Ik heb al de voor en nadelen geschreven... Feit blijft dat ik nooit aan een abortus had gedacht als het er maar 1 was... Dat maakt het moeilijk te rechtvaardigen voor mijn gevoel... Maar ik wordt doodongelukkig bij de gedachten van 5 kinderen...
Wat heftig voor je/jullie! Kan me de schrik levendig voorstellen. Maar je denkt nu aan baby's. Ze worden groot hè. Tegen de tijd dat dit stel 4 jaar is, is je oudste al 13. Ik heb in al mijn zwangerschappen (6 x) last gehad van nare gevoelens. Zelfs de ene zwangerschap waar we jaren op moesten wachten. Stel dat je voor abortus kiest, de grijze wolk trekt weg en je kunt je voorstellen hoe je het gedaan zou hebben met 5 kinderen. Daar zou ik bang voor zijn. Ik snap de keuze voor abortus. Maar als het leven stopt, zijn deze kinderen er al wel geweest. Ik heb zelf geen abortus gehad maar wel 5 kinderen verloren met miskramen. En ik ben weleens opgelucht geweest. Even, omdat dat nare gevoel weg trok zodra mijn hormoonhuishouding weer normaal werd. Maar daarna kwam wel het verdriet. Omdat het wel mijn kind was geweest. Ik blijf ze me ook herinneren. Ze zijn niet bij me, maar ook niet weg. Sterkte met de keuze. En wat iemand eerder al zei: betrek je man er bij, zodat de last niet alleen bij jou ligt. Wat wil hij zelf?
Heftig 5 miskramen, knuffel voor jou Mijn man staat echt achter allebei de keuzes, maar mannen zijn daar toch anders in. Ik weet ook niet of de emotionele last van de abortus niet zwaarder gaat zijn dat de pittige eerste 4 jaar. Allebei de situaties zijn moeilijk in te zien. Hoe het zeg maar uit gaat pakken. Dus wat dat betreft weet ik ook niet of abortus meteen de oplossing is. Net tijdens het avondeten voelde ik al een leegte bij de eettafel als ik me bedenk dat ik het morgen weg laat halen. Ik visualiseerde ze al in een eetstoeltje samen met ons hoe gek het ook klinkt. Maar aan de andere kanaat zou ik heel blij zijn met een miskraam omdat de natuur het dan gewild heeft.
Het waren 3 miskramen waaronder een tweeling naast een derde kindje. Ik snap wat je zegt over liever een miskraam willen. Maar ook dat je de stoeltjes bij wijze van al aan de tafel ziet staan. Heel veel sterkte!
Mijn kinderen zijn iets jonger dan die van jou, maar ik kan me je gevoel helemaal voorstellen. Ik zou precies hetzelfde hebben. Een kindje dat er opeens zou zijn, zou al even slikken zijn, maar een tweeling… mijn hemel, ik zou echt even niet weten waar ik het moest zoeken. Toch denk ik dat ik het niet over mijn hart zou kunnen verkrijgen om een abortus te laten doen. Zeker niet bij 11 weken. Het zijn dan al complete kindjes, ze moeten enkel nog groeien. Daarbij, het is wel echt ontzettend bijzonder! Als je man erachter staat, het financieel te doen is en je hebt hulp van familie en vrienden, dan zou ik ervoor gaan. Denk dat ik er meer spijt van zou krijgen als ik ze weg zou laten halen, dan wanneer ik de zwangerschap door zou zetten. Ik wens je heel veel wijsheid ❤️
Dat is omdat mensen niet snel toegeven dat ze spijt hebben van hun kind, vooral vrouwen niet. Het is totaal not done om zoiets zelfs maar te durven denken, laat staan hardop zeggen...
Ik ben eerlijk, maar je bent 11 weken! Hoe langer je wacht... Toch heb ik begrip voor je, wanneer je aangeeft niet gelukkig te worden van 5 kinderen dan zal je dadelijk bij alles geïrriteerd raken. Dat is ook niet prettig voor jou en de kinderen
@Verdrietig35 je zit hier op een forum waar mensen in zijn algemeenheid behoorlijk anti-abortus zijn, niet uit principe maar omdat ze zichzelf niet goed kunnen voorstellen dat ze daar niet verschrikkelijk veel spijt van zouden hebben. Dit kleurt de reacties behoorlijk. Ik denk dat je op andere plekken ook meer tegenovergestelde reacties zou krijgen, ook van mensen die aangeven een keuze als dit gemaakt te hebben. Het gebeurt overigens regelmatig dat vrouwen een abortus doen juist omdat ze de kinderen die ze al hebben niet te kort willen doen of omdat ze weten van zichzelf dat een extra kind meer gaat zijn dan ze aankunnen. Zelf denk ik dat het geen goed idee is om aan een tweelingzwangerschap en twee extra kinderen te beginnen als je er niet achter staat/het echt niet wilt. Een tweeling(zwangerschap) is in alle opzichten al heel erg zwaar en je hebt al 3 andere kinderen waar je rekening mee moet houden. Daarmee doe je de potentiële kinderen ook geen goeds. Als het puur het 'doden' is waar je een probleem mee hebt en niet het opgeven van de kindjes zelf, zou adoptie dan inderdaad een mogelijkheid kunnen zijn? Dit is namelijk gewoon mogelijk in NL, al gebeurt het niet veel omdat we inderdaad recht op abortus hebben én goede seksuele voorlichting. Als je het 'weggeven' van je potentiële tweeling óók echt niet ziet zitten, en je heel naar wordt bij dat idee, dan zou ik inderdaad nog rustig na gaan denken over de opties om de zwangerschap toch voort te zetten en 2 extra kindjes in je leven in te plannen. Want dan lijkt het me dat je de opties om ze niet te houden, erger vindt dan de optie dat je ze wél houdt. Veel sterkte met de beslissing, het is gewoon een klotesituatie...
