Ik zit er helemaal doorheen. Wij hebben 2 prachtige kinderen. Een zoon van 2 jaar en een dochtertje van 4 maanden. Ik ben sinds 4 maanden letterlijk 24 uur per dag met de kinderen bezig. Overdag uiteraard, maar ook in de avond en nacht. Ik heb geen minuut meer voor mezelf, zelfs niet in bed. Ik kan de deur niet meer uit en met dit herfstweer is het ook lastig om met 2 kleine kinderen op pad te gaan. Onze zoon heeft altijd heel erg goed geslapen. Van 7 tot 7. Maar sinds 3 maanden is het een groot drama. De avond en nacht ben ik constant met hem bezig. In het begin dachten we dat het aandacht vragen was. We zijn hier toen niet op in gegaan en zijn wekenlang consequent geweest. Hij wil s'avonds niet in bed. Ik ben dan 1,5 uur bezig om hem in slaap te krijgen. Na een uurtje of 2 wordt hij wakker en begint het drama weer opnieuw. We hebben voor ons gevoel al alles geprobeerd, alle scenario's afgegaan. Maar niets helpt. De huisarts weet het ook niet. Nu helpt het als ik even bij hem blijf totdat hij in slaap valt. Maar daarna beginnen de nachten weer. We leggen hem nu maar bij ons in bed, maar ook daar wordt hij steeds wakker. Nu hebben we een nachtlampje op zijn kamer gezet en we brengen hem in de middag niet meer naar bed. Maar ook dat lijkt niet te helpen. Hij valt wel meteen in slaap maar wordt net zo god weer wakker. Overdag is er helemaal niets aan de hand. Het is echt een schatje. Ons meisje is heel erg gemakkelijk. Je hoort haar overdag bijna niet en de nachten slaapt ze heerlijk door. Alleen de avonden is ze al sinds haar geboorte wakker. Dus als zoonlief even slaapt dan heb ik haar weer bij me. Op het moment dat zoonlief weer wakker wordt neemt mijn man haar over en zijn we weer allebei bezig. Natuurlijk weet ik dat 2 kleine kinderen hebben druk is. Maar zo had ik het niet verwacht. Ik ben doodop door de slapeloosheid en door de frustratie van het niet weten wat er met onze zoon aan de hand is. Voor mijn gevoel heb ik totaal geen eigen leven meer. Ik ben niet altijd even gezellig meer. Schiet uit mijn slof. Mijn man en ik hebben helemaal geen tijd meer voor elkaar. En als we dan even een half uurtje hebben zijn we te moe om een woord uit te brengen. Ik kan niet meer weg. Want dan zit mijn man met 2 wakkere en huilende kinderen. Ook heeft iedereen in onze omgeving een mening klaar. Niet bij je in bed leggen want dan ligt hij er over 5 jaar nog. Niet bij hem blijven tot hij slaapt want dan went hij er aan. Laat hem maar een nacht huilen, dan is het zo over ( nooit van mijn leven) etc etc. Geen idee wat ik hiermee wil. Ik moet het gewoon even kwijt. Ik heb het gevoel dat wij de enige zijn die zoveel met de kinderen bezig zijn. Ik hoor in onze omgeving dat de mensen met ook kleine kinderen lekker weekendjes weg gaan, stappen, winkelen etc. Wat doen wij verkeerd? Alvast bedankt voor het lezen.
Edit: niet goed gelezen. Heftige fase zeg.... Maar het gaat altijd weer over, ookal heb je daar nu waarschijnlijk niks aan
Ten eerste, wat je omgeving zegt naast je neerleggen. Nood breekt een hoop en als niks werkt leg je je kind heel begrijpelijk bij je in bed. En verder ga diensten draaien met je man. Wissel elkaar af zodat je iig iets aan slaap krijgt. En je schrijft dat je hem niet alleen kunt laten met huilende kinderen. Jawel hoor, ook al voelt t ms gek. En verder, grote kans dat het een (lange) fase is waar jullie samen even doorheen moeten.
