Hoi meiden, Ik heb een tijdje geleden in een topic (weet niet meer welke) verteld dat ik tante wordt. Toen baalde ik als een stekker, want zij (vriendin van broertje van mijn vriend) was net een maandje of 2-3 gestopt met de pil. (en ik toen alweer 9 maanden) Ik kreeg toen het gevoel dat zij met een competitie bezig waren (door opmerkingen en steken onder water enzo). Wij waren ook de laatsten die het hoorden (na de aanstaande opa's en oma's en hun 'beste' vrienden, waarvan ik een sterk vermoeden heb dat die vrienden ook peetoom en peettante gaan worden - sucks big time! dacht ik toen) Toen zij 4 december bij de gyn hartactiviteit zagen (ze was toen precies 7 weken) en ik op die dag weer ongi werd, kon wel helemaal door de grond zakken. Ik was heel blij voor hun, maar ondertussen dacht ik iets anders... ik geef eerlijk toe dat ik stikjaloers was. Afgelopen kerst heb ik voor hun wat kleinigheidjes gekocht voor de kleine (rompertjes, spuugdoekjes en een mutsje) om iig mijn beste kant te laten zien en het zo toch een plekje te geven voor mezelf. Het ging toen al beter met de jaloesie-gevoelens, maar ik moest nog iets extra's doen vond ik. Alleen kon ik er nog niet zo goed tegen dat ze (naar mijn mening) te overdreven deed mbt haar klachten. Om de 10 minuten begon ze er weer over, dat ze zo beroerd was enzo. Ik werd er echt zo moe van. En toen vanmorgen.... mijn vriend riep me (ik lag nog in bed, hij zat te computeren) dat ik ff moest komen. Hij zat te msnnen met haar en zij had een vraag: WILLEN JULLIE ONZE GETUIGEN ZIJN, WANT WIJ GAAN TROUWEN! *slik* natuurlijk! Ze gaan het ons nog officieel vragen, maar ze kon het niet meer voor zich houden. (overigens waren wij weer de laatsten die het nieuws te horen kregen, maar dat ter zijde). Ineens ging de knop om bij mij... wat ben ik superblij voor hun! Ze willen getrouwd zijn voordat de baby er is. Dus VOOR eind juli... wel kortdag, maar ze houden het ook simpel. (dat is wat ze nu zeggen, maar ik zie dat nog wel veranderen ) Ik zit hier nog met tranen in mn ogen... ik mag getuige zijn! Wat een EER! Het maakt mij nu ook geen donder meer uit of ik wel of geen peettante ga worden, want dit vind ik ook een grote eer! IK BEN ZO BLIJ IK BEN ZO BLIJ! (en nu maar hopen dat ik ook met een bolle buik op die bruiloft kan verschijnen!) Dat moest ik ff kwijt hoor!
Oh meid, wat ben ik blij te lezen dat je het gevoel hebt de situatie aan te kunnen! Het is allemaal ook heel oneerlijk en gemeen voor je gevoel. Het leven gaat door, ondanks je eigen verdriet en gemis. Goed dat je de draad probeert op te pakken en blij voor ze kan zijn. Geloof me, ik herken je gevoel. Veel plezier met het voorbereiden van het huwelijk en leef lekker naar de geboorte toe. Jullie geluk zal volgen! Liefs Elmo
Realtjuh, Ik kan me je gevoelens heel goed voorstellen, en het is heel menselijk dat je je zo voelt. Des te knapper dat je die knop hebt kunnen omzetten. Ik zelf mag dan niet klagen hoe het bij mij gegaan is.....maar ik had al anderhalf jaar een kinderwens maar mijn man ( nog) niet, en als je dan mensen uit je omgeving erover hoort enzo..... Ik begrijp je helemaal.
Hartstikke leuk! Ik hoop dat je inderdaad ook met een bolle buik mag verschijnen. Ik zelf probeer altijd mijn hoop vast te houden door te denken, voor iedereen komt de tijd wel, bij de ene wat eerder als de ander. Ik zal voor je duimen. Grtz. Ine
Ik ben nu ook van plan om haar mee te nemen naar de 9 maanden beurs. (heb ik er ook nog wat aan hihi)
Leuk inititatief meid..maarre...weet je zeker dat je dat aankan? Ik moet er niet aan denken....hihi (echt niet hoor). Ik vind het idee hartstikke lief!
Daar zeg je wat Elmo... geen idee... op het moment vind ik het alleen maar leuk en kriebelt het bij mij om gewoon lekker op die beurs met haar rond te huppelen.
