Ik heb gezocht, maar niet gevonden dat hier al een onderwerp over is. Is die er toch hoor ik het wel.... Man en ik zijn ruim 8 jaar samen waarvan nu ruim ander half jaar getrouwd. Al aantal maanden kriebelt het enorm bij mij. Ik zou zo graag een kindje willen. Maar man wil nog niet. Elke keer komen er weer "smoesjes" lijkt het. Nu is het zo dat toen we huis gingen kopen hij deed ook eerst niet wilde. Of nou ja de verantwoordelijkheid blijkbaar niet zo aan durfde. Ook met trouwen ging dit weer net zo. En nu dus met kind weer. Hij zegt wel dat hij kinderen wil, maar nog niet nu. Dan is het over zoveel jaar, dan ziet hij het nog niet zitten. Dan is het weer dat hij er nog niet klaar voor is. Dan is het dat hij kinderen nu nog niet leuk vind. enz Elke keer komt hij weer met wat anders. Maar ja bij mij blijft het enorm kriebelen. Zijn er meer die dit hebben?? Advies is ook welkom.....
Sorry, ik ga nu vergelijken met mijn vorige relatie. Ik had een vriend en we hadden zeg maar, err, 7 jaar? En die man wilt ook geen kinderen, maar houdt me wel aan het lijntje dat hij wel kinderen willen. Ik realiseerde dat hij enorm gelijk had, als ik naar de situatie kijkt waarom hij geen kinderen wilt. Enorm veel schulden naderhand. Heeft te druk met sport, werkt 40 uren in de week (voor zijn schulden), is gedemotiveerd met zijn HBO opleiding die hij niet heeft afgemaakt. Tja, ik zie geen toekomst in hem meer. Dus heb de knoop doorgehakt. Ik kan dromen, doen is de volgende stap. En voor jouw: Als hij geen kinderen wilt, en hij doet al moelijk met trouwen daarvoor? Sorry, ik vind je naief, het is jouw leven. Jij moet zorgen dat het wel samen delen wordt in JOUW leven.
Hij wil wel kinderen, alleen nu nog niet. Het is bij hem meer van wat volgens mij meer mannen hebben. Veranderingen, verantwoordelijkheid.... ow wat is dat allemaal eng. Hij heeft meer het laatste duwtje in de rug even nodig zeg maar. Maar ja hoe doe je dat soms als vrouw zijnde.
Misschien moet je dat juist niet doen. Weet niet hoe je man is uiteraard, maar soms kan het alleen maar averechts werken als je ergens ontzettend op gaat zitten hameren (bij die van mij in ieder geval wel). Het enige advies dat ik je zou kunnen geven is om hem, hoe moeilijk ook, de tijd te geven. Je moet er echt wel allebei achter staan (of je moet besluiten dat je het risico wilt nemen om er alleen voor te gaan)! Vraag hem anders eens wat hem echt weerhoudt?
Hoi Ik herken dit probleem, ik wil al jaren, hij dus niet. We zijn bijna 10 jaar samen en ook vorig jaar getrouwd en dit jaar een huis gekocht. We hebben er veel (maar ook niet te vaak) over gepraat en hij gaf ook wel aan dat hij het absoluut wilde, maar op dat moment dus nog niet. Ik heb dit gerespecteerd, want ik zou ook geen kind willen van iemand die hier zelf niet achter staat. Ik ben vorig jaar gestopt met de pil, in overleg, en we hebben afgesproken een jaar te wachten, zodat mijn lichaam ook tot rust kon komen. Zo kon hij langszaam aan het idee wennen en warempel sinds september proberen we zwanger te worden! Hij vindt het heel spannend, maar ook echt leuk nu. Ik ben blij dat ik hem de tijd gegeven heb, en achteraf gezien vind ik het zelf ook prima zo. We hebben lekker kunnen genieten van elkaar en nu mag daar een derde bijkomen. Morgen ga ik testen, spannend! Veel succes en geef het de tijd. (alleen als hij het echt niet wilt dan wordt het een ander verhaal natuurlijk)
Heel toevallig eind van middag een heel goed gesprek met man gehad. Hij schijnt er zeker wel mee bezig te zijn. Iets wat ik eigenlijk niet wist. Hij wil heel graag kinderen, maar voelt dat hij er nu nog niet klaar voor is. Hij heeft zelfs de laatste paar weken al paar keer gedacht, misschien moet ik er maar gewoon voor gaan. Maar dit beangstigde hem toch nog te veel. Maar hij voelt zich wel schuldig tegen over mij. Ik heb gelijk gezegd dat hij het natuurlijk niet uit schuldgevoel al moet doen, maar dat we wachten tot hij er ook echt klaar voor is. Het gesprek voelde heel fijn. We hadden eigenlijk nog nooit zo heel prettig over dit onderwerp gepraat. Ik denk inderdaad dat ik hem nog even de tijd moet geven. Tja geduld hebben is soms beetje moeilijk, maar ik weet nu in iedergeval zeker dat hij het wel wil. Maar nu nog even niet. Nu maar gewoon hard hopen dat hij zich er ook snel wel klaar voor voelt.
Het is misschien ook wel iets waar je (zeker als man!) naar toe moet leven. Ik weet nog dat wij er nooit echt heel diepzinnige gesprekken over hebben gevoerd, maar dat we op een gegeven moment er allebei klaar voor waren. Het enige dat ik er ooit echt heel duidelijk over tegen mijn man heb gezegd is dat ik het liefst voor mijn 30e zwanger zou zijn van de eerste. En nog, manlief vond het doodeng toen we er echt voor gingen. En dat terwijl hij er echt wel achter stond (anders zou ik het ook nooit gedaan hebben)! Nummer 2 was al een stuk minder eng. Het is dan toch het idee dat je niet meer ineens vader wordt, je bent het namelijk al en je weet ook veel beter wat je zo ongeveer te wachten staat.
heel herkenbaar! vooral ook met het huis kopen en trouwen etc!! ik heb ook altijd het gevoel dat ik eerst een bal op moet gooien en dan een half jaar later is mijn man er wel klaar voor! Hij moet er alijd zelf even mee bezig zijn. Zo ging dat ook toen wij voor ons 1e kindje gingen. Ik wilde het alwel een jaar en hij stelde het ook maar uit en kreeg letterlijk te horen "tijd genoeg". Ik heb hem toen een brief geschreven en heb gevraagd of hij deze wilde lezen en dat ik er verder niet meer op terug kwam maar dat het 'balletje' bij hem lag. Nou 3 maanden later werden de condooms overboord gegooid en 2 maanden later was ik zwanger. En nu 2 jaar later hebben we een geweldig zoontje waar mijn man intens van geniet. Ik zit nu dus met hetzelfde dilemma als bij de 1e! Ik wil dus heel graag een broertje of zusje maar mijn man voorlopig nog niet... AAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH...!! We zijn een huis aan het bouwen en dat is november 2012 pas klaar en hij wil dan dus pas verder kijken. maar dan is onze zoon al dik 3 jaar plus dat ik er niet van uit ga dat ik weer meteen zwanger ben. Ik laat het nu ook even rusten en in het voorjaar ga ik stiekem weer polsen hoooooor!!!