Zoals hierboven gezegd. Ik vind het goed dat je over de mogelijkheden denkt en wil je zeker meegeven dat je abortus ook kan doen uit liefde voor de groeiende wezentjes. Ik kan je wel zeggen, je zal spijt gevoel krijgen, maar dat kan je ook krijgen na de geboorte. Je zal sterk moeten zijn (ook om je keuze te verdedigen) in je geloof en acceptatie dat het beter voor jou, voor hen, voor de rest van de familie was (en daarom spreek ik ook van het uit liefde doen). Abortus betekent dus niet per definitie wegslurpen, maar kan ook met pil, waardoor je feitelijk een miskraam krijgt. Maar dat kan volgens mij maar tot 7 weken. Dus met de termijn die jij nu hebt geen optie meer denk. Ik denk overigens niet dat je het nu nog gaat doen, bij bijna 12 weken. Wil je wel veel sterkte wensen. En maak de keuze doe voor jou en jullie het beste is. Geen van je keuzes is fout en niemand heeft te oordelen over jou, wat je ook doet.
Nee hoor je kunt de pil ook later gebruiken. Wordt zelfs voor gewone bevallingen gebruikt om in te leiden. Ik meen tot 12 weken normaal maar dat staat vast online.
Ik sluit me hier volledig bij aan. Vind het ook nogal wat om je kinderen aan te doen..en jezelf en vergeet vooral ook niet je relatie. Je zult niet de 1e zijn die door een tweeling een scheiding aan vraagt. Is echt een aanslag op jullie beide en vergt ook veel meer van je man dan bij 1 baby
Abortus uit liefde voor de groeiende wezens in je buik? Dit vind ik gewoon iets wat die vrouwen zich voorhouden om het te accepteren van zichzelf. Een groeiend wezen is nog altijd beter af geboren dan geaborteerd. Vind de fantasie van maakbaarheid van het leven zo kwalijk. Of het kind moet een geweldig gezond rijk leven leiden met een huppelende moeder of het moet maar geaborteerd? Zo werkt het niet. Ondanks ik me besef wat de gevolgen kunnen zijn van een gestresste moeder hoort ook dit bij het leven. Net zoals alle andere uitdagingen en hobbels. maar goed .. ik wens TS veel sterkte.
Lekker makkelijk gezegd…. Aan een depressieve moeder heb je ook niet veel… zit je dan met je 5 kinderen, jij ongelukkig, de kinderen niet op hun best, je man ook niet….
Nou inderdaad, de enige die dat in kan schatten is TS zelf en die inschatting alleen al is verdraaide rottig te maken. Uit ervaring van een van onze sportleden weet ik wat voor effecten dat kan hebben. Die jongen heeft aardig wat mee moeten maken en stapte er daardoor zelf ook vroeg uit. Niet iedereen heeft dezelfde veerkracht, iedereen heeft een breekpunt. Het is een klote vraagstuk waar je eigenlijk gewoon niet eens voor wilt staan of t nou de situatie, de gezondheid van de kleine of die van een ouder/ander kind is. Enige wat je kan doen is een digitale knuffel geven en hopen dat ze gericht ondersteuning kan krijgen om het gevoel/feiten/hormonen goed uitgesplitst te krijgen en daarmee een realistische balans op kan maken.
Ik hoop dat het haar lukt, of gelukt is… Ik ben dus zelf zo’n moeder dat als ik het over mocht doen booooit 4 kinderen zou hebben en een 5e op komst… Misschien wel helemaal geen kinderen… met deze zwangerschap heb ik ook voor de keuze gestaan… toch besloten het te houden omdat ik het idee van abortus niet over m’n hart kon verkrijgen…. ik ben met al m’n kinderen blij hoor en hou superveel van ze begrijp me niet verkeerd… maar als ik wist wat ik nu weet had ik t anders gedaan
TS heeft al 3x gekozen voor het leven. Voor die drie kinderen wil/moet ze ook zorgen. Ze worstelt en jij duwt haar nog wat verder de put in? TS sterkte met je keuze.