O wat vervelend voor jullie. Misschien is het een combinatie van een zusje en nachtangst oid. Mijn middelste had ook nachtangst (gelukkig niet iedere nacht) en we kregen hem dan ook alleen maar rustig door hem bij ons te nemen. Is er medisch misschien iets? Oorpijn, verkouden? Het inslapen is volgens mij (als ik het zo lees)niet het grootste probleem. Met het niet naar bed willen moet je gewoon heel consequent blijven en dan gaat het na een tijd vast beter. Het steed wakker worden en niet meer inslapen heeft denk ik een oorzaak en als je die weet kan je dat aanpakken. Tot die tijd kan je helaas niet veel meer doe dan troosten en steeds weer opnieuw naar bed brengen. Als hij beter slaapt bij jullie en jullie hebben daar zelf geen probleem mee zou ik dat gewoon doen zodat je zelf wat meer slaap krijgt. Als dat niet uit maakt zou ik hem wel op zn eigen kamer laten. Helaas niet echt een kant en klare oplossing, maar ik hoop dat je er toch ietsaan hebt. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie snel weer tijd voor elkaar hebben.
Nou als eerste je bent niet de enige, hier 3 slechte slapers en de jongste is heel erg pittig. De oudste 2 slapen nu wel goed, maar daar gaat inmiddels al 7 jaar aan slaapgebrek aan vooraf. De jongste hebben we maar gelijk bij ons in bed gelegd. winkelen met zijn allen loopt steevast uit op ruzies, is het niet tussen man en mij, danwel tussen de kids. Geen van drieën hebben ze ook ooit in een kinderwagen geslapen. Tips voor nu: in bed nemen, laat elkaar uitslapen in het weekend, ik nam altijd de nachten voor mijn rekening en dan mocht ik elk weekend lekker blijven liggen. Plan korte tripjes, lange dagen weg durf ik nu pas weer aan en mijn jongste is 3 (die is wel behoorlijk exteeem hoor). Oppas hebben we bijna niet, dus ik zit er ook wel eens goed doorheen, maar ja, het wordt we, beter met de tijd inderdaad. Alleen heb je daar nu niet zoveel aan. Ga ook vooral er zelf toch eens op uit, lekker een dagje winkelen, ook al is het maar een uurtje naar de supermarkt.
Onze jongste is een slechte slaper en hier is het probleem met inslapen en heel vroeg wakker zijn. Hij is nu al wat ouder dus ik kan hem beter wat uitleggen en we hebben een slaaptrainer wat heel goed werkt. Wij hebben ook alles geprobeerd en wat mijn advies aan jou is wat je ook probeert hou dat een tijdje vol. Je moet niet moedeloos worden als iets na een week nog niet werkt en dan wat anders gaan proberen. Kinderen hebben soms veel langer nodig om aan de nieuwe situatie te wennen en dat kan wel een paar maanden duren. Toen mijn zoon 2 was zijn wij zijn middagslaapje gaan inkorten omdat hij 's middags rustig 3 uur kon slapen en dan weer om 05.30 wakker was en niet voor 21.00 in slaap viel. Na een week merkten we nog steeds geen verschil maar we hebben wel doorgezet en pas na 1,5 maand ging het beter al zal hij nooit een hele goeie slaper worden. Nu maakt hij nachten van 20.00 tot 06.30 met gemiddeld 1 keer even wakker. Hier ben ik al heel erg blij mee.
Jeetje wat vervelend voor jullie! Wat ik nu ga opschrijven heb ik van een vriendinnetje dat dit probleem met haar 1 jarige zoontje heeft gehad. Zij heeft de methode (uit het boek dreumes in dromenland)... 1. Kindje in bed leggen volgens jullie vaste ritueel.... als hij huilt 10 minuten laten huilen dan 2 minuten gaan troosten wel knuffelen en praten tegen hem maar wel in bed laten... 2. Dan weer weggaan en 15 minuten laten huilen... weer troosten, wel knuffelen en nog steeds praten maar wel iets minder en niet uit bed halen. 3. Dan weer weggaan en 20 minuten laten huilen... weer troosten, wel knuffelen en nog minder praten en niet uit bed halen. 4. Dan weer weggaan en 20 minuten laten huilen... weer troosten, wel knuffelen en zo min mogelijk praten en niet uit bed halen. 5. Dan weer weggaan en 20 minuten laten huilen... weer troosten, wel knuffelen en proberen niet meer praten en niet uit bed halen. net zolang totdat hij slaapt. het belangrijkste is dat je de wachttijd opbouwt en hem niet uit bed haalt. Vooral niet de hele nacht laten huilen want hij is slim genoeg om te weten dat mama altijd terug komt en als je dan niet meer terug komt kan hij echt in paniek raken. Bij mijn vriendinnetje heeft dit 2 nachten geduurd en nu slaapt hij heerlijk het klokje rond.... Ik hoop dat je er wat aan hebt en heel veel succes!
