wat een druk staat er op jou op dit moment, dat lijkt me enorm zwaar. Ik weet dat het meest belangrijk is voor je om te weten dat je vriend er totaal achter staat om het kindje te houden, want daarin kan je net die kracht vinden om te zeggen okee ik ga er voor het komt heus goed. maar weet je meid, het komt sowieso allemaal goed! Al de twijfel, de angst, onzekerheid, dat gaat allemaal voorbij, ik kan je niet zeggen wat je moet doen of wat het beste is, wel wil ik je meegeven dat hoe dan ook je dit nooit zal vergeten, het is er en het gaat nooit meer weg, ook als je abortus zou doen, het blijft altijd bij jou en je zal er altijd aan terugdenken. Je ouders niet, voor hen is simpel, wat weg is, is weg. Maar zij vergissen zich, want zo is het niet. Goh ik zou je zoveel willen zeggen, maar volg je hart, wat de anderen ook al zeggen hier, dat is zo belangrijk. Laat je niet misleiden door twijfel, door wat andere mensen zeggen of vinden, neem een tijdje afstand om goed na te denken, alleen. het komt echt goed! heel veel sterkte met alles, dikke knuffel voor jou
Een hele moeilijke keuze die alleen jij kan maken, en niemand anders voor jou! Overweeg alle opties en laat je niet leiden door de wens van anderen. En niet te combineren met een rechtenstudie? Ik hoop het wel, ik ben bijna vierdejaars rechtenstudent en zie echt wel mogelijkheden om het met een kind af te kunnen maken! Heel veel sterkte en maak alsjeblieft geen overhaaste beslissing!
Royan, volg je hart en je gevoel. Goed dat je een afspraak bij het FIOM hebt gemaakt, een abortus is niet de enige oplossing, als het al een oplossing is, want volgens mij staat jou keuze al vast. Ik hoop dat je vriend snel bekomt van de schrik en in gaat zien dat een abortus niet niks is. Ik wil je veel kracht en sterkte toenwensen en hou je taai meid. Als je wilt is er een weg. En een studie langs je kindje, met een beetje hulp kom dat allemaal goed.
hoi, meid volgens mij heb jij je keuze al gemaakt en hou je al van die kleine als is ie nog zo klein. het zal niet makkelijk zijn maar volg je gevoel. er zal vast 1 persoon in je omgeving zijn die wel op dit moment achter je besluit staat praat daar eens mee,niet alleen praten met de mensen die willen dat je je kleine weg laat halen.misschien kan diegene ook met je vriend praten. denk goed na welke beslissing je ook neemt nat het emotioneel zwaar kan zijn. ikzelf had maar 1 persoon die snapte dat ik mijn kindje hield en verder was iedereen erop tegen!nu zeggen ze ik wist wel dat je het zou redden :^o .mijn zoontje is 3 en ben blij dat ik m niet weg heb laten halen in die tijd. sterkte
meid goed van je dat je er over nadenkt en dat je hoe dan ook je eigen weg wil gaan bij mijn eerste waren er een heleboel mensen er op tegen en die kunnen mijn kindje ech niet meer missen nu hoor terwijlz e toen ook zoeits hadden van dat gaat nooit goed komen
Knap van je! Je vriend zal misschien zoiets hebben van: "ik laat haar beslissen zodat ik het niet moet doen", hij zal waarschijnlijk erg bang zijn om zo'n levensingrijpende keuze te maken en het helemaal niet weten. Gemakkelijkheidshalve zou een abortus voor hem misschien het gemakkelijkste zijn, maar ik denk dat hij erg twijfelt of hij dat wel wil en daarom zegt dat jullie er wel samen voor zullen gaan als jij besluit het kindje te houden. (Ik denk dat hij in zijn hart die keuze eigenlijk ook wel wilt, maar gewoon erg bang is) Je bent erg moedig en het komt vast in orde! Ik studeer ook aan de universiteit en er is vaak wel mogelijkheid om een regeling op te stellen, goedkopere kinderopvang, ... Je kunt het wel, je hebt bovendien nu nog een extra reden om te vechten! Je komt er wel! Veel sterkte ermee! Sandra
Een advies: Ga voor dit kindje. Laat je carriere een zwangerschap niet in de weg staan. Ik heb ook postuniversitaire opleiding en ben altijd voor mijn carriere gegaan. Nu ik klaar ben en voor een kindje wil gaan, lukt het niet. Ik heb spijt dat ik niet eerder met kinderen ben begonnen. Een kind is een wonder en is niet te plannen. Je bent 20 en die studie rechten is heel goed te combineren met een kind. Ga op je eigen gevoel af, als jij dat kinje wil, moet je ervoor gaan.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen Maar net wat jij zegt, als het echt van jou af moet komen.... Sterkte meid! jessica
Bij jou vriend leeft het nog lang zo erg niet als bij jou, het groeit in jou, en zit in jou, voor hem is het nog 'ver van zijn bed show' Geef hem de tijd.. Bij jou heben de hormonen al zijn werk gedaan, je gaat dan anders denken, voor hem is het ook niet makkelijk.. Dat is manneneigen.. gun hem de tijd er aan te wennen, is een makkelijke gedachte gang voor hun omdat het nog niet tastbaar/voelbaar is voor hem.. Vind het wel erg goed vn hem dat hij er evt toch mee door zou willen gaan.. Geef hem tijd en praat er rustig over!
