2 van de 3...

Heftige situatie, snap dat je er een beetje moedeloos van wordt.
En al wil je niks bereiken met je berichtje, waarschijnlijk lucht het wel op dat je het even kwijt kunt, en je valt er ons echt niet mee lastig, dus lekker blijven posten hoor!
Wie weet kom je hier wel iemand tegen die in hetzelfde schuitje zit en waar je wat herkenning kunt vinden.
Succes!

 

Dat veel van die gezinnen uit elkaar gaan vrbaast me niks. Het is ook ontzettend pittig om een relatie op te willen bouwen met een man die al kids heeft uit een vorige relatie. Ik heb ook meerdere malen op het punt gestaan maar weg te gaan en het op te geven. Ook om de financien maar ook omdat ik het nooit goed kan doen, terwijl ik belachelijk veel doe voor die kinderen!

Na een aantal pittige gesprekken een paar jaar terug heb ik besloten mn kinderwens gewoon door te drukken samen met mn vriend, van t zomer gaan we voor nummer twee terwijl madam alleen maar loopt te zeiken dat haar kids dan minder erfenis gaan krijgen al mn vriend komt te overlijden. Doordat wij samenwonen moet mn vriend zo veel alimentatie (40% van zijn salaris) betalen dat hij niet in staat is om mij ook te helpen in kosten voor ons kind. Dus ik sta er financieel helemaal alleen voor met mn dochter. Vind ik niet erg, maar zo is het nou eenmaal geregeld in nederland. Ik ga dus ook niet wachten tot het financieel wat beter wordt, nummer twee gaat dr ook gewoon komen en dan zullen we ergens volgend jaar een advocaat in de arm nemen om het alimentatiebedrag aan te vechten.

Voor alle duidelijkheid, de kids hebben recht op geld, voor hun levensonderhoud, en dat vinden wij ook erg belangrijk! Maar na een slimme berekening van madam is ze een dag minder gaan werken en konden wij nog meer lappen. Ze werkt nu 14 uur, terwijl de kids 11 (tweeling) en 13 zijn. straks gaan de jongste twee ook naar het voortgezet onderwijs en heeft ze geen BSO meer. Maar dan maken ze ook langere dagen, en kunne ze best even alleen thuis zijn, ze zou dus best wat meer kunnen gana werken maar ze vertikt het gewoon. Dat weten de kinderen ook, want dat zeggen ze ook gewoon, "ja mama gaat echt niet meer werken hoor, dan krijgt ze minder geld van jou (papa). Dan kan ze toch net zo goed thuis zitten, dan krijgt ze dat geld toch ook?" Dat wij als gezin en als stel dan minder goed rond komen zal ze een worst wezen. Maar goed, volgend jaar als alled mag lukken en goed mag gaan is ons gezin compleet en gaan we er wel werk van maken...

Ik zou het iig niet overdoen als ik de kans kreeg, zou mn vriend 6 jaar geleden hebben laten lopen...

 

ik zou nooit in een relatie willen stappen met iemand die al kids heeft, en waarvan de ex nog leeft, het is raar om dat te zeggen, en inderdaad zeg nooit nooit, als je verliefd bent pff. maar ik weet nu al dat als persoon daar echt niet geschikt voor ben

voor de dames en heren die dit wel kunnen heb ik bewondering dat wil wel even doorgeven !! want het is toch wat hoor..

heftig verhalen lees ik hier op de forum over samen gestelde gezinnen waar ik dan inderdaad van denk, had je achteraf echt voor gekozen ?

 

Ik herken ergens je gevoel.

Hier 2 stiefkinderen, na 4 jaar lang rechtszaken. Duizenden euro's schuld om nog maar van de emotionele klappen te zwijgen...
Ik ben er echt aan kapot gegaan, en wil er ook niks meer mee te maken hebben. Ik heb 'gevochten' voor zijn kinderen maar nu is het mijn beurt om te vechten voor die van ons.

