Mijn zoontje van bijna 8 is een schat van een jongen, maar hij heeft de neiging om overal over te zeuren. Over dat het warm is, over dat het koud is, over dat ie dorst heeft, honger etc. etc. Nu snap ik helemaal dat hij een kind is en die dat doen hahahaha. Maar hij maakt het wel heel bont. Hoe reageren jullie op gezeur?
Geen ervaring met zulke oude kinderen. Maar als mijn kinderen met een 'zeurstem' praten hoor ik ze niet. Dan negeer ik ze dus net zolang tot ze op een normale toon iets zeggen. Verder als hij honger of dorst heeft zeggen dat ie dat prima zelf kan pakken toch? En een kind van 8 kun je toch ook wel uitleggen dat hij niet zo moet zeuren?
Natuurlijk heb ik hem al 100x uitgelegd dat ie niet zo moet zeuren (-: En thuis kan hij zelf wat pakken als hij wil... Maar bv gisteren waren we winkelen en dan is het de hele tijd gezeur over dingen kopen, ergens wat gaan eten, 5x moeten plassen etc.etc.
Zeggen dat ie moet kappen en hem verder negeren. Uitleggen wat wel kan, bijvoorbeeld na 2 winkels gaan we wat drinken en iets lekkers eten samen. En verder gewoon negeren of aa hij het echt bont maakt zeggen dat als hij nog 1x zeurt je niet meer wat gaat drinken met wat lekkers. En dan consequent zijn.
Ik luister niet naar mijn dochter als ze op een zeurtoon praat. Als we winkelen of boodschappen doen laat ik haar helpen met spullen zoeken, soms maken we er een wedstrijdje van" wie het eerst de groene appels heeft gevonden" oid Ook zeg ik het tegen haar als het wel gezellig is. Mijn dochter wil ook altijd iets te eten, dus vaak neem ik een appel of koekje mee. Als haar bui van te voren al niet top is geef ik van te voren heel duidelijk aan, dit gaan we doen, we gaan alleen naar die en die winkel en we gaan nergens iets eten en/of drinken. Ik moet zeggen dat het steeds beter gaat.
ja wat is dat he? mijn zoon begon de laatste tijd ook zo en ik vertel hem gewoon dat hij zeurt, hij merkt het zichzelf echt niet..hij wil het echt niet doen maar in de laatste tijd gebeurt het best vaak. ik hoop het een korte fase is...pfff.
Hier weten mijn kinderen dat mijn oren geen zeurkindjes aanhoren. Ik sta dan volledig op de negeermodus, op een gegeven moment hebben ze het door en houden ze zelf op. Hier zegt de oudste zelfs tegen de middelste: hou maar op, de oren van mama horen geen zeurkindjes. Haha en dan houden ze op en gaan ze spelen. Het klinkt hard, maar soms moet je wel.
Als we ergens zijn en Q is zo aan het zeuren zeg ik meestal dat we nog naar een bepaald aantal winkels moeten of eerst een bepaald iets gevonden moeten hebben voordat we ergens gaan zitten. Ze kan dan kiezen om óf normaal te doen en we gaan idd ergens zitten óf door kan gaan met het gedrag en er wordt nergens gezeten (en dan ook echt niet doen). Bij andere dingen zoals te warm of te koud zeg ik dat ze zelf een oplossing kan verzinnen en dat ik het niet voor haar ga regelen (jas aan / uit bijvoorbeeld). Bij verdere opmerkingen over hetzelfde onderwerp zeg ik dat ze weet wat ik heb gezegd en verder negeren.
Ja, ik hoop ook dat het een fase is. Het is natuurlijk een vorm van uitproberen... Ik vind het moeilijk om hem te negeren, maar dat zou ik inderdaad meer moeten doen. Wens me maar succes!
Het zal nooit stoppen dat gezeur.. Zelf doen we het ook nog wel eens. Dochter van 10 is ook een enorme zeurkous
Mijn dochter kan er ook wat van en dan echt op zo'n zeur toontje. Ik geef dan op dezelfde manier antwoord en dan is het vaak wel duidelijk. Mijn zoon heeft er een handje van om een vraag te stellen mij antwoord laten geven en vervolgens dezelfde vraag nog een keer te stellen. Ik geef maar 1 keer antwoord dus als hij niet geluisterd heeft heeft hij pech.
Ik maak thuis al afspraken met ze voordat we de stad ingaan. Proberen ze het toch,dan negeer ik ze of ik zeg je weet de afspraken. Verder niks. Gelukkig doen de twee oudste het eigenlijk niet meer en de jongste is nog niet zover
Je kan het soms ondervangen door van tevoren afspraken te maken of duidelijk uit te leggen wat wel en niet gaat gebeuren. Maar mijn jongste dochter heeft zeuren tot topsport verheven dus ze verzint altijd wel iets om over te zeuren. En ze heeft een lange adem 😆 Maar ik een langere Als ze over iets doorblijft gaan, dan zeg ik meestal: 'Je hebt het gevraagd en ik heb nee gezegd. Ik ga er nu niet meer over praten.' of 'Je blijft erover doorgaan, ik stop nu met dit gesprek. Als je het ergens anders over wil hebben luister ik weer.' En daarna negeer ik het. Werkt de ene keer sneller dan de andere keer.
oh daar zou ik mee oppassen.. dat hoor ik namelijk ook van mijn dochter als ze geen zin meer heeft in vragen van mij..
Haha, die heeft ze nog niet bedacht, maar dat zou ze zo maar kunnen gaan doen Maar ik leer mijn kinderen ook dat gelijke monniken, gelijke kappen niet altijd op gaat bij ons thuis hoor. Dus op het moment dat ze geen zin heeft om te vertellen hoe het op school was oid, mag ze dat prima zeggen. Haar goed recht om niet altijd met me te willen praten. Maar op het moment dat ik haar aan de regels/afspraken hou, komt ze daar niet mee weg, al zou ze nog zo graag willen. En ze weet het verschil donders goed.
Hier helpt het om van te voren afspraken te maken over wat we gaan doen/kopen. Zo weet ze waar ze aan toe is en dat scheelt een hoop gezeur.
TS, als je negeren moeilijk vindt, hoeft dat niet persé. Je kunt het ook anders aanpakken. Bij zeuren, kaats ik standaard terug: 'als je iets tegen me wilt zeggen, gebruik je een gewone stem' of 'wil je even gewoon praten?'. Ik negeer dus niet DAT ze iets zeggen, maar wel de inhoud, zolang ze een zeurstem gebruiken. Misschien maakt het dat makkelijker voor je.