blij te horen dat je heb besloten het niet zo snel weg te laten halen. net zoals andere zeggen mannen moeten altijd veel langer aan het idee wennen dat ze papa gaan worden en alles. veel geluk
Krijg de tranen ook in de ogen als ik je beginstukje lees... Hoop dat jullie er samen uitkomen en er samen voor kunnen gaan....
Allereerst: harstikke knap dat je je hart volgt. =D> En je vriend moet vast gewoon nog heel erg wennen aan het idee, sowieso komen bij veel mannen de vaderkriebels vaak pas veel later. Bijvoorbeeld als ze de eerste echo zien, of als ze het kindje voor het eerst voelen schoppen. Het is in ieder geval heel positief dat je vriend meegaat naar het FIOM.
bij ons was het dan wel gepland maar mijn ouders waren ook niet echt positief.. me moeder zij wel van als jij er voor wilt gaan dan sta ik achter je, me vader begon over abortu en ik vind dat geen optie. het is ook al is het nog zo jong toch een leventje wat in je zit. en meid je moet ff wennen aan het idee en studeren met een kindje kan echt wel hoor misschien zijn je ouders gewoon zo erg geschrokken en trekken ze wel weer bij het is je eigen keuze meis. en het is zeker moeilijk als je ouders je niet steunen maar je kan het echt wel hoor .. en zijn meiden van 16 17 die een kindje opvoeden. succes bij het fiom meid .. ik duim heel hard voor je..
meid als jij je kindje wil houden moet je dat doen. als jij het niet weg wil laten halen,is dat jou goed recht.ik denk dat je er spijt van gaat krijgen,als je naar je ouders en je vriend luisterd,en jij straks met een groot verdriet zit, en hun dit gaat verwijten.doe wat je zelf wilt.het is jou kindje,en het groeid in jou buik.suc6 meid
hoi meid, Volg je eigen gevoel, en niet dat van je ouders of anderen. Dit is voor mij misschien makkelijk gezegd, maar zo krijg je later denk ik geen spijt van dingen die anderen wilden en jij niet. Heel veel sterkte en doe datgene wat jij wilt! liefs Marie
Volg je hart zodat je jezelf recht in de spiegel aan kan blijven kijken. er zijn meiden die met minder hulp een kindje (soms nog alleen) opvoeden dus het kan wel. Neemt niet weg dat de situatie waanzinnig rot is...sterkte gewenst.
Meid... Neem geen overbehaaste beslissing! Denk er goed over na dat je 100% achter je keuze staat, en er geen spijt van krijgt! Ik snap dat dit erg moeilijk is! Gemengde gevoelens, wat gebeurd er als ik het kindje hou? En, wat gebeurd er als ik het kindje niet hou? Ik zelf ben ook tegen abortus, vooral nu het met liefde gemaakt is, maar het is natuurlijk jouwn keuze.... Zelf was het voor mij ook een enorme verrassing dat ik erachter kwam dat ik zwanger was! Maar met de eerste echo wist ik zeker dat ik het niet meer kwijt wilde! Zo geweldig als je een ukkie in je eigen buik ziet bewegen met z'n handjes en voetjes...! Erg mooi! En nu voel je de eerste schopjes en als straks je vriend de schopjes voelt en hij is eraan gewend dan (lijkt mij!) veranderd zijn mening ook en word hij een trotse vader! En je ouders....... Draait dat niet meer bij als jij JOUWN keuze maakt? Als ze straks over ongeveer 8mnd een kleinkind op hun armen hebben...? Ik wens je heel veel succes en sterkte met de beslissing van je keuze! Maak de keus niet te snel meid! Liefs, Gerieke
Hey meis, 't is schrikken, maar je kindje IS er. De universiteit heeft kinderopvang (ook voor studenten) en jij, jij redt je wel. En vast samen met je vriend. Nu is het even slikken, maar straks heb je een heel nieuw levensritme, met samenwonen, jullie ukkie en je studie. Het KAN. Ik wil je vooral veel geluk wensen!