk met IUI wil beginnen is 1. Omdat we zelf zwanger kunnen worden (jah, na 2 jaar pas!) en 2. Ze zegt misschien als we je gaan behandelen kan dit jùist averechts werken. Ik dacht hoezo, gaan de zaadjes weer terug zwemmen ofzo?! Ik ben echt hèèl hèèl teleurgesteld. Wat een onbegrip zeg. Ik wordt hier gewoon zo verschrikkelijk moedeloos van.... Ze zag echt aan mij dat ik het er totaal niet mee eens was en daarom gaat ze het 'in de groep gooien' en kijken wat haar andere collega's ervan vinden. Volgende week maandag krijg ik dat dus te horen. Grt Vanilia
Ohh nee dat meen je niet! Kan ze niet alleen een beslissing nemen? Waarom moet ze nou perse met andere collega's gaan overleggen hierover. Zij is degene die overal toestemming voor kan geven.. Pff, ik vind het echt onwijs vervelend voor je Vanilia, ik had echt gehoopt dat je wel gelijk door mocht met IUI! Maar hoop dat je alsnog door mag met IUI!
jeetje zeg,begrijpt ze dan niet hoe het is?balen!Snap niet hoe het averechts zou werken? Ik hoop het beste voor je,maandag. Laat je nog even wete het is afgelopen?
lieve vanilia nou, wat een houding van je gyn zeg ... precies alsof je nog niet lang genoeg bezig bent ... komaan! zou je geen andere gyn kunnen raadplegen (via je ha of zo?). veel goeie moed! ik duim voor je! mirza
jeetje zeg..... wat willen ze nu dan.... na 2 jaar eindelijk zwanger... ik snap dat gewoon niet, jij bent toch degene om wie het draait... ppffff kan me voorstellen dat je dit gedoe helemaal zat bent.. veel liefs Jose
Wat een klap zeg! Alsof je nog niet genoeg mee hebt gemaakt! Zelfs als je spontaan zwanger bent geworden (na 2 jaar), wil dat toch niet zeggen dat het nu gelijk weer gebeurt? Als ze nou nee zeggen, zou ik inderdaad zeggen: nieuw ziekenhuis proberen. Ze denken er toch overal anders over. Sterkte!
Lieve meiden, Ik probeer mezelf op te peppen elke dag weer. Elke keer denk ik het gaat goed komen... En dan zoiets. Alsof de de miskraam inderdaad niet al erg genoeg was krijg ik ook nog een trap na. Ik begrijp het gewoon niet meer. Ik vind het zo oneerlijk dat ik gewoon simpelweg naar huis wordt gestuurd met zo'n laf argument. Maar ik ben nog niet klaar met haar. Maandag ga ik het zien hoe ik er echt voor sta. Ik hou jullie zeker op de hoogte. Joseetje, gefeliciteerd meid! Hartstikke leuk. Liefs Vanilia
OMG, wat vreselijk zeg. Ik kan met het wel indenken dat het als een trap na voelt, en dan heb ik het nog niet eens mee gemaakt... Kom op na 2 jaar dan moet je toch verder kunnen met iui, heb er gewoon geen woorden voor. Heel veel sterkte, en een hele dikke knuffel in deze moeilijke tijd... Liefs C.G.
Vanillia, sprakeloos ben ik ervan. Ik snap heus wel dat artsen op een gegeven moment eelt op de ziel moeten krijgen, anders gaan ze eraan onderdoor. Maar soms heb ik het gevoel dat ze totaal niet willen begrijpen wat dit met je doet. Moet je nu een half jaar in onzekerheid verder gaan proberen? Dat is volgens mij sowieso al helemaal geen goede basis met alle stress en teleurstelling die het met zich meebrengt. En ja je kan zwanger raken, maar God het heeft wel 2 jaar geduurd. Je hebt je portie wel gehad. Wat ik verder wel weet is dat ze dit soort beslissingen in een team nemen. Althans zo werkt het wel in het AMC, dus de IVF arts neemt zelf niet de beslissing. Maar ik vind wel dat je met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
Het is jammer dat je niet meer uitleg hebt gekregen. Kan me voorstellen dat je gefrustreerd raakt doordat jullie niet met IUI kunnen starten. Je bent zwanger geweest... wat is het dat je tegenstaat zelf nog een half jaar te proberen?