Nog een rechtszaak is uitgesloten hier. Nu is het nog niet zover maar mocht het ervan komen is het klaar, over en uit. Wij zullen brieven schrijven aan de kinderen deze in eigen beheer houden en opsturen als ze de leeftijd hebben zelf over de situatie te kunnen oordelen.
Het klinkt ontzettend hard hoor, maar er is veel over gesproken het is geen beslissing die in een uur gemaakt is. Maanden hebbrn wij hierover gesproken, en nu vaak nog.

Wij hebben 2 kinderen samen ook aan hun 2 moeten wij denken.
Ook voor zijn kinderen willen wij dat het getouwtrek op houdt. En dit zal dan de enige manier zijn.

Mocht mijn man zich bedenken, is het verder aan hem. Ik zal er geen vinger voor uit steken en wil niets meer met zaken te maken hebben. Ik wil geen rekeningen van advocaten zien, geen valse beschuldigingen van seksueek misbruik, geen politie aan onze deur. Nee ik ben uitgevochten, dan maar de handdoek in de ring ik wil gaan leven en genieten van m'n kinderen

 

Mijn gevoel zegt ja 100 procent, maar mijn hart zegt nee

 

ja bizar is dat he... het is zo lastig om een fijn begin van een relatie te ervaren. Inderdaad, wat je niet gehad hebt mis je ook niet, mn vriend weet t ook wel hoor, ik had het niet over gedaan. Hoe leuk hij ook is... Heb een steeds leuker wordende band met mn stiefdochter, haar tweelingbroer ook nog wel maar begint al minder te worden. Mn oudste stiefzoon heb ik op t moment elk weekend dat ze bij ons zijn strijd en discussies mee. Ze komen vanavond, en heb er eigenlijk helemaal geen zin in... kreeg net wel een lief berichtje van mn stiefdochter dat ze mij en dr kleine zusje mist, en dat ze zin heeft in vanavond... pffff dan is het weer zo dubbel he....

Ik probeer me op de toekeomst te richten. Over 10 jaar zijn mn vriends kinderen financieel onafhankelijk en kunnen we samen ons kind(eren) nog alles geven... daar hou ik me maar aan vast. Op een dag is er niks meer op papier wat ons nog vast laat zitten aan zijn ex en haar gezin, maar dan zijn er gewoon drie volwassenen die altijd welkom zullen zijn bij ons... kan echt wel uitkijken naar dat moment hoor

 

Stom, ik zeg altijd mijn man dat is het niet maar mijn vriend vind ik zo kinderachtig staan. Maar niet getrouwd dus vandaar dat ik kan zeggen hij zoekt het maar uit. Nu weet ik wel zeker dat hii zich niet bedenkt hoor, gelukkig.

Het aller ergste vind ik, en daar schaam ik mij soms best voor hoor, dat ik af en toe denk kom maar op met je rechtszaak dan is het over bamelijk en kan ik door met mijn 'man' en ons gezin. Erg hoor ik weet het. Maar ik heb het zo gehad..

 

Jeetje wat een moeilijke situatie zeg! Ik heb er zelf gelukkig geen ervaring mee, maar zag laatst wel een reportage op tv over 'vechtscheidingen'. Allebei de ouders gaven aan niet op te willen geven omdat ze zogezged vochten voor de kinderen. Maar de kinderen waren daar helemaal niet zo gelukkig mee en raakten er zelfs erg beschadigd door. Het is misschien beter de handdoek in de ring te gooien, juist voor het welzijn van de kinderen.

Vind het een knappe beslissing van jullie, Onje!

En cvm, als de rechter eenmaal een uitspraak heeft gedaan, kan die ex dan gewoon weer een nieuwe zaak aanspannen die die beslissing weer kan terugdraaien??

 

Hier nog iemand die, als ze de tijd kon terugdraaien, heel hard zou weglopen!

