Zo ben ik vorige week in het ziekenhuis uit mijn dak gegaan. We kwamen daar omdat het bij ons niet lukt en ze het een en ander uitgesloten willen hebben. Blijkt dat het in dezelfde wachtruimte is als voor de verloskunde !!! Zit je daar te wachten tussen alle zwangere vrouwen ! Nee dat hebben ze goed voor elkaar daar. En de arts vond het nog raar dat ik daar boos om werd ook.
@Missdragonfly: Dat was in mijn vorige ziekenhuis ook zo... zaten we daar voor onze IUI behandeling... tussen maarliefst 10 hoog zwangere dames in... lekker geregeld idd! Mijn nieuwe ziekenhuis daar in tegen.. das perfect geregeld, kom geen zwangere tegen (Dat is het UMC Utrecht)
heeeeeel herkenbaar.... zie mijn post: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden/254410-rustig-worden.html
Ik was vorige maand naar het ziekenhuis gegaan omdat ik pijn had in mijn onderbuik. Moest ik 2 uur in een verloskamer wachten. Alles was gereed en dat bedje met het lakentje:x Ik was echt heel verdrietig. bij ons is dat ook zo een ruimte dat is verschrikkelijk.
Aa nee! Dat is echt afschuwelijk vervelend zeg!!!! :x Heb je er iets van gezegd in het ziekenhuis? Ook ik herken het gevoel helemaal. Het eindeloze hopen, wachten, testen en teleurstelling. Wat een verdriet. Wat het allemaal zo moeilijk maakt vind ik, is dat je je hoofd niet uit kan zetten. Het is niet als de radio: ik wil dit verdrietige liedje niet horen dus ik zet 'm uit. nee, je hoofd neem je de hele tijd mee. Het kan niet zo makkelijk stoppen met denken, met hopen. Hoop doet leven, daar ga ik vanuit. En durven dromen ook. Dus probeer eraan te denken dat je straks een kloppend hartje op je echo ziet en later een baby in je armen houdt. Dan is het allemaal waard geweest. Maar.. wanneer het zal zijn? En in de tussentijd wel blij proberen te zijn voor vriendinnen, collega's en familieleden die zwanger zijn en baby's krijgen. Het is zo moeilijk!!!!!!!!
Nee, ik heb er niets over gezegd want ik was zo verdrietig en had heel veel pijn.Mijn man wilde er wat van zeggen maar ik hield hem tegen. Ja, kon ik het gevoel maar uitzetten jah. Of idd een knop omdraaien en zeggen nu wil ik er niet meer over nadenken kon dat maar Bedankt voor je reactie!!
Ja, helaas het gaat gewoon niet.. Wel fijn dat we hier ons hart kunnen luchten en eerlijk onze emotie kunnen opschrijven. Scheelt weer wat opgekropte emoties denk ik dan.. Veel sterkte!
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het heeft hun 7 jaar gekost om zover te komen. Psychisch blijf je er toch mee bezig. Op het moment dat ze het loslieten, echt zo van: jammer dan, het komt er niet meer van, daar moeten we mee leren leven, kwam het goed. Heel typisch, en dat hoor ik vaker om mij heen. Alleen: bij mij werkt het niet zo simpel. Ik kan het niet los laten en ik ben er iedere maand weer meer mee bezig dat ik zou willen..... Dus makkelijk gezegd, maar niet zo simpel gedaan. Ik denk dat het een knop is in je hoofd, die op een gegeven moment om gaat. Dat is voor de een eerder dan voor de ander..... en ik ik vraag mij af in hoeverre het werkt als je bewust probeert om het los te laten. Ik denk dat het een proces is en dat je op een gegeven moment moe bent en geen puf meer hebt om te hopen.... en dan gaat de stress uit je lijf en is het ineens gelukt! Ik heb er bij mijn eerste een jaar over gedaan. Iedereen om mij heen vroeg "en, wanneer nemen ( :x !!!!!!) jullie je eerste kind?". "En? Ooievaar al in aantocht?" Mensen realiseren zich niet hoe pijnlijk dát is.... maar goed, ik heb mijzelf een jaar gegeven en dan een pauze in te lassen, we hadden tegen elkaar gezegd, dan geven we elkaar even rust om bij te komen.... en in de laatste maand van dat jaar waren we zwanger. Bij mij werkte het om te zeggen, nou weet je meer dan we nu doen kunnen we niet doen. We nemen even pauze en we houden het plezier erin. We doen het deze maand alleen voor de ontspanning en niet voor een baby. En die maand was het raak. 't Is een hele lap tekst geworden zie ik, en het is natuurlijk alleen mijn verhaal, maar misschien heb je er wat aan.... Groetjes en succes, Tanya
