Over kleine 7 weken uitgerekend van ons tweede wonder. Ben wel benieuwd en vraag me steeds wel af, hoe is het de eerste weken om de tweede er bij te hebben? Hoe reageerde jullie eerste kindje op de komst van de tweede en toen hij/zij er was. Dl lief is 22 maand als de kleine komt. Hoe vonden jullie het om voor het eerst met twee kleintjes alleen thuis te zijn. Ml neemt/heeft 3 weken vrij als de kleine komt.
Hier hetzelfde verhaal. Over 7 weken komt ons tweede kindje. Dochter is dan 2 jaar en 3 maanden en man is ook 3 weken vrij na de geboorte. Ik ben heel erg benieuwd.
Denk dat het voor iedereen anders is, hoe is de bevalling verlopen, hoe voel jij je zelf enz. Heeft allemaal weerslag op hoe je het ervaart natuurlijk. Maar qua aandacht verdelen is het gewoon even wennen. Mijn zoon was wat ouder toen mijn dochter kwam vorig jaar. Maar nu moet ik soms nog even puzzelen hoe ik mn tijd verdeel tussen de 2. Maar ik moest veel minder wennen dan bij mn zoon. Mn dochter draait gewoon mee en past zich wel makkelijk aan dat scheelt .
Ik vond de eerste weken heerlijk! Echt super genoten, vond het zwaarder worden rond de 2,5 s 3 maanden... Nu is mijn oudste ook nog niet zo oud, en heb medisch baby'tje... Maar eerste weken genieten, kijken hoe alles loopt en de oudste reageerd...heerlijk! Nu krijg ik steeds meer ritme en worden de dagen minder zwaar ( nu 5 maanden )
Mijn oudste was wat jonger toen nummer 2 kwam (16 maanden) en eigenlijk snapte hij het nog niet zo goed. Ik weet dat ik hem opeens zo groot vond! Zijn billen en hoofd met name De eerste tijd ben je zelf toch heel erg met de baby bezig en moest ik echt bewust tijd nemen om met de oudste wat te doen. Ik vond het erg lastig toen ze voor de eerste keer beiden huilden en aandacht nodig hadden. Maar toen het was opgelost had ik wel een lekker gevoel. de vuurproef was geweest dus de volgende keer red ik ook De eerste dagen dat ik alleen thuis was met ze heb ik niks gepland. Het enige wat ik wilde was aangekleed zijn (Ik was erg blij dat ik rond het middaguur aangekleed & gedoucht was, haha. ), een rondje buiten lopen en eten maken. Eerste weken was het echt een ritme zoeken. Aan de ene kant lastig met 2 kinderen, maar ook makkelijker omdat je wat minder onzeker en zoekende bent met de baby. Daarna loopt het eigenlijk wel en vroeg ik me af waar ik met de oudste alleen in vredesnaam zo druk mee ben geweest
Eerlijk gezegd vond ik het het eerste jaar erg zwaar met twee kleine kinderen. Mijn dochter vond het wel spannend dat ze een broertje had en zei de hele dag: baby! Ze was toen bijna 2 jaar. De eerste twee weken was mijn vriend thuis en in de paar weken daarna kwam mijn moeder 1 dag in de week helpen. Wat ik vooral lastig vond in het begin was dat als de ene sliep de andere wakker was en ik dus nooit bij kon slapen en we nooit spontaan weg konden. Toen mn dochter over ging naar 1x slapen op een dag, zat mn zoontje op 2x slapen per dag. Die heeft heel wat keren in de wadelwagen geslapen in de speeltuin hahaha. Tja je kan niet een hele dag thuis blijven met een peuter toch? Nu ze wat groter zijn vind ik het wel fijn dat ze zo weinig schelen in leeftijd, ze kunnen nu lekker samen spelen.
Onze oudste was net 2 geworden toen broertje kwam. Ze vond het leuk, maar meer ook niet. Oké er is een broertje, waar is m'n klei en m'n pop?! Helaas bleek broertje een reflux/huilbaby. In het begin moest ze wennen aan het huilen en was het mee brullen. Na drie weken was dat over. Ze heeft hierdoor helaas wel wat vaker voor de tv gezeten, vreselijk vond ik dat. Heb ook echt gehuild dat ik haar tekort deed sinds de komst van de tweede. Daarnaast was ik kapot van vermoeidheid door ook nachtelijk gekrijs. Oké....niet echt een succesverhaal dus. En toen het eerste half haar voorbij was, viel alles op z'n plaats. De wereld zag en zonder gekrijs weer zonnig uit. Jongste loopt inmiddels en het is 1 groot feest. Samen spelen, makkelijk naar de speeltuin of het bos kunnen. Heerlijk 2 kids! Maar begin vond ik moeilijk.
