Het zwanger zijn is me nu echt teveel aan het worden. Sinds 24 weken zwangerschap neem ik Utrogestan en Magnesium en houd ik 'platte' rust omdat er een risico bestond dat ik te vroeg ging bevallen. Met zo'n kleine meid in huis, m'n dochtertje is bijna 20 maanden moet ik je niet vertellen dat dit geen evidentie was/is. Ik schaam me er verschrikkelijk voor, maar het wordt me allemaal wat teveel! Ik ben ondertussen bijna 36 weken zwanger en heb elke dag wel een vreselijke huilbui. Ik besef heel goed dat de baby best nog een aantal weken blijft zitten maar omwille van de aanhoudende pijn in m'n bekken en de vreselijke vermoeidheid lukt het me gewoon niet om te genieten. Het grootste struikelpunt is dat ik geen goede mama meer kan zijn voor m'n kleine meid. Ookal sta ik er meestal wel alleen voor overdag, ik kan geen mama zijn die ik wil zijn! Ik schaam me enorm dat ik deze zwangerschap zo beu ben en dat ik hoop dat de baby snel komt... Wat moet ik nu toch? Heb jij tips voor mij? Ik vind het namelijk zo moeilijk om te bespreken met m'n gynaecoloog... Veel liefs!
hoi goed dat je de vraag stelt. Huil maar lekker uit, huilen lucht op. Je kindje van 20 maanden is nog klein, maar begrijpt best dat het anders is dan anders. Je kunt haar ook vertellen dat je nu niet alles kunt doen zoals jij het wilt. Vraag hulp aan anderen waar mogelijk. Als je straks bevallen bent zul je ook veel aandacht besteden aan het nieuwe kindje, dus hulp is wel wenselijk. Je mag altijd je wensen bespreken met je arts, vragen om een inleiding. Daar zijn ze in het algemeen niet snel mee, maar vragen staat vrij! Succes! Mirjam