Het knaagt al een poosje maar nu wil ik toch jullie mening. Een moeder hier van school heeft 2 kids. Een jochie en een meid. Dat meisje van 3 is haar barbie echt serieus. Makeup als model op de foto in bikini hakschoektjes etc etc. De hele dag is moeders met haar bezig. Het gaat altijd over het meisje. Nu is er ook een zoontje van 5 bij mijn oudste in de klas. Kindje is deels hardhorig tot doof en moeder zegt dus glas hard dat doordat hij doof was en achterliep ze geen band met met het kind heeft. Nooit praat ze over het kind. Fotos zijn heeeel vaak Fotos van dochter en heel af en toe een foto van zoon. Ik vind het zo zielig voor het mannetje dat hij zo word achtergesteld aan zijn kleinere zusje. Wat ik me af vraag merkt zon kereltje er iets van? Van het gedrag van zijn moeder?
Ja ik denk dat het kind er wel degelijk wat van mee krijgt. Snap zulke ouders ook niet Vind het heel zielig voor het kind
Ik hoor ook veel van andere ouders ik loop nog niet zo lang op school maar het valt op als moeder met dochter het plein op komen. Hoge hakken het liefst een strakke broek of jurk en dochter net zo. Kijk verkleedhakjes etc oké maar ik vind dit ver gaan.
Het was vorige week dat ze dus op fb een modellen foto in bikini had. Echt in een pose die je je 18 jarige dochter nog niet zou laten doen. Kijk dat je zoon een achterstand heeft. Ja dat is moeilijk heeft mijn oudste ook. Maar ik kijk er denk ik heel anders tegen aan.
Nouja zeg, dit vind ik echt niet kunnen, ze geeft dat kind mee dat hij niet even waardevol is als een ander. Ook al voelt die moeder dat mischien zo, zou ze het niet mogen laten merken. Als meisjes van hun vader of vaderfiguur horen en weten hoe bijzonder en waardevol ze zijn, zullen ze ook niet snel voor jongens vallen die geen respect tonen. Krijgen ze die aandacht niet van hun vader, zullen ze liefde zoeken bij jongens en dan accepteren ze het als ze slecht behandeld worden. Ik denk dat voor jongens hun moeder heel belangrijk is, om die liefde te krijgen, zodat ze weten wat liefde hoort te zijn en respect hebben voor meisjes.en de zelfverzekerheid om op een vrouw af te stappen.
Ik weet niet hoever het thuis gaat alleen op school natuurlijk heb verder ook geen contact met die mensen. Jochie is nu 5 geloof ik en zit in groep 2 wel normaal onderwijs trouwens dus de achterstand ik niet groot ofzo. Maar ik zag ze vanmiddag weer en dan word het ventje gedropt en gaan moeder en dochter zoo close de school uit. Ik weet niet goed maar als ik die verhalen hoor vind ik het zielig.
ja ik weet niet hoe het thuis gaat dus kan er niet over oordelen... Met onze oudste heb ik het ook moeilijker gehad, die heeft 2,5 jaar alle tijd gehad en onze dochter niet (omdat hij slechthorend was en een flinke taalachterstand) alles moest voor hem wijken omdat hij anders niet het in zou halen, hier heeft onze dochter vast wel onder "geleden" dat heeft ook wel de band met mijn zoon beïnvloed, als je uren met elkaar op een dag bezig bent (op een educatieve manier) kan je niet altijd als de gezellige mama je gedragen en dat is jammer want dat is alles behalve makkelijk of leuk maar moest wel gebeuren) ik begreep hem vaak ook niet (omdat hij zich niet goed duidelijk kon maken en veel "buien" had en daar kon ik soms erg verdrietig om worden. Dat ik niet gewoon zijn mama alleen kon wezen en hem kon knuffelen als ie het moeilijk had maar dan moest pushen om hem meer te laten leren, daarom zit ie nu wel op een normale school en anders had dat niet gelukt, nu is alles gelukkig weer goed en normaal en kan ik heerlijk met hem knuffelen, kletsen en whatever... Mijn dochter kan ik heerlijk mee tutten, vind ze ook helemaal geweldig, ze vraagt vaak of ze zich mag verkleden, make upje e.d. ja dan gaan we daar gewoon lekker in mee, ze heeft toevallig ook hakjes ja lekker frutten met haar gewoon omdat ze dat leuk vind om samen zo te doen, als ze met auto's spelen leuk had gevonden dan hadden we dat gedaan maar ze is nu eenmaal een echt meisje meisje.. (alhoewel ze ook op de crosser van haar broer rijd dus ze heeft ook een stoere kant) Hier krijgen beide kids gewoon wat ze willen hebben, pas hebben we spontaan een crossertje gekocht en mocht onze dochter iets aangeven wat ze dolgraag wilt hebben dan komt dat er ook wel (binnen enige redelijkheid natuurlijk haha) Ik kan dus uit ervaring zeggen dat je er niet goed over kan oordelen als je het niet hebt meegemaakt en dagelijks ervaart hoe dat is, soms kan iets lijken van de buitenkant maar is in werkelijkheid heel anders...
