Mijn vorige zwangerschap / bevallingis bijna mijn dood geworden... Ik slik de minipil. Mijn man vindt dat we genoeg kinderen hebben. (Ik hou zoveel van kinderen dat ik wel 10 wil maar dat is onrealistisch. Als ik realistisch ben vind ik ook dat het genoeg is zo.) Heb 2 testen gedaan met allebei hetzelfde resultaat. Wat moet ik nu...ik ben in shock en doodsbang.
Hey, Ik zou nu geen beslissing maken. Je zit nog in je emotie. Ik heb 3 weken terug positief getest en reageerde hetzelfde als jou. Hier ook niet gepland. Ik heb opdrachten via fiom.nl ik heb een account aangemaakt https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/zwanger-wat-nu/online-keuze-oefeningen/aanmelden-zwanger-wat-nu-0 en heb daar meerdere modules gemaakt. Je vult allemaal vragen in met je keuze. Dit gaf mij heel veel inzicht. Na een paar dagen ben je ook uit emotie. Ik heb het tegen 1 vriendin en mijn moeder verteld. Daarna ben ik nog 2 keer bij de huisarts geweest voor een gesprek. Ik heb toen dus gekozen voor dat het welkom is. Sterkte kom eerst even bij. Wees lief voor jezelf. Het is enorm schrikken
Hier ben ik het helemaal mee eens... geef het even de tijd. Zelf 3 jaar geleden zwanger geraakt. Het was totaal niet in de planning mijn zoontje was pas 10 maand. Uiteindelijk 2 gezonde jongens er bij. Geef het even de tijd. Praat er over met je man. Heel veel s6
Dankjewel voor je lieve berichtje... Je hebt gelijk. Waar ik vooral mee zit is dat mij zo duidelijk is afgeraden ooit nog zwanger te worden...en dat mijn man het zo zeker niet meer wil. En m'n omgeving... Plus dat ik alles net lekker onder controle heb en na de zware babytijden het genieten (met oa genoeg slaap ) eindelijk begonnen is en ook op werk gaat het bergopwaarts. Maar je hebt gelijk, ik parkeer het gewoon nog even. Ik denk nu 1000 dingen tegelijk en zie alleen maar beren op de weg. En zoals ik al zei, een elftal lijkt me fantastisch.
Wat andere ervan vinden doet er niet toe. Het is jouw lichaam. Wat jij ervan vindt staat voorop samen met de mening van je man. Dat telt. Ik snap dat je alles net op de rit hebt. Heel herkenbaar. Bij mij duurde het een paar dagen en kon ik erover praten zonder te huilen. Maar toen dacht ik elk uur iets anders wat verstandig is. Na een week zei ik we gaan ervoor.
Mag ik zo brutaal zijn om te vragen wat de reden is dat het je afgeraden is zwanger te worden? Ik las dat de vorige bevalling bijna je dood geworden is? Maar was dat een normale bevalling en zijn er dan geen mogelijkheden tot een keizersnede om dat risico te verkleinen? Ben het eens met de anderen hier, geen beslissingen maken in emotie. Eerst maar eens rustig alles op een rijtje en dan kijken wat jullie doen! Veel sterkte en hopelijk daarna veel geluk!
Tuurlijk Het was een 8 uur durende operatie. Ivm doorgegroeide placenta. Paar dagen IC gelegen. Liters bloedverlies. Baby is voor mijn veiligheid gehaald bij 34 weken. Ik ben overigens wel 100% hersteld van dit "avontuur"
Ik slik ook de mini pil. Huisarts zegt dat het gewoon betrouwbaar is maar heb eerlijk gezegd wel mijn twijfels. Ben je een pil vergeten/te laat genomen?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste tijd zo veel en onregelmatig werk dat het soms lastig bij te houden is maar ik ben m Nooit vergeten te nemen!
Wat Vreselijk voor je. Dit lijkt me een zeer legitieme reden om de zwangerschap af te breken. Het even laten bezinken is sowieso goed, maar een overtijdsbehandeling is veel minder heftig dan een aboetus en dit mag tot ruim zes weken zwangerschap dacht ik (dus ws al binnen 2 wkn vanaf nu) Ik wil je echt absoluut niet een kant op praten!! Alleen even wat extra info geven Heel veel sterkte met je beslissing!!!
Kan me voorstellen dat je je kapot geschrokken ben. Zeker na je laatste bevalling zo te lezen. Ik zou in elk geval geen overhaaste beslissing nemen. Bespreek dit met je man en laat het samen even bezinken.
Gelukkig leven we in een land waarin je baas over je eigen buik bent. Wat ik als "ervaringsdeskundige" wel wil meegeven: weet dat een abortus je ook niet in de koude kleren gaat zitten... Ik kan niet in jullie leven kijken, je zult zelf een weloverwogen beslissing moeten nemen. Zelf heb ik jaren geleden wel de keuze gemaakt om het toen af te breken en daar heb ik het tot op de dag van vandaag nog moeilijk mee, maar op dat moment was dat in onze situatie de beste beslissing. Als je man echt klaar is met kinderen krijgen, is sterilisatie voor hem dan geen optie?
Wow dat is een heel heftige ervaring! En dus nu kans dat zoiets weer gebeurt aangezien ze nog een keer zwanger hebben afgeraden? Of is er ook kans dat het gewoon normaal verloopt
Waarom heeft je man zich niet laten steraliseren als het zo gevaarlijk voor je is om opnieuw zwanger te raken, erbij opgeteld dat hij zeker ook geen kinderen meer wilde