Mijn vriend heeft een dochter van 14, zijn ex heeft jarenlang op de kap van.mijn vriend geleefd. De duurste kleren, niks tekort. Mijn vriend moet nu nog geld krijgen van haar "wat zij ooit van hem geleend heeft". Dat is dan mog gezwegen over de duizenden en duizenden euro's die hij nooit zal terugzien!
In het begin van onze relatie betaalde mijn vriend daar nog de facturen "want zij zat in de miserie". De ruzies die we daarover gehad hebben....

Ik ben nu zwanger van ons eerste kindje samen, en eerlijk, ik twijfel soms nog of ik hier wel goed aan gedaan heb.

 

Ik herken je gevoel ook.
Zou ik het overdoen? Ja dat zou ik zeker,deze man maakt mij ontzettend gelukkig en heeft mij nog een kindje gegeven.
In mijn vorige huwelijk voelde ik me doodongelukkig met wat meer geld te besteden, nu ben ik eindelijk mezelf en heb een prachtvent en heel wat minder te besteden.

Af en toe is het maar goed dat zijn ex niet in de buurt is,krijg soms de neiging het behang van haar gezicht te krabben.....

Maar goed, mijn man en ik kunnen soms heerlijke scheldnamen voor haar verzinnen en gzd woont ze hier anderhalf uur vandaan (ok,soms lang onderweg om stiefzoon te hale maar ze staat iig niet voor de deur hier).

 

Ik heb heel lang zitten dubben of ik nog wel een nieuwe relatie wilde, ik heb een kind met mijn ex (ik ben de verzorgende ouder) en mijn ex is alles behalve verantwoordelijk. Tot nu toe zijn voor alle conflicten rechters ingeschakeld. Ik wist niet of ik een nieuwe partner daarmee op wilde zadelen.
Vl is er nu echter nog harder in als mij, wonen nog niet samen en kom met mijn inkomen (fulltime werkend) in aanmerking voor een toevoeging nog net, die zou nog liever de advocaat voor mij betalen als dat betekende dat ze beter zouden werken dan op toevoeging. Reden zit hem erin dat ex echt moet ophouden met zijn acties tegen mij en zl, omdat zl er aan onderdoor gaat, en ik ook. Ik ben op het moment helemaal klaar met vechten, en reageren op allerlei beschuldigingen, maar kan aan de andere kant Zl ook niet aan zijn lot overlaten, want dan gaat hij er helemaal aan onderdoor. Dus doe voor mijn gevoel hetgeen wat ik als ouder moet doen, zorgen dat mijn zoon in ieder geval nog genoeg momenten heeft waarop hij kind kan zijn en kan genieten!

Ik had Vl dit liever ook willen besparen, en misschien zit het verschil erin dat het 'gezeik' bij mij al enkele jaren bezig was en hij erin gerold kwam en wist wat voor problemen er waren, maar hij geeft zelf aan hiervoor echt niet weg te lopen...
Maar snap jullie gevoel eigenlijk wel...

 

Eerlijk? Ik had hard weggerend! Ik had mn liefdesverdriet in mn kussen uitgehuild, tranen gedroogd en er wel overheen gekomen. Als ik wist waar ik aan zou beginnen...nee! Achteraf, ik zou het echt niet over doen.

Nu zijn we getrouwd en hebben samen twee kindjes. En die hex is mijn hele gezinsleven aan het verzieken. Afgelopen anderhalf jaar is een en al ellende geweest. Terwijl wij ivm onze dochter, die 5,5 week op de ic heeft gelegen, al best genoeg hebben meegemaakt. Stief liegt en bedriegt hier ook de hele tent bij elkaar en ik ben er spuug en spuugzat van. Ik wil "mijn" gezin en ik wil niet op mn tenen hoeven lopen als stief hier is, ik wil niet dat eeuwige gejank van hex over geld en het niet hebben daarvan en heel eerlijk, ze kan er niks aan doen, maar ik ben ook even klaar met stief. Álles liegt ze en verdraait ze.

Mijn man gaat haar nooit opgeven, wat ik snap. Ik was een paar weken terug zover dat ik bijna gegaan was met onze kids. Ik hou van mn man, maar het afgelopen jaar heeft onze relatie geen goed gedaan.

