Sorry dames, weer een schoonmoeder topic. Moet even mijn hart luchten. Heb een heel stuk gebackspaced want het was een erg lang verhaal. Maar lang verhaal kort(er), ze waren op zn zacht gezegd niet echt blij met mijn zwangerschap. Ze hebben niet eens even naar de 20 weken echo geïnformeerd! Ze hebben immers al klein kinderen. En zo in een keer, begon de bemoeienis. Met kerst hebben we een campingbedje gekocht, zodat hij daar lekker in kon liggen als de we hele dag bij ouders/schoonouders waren. Word ze boos, maar dan ook echt boos dat we dat hadden gekocht, want zij had er nog wel 1 op zolder liggen, en we hadden eerst haar moeten bellen of zij er nog 1 had. Dus, ik zeg als we dat hadden geweten had ik wel eerst gevraagd ja. Zeikt ze dus gewoon echt de hele dag door. Terwijl wij vol trots het bedje wouden laten zien en het bedje niet alleen voor hun. Maar goed! Het bedje moest dus in elkaar, je trekt hem dus aan 2 kanten tegelijk omhoog anders doet ie het niet. Ik zeg dat 5x, nog probeert ze het anders, en het lukt niet natuurlijk. Dus, ik wil het proberen, gooit ze haar kont er tussen zegt ze "...naamvriendlief, moet het maar doen' die was op dat moment even wat ophalen. Ik zeg 100.000 keer, hij mag geen lange vingers, nog elke keer aahhh mag hij geen lang vingers of een meelkoekje? NEE, hij heeft bambix koekjes en that's it. Geef ik hem een broodje, omdat hij dat moet leren eten. Krijg ik gezeik dat hij maar droog brood krijgt. Had ik hem leuke kleurtjes aangetrokken met spijkerbroekje, vonden ze dat maar stom want dat lijkt zo oud. Bellen we vol trots dat hij groente eet, zeggen ze 'kan hij al lopen? wil je hem zo snel groot hebben?' Ze hebben het serieus een keer gepresteerd om te discussiëren over zijn geboorte datum. Ik ben normaal heel erg vriendelijk, maar nu kon ik het niet laten om te antwoorden met 'ik weet toch ****** wel wanneer mijn eigen kind geboren is?' en toen was het.. we zullen het thuis wel even in de agenda na kijken. Nou ja zeg. En als klapper op de vuurpijl gingen we zondag met de hele familie lunchen. Wij dus, schoonouders en zus, zwager + 2 puber kids. Ik zag de bui al hangen en heb gezegd dan breng ik hem naar mijn ouders. Maar nee, hij moest met alle geweld mee. Dus, hij maar weer mee. Dus wij parkeren de kinderwagen bij ons de in buurt, kan hij lekker slapen als hij moe word. Ja niet dus. Binnen 1 minuut had schoonzus hem uit de kinderwagen getrokken en zit er ongeveer een half uur mee opschoot. Was lopend buffet, dus ze moest hem wel een keer weggeven. Dus ik pak hem weer aan en wrijft in zijn ogen. Ik leg hem weg, gaat ze de hele tijd boven de kinderwagen hangen. Hij huilt, ik pak hem op en geef hem even aan vriendlief. Word schoonmoeder boos dat ze hem niet als eerste krijgt, net alsof dat mijn schuld is. Vriendlief staat hem af (let op hij was al erg moe) en we hebben hem niet weer gekregen! 1,5 uur later was hij zo hard aan het huilen dat het hele restaurant zat te kijken. Mijn arme schat was compleet overstuur, ik stond compleet machteloos, want wou niemand voor het hoofd stoten en zij blijven hem maar vast houden grappig te proberen te doen etc. Want tja' dat ik de hele tijd zeg dat hij moe is, zal wel niet. Het was daar te warm, hij had honger, maar moe kon het niet wezen. Ze zijn erg snel voor het heeft gestoten dus heb me maar stil gehouden maar heb daar spijt van. Uiteindelijk zijn we eerder gegaan maar het kwaad was al geschiet. Ik voel me zo niet serieus genomen. Als ik zeg dat hij moe is en of ze hem met rust willen laten in de kinderwagen kunnen ze dat toch gewoon doen? Ik voel me ook een vreselijke slechte moeder, ik moet hem immers beschermen. Vriendlief ziet het allemaal anders en noemt het overenthousiast van hun kant en ik moet maar anders gaan denken. Maar ik word er wel ongelukkig van. Ik weet zeker als ik er met hun over probeer te praten dat ze de slachtoffer rol aannemen en het uitloopt een fiasco. Meiden, oprecht, stel ik me aan? Of begint het uit de hand te lopen?