Om te beginnen: als jij alleen kunt zijn met 2 wakkere (en evt huilende) kinderen, dan kan je man dat ook. Ook al denk jij (en hij?) van niet. Maar er is echt geen enkele reden waarom een vader dat niet net zo prima zou kunnen als een moeder. Vervolgens: ik lees niets over de opa's/oma's/ooms/tantes. Waar is jullie familie? Die kunnen toch wel eens een middagje oppassen op een of beiden kindjes, zodat jij even tijd voor jezelf hebt? Of je man en jij samen weg kunnen?
Waarschijnlijk is het een fase die uiteindelijk weer over gaat al heb je daar nu weinig aan Ik zou je zoontje lekker bij je laten slapen of kiezen om erbij te blijven zitten tot hij slaapt. Als hij wakker wordt in zijn eigen bed, bij hem blijven tot hij weer slaapt en dat dan ook een tijdje volhouden. Probeer overdag en in het weekend 1 op 1 aandacht te geven (vader/zoon) zodat jij bijv samen met je kleine meid lekker bij kan slapen. Laat elkaar in het weekend omstebeurt uitslapen of ga nog even terug naar bed. Veel sterkte!!
In wat voor een bed slaapt je zoontje? Wil hadden onze zoon in een groot bed gelegd ruim voor onze tweede geboren werd. Dat ging prima, maar toen zijn broertje geboren was, had hij ineens weer behoefte aan een ledikantje. Daar heeft hij een paar nachtjes in geslapen en overdag nog steeds.
Hier ook een onrustige slaper. Altijd wel geweest denk ik. Ze heeft goede weken gekend, maar het nu alweer 2 maanden hommeles. En omdat ik nu zwanger ben merk ik dat ik ook een beetje radeloos begin te worden. Inslapen gaat meestal goed. Maar ook daarmee is het soms aanrommelen. Ze mag dan max. 2 x 10 minuten mee naar beneden als de eerste twee keer inslapen niet lukt. Dit is in het eerste uur nadat we haar op bed leggen. Meestal is een keer terug naar beneden/het grote bed genoeg... daarna slaapt ze dan wel goed in. Maar het grootste probleem vind ik het doorslapen. Sinds twee maanden sowieso 1 x per nacht eruit. Maar met die bolle buik iedere keer uit bed vind ik geen doen, dus ik heb laatst uit frustratie het reserve matras naast haar bedje gelegd. Dat leek wel even te werken. Met zijn drieën in het grote bed vind ik een gedoe. Snap dat je er doorheen zit... Slaap is zoveel belangrijker dan ik van tevoren had kunnen bedenken en als het iedere nacht weer raak is kun je je op een gegeven moment helemaal niet opladen. Ik heb voor nu geen tips voor je helaas... Ik wil je een hart onder de riem steken. Mijn hoop is dat het op een dag ineens 'over' is... maar ik maak me eerlijk gezegd wel een beetje zorgen nu we er over een paar maanden een kleintje bij krijgen.
Je kunt btw echt wel weg, als je man aan het werk is red jij je toch ook alleen? Mij man redt zich ook met 3 alleen (ook toen de jongste nog een baby was en ik nog bv gaf), dus gewoon gaan.