Leuk. Ben blij dat je gevoelens omgedraaid zijn, hoop dat dat bij mij ook nog een keer gaat gebeuren.. ik zit nu ongeveer in hetzelfde schuitje als wat jij toen zat, heb ook wat kleinigheidjes gekocht voor ze met de kerst maar had het er wel goed moeilijk mee. zeker omdat ze nu een buikje begint te krijgen en je er dus niet meer omheen kan.. Nou is mijn band met haar nooit zo goed geweest maar hoop dat ik op een dag ook echt blij voor hun kan zijn. ( ben alleen bang dat die dag pas komt als ik zelf een positieve test in handen heb :S) Vind het een goed idee om naar de 9 maandenbeurs te gaan. ik zelf ben naar de jonge gezinnenbeurs geweest en heb een leuke dag gehad en een hoop nieuwe dingen gezien/geleerd. Veel plezier xxx
Ik zal het met tijden heus nog wel moeilijk hebben hoor... maar ik kan niet bij de pakken neer blijven zitten.. toch? Ik kan er nu toch niet meer omheen dat zij zwanger is... zeker niet als ze straks een buikie heeft... Het is nu eenmaal zo en ik heb nu voor mezelf ff een manier gevonden om ermee om te gaan. Als het niet goed gaat, merken we dat vanzelf
Dat jullie de laatsten zijn die dat soort dingen te horen krijgen, is waars niet lullig bedoeld. Je kunt 100en redenen hebben waarom jullie nu weer later dan anderen op de hoogte zijn gebracht... Ik heb n zusje die zich altijd opstelt in de trent van: iedereen weet het al en nu horen wij het pas. Alsof ze ergens slachtoffer van zijn geworden. Dat is best lastig, want als we iets te melden hebben, zijn we meer met hen bezig, dan met het leuke nieuws zelf. Ik zeg niet dat jullie het zelfde zijn hoor. Dus trek die schoen pas aan als ie je past, hihi, zoniet dan heb ik gewoon een leuk stukje tekst getikt hier. Iig gefeliciteerd met gevraagd worden getuige te zijn.
@minni, Daar heb je ook wel gelijk in natuurlijk, maar zo zie ik het wel. Ik heb daar natuurlijk ook niets van gezegd, dus dat laat ik ook maar zo. Tis tenslotte mijn probleem (gevoel/gedachte), niet die van hun en daar hoeven ze dan ook geen rekening mee te houden natuurlijk. Ik moet daar gewoon zelf mee leren omgaan.
Hey Realtjuh, Ik kan me jou gevoelens zo goed voorstellen! Ik heb namelijk precies hetzelfde meegemaakt afgelopen zomer. Mijn broer en zijn vriendin zijn zwanger geworden bij poging 1, in de maand na mijn curretage (ivm missed abortion). Wij zijn al ruim een jaar bezig om zwanger te worden, dus ik vond dit nieuws ook moeilijk te verkroppen. Ze begrepen dit gelukkig wel! Ik heb niet naar hun echovideo gekeken (dat trok ik op dat moment echt even niet) en zij hebben zich ook nooit opgedrongen. Om hen te laten zien dat ik het ze echt wel gun, heb ik met de feestdagen allemaal cadeau's gekocht die iets met de baby te maken hebben. Ze waren hier erg blij mee. Toch vind ik het heel moeilijk om mijn schoonzus met haar dikke buik te zien lopen. Het maakt mij heel verdrietig. Bovendien vind ik het heel erg dat we deze periode nu niet met elkaar kunnen delen. Ik doe echt mijn best, maar het blijft lastig. Ik vind het super dat jij je er zo goed oveheen hebt kunnen zetten! Ik hoop dat ik dat ook snel kan. Liefs, Maartje
@Maartje, het gaat allemaal wel met ups en downs hoor. Niet dat ik het nu ineens helemaal goed vind. Ik kan het een plaatsje geven, maar er zullen heus nog wel voorvallen komen waar ik me geen raad mee weet. De toekomst zal het uitwijzen. Ik kan iig al wel gewoon blij voor hun zijn, dat was in het begin echt niet zo. (ik had bij het zwangernieuws tegen mijn vriend de opmerking gemaakt: "Heeft ze het verdorie toch voor elkaar!", dus ja )
@Realtjuh; laten we hopen dat ik dan ook snel ups tussen de downs krijg Onze reactie is ongeveer hetzelfde geweest. Ik was zo verdrietig en boos! Mijn broer heeft een half jaar ervoor nog tegen mij gezegd dat hij nog niet toe was aan kinderen. En nou weet ik best dat die gevoelens kunnen veranderen, maar ze hadden me best ff kunnen waarschuwen. Ze zijn namelijk heel nauw betrokken geweest bij mijn missed abortion en alle onzekerheid die daar aan vooraf ging. Het lijkt wel of bij sommige mensen alles vanzelf gaat ofzo. Ik heb op dit moment drie zwangere of net bevallen vriendinnen, die allemaal in een keer zwanger waren! Maargoed, onze tijd komt nog wel!
Dat weet ik zeker... is het niet nu, dan wel over een tijdje... en is het niet op de natuurlijke manier, dan wel met behulp van een leger artsen! Niet te hopen natuurlijk... en we gaannatuurlijk ook niet van het slechtste scenario uit (helemaal geen kans bedoel ik dan) Want we moeten wel positief blijven!