Even afreageren hier Hoe doen jullie dat met een koppige net 2-jarige dochter?? Ze heeft nu echt van die buien dat ze niks wil. Vanmorgen zelf pyjama uittrekken, tot zover goed.., maar om luier te verschonen wil ik ze graag op de commode hebben. Nou drama om luier te verschonen, gillen, huilen, steeds maar met dr kontje wippen zodat ik niks kon. Daarna wilde ze geen shirt aan, geen broek aan nou ja, laat maar even begaan dan. Naar beneden genomen, toen begon ze te gillen dat ze wilde slapen, geen pap wilde etc Plat op de grond liggen, huilen.. Ik heb ze op de bank gelegd en ben mn eigen ding gaan doen, brood smeren, de andere uk uit de box halen en eten geven en pap voor dr maken. Langzaam kwam ze er toch bij, maar daarna gebeurde er weer iets dat ze van dr stuk bracht..Uiteindelijk heb ik ze toch aangekleed en met eten op naar de opvang kunnen brengen, maar je moet soms zo'n geduld hebben. Je wilt er smorgens een beetje tempo in houden omdat je zelf ook moet gaan werken..maar pff. En 's avonds wil je ze eigenlijk op tijd op bed hebben, maar het ritueel kan soms wel 45 min in beslag nemen Je probeert op op een vriendelijk manier, vrolijk, , meegaand, veel zelf laten doen, soms wat strenger en dan wat helpen, afleiden werkt ook nog..Maar vooral veel geduld sjonge jonge. Ik zou graag weten wat er in dat koppie omgaat en waarom er dan zo bui komt, waar ze dan echt in kan blijven hangen Hoe gaan jullie er allemaal mee om???
als je haast hebt en merkt dat het een ´gewone´ peuterpuber bui is zou ik niks vragen, maar gewoon je ding doen. Dus uit bed halen, aankleden, verschonen. Als ze niet op de kommode blijft liggen verschoon je haar op het bed of op de bank. En even streng toespreken dat jullie zo weg moeten en dat ze rustig moet blijven.
Sorry moest wel een beetje lachen hoe je het hebt opgeschreven Hier een dochter van bijna 2 en heeft het in lichte mate en niet heel vaak. Als het een dag is dat ik thuis ben dan loopt ze maar fijn in haar piama/volle luier rond als ze niet verschoond wil worden. Op een dag dat ze naar de creche moet is het houtgrepen werk en snel de kleertjes aan doen. Wil ze niet eten dan niet maar dat komt eigenlijk nooit voor omdat het eerste woordje wat ze zegt nog met haar ogen dicht is "fles" en die maken we ook gewoon boven dus ze heeft altijd wel een ontbijt.
Hm tja..erg herkenbaar.. Ik moest vanmorgen ook met peuter en vier tassen om half acht in de auto zetten... En het stemmetje 'ah ik kan nog wel vijf minuutjes blijven liggen' was weer eens sterker dan de stem 'ga er nou op tijd uit anders moet je je straks weer zo haasten en dat lukt niet met een peuter'... Want peuter WIL Dora kijken en schiet dus niet op met eten, peuter WIL zelf sokken aan doen, peuter WIL NIET melk opdrinken, peuter WIL NIET tanden poetsen, peuter wil niet snel naar de auto lopen want peuter WIL nog bloemetje plukken voor oma.. Ik vraag me soms echt af hoe vroeg ik wel niet op moet staan als nummer twee er straks is en ik dus twee koters weg moet brengen en ook nog op tijd op mn werk moet zijn..
Dit eigenlijk! "Pick your battles". Als je de tijd en mogelijkheid hebt geef er meer aan toe dan wordt het makkelijker en als je haast hebt even doorpakken. Het is gelukkig een fase. Die volgens mij nog wel een tijdje duurt.
Klinkt heel herkenbaar. Hier zetten we haar soms even apart als ze weer een van haar buien heeft. Dan gilt en krijst ze een minuut of 2 en dan ga ik haar halen met de vraag of ze klaar is met krijsen. Meestal is dat voldoende om haar even te kalmeren maar ook dan gebeurt het vaak dat er weer iets nieuws gebeurt dat haar van streek maakt dus dan vraag ik haar of ze opnieuw even apart wil gaan staan om te krijsen en dan draait ze meestal iets sneller bij Volgens mij doe je het zo dus prima (terwijl ze haar bui heeft doe ik ook verder met andere zaken zodat je toch niet al te veel tijd verliest) en ja er komt veel geduld bij kijken en vaak ontbreekt s morgens net de tijd om dat geduld op te brengen.
Ik vraag me eigenlijk net af of dat niet verwarrend is voor een peuter. Soms mag ze wel lange tijd driftig zijn en andere dagen niet? Ik kies er liever voor om consequent te zijn eigenlijk.
Ik ga wel wat anders te werk Bij kop en kont pakken en doorgaan. Hier een net 2 jarige zoon. 's Morgens op de commode MOET hij aankleden en ik zal hem zeker zijn zin niet geven als hij geen zin heeft. We kleden NU aan en geen 5 minuten later. 's Avonds liggen ze als ik wil binnen 10 minuten te slapen. We gaan omkleden (hij mag zelf doen als ie dat wil maar als ie moeilijk gaat lopen doen neem ik het over. Soms gaan we op tijd naar boven en dan mogen ze nog even samen spelen nadat ze de pyama aan hebben gekregen en tanden hebben gepoetst, andere keren gaan we gewoon gelijk slapen. Moet zeggen dat het niet veel problemen oplevert meestal. Hij weet de grenzen inmiddels.