Allereerst, ontzettend bedankt voor jullie lieve reacties en tips! We laten hem nu in de middag ook niet meer slapen. Hij sliep ook zo 2,5 uur. Als ik s'avonds bij hem zat dan duurde het wel 1 tot 1,5 uur totdat hij sliep. Hij lag dan wel rustig als ik bij hem zat, maar ik mocht niet weg. Dan is natuurlijk je avond al bijna voorbij voordat hij slaapt. Nu we hem in de middag niet laten slapen (wat echt super goed gaat overdag) slaapt hij na 5 tot 10 min. En dit moeten we inderdaad even volhouden want het gaat niet in 1 keer helpen. Hij slaapt in zijn ledikant. We hebben een groot bed geprobeerd maar dat was drama. Natuurlijk kan mijn man voor allertwee de kids zorgen. Maar hij werkt hier in huis ook dag en nacht mee. Hij neemt veel huishoudelijke taken al over zodat ik het wat rustiger heb. Maar hij werkt natuurlijk ook fulltime en als hij thuiskomt is hij ook moe. En als ik weet dat het thuis drama is met 2 huilende kinderen ga ik echt niet lekker op pad. Hij heeft me afgelopen zaterdagmiddag heel lief uit winkelen gestuurd om nieuwe kleding voor mijzelf te gaan kopen. Onze ouders helpen ook waar ze kunnen. Mijn moeder is vandaag de bovenboel komen poetsen en morgen komt ze weer. En ze neemt heel vaak de strijkwas mee. En ze hebben de kindjes ook al een keer een nacht overgenomen. Een dagje en nachtje bijtanken is natuurlijk heeeeeeel lekker. Maar het zal lang duren voordat ik weer helemaal de oude ben. Ik vergeet vaak nog dat ik pas 4 maanden geleden bevallen ben. Door al deze drukte krijg ik ook de kans niet om daar goed van bij te komen. Morgen komt er een vrouw langs (je moet erin geloven) en zij is voelend (ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen). Onze zoon heeft als baby extreem erge eczeem gehad en was niet weg te krijgen. De dag nadat zij geweest was trok het weg en na 3 dagen was het helemaal weg. Het is ook nooit meer teruggekomen. Ook belde ze me op met het verhaal dat ik eens naar zijn rechteroog moest kijken. Want dat deed heel pijn bij hem. En dat klopte ook want we waren die dag naar de HA geweest voor zijn oog en die bleek ontstoken te zijn. Baat het niet dan schaadt het ook niet. Ik ben heel erg benieuwd. Nogmaals bedankt en ik ga jullie tips zeker nog eens goed bekijken.
voor je zoontje van 2 zou ik een stickersysteem aanraden, moet je het wel heel consequent doen, dus laten kiezen welke sticker hij morgen wil, uitleggen dat mama en papa en de baby slaap nodig hebben en dat hij niet uit bed mag komen. Als hij toch uit bed komt is het eventjes drama want dan krijgt hij geen sticker, maar dat werkte hier goed. Verder is het wel herkenbaar, het is loodzwaar met weinig tijd voor elkaar. Hier ook 19:00 allebei rust.
Bedankt voor je tip! Dit hebben we een tijdje gedaan, maar heeft totaal geen effect. Wij denken dat we het heel ergens anders moeten gaan zoeken. Iets waar hij helemaal niets asn kan doen. We zijn nu een aantal dingen aan het uitzoeken. De vrouw die bij ons is geweest gister had weer dingen goed aangevoeld. Dingen die inderdaad klopte.
Kunnen de kids niet een nachtje uit logeren? Of dat jij zelf een nachtje ergens anders gaat slapen en je man thuis bij de kids is. Verder zijn er goede tips gegeven. Mochten die niet voldoende opleveren dan zou ik hulp in gaan schakelen van een pedagoog die gespecialiseerd is in jonge kinderen en slapen. Je kunt hiervoor je gemeente bellen en er naar vragen. Of via je huisarts, die sou dat ook moeten weten. Heeft die zoiets niet eerder geopperd?
Ik heb mijn ha gebeld en die had het over slaapmiddelen. Dat willen we nu echt nog niet. Nu we hem overdag ophouden slaapt hij binnen 5 min in. Verder zijn we nu bezig met alternatieve dingen. Er schijnen heel veel wateraders door ons huis te lopen en de breukrand ligt hier. Heb er totaal geen verstand van. Dus dat gaan we nu eerst maar uitzoeken
Waterlanders kan heel goed. Je kunt ook eens kijken wat het oplevert als je zijn bed verschuild. En het slaapje eraf is ook een goed idee.