Wat herkenbaar zeg! Ik slik sinds 1 jaar Clomid en ben in ronde 3 zwanger geworden maar miskraam in januari. Nu dacht ik vorige maand: we zijn nu 2 jaar bezig en dus mag ik vast door met behandelingen... maar nee, weer een aantal maanden wachten want het is toch al een keer gelukt met Clomid, dus het kan wel! Het is (medisch gezien) begrijpelijk maar emotioneel is het gewoon verschrikkelijk zwaar! Heel veel sterkte meid!
Vanilia, wat een ontzettende teleurstelling zeg!! Er zijn zelfs mensen spontaan zwanger geworden die medisch gezien opgegeven waren. Er is overduidelijk sprake bij jou van een verminderde vruchtbaarheid, en een behandeling zou je daarbij kunnen helpen. Alle pco meiden, zoals ik zouden theoretisch gezien ook spontaan zwanger kunnen worden want we zijn verminderd vruchtbaar. Niet onvruchtbaar!! Moeten we dan maar eeuwig wachten? Nou meis, ik hoop dat je maandag te horen krijgt dat ze een collega heeft die het met je eens is. Sterkte! x Guaya
Lieve meiden, Bedankt voor jullie begrip. Ik dacht wordt ik nou gek of is het echt redelijk dat ik een half jaar moet wachen voor behandeling? Maar ik vindt het dus helemaal niet redelijk; uit allebei de zaadonderzoeken van mijn man kwam naar voren dat hij traag zaad heeft. Dit vertelde mijn huisdokter destijds. De gyn daarentegen sprak dit tegen. Blijkbaar omdat de hoeveelheid zaad veel was en dit vond ze 'compenserend'. Dus het zou ons wel moeten lukken om zonder hulp zwanger te worden. En na 2 jaar dan eindelijk zwanger. Maar miskraam... Ik vind dat we gewoon recht hebben op IUI. Er is tenslotte 'bewijs' dat mijn man traag zaad heeft. En als wij na geregeld klussen pas 2 jaar later zwanger worden dan ben ik ook echt wel overtuigt dat er inderdaad sprake is van traag zaad. En nu worden we gewoon naar huis gestuurd omdat we èèn keer een gelukstreffer hebben gehad in al die 2 jaar tijd?! Het lijkt net alsof ik 'gestraft' wordt omdat ik zwanger ben geweest. En er wordt niet naar het totaal plaatje erom heen gekeken.... wat het psygisch met je doet. Voor mij zijn die 6 maanden kostbare maanden en mijn gyn gooit dat nu gewoon weg. Zo voelt dat gewoon nu.
hoi hoi kl*te zeg, vind eigenlijk niet dat artsen er zomaar vanuit moeten gaan dat het wel een keertje raak zou zijn, kom op zeg, na 2 jaar! Als ik in jouw schoenen stond, en het zou me niet aanstaan, zou ik voor een second opinion gaan in een ander ziekenhuis. veel sterkte!
Jeetje...nou, dat is ook echt van de koude kermis thuiskomen zeg! Kan me levendig voorstellen dat dit niet is waar je op gerekend had zeg! Nog even en het moet een nadeel zijn dat je spontaan zwanger bent geworden: eigen schuld dikke bult! Kan me haast niet voorstellen dat ze deze beslissing niet heroverwegen.... Ik hoop in elk geval dat ze zelf ook in gaan zien dat dit toch niet de bedoeling kan en mag zijn!