Das wel sneu als ie word gedropt inderdaad maar wie weet vraagt hij heel veel aandacht en zie je nu toevallig een momentje dat er iets word ingehaald met dochterlief, lastig oordelen...
Ff deze qouten maar geld ook voor je andere stukjes. Mijn oudste heeft ook een spraak achterstand maar geen taal achterstand. Ik kan me er gewoon niets bij voorstellen dat je een kind voor de ander zet.
Nou expres niet nee maar als je 2 keer per week logo, 2 keer per week fysio, 4 keer per week PSZ (2,5 uur) hebt en dan nog 2 uur moet "trainen" elke dag dan lijdt daar (onbedoeld) de ander natuurlijk ook wel mee maar dat probeer je dan goed te maken als mama zijnde door ze een andere keer quality time te geven of de momenten dat hij even bezig is (op school bv) even met de andere door te brengen. Als mama zijnde probeer je altijd inderdaad een balans te vinden (zo goed als) maar echt bewust het ene kindje links laten liggen zou ik niet kunnen in elk geval...
Ik vind dit eigenlijk wel iets dat je kunt aankaarten bij een instantie. Of in elk geval even feedback vragen van een instantie zonder gelijk naam en toenaam te noemen Voelt als mishandeling... Ik zat vroeger op een basisschool met heel veel probleem gezinnen. En ook achtergesteld worden is toch heftig voor een kind. Misschien kan de moeder extra hulp gebruiken om een fijne band met haar oudste op te bouwen of in elk geval handvaten krijgt om toch in elk geval normaal met het kind om te gaan.
Zeker wel, ik herken het helaas zelf ook van vroeger uit... Het heeft nog steeds gevolgen in mijn dagelijks leven!
Mijn zus doet dit ook met haar zoon. Haar dochtertje is haar oogappeltje en van hem heeft ze het liefst zo min mogelijk last! Bij hem is nog niet bekend wat hij heeft daar word hij nog op onderzocht. Er word constant tegen hem gezegd dat hij normaal moet doen, vind dat hartverscheurend want hoe hij doet is hoe hij is dus voor hem normaal. Maar in haar ogen dus niet, ze vind dat hij express zo doet. Hij zoiezo twee keer in de maand ongeveer bij ons, omdat ze het volgens mij allemaal maar teveel vind. Als hij word opgehaald wil hij niet meer met haar mee. En eer ik begrijp het! Want bij ons mag hij gewoon zijn wie het is!
Abb het klinkt als of ze zo'n mini beauty queen aan t kweken is.. En dat moeder daar los op kan gaan. Je weet niet hoe het thuis gaat maar ik hoop dat er een vader is die moeders terug fluit. En stiekem hoop ik dat het dochtertje later een heerlijke puber wordt die de hakken in de hoek gooit en alles aantrekt dat moeder afgrijselijk vind..
Ook al zo hartverscheurend.. Je houd toch van je kindje hoe hij/zij ook is? En tuurlijk wenst elke ouder dat ze gezond zijn en goed mee kunnen maar als dat niet zo is ben jij er toch als ouder om ze (met die beperking of wat dan ook ) te laten zien en voelen dat ze de moeite waard zijn en er hetzij met een omweg echt wel komen.. Niet rot bedoeld maar ik zou als ouders trotser zijn dat ik mijn zoon met een beperking oid 'groot en volwassen' heb gekregen dan dat ik een mini beauty queen heb gekweekt..