Bij kop en kont pakken.... Eh heb jij dan een derde hand over om zn luier te verschonen? Ik ben op zich ook wel van het doorpakken, maar je praat nu wel heel makkelijk..
Ja, zo makkelijk gaat het echt niet altijd. Ik heb een dochter van 5 en twee jongens van 2 en als iemand een dwarse bui heeft dan weten ze heel goed wat de grenzen zijn, maar daar gaan ze dan zover mogelijk overheen. Ik probeer rustig te blijven, negeren en eerst maar even andere dingen doen. Maar op slechte dagen verlies ik soms mijn geduld en schreeuw ik terug. En dat werkt dus echt niet... Vervolgens zijn ze namelijk alle 3 dwars.
Snap ik, ieder doet het op zijn of haar eigen manier. Dit is wat voor ons werkt. Ik heb gemerkt dat het vaak om fases gaat die vanzelf weer over gaan en daarom ga ik er nu losser mee om en bespaar ik me de energie. Natuurlijk snappen ze al veel en moet je ze laten zien hoe het wel moet maar als je kijkt naar de theorie erachter, de impulsiviteit is er nog meer bij peuters omdat dat deel van de hersenen nog niet is aangegroeid, dan weet je dat ze het niet moedwillig doen. Het is dus eigenlijk meer dat ik me er psychisch los van maak. Kort gezegd niks doen helpt niet altijd en consequent zijn ook niet altijd. Vandaar dat ik zeg pick your battles want het is anders voor jezelf niet vol te houden en kijk wat werkt voor jullie.
In het begin is het lastig maar binnen no time hebben ze in de gaten dat ze niet van de commode afkomen voor ze aangekleed zijn. Als je af en toe toegeeft zullen ze véél langer blijven uitproberen. Hier is het echt geen probleem meer.
Boris, klopt. Zo heb ik het ook gedaan met m'n zoontje. Was een tijdje oorlog maar die luier gaat echt wel eerst verschoond wil hij van de commode afkomen. En nu is het inderdaad geen strijd meer . M'n zoontje is nu 21mnd en ik zit ook middenin de peuterpubertijd. Vraagt inderdaad veeeeeeeeeeeeel geduld, OMG .
De koppige dochter is hier inmiddels bijna 2,5 (en er loopt er ook nog één van 5 rond...), maar ik geef haar vaak keuzes. Als ik haar luier wil verschonen, dan mag zij bepalen waar (en afhankelijk van de tijd die ik heb ook, binnen een normale tijdsduur, wanneer). Zelfde met aankleden. Als ze wil mag ze zeggen wat ze aan wil (negen van de tien keer: 'een jurk met bloemen') en waar we dat aantrekken en als het kan ook wanneer. Enz. Even protesteren mag, maar als ze echt gek gaat doen dan mag ze even naar de gang. Meestal is het dan heel snel over. 's Avonds is het tandenpoetsen, kroel en kus voor degene die haar niet naar bed brengt, boven pyjama aan en boekje lezen en dan naar bed. Wij bepalen dan het ritueel, want anders duurt het inderdaad heel lang en wordt het een verdrietig geheel. Ze ligt dan in bed, maar gaat niet altijd meteen slapen: dat kunnen wij als ouders nou eenmaal niet bepalen.
Hier ook een heerlijke peuter puber van 2 . Hij zit behoorlijk in de 'ik test je uit" fase, maar hij weet ook heel goed wanneer hij te ver gaat. Als hij smorgens een bui heeft als ik hem aan het wassen en aankleden ben vraag ik aan hem wil jij eten? Ja zegt hij dan, oke prima maar dan gaan we eerst wassen en aankleden. Meestal lukt het dan wel. Ook heeft hij wel eens van die momenten dat hij moeilijk ligt te toen tijdens het luier verschonen. Dan vraag ik wil je mee naar beneden? Ja zegt hij, prima dan doen we eerst een luier aan. Ik geef nu voorbeelden van wat hij graag doet, of wilt en dan is hij makkelijk om. Moet ook zeggen dat als hij in een bui zit dat hij niks wilt, pech heeft en het dan even op mama's manier doen. Gewoon opschieten en luisteren, niks geen getreuzel .
Pfff vanmorgen toch weer een aantal keren de houdgreep toegepast... En das niet altijd plezierig met een 32-weken-buik... Misschien dat het daarom ook wel eens wat moeizamer voelt allemaal.. Wat hier trouwens wel helpt is dat als ze niet meewerkt dat ik zeg dat dat niet lief is en dat ik haar dan even geen flinke meid vind... Dat vindt ze toch wel heel erg en dan krijg ik vaak een heel verontwaardigde "ja toch?!" Terug... En dan zeg ik dat ik haar wel flink vindt als ze nu even meewerkt met tanden poetsen of wel even haar beker melk opdrinkt en heel vaak wil ze dan wel.