Wat verschrikkelijk erg wat er met je katje is gebeurt. Zo onverwachts ook... Ik leef met je mee en snap heel goed hoe je je voelt nu. Onze kat is ook aangereden en haar achterlijfje was verlamd, ze was in shock en kon niks meer. Een vreselijk gezicht. We hebben haar toen 's avonds nog naar een kliniek gebracht hier ver vandaan, want de dierenarts kon niks meer voor haar doen en daar hadden ze meer kennis en apparatuur. Ik heb haar daar met pijn in m'n hart achter moeten laten... De volgende ochtend kreeg ik een telefoontje dat ze die nacht overleden is. Zo vreselijk, zo alleen als ze toen geweest is in een vreemde omgeving, zonder ons. Zelfs nu ik dit schrijf biggelen de tranen nog over m'n wangen heen. Dus wat jij schrijft dat je steeds moet denken aan de tijd dat hij alleen is geweest met zoveel pijn, ja dat herken ik... je wilt er niet aan denken, maar het gaat vanzelf. Neem de tijd om het te verwerken en trek je niets aan van wat een ander ervan vindt. Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte! Ik weet hoe verdrietig je ervan bent, heb afgelopen maandag onze kat helaas in moeten laten slapen :'(