Heel herkenbaar! Hier is het nu na bijna 3 jaar zo uit de klauwen gelopen dat zelfs manlief het helemaal spuugzat is en het contact verbroken heeft. Let wel, hier zat nog meer aan vast en manlief heeft volgens schoonloeder na 32 jaar nog steeds geen eigen mening, die hij dus ook niet mag uiten van haar. Dit was hij dus helemaal zat. Wens je heel veel sterkte, weet hoeveel stress en ruzie onderling met man/vriend het op kan leveren.
Je stelt je echt niet aan!! OMG....hier hetzelfde.... Alleen ik bijt van me af en als mijn meisje moe is blijft bij mij of mijn man. Ook als ze huilerig is omdat het even te druk is ofzo blijft ze ook lekker bij mij. Het is mijn kind en ik bepaal wat daarmee gebeurd. Ik ga haar ook niet wakker houden als mijn schoonouders of wie dan ook langs wilt komen, moe is moe. Over de lange vingers, hier toevallig vd week ook gevraagt. Ik zei gelijk: Nee dat mag ze nog niet. Dit kwam vrij duidelijk over en maar goed dat ze het eerst vroeg want madam had dus lange vingers in huis gehaald. Meid kom voor jezelf en je kindje op. Of ze nu snel voor het hoofd gestoten zijn of niet. JIJ bepaald hoe of wat met je kindje. Praat erover met je man/vriend want hierdoor hebben mijn man en ik regelmatig woordenwisseling en de spanning en stress is ook niet goed hierdoor. Maak samen afspraken over vasthouden e.d Mijn man was eerst ook beschermend naar zijn ouders toe maar dat is nu bijgedraait. We hebben duidelijk afspraken gemaakt en dat werkt echt, ook voor onze spanning.
meis geloof mij vanaf mijn 15e kom ik daar over de vloer en pikte ik veel en mijn meisje was 1 jaar en het was gedaan met de lol wij hebben gelukkig geen contakt meer
Meid, ik zeg maar 1 ding. Jij bent zijn moeder en jij weet wat het beste is voor je kind. En als het moe is en jij wilt hem in de wagen leggen, dan doe je dat. En stoot je dan iemand voor het hoofd, so be it. Jammer dan voor hun. Ik doe dat ook (nu loopt het hier gelukkig nooit zo uit de hand en is men in mijn omgeving over het algemeen erg begripvol als het gaat om onxze dochter/opvoeding). Als mijn dochter moe is of wat dan ook en ik wil dat ze bij mij op schoot blijft dan gebeurt dat gewoon (vroeger wel meer dan nu, nu loopt ze zelf en wil alleen maar weg van mama... pfff zelfstandigheidsfase ofzo...) Maar goed, zeker toen ze nog zo klein was, als het druk was, veel mensen, dan bleef ze gewoon bij mij. IK bepaalde wat er met haar gebeurde en wie haar vasthield. En niemand anders. En is iemand het er niet mee eens, jammer dan. JIJ bent zijn moeder en inderdaad, JIJ moet hem beschermen en dus lekker bij jezelf houden. Succes!
Niet zo extreem als bij jou maar zo ging t hier ook n beetje.. Gelukkig weten ze inmiddels dat ik niet op mn bekkie gevallen ben &dat mijn kind opgevoed word door dr ouders &niet door dr grootouders.. Het is misschien niet leuk voor hun als jij er iets van zegt maar je moet t maar de rest van je leven zo zien uit te houden.. Nou dan mag ik echt zware medicatie...
nou... ik denk dat jij vooral op je strepen moet gaan staan. Jij laat je zo behandelen. Als dit zou gebeuren bij mij (bij het etentje) dan had ik hem gewoon uit dr handen gepakt en in zijn wagen gelegd. Mochten ze hem weer uit de wagen pakken had ik ze het verboden. Deed ze het toch, was ik weggegaan. Persoonlijk vind ik het ook maar slap van jouw vriend dat hij niet ingegrepen heeft. Hij had zijn moeder al lang tot de orde moeten roepen.
Nou zeg wat een verhaal! kom op en zeg er iets van anders wordt het steeds erger.. Het is jullie kindje! Ik heb vanaf begin af aan mijn mening hierover gegeven tegenover mijn ouders en schoonouders...
Ik denk dat veel mensen er wel iets zullen herkennen. Laat ik het zo zeggen, vaak moet je niet alleen je eigen kind opvoeden, maar ook een deel van de familie...sterkte... Het tovermiddel hier heette draagdoek...ze moeten wel heel veel guts hebben willen ze je kind daar uit proberen te plukken!