En ik raad ook echt niemand aan om iets te beginnen met iemand die kids heeft. Want je hebt ze nooit alleen. En je hebt altijd te maken met de ex.

Nee, ik zou het niet meer overdoen.

 

Wij zijn ook een samengesteld gezin heb een dochter uit een vorige relatie flink wat ruzie gehad met de vriendin van mn ex..bemoeial n u hebben we mediation gehad en ff over wat in t verleden gebeurt is te zwijgen. en alles gaat prima n ondanks ze m nog achterna zijn voor alimentatie maar dat ff achterwege gelaten eigk is t hier gwn gezeik geweest zoals je verwachten kan dus niet extreem. Ik heb nu al.een tijd een vriend die ik al 7 jaar ken dit jaar en sinds een tijd een relatie mee heb en sinds december samen een mooie dochter ben gelukkiger dan ooit en heb veel respect voor alle stiefouderen die een vriend of vriendin hebben met al een kind of kinderen die eigenlijk niet van hun zijn, stief ouder zijn is een ondankbare rol. We hebben veel geleerd bij mediation.
ik vind dat een rare zin zoals ik hier geqoute heb.. dan is t net dat als je al een kind of kinderen heb iedereen je maar links moet laten liggen.. Iedereen verdiend toch liefde?.voor iedereen is er iemand.

 

Ben ik met je eens, iedereen verdiend iemand. Met of zonder kind, daarom ben ik bij mijn man.

Maar als iemand mij advies vraagt over een relatie met iemand die een kind heeft, dan zeg ik heel eerlijk, dat ik er nooit meer aan zou beginnen en hard weg zou lopen.

Een ander kan er anders over denken, dat is prima. Maar dit is hoe ik er op het moment in sta.

Ik steun mijn man, maar ik bemoei me verder helemaal niet met hex. En het ging al wat stroever sinds we zijn getrouwd, maar sinds ik zwanger werd en ben bevallen is het in en in triest. Ik hoop dat er ooit nog verbetering inkomt, maar ik ben bang van niet.

 

Pure jaloezie
toen ik bevalle was belde me ex niet eens ff zn dochter op om haar te feliciteren met haar zusje zou wel niet van die troela gemogen hebben hij is ook heel anders als ie met zn vriendin is. Maar ben goed gebekt dus heb er steeds wat van gezegd en na mediation is er ook tege me ex gezegd hoe of wat en daar is gelukkig wat aan gedaan als hij onze dochter om t weekend komt halen is ze soms wel mee en doet ze normaal als hij alleen is dan word ie al gebeld..ben je al onderweg? Heerlijk haha
maar ik begrijp je heus wel hoor sommige zitten in een hartstikke erge strijd zoals jullie dan ook.. Hopelijk komt er gauw wat verbetering of anders bii alles wat ze doet en niet goed is printscreens van maken als t via de app uit de hand loopt en telefoongesprekken een printscreen van maken van de tijd en dan alles op papier zetten zo heb je straks een hele lijst

 

Ik snap je stelling ook wel. Als ik van tevoren wist wat ik nu weet was ik er waarschijnlijk ook niet aan begonnen. Tis zoveel meer gedoe als je oorspronkelijk denkt, maar ik zou hiervoor niet bij hem weggaan. We komen er samen wel uit, maar soms denk ik ook dat het gewoon stuk makkelijker was geweest anders.. Vind mijn stiefdochter nu ook echt lastig nu ik zwanger ben zo druk en soms zegt ze echt gemene dingen en met hormonen kan ik er slecht tegen

 

jawel ik deed het zo weer over, MAAR ik zou zijn ex van in het begin korter houden. Ze heeft te veel vrijheid gehad en meent dat wij voor haar blijven springen. Vandaag stuurde HAAR vriend naar ons: of jullie geven het geld (250euro) of wij houden de kinderen bij.

wat moet je dan?! politie maar inschakelen voor de kinderen toch te mogen zien?! leuk voor zo kinderen. Ik begrijp niet dat dit in zulke westerse landen nog kan. pff