Hoi Vanilia, Ik heb maandag iets soortgelijks meegemaakt... We moesten 13 okt heen voor het resultatengesprek en ze zal met ons de behandeling doornemen (waarschijnlijk IUI, heeft ze al vanaf gesprek 1 laten doorschemeren). Ik was enorm zenuwachtig, en ging ervan uit dat wij snel konden beginnen met de behandeling. Echter bleek uit de onderzoeken dat ik helemaal gezond ben (ben ook héél erg blij mee) en dat wij volgens een "rekenmodel" op 40% uitkomen, en als je op 30% of minder uitkomt mag je direct beginnen met IUI. Echter zijn wij zelf al 2 jaar bezig en de huisarts heeft ook aangegeven dat het niet klopt dat zo'n jong stel (nu 25 en 27 jaar) er zo lang over doet om zwanger te worden. Uit 3 zaadonderzoeken is gebleken dat er maar 10/15% van de zaadjes in leven zijn. Het laatste onderzoek was zelf nog slechter! Op het moment dat ze vertelde dat wij een kans hebben om zelf zwanger te worden, schoot ik vol. Inderdaad een complete zenuwinzinking! Ik kwam niet meer uit mijn vragen, zo overstuur was ik. Nu moeten we eind november voor een 4e (!) zaadonderzoek en als dat in haar ogen "redelijk" is gaan we over een half jaar pas verder kijken. Daar komt bij dat ik al vanaf het eerste bezoek bij de fertiliteitsarts het gevoel heb gehad dat ze ons niet serieus nam... Ook was ze altijd zeer slecht voorbereid als wij op consult kwamen (zoals maandag zeggen dat er maar twee zaadonderzoeken heeft plaatsgevonden, terwijl het er drie zijn :x ) Een klein maar niet onbelangrijk puntje wat er nog bijkomt is dat de eerste 2 onderzoeken via de huisarts liepen en daar ons werd gezegd dat de kans om zwanger te worden bijna nihil is. De fertiliteitsarts ontkent dit en zegt dat de huisarts met waarden van 10 jaar terug rekent! Dit lijkt mij heel sterk... : : (heel herkenbaar!) Ik ben nu zo boos en verdrietig. Je staat met je rug tegen de muur... Je ondergaat al die onderzoeken, je toont goede wil en er worden beloftes gedaan en vervolgen wordt je naar huis gestuurd met iets waar je helemaal niks mee kan! Morgen heb ik een afsprak met de huisarts, omdat ik graag wil weten wat zij van de gang van zaken vind. Ik zit te denken over een second opinion maar mijn vriend wil even rust, wat ik ook wel begrijp. Op dit moment heb ik het gevoel dat ik in een nare droom leef. Ik ben gebroken... Lisszy
Lisszy, je moet zeker om een second opinion vragen! Toen wij voor het eerst naar de gyn gingen hadden ze bij mij een inwendig onderzoek gedaan en bij mijn man een zaadonderzoek. Alles was heel goed en we werden naar huis gestuurd, we moesten het nog een jaar proberen en pas na 2 jaar zelf proberen mochten we verder met de onderzoeken. We kregen een second opinion via onze huisarts en zijn beland in het ziekenhuis waar we nu lopen. Een hele aardige gyn. en zij heeft gelijk nogmaals alle onderzoeken gestart. Zaad opnieuw testen was niet nodig, we hadden de uitslagen nog. En die waren goed. Kreeg gelijk een HSG en na 3 maanden wachten een kijkoperatie. Nu zijn we een maand verder en mogen we starten met IUI. Zij heeft bij ons de diagnose onverklaarbaar kinderloosheid vastgesteld. Ondanks dat alles goed is geeft ze ons gewoon de kans om IUI te ondergaan. Ook al zijn we nog geen 2 jaar bezig met zwanger worden.. Kan je nagaan, je moet eerst 2 jaar proberen, daarna duurt het zeker nog een half jaar voor alle onderzoeken rond zijn en dan mag je starten met een behandeling, je bent dan gewoon 2.5 jaar verder om echt ergens aan te kunnen beginnen. Dat is echt lang!
Vanaf gister maalt het al de hele tijd door mijn hoofd. Ik heb zelfs niet kunnen slapen omdat de woorden van de gyn door mijn hoofd galmden de hele nacht Hoe meer ik er over nadenk des te kwader ik wordt. Je wordt letterlijk aan je lot overgelaten terwijl het heel duidelijk is dat er wel degelijk iets aan de hand is. Lisszy, wat gemeen he dat het ziekenhuis doet voorkomen alsof bij jullie volop de zon schijnt en dat het prima moet lukken en dat het waarschijnlijk gewoon 'pech' is? Ik vind 2 jaar gewoon abnormaal lang om nog stèèds niet met behandeling te mogen beginnen! Enise, ik ben hartstikke blij dat jij wèl een gyn hebt die jou begrijpt! Heel erg bedankt allemaal voor jullie steun. Ik voel me best down op het moment maar meer dan dat ben ik gewoon echt boos. Liefs.
Hoi Vanilia, Het IS ook belachelijk dat er in de zorg met 2 maten wordt gemeten, wat de ene arts wel redelijk vind, vind de andere belachelijk. Dus ik zou zeggen: second opinion als ze geen ja gaan zeggen! Dat recht heb je gelukkig in nederland en word ook netjes vergoed. Je hebt niks te verliezen! Trouwens, ik weet precies hoe je je voelt als je zegt dat het lijkt alsof je gestraft bent dan je zwanger bent geworden. Eerst mag je de pijn van de miskraam verwerken en dan krijg je dit ook nog even voor je kiezen. Ik voel me precies zo. Succes meid!