Ik herken het zelf gelukkig helemaal niet, het lijkt me namelijk ontzettend vervelend om niet serieus genomen te worden door (schoon)ouders. Ik ken je natuurlijk niet, maar is het mogelijk dat je schoonouders merken dat je misschien wat onzeker bent en dat zij daardoor denken makkelijk over je heen kunnen lopen? Mijn ervaring is dat als je met enige autoriteit aankondigt dat je kindje moe is en in de wandelwagen gaat, mensen daar moeilijk tegen in kunnen gaan. Het zou het fijnst zijn als je man/vriend je steunt, samen sta je sterk. Beseft hij goed waarom je dit zo vervelend vindt? 'Overenthousiast' is makkelijk gezegd, maar ik ben het met je eens dat het gedrag van je schoonouders van weinig respect getuigt. Misschien kun je dat uitleggen aan je vriend/man? Sterkte!
Het meest vervelende is dat ze jou als moeder niet laat bepalen wat jij denkt dat goed is voor jullie zoontje. Dat moet je tegen je schoonmoeder zeggen. Of daar nu ruzie uit voort komt of niet, ze heeft jou wensen en mening te respecteren. Je moet op één lijn komen met je vriend hierover. En ja, misschien zijn ze overenthousiast en willen ze jullie uk elk moment dat ze hem kunnen vasthouden graag vasthebben, maar ik neem aan dat hij ook begrijpt dat jullie zoontje met rust gelaten moet worden als hij moe is. Het knuffelen kan weer als hij wakker is. Succes ermee!
Hier is het contact ook verbroken met de schoonouders. Manlief werd het meer dan beu. Ze zijn niet naar ziekenhuis gekomen, ons niet gefeliciteerd. Ze zijn enkel naar zijn doop gekomen toen was alex 3 maanden. Kreeg toen te horen dat ze manlief liever met iemand anders zagen en dat mijn zoontje een stom kind was dat niet hun kleinkind was. Manlief en ik direct hun genegeerd, mijn familie heeft heel vies gekeken naar hun toen. Ze snappen niet dat ze zo doen tegen alex. Ze hebben blijkbaar liever hun ander kleinkind. Nouja hun verlies ze verdienen hem. Niet.
Jij mag echt flink op je strepen gaan staan hoor! JIJ bent de mama! En of het nou enthousiastme is of "beter weten" dat maakt helemaal niet uit. Ze hebben het te doen met jou regels. Zal je even vertellen hoe het hier ging(kan jij zien dat jij je absoluut niet schuildig hoeft te voelen over dit soort dingen!!).. De jongste was best prikkelbaar. Nou die heb ik bijna 4 weken lang samen met mijn man en de kraam als enige vastgehouden hoor. Toen hij het aankon mocht hij soms even bij opa/oma/oom/tante op schoot. MAAR alleen in ons huis, één iemand per dag en als hij dus goed in zijn vel zat. Anders dus niet. En ja ik heb wel rare blikken gehad maar niemand heeft er wat van gezegd. Dat is maar goed ook want ik had ze denk ik zo buiten gezet met mijn tijger-hormonen..
Jij bent absoluut GEEN slechte moeder. Twijfel nooit daaraan. Het is jou kind en jij weet wat het beste is voor je kind. Ik herken heel veel van jouw schoonmoeder in mijn eigen moeder. Wat bij mij heel erg helpt is echt op mijn strepen staan. Hele duidelijke afspraken maken en ze op papier zetten. Op deze manier kan er geen misverstanden ontstaan over de gemaakte afspraken. Als ze zich niet aan die afspraken houdt, haar daar gelijk op wijzen. Jammer voor haar dat ze dat niet altijd kan waarderen.Ik vind het jammer dat het zo moet maar het is niet anders.
Arme meid. Heb zelf ook een afschuwelijke schoonmoeder. Maar ik houd mezelf voor: ik heb maar 1 prioriteit in mijn leven en dat is mijn dochter. Als ik vind dat iets niet goed voor haar is dan gebeurt het NIET!!! Ook al stoot ik daar mensen mee voor het hoofd. Het kan me niets schelen. Het gaat om ons gezin en niet om hen. Zo wilden wij bv de eerste 4 weken van haar leven niet dat ze bij iemand anders op schoot zou zitten. We wilden haar wereldje zo klein mogelijk maken want geboren worden met een vacuumpomp is behoorlijk stressvol. Daar hebben we veel boze reacties op gehad maar het kan me niet schelen. Het is MIJN kind en de schoonfamilie kan doodvallen. Die houding werkt erg goed tegen schuldgevoelen hoor... Probeer het maar en je zult trots op jezelf zijn. Zo kun je uit een confrontatie met je schoonouders toch een positief gevoel over jezelf overhouden. In ieder geval leef ik met je mee....
Kom alsjeblieft voor jezelf en je kind op! Als je dit allemaal al toe laat, wordt het alleen maar erger, dan loopt ze over een half jaar volledig over je heen. Als je ziet dat je kind moe is, dan hou je het bij je. Is gewoon zielig voor je kind als het zo lang op de arm is bij een ander. Knopje om, en voor je kind opkomen. Je kan het!