Hi dames, Vraagje voor de mama's met 2 of meerdere kindjes, hoe ervaren jullie het hebben van 2 of meerdere kindjes in tegenstelling tot 1 kind? Onze dochter is nu 2 jaar en soms komt de kriebel voor een 2e. Maar nog veel vaker heb ik het gevoel er nog niet aan toe te zijn. Hetgeen waar ik zo tegenop zie is het gebrek aan slaap/rust en tijd voor mezelf. Ik merk dat ik 1 kindje eigenlijk al best pittig vind, met het werken, huishouden etc, moet je nagaan als je 2 of meerdere kinderen hebt! Hoe ervaren jullie dat? Is 2 kinderen ook echt zoveel zwaarder als 1? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen hierin.
Ik vond het een verschil van dag en nacht. 1 kindje vond ik eigenlijk een eitje: je kunt al je aandacht op dat kind richten, papa en mama kunnen zorg en aandacht afwisselen, waardoor je vaker nog eens een momentje voor jezelf hebt, en 1 kindje is gewoon makkelijker (alleen al boodschappen doen is met 2 jonge kinderen nogal een onderneming). Bij een eerste kindje stem je met gemak jouw ritme af op dat van de baby, een tweede kindje moet helemaal mee in het ritme van je gezin, enzv. Ik vind het dus zwaarder en drukker (ik heb ook wel 2 hele actieve en drukke knullen), maar ook leuker! Ze spelen met elkaar, stoeien, ruziën, maken grapjes. Het is gewoon erg gezellig. En je groeit er in.
Ik vond van 0 naar 1 kind heel zwaar. Mijn oudste was een huilbaby en heeeel actief als baby/dreumes/peuter. Toen zij 2,5 was, kreeg ze een zusje. Ik had me schrap gezet, want verwachte een zelfde impact... maar nee, die kwam niet. De jongste draaide al snel gewoon mee in het ritme dat we met de oudste al hadden. Natuurlijk is het wel even wennen, maar ik was na een week of 6 wel gewend Ze kunnen samen heel leuk spelen, dat is ook echt heel fijn. En ze maken vaak ruzie, minder leuk Maar ik vind dat ook wel mooi eigenlijk? 't Zijn echt elkaars zussen.
Hier 2 tegelijk: tweeling, en allebei randje huilbaby en hele slechte slapers...weet niet echt hoe het is om 1 te hebben maar soms is er eentje mee met oma en dan heb ik een paar uur alleen met 1 nou verveel me dood zo makkelijk LOL al met al er zit wel degelijk een verschil in ja! als ik had kunnen kiezen had ik er 1 gekregen en daarbij gelaten, maar het is anders voor mij besloten, ben er erg blij mee maar neemt niet weg dat het soms super zwaar is, vooral omdat ik het alleen doe.
Ik vond van 0 naar 1 heftiger. Bij de 2e zat ik toch al in de gebroken nachten en luiers etc. Bovendien was de tweede een heel makkelijk kind (tot 1,5 ) dus die draaide gewoon mee.
Ik vond de overgang van 0 naar 1 zwaarder dan van 1 naar 2. De tweede gaat toch in het ritme mee en we weren al hoe alles werkt en zijn alles al gewend.
Ik vond van 1 naar 2 heftiger, maar ligt denk ik heel erg aan t kind. Onze eerste was een hele makkelijke baby, sliep met ruim 5 weken door, huilde heel weinig, had al heel snel en ritme. Onze tweede slaapt nog niet door (ruim 4 maanden nu) huilt veel meer, komt moeilijker zelf in slaap etc. Natuurlijk is t ook erg leuk om je kindjes samen te zien enzo, maar ik vind het echt wel stuk zwaarder.
druk 1 kind is een makkie heb ze ook nog allebei thuis op 2 ochtend psz na dus wie weet speelt dat mee vooral in het begin vond ik het lastig is de ene wakker slaapt de ander dus kon niet altijd weg mijn oudste is een makkelijk kind mijn tweede een kleine dramaqueen vanaf dag 1 maar ze kunnen heel goed samen spelen en zoeken elkaar altijd op en hebben veel aan elkaar
Ik stel me wel eens voor dat ik alleen de oudste nu had. Dan was het voor mij echt heel relaxt Altijd 1 ouder 'vrij' en veel meer rust. Maar, ze spelen hier ook veel samen en dat is ook fijn. Ik denk wel dat 1 kind wel veel rustiger is.
Je gaat pas ervaren hoe relaxed je het met 1 kind hebt als je er 2 hebt. Nou heb ik niet de makkelijkste.
Dat is precies waar ik bang voor ben!!! Dat ik denk: help ik wil terug naar hoe het was! Nou was ik daar voor de geboorte van onze dochter ook wel bang voor hoor Bedankt voor de reacties! Leuk om te zien hie iedereen het ervaart, helaas ook wel een beetje beangstigend; nog drukker dus..
Dit herken ik helemaal! Hier ook twee lekker actieve jongens en de chaos die hiermee gepaard gaat is soms enorm, maar ook heel gezellig.
Oneens. 2 kinderen spelen (vaak) leuk met elkaar, 1 kind vraagt toch meer gezelschap en meespelen van de ouders. Herkennen de ouders met 1 kind dat niet: dat als er een vriend(innet)je komt spelen, dat je dan 'geen kind aan ze hebt'?
Ik vond van 0 naar 1 heftiger dan van 1 naar 2. Het is mij 100% meegevallen, maar hier zit er dan ook 4 jaar tussen. Ik heb oudste zoon de hele dag op school en dan de baby thuis. Ik vind het heerlijk, we genieten ontzettend. Moest er eerlijk gezegd niet aan denken om 2 kleine kinderen thuis te hebben maar die "keuze" is natuurlijk ontzettend persoonlijk.
Ik vond van 1 naar 2 superzwaar. Maar vooral omdat mijn oudste toen heel veel aandacht nodig had en mijn tweede gewoon geen gelukkige baby was. Slecht eten, slecht slapen, veel huilen behalve wanneer we hem vasthielden. Dus dat was een zware combi. Van 2 naar 3 vind ik dan weer een eitje. Mijn oudste gaat naar school en kan lezen, wat hij ook veel doet, dus kan zichzelf beter vermaken. Mijn middelste is veel makkelijker geworden en de jongste draait heel makkelijk mee. Ze slaapt slecht 's nachts, maar verder is ze een droombaby. Ondanks dat ze regelmatig ruzie hebben, ben ik voor mijn jongens wel blij dat ze elkaar hebben. Ze kunnen ook heel goed samen. Ze zijn ook allebei verzot op hun zusje (en zij op hun), dus ik heb wel het gevoel ze iets waardevols te hebben gegeven met elkaar. Dat gevoel heb ik ook met mijn zus en broer.
Ik vond het verschil niet zo groot. Het verschil van 0 naar 1 vond ik veeeeel groter. Natuurlijk ben je met twee helemaal continu bezig ed, maar de tweede draaide hier vrij snel mee. Ik heb pas sinds de jongste niet meer slaapt overdag, het idee dat ik geen tijd voor mezelf heb.