Precies, daarom zei ik ook ik weet niet hoe. Ach ik moet even een goed gesprek beginnen met mijn partner. Misschien laat ik het ook wel gaan en komt het prima en anders is het jammer. Ik ben moe, moe van de teleurstellingen en om de dag tegen mijn moeten zeggen, "Schat het is om de dag we moeten weer klussen. "
He meiden, Begrijp jullie verdriet volkomen, wij zijn zelf nu ook al iets meer als een jaar bezig. Elke maand dat verdriet en toch denk je er iedere ochtend bij het opstaan en elke avond voor het slapen hoe het zou zijn om zwanger te zijn/kindje te hebben, hoewel je jezelf hebt voorgenomen er deze maand minder mee bezig te zullen zijn... In het begin wist mijn vriend niet hoe die ermee moest omgaan dat ik elke maand als ik ongi werd bijna de hele dag aan het huilen was. Nu lijkt het wel of de zwangeren vrouwen de grond uit schieten...op zijn werk bijvoorbeeld zijn er nu ook alweer 3 stellen die een kindje verwachten. Ik zie nu toch ook dat mijn vriend het er ook wel moeilijker mee krijgt! We zijn pas geleden naar de dokter geweest..hij moet zijn sperma binnenkort inleveren. We hebben nu afgesproken deze ronde nog af te wachten..we klussen om de dag... en toch..seks hebben is wel fijn maar echt om de dag..ik vind dat de lol er een beetje af gaat..maarja alles voor een klein wonder! Ik hoop dat er vele van ons zwanger zullen worden dit jaar!
Het enige wat ik kan zeggen, is dat ik jouw gevoel helaas herken... Hier ook meer dan 10 zwangeren om me heen en 4 of 5 pas bevallen meiden... Ik blijf maar hopen dat het ons ook ooit gegund is, maar het afwachten en het onzekere is erg moeilijk.
Ja, ik weet het. Het wordt zo plichtmatig allemaal als je het om de dag doet. Hebben wij overigens nooit gedaan.... Wel in de vruchtbare periode, maar om de dag.... nee, daar zou ik mijn mannetje niet aan krijgen, daar is hij 's avonds na het werk echt te moe voor. Dat ben je op een gegeven moment beu. Wij zijn dus overgestapt op in de vruchtbare periode om de dag en dat heeft de eerste keer resultaat gehad. Nu zien of het deze keer ook weer werkt. We zijn ook nog geen jaar bezig.... de eerste keer heeft het ook een jaar geduurd, dus ik maak mij nog maar niet teveel zorgen..... nou ja, dat probeer ik..... succes!
hier ook 1 die je helemaal snapt!! Wat een rotgevoel! En dan de opmerkingen inderdaad; je bent nog zo jong, jouw tijd komt nog wel... Maar iedere maand is er 1 te lang. Ik ben vandaag net ongi geworden, had echt goede hoop deze ronde, maar helaas!! Wij gaan valentijnsdag naar de ha voor doorverwijzing naar de gyn, want mijn lf is erg kort. En dan maar verder zien... Hopen dat er voor ons allemaal een wondertje aan komt!!
Hee meiden, ik herken jullie verdriet en frustratie helemaal, helaas. Wij zitten inmiddels ook alweer in de 16e ronde en dat terwijl ik voorheen altijd zo snel zwanger werd. Iedere maand weer die teleurstelling, iedere keer weer "blij" moeten zijn als iemand komt vertellen dat ze zwanger zijn. Ik hoop dat het ons allemaal heel snel gegund is!!
Dat heb ik dus ook om de dag klussen het wordt zo een verplichting de lol is er af. Ik probeer wel creatief te zijn en de sfeer leuk te maken maar goed om, om de dag creatief te zijn is ook niet makkelijk. het is echt op commando en dat is vervelend. Ik heb gisteren goed met mijn man gepraat en we hebben besloten om er niet zo mee bezig zijn. Dat we niet om de dag gaan klussen maar alleen wanneer wij het willen. En dan hopen dat we een kindje krijgen maar niet te veel mee bezig zijn want de teleurstelling sloopt mij.
Het enige wat ik kan zeggen, is dat ik jouw gevoel helaas herken... Hier ook meer dan 10 zwangeren om me heen en 4 of 5 pas bevallen meiden... Ik blijf maar hopen dat het ons ook ooit gegund is, maar het afwachten en het onzekere is erg moeilijk. Heb jij dan ook dat je niet echt blij kan zijn voor de ander?