Leuk topic, hier was ik ook benieuwd naar. Leuk om de verschillende reacties te lezen... Ik ben over 3 weken uitgerekend en dan zal onze zoon 20 maanden zijn. Spannend!!
mijn zoontje was net 2 toen zijn zusje werd geboren hij vond het super wilde haar steeds kusjes geven en vasthouden en iedereen die langskwam die pakte hij bij de hand en liet ie vol trots zijn kleine zusje zien ik dacht dat dat zou zijn omdat het allemaal nieuw is etc maar hij is nog steeds zo wel kan hij af en toe jaloers zijn vooral als ik haar bv geef dan is het uitdagen het is in het begin wel even wennen ook wat betreft slaapjes is de 1 wakker slaapt de ander ik vond ook mijn zoontje ineens heel erg groot
Hier ging het heel erg vanzelf; de jongste was heel rustig en lag vaak lekker te slapen in de box, zo kon de oudste heel rustig wennen en hoefde ze ook maar geleidelijk wat van mijn aandacht te verdelen. Ik had voor de bevalling en erna bijna 2 weken in het zkh gelegen, dus het feit dat ik weer thuis was, was voor de oudste ook 1 groot feest. Ook alleen thuis met twee kindjes ging gewoon prima. Na de bevalling van de oudste vond ik soms niet eens tijd om te koken, maar met twee kindjes lukte 't me gewoon iedere dag
Het viel mij erg tegen eerlijk gezegd. Mijn oudste was 2 jr en 5 maanden toen de jongste geboren werd. Thuis bevallen en mijn oudste vond haar zusje geweldig. Mijn jongste begon met 2 weken te huilen en stopte pas toen ze een maand of 3,5 was. Ze sliep alleen in de draagdoek en wanneer ik in beweging was. In de box of wandelwagen lag ze niet eens, dat was non-stop huilen. De nachten dat ik op liep, urenlang met een krijsende baby zijn niet op 2 handen te tellen. Heb ook veel hulp gehad van familie. Mijn peuter is wel echt een heerlijke grote zus.
Eerlijk? Ik vond de eerste weken best wel pittig. Ik had vooral constant het gevoel te weinig aandacht voor de oudste of de baby of beiden te hebben. Na een tijdje ontwikkelde ik wat meer routine en raakte ik er waaschijnlijk ook gewoon aan gewend en werd het beter. Sinds de jongste een maand of 4 is (nu 8+ mnd) en wat "interactiever" is vind ik het een feestje. Om eerlijk te zijn is het veel makkelijker om met beiden kinderen samen te zijn dan met één alleen. Alleen met een baby vond ik soms stiekem best wel saai. Knuffelen met een baby is natuurlijk heel fijn, maar een aantal uur per dag spelen met een jonge baby is niet het meeste intellectueel stimulerende wat een mens kan doen . Wat blijkt, mn oudste vindt spelen met een baby wel heel leuk en mn jongste vindt de oudste helemaal geweldig. Natuurlijk zijn er wel eens kleine conflictjes (sinds de jongste mobiel is en ze het slopen van de door haar zus gebouwde duplokastelen de leukste activiteit die er is vindt, wat meer... ), maar ik geniet zo intens wanneer ik ze samen lekker zie klooien en naar elkaar zie lachen. Dus, mochtje het begin ook als zwaar ervaren; hang in there! Het wordt beter.
Ik vond de eerste weken ook erg zwaar. Ik vind de overgang van 1 naar 2 zwaarder dan van 0 naar 1 kind. De eerste week met de kraamzorg was het goed te doen. Mijn dochter was trouwens 18 maanden toen haar zusje werd geboren. Ze vond haar zusje erg leuk en hielp ook goed mee zoals samen een luier om doen en als kleine zus in bad moest lekker met de handjes in het water spetteren. Ik vond het zwaar want je moet een heel nieuw dagritme proberen te vinden wat voor beide kinderen fijn is. Na een aantal weken ben ik er wat handiger in geworden en is het redelijk goed te doen. Ik denk ook dat het er ook aan ligt wat voor een baby je hebt en hoe jouw dochter is. Mijn oudste is een pittig dametje en de jongste trouwens ook, veel last gehad van buikkrampen en oorontstekingen. Vergeet vooral niet te genieten ondanks het zo druk is. Het blijft natuurlijk wel een heerlijke tijd met een kleine baby.