Ja shit, er zit wel wat tijdsdruk achter natuurlijk. Heb je wat gehad aan die gesprekken? Ik ben 'bang' dat je vanuit angst/paniek/depressie misschien een keuze maakt die niet meer terug te draaien is, en je je daar misschien heel erg slecht over voelt als je depressie is weg getrokken. Ik zeg hiermee niet anti abortus te zijn voor de duidelijkheid!! Maar depressies gaan (gelukkig) ook weer over, met tijd en hulp en eventueel medicatie. Er bestaat ook een POP poli in het ziekenhuis, ik schat zo in dat je daar snel terecht zou kunnen, daarmee zou je het prenatale depressie deel kunnen bespreken en eventueel medicatie en een plan. Nogmaals, ik probeer je geen enkele kant op te sturen, en ik snap dat er misschien ook gewoon geen hele goede keuze is.
Hoe kan je überhaupt zo'n levensbepalende keuze maken als je midden in een depressie zit. Vreselijk..
Lieve Verdrietig35 , Heel veel sterkte bij het maken van een definitieve keuze. Ik las ergens de zin dat het leven niet maakbaar is. Het kent in ieder geval z'n grenzen. Ik vind dat een troostrijke gedachte. Soms kun je het dus niet perse goed doen. Of fout doen. Is het gewoon kiezen en ermee dealen. Maar ik hoop dat wat je ook kiest, het je uiteindelijk blijdschap zal geven als je over enkele jaren terug kijkt. ❤️
Nog steeds niet okay... Heb echt het idee alsof ik levenslang heb gekregen.. Het klinkt voor sommige misschien overdreven.. Maar dit is hoe het voor mij voelt.
Mijn gevoel zegt 100 procent weghalen. Maar het voelt ook niet goed aan de ene kant, maar deze situatie zo is ook echt niet gezond..
Je weet wat het betekent om moeder te zijn... Mooiste gevoel, maar ook zo zwaar vind het gewoon oneerlijk heb een hel met de spiraal meegemaakt tot paniekaanvallen toe. En nu toch weer zwanger pfff
O nee klinkt totaal niet overdreven. Juist wellicht een benaming die het dichtbij je gevoel komt. Zeg alsjeblieft dat niet nog een keer. Niets maar dan ook niets is in jou situatie overdreven. Je zit echt in een verschrikkelijke situatie met een onmenselijke keuze in huis vooruitzicht. Het is niet zo dat je met het houden van de kinderen de oplossing hebt want dan is het risico op mentale problemen weer zo aanwezig. Zoek mensen op die jou begrijpen en laat mensen die je niet begrijpen even op afstand.
Hier een stille meelezer, Ben benieuwd hoe het met je is want de 20ste zeg je maandag de definitieve beslissing maar daarna lees ik op donderdag nog niks van een beslissing. Je zegt 100% weghalen maar dat voelt ook weer niet goed zeg je. Inmiddels ben je ruim 12 wkn zwanger. Misschien zegt het ook iets dat je nog steeds geen keus hebt gemaakt. Kan het mis hebben met wat ik hierboven typ maar ben benieuwd.
Niks zo klote als hart en hoofd niet op een lijn met nog een saus van principes en hormonen om t nog even lastiger te maken. Dikke knuffel
Hi Dames, Sorry voor mijn late reactie... Ik had vandaag weer een afspraak bij de kliniek en heb de pillen in mijn handen gehad, maar heb het niet kunnen doen.. Vandaag gaf voor mij de doorslag voor mijn tweeling te gaan. De weg van abortus kan ik gewoon niet aan, dus automatisch neig ik meer naar de tweeling laten komen. Ik heb nu wel meer rust, natuurlijk is het gevoel niet 1 maand tobben/twijfelen niet 100 procent happy. Maar ik voel me al stukken beter. En ik ga er alles aandoen om nog te genieten van deze hopelijk laatste zwangerschap. Ik heb ook een afspraak bij de pop poli gemaakt om mij hierin te ondersteunen. De abortus arts gaf ook aan dat hormonen heel veel kunnen doen.. Maar daarbij zal een tweeling bij misschien wel heel veel vrouwen een schrik zijn... Ik zie er ook wel het bijzondere aan.. En elke fase duurt ook maar zo kort, Baby/dreumes tijd.. Mijn kinderen kijken ook heel erg uit naar de baby’s en dat heb ik ook meegenomen in mijn beslissing. Super bedankt voor jullie medeleven ❤️
Wat een dapper en sterk besluit!! ♥️ Ik hoop dat de POP je goed helpt. Het zal vast met tijden lood en lood zwaar zijn, probeer vast te houden aan de lichtpuntjes.