Baby (4 maanden) maakt geen oogcontact, erg onrustig

Misschien eens langs een osteopaat? Heb ik zelf geen ervaring mee, maar je hoort er goede verhalen over. En als ze zich echt zorgen maken en nog geen verwijzing naar een kinderarts gehad hebben, dan zou ik nog een keer naar de huisarts gaan (eventueel met iemand ter ondersteuning) en dan een verwijzing 'eisen'.

 

Ik lees dat jij je zorgen maakt? Doen ouders dat ook? Zijn ze recent op het cb geweest?
Mijn dochtertje keek ons ook niet aan met een week of 12-13, terwijl ze dat wel moest doen in die tijd. Op het cb zagen ze dat, terwijl wij tot die tijd zoiets hadden van, komt wel goed..
Toen we van het cb terugkwamen zat het me echt niet lekker en kregen we te horen dat het anderen ook al was opgevallen.. Dagen was ik bezorgd, ondertussen stond er al een afspraak bij de oogarts gepland.
En ineens was het er! En heel duidelijk keek ze naar ons. Volgde ze ons ook ineens.. Ze was er waarschijnlijk nog niet klaar voor. Ze sliep ook nog heel veel, ze sliep zo makkelijk dat ze waarschijnlijk het nog niet nodig had om te kijken. Voor de rest heeft ze zich tot nu toe ontwikkeld als een gemiddelde baby en slaapt ze tot nu toe nog steeds veel en goed! ( niet te veel)

 

Bah wat vervelend dat ze niet het gevoel hebben dat ze serieus worden genomen.
De baby is 16 weken?

Ik heb zelf begrepen, dat ze zich inderdaad minder zorgen maken als een baby wel 'iets' doet maar nog niet volledig.
Bv als een baby een beetje kirt is het al een teken dat ze het toch 'kan'. Als ze al een beetje kijkt etcetc.. Dat omdat ze zoveel verschil zien in ontwikkeling bij babys. Ik begrijp dat ze wel snel aan de bel trekken als ze zien dat een baby iets echt niet doet, of iets heel afwijkends doet.

Ik demk dat ze het beste toch nog eens met het cb of kinderarts contact moeten opnemen om hun bezorgdheid neer te leggen. En als dan blijkt dat de ze nog geen rede tot verder onderzoek zien, het inderdaad afwachten is. Zo heb ik het toen ook ervaren bij mijn dochter.
Ik had volledige paniek en zou bij wijze van met spoed naar de oogarts gewild hebben.. Ik moest zeker weten of er iets was of niet..
Terwijl hun het zo niet zien, ze kunnen toch niks doen, de tijd wijst dingen uit... En evt afwijkingen worden gaande weg toch steeds duidelijker.

Maar dat is mijn mening die ik uit mijn ervaringen heb.
Het is een slopende onzekerheid, dan lukt genieten van je baby ook maar moeizaam merkte ik. Ik keek alleen maar naar haar ogen..

 

Ik snap dat ze zich zorgen maken.
Wij hebben heel lang gehad dat Luc eigenlijk niet lachte. En toen hij dat eindelijk wel ging doen, lachte hij alleen maar naar de plank boven de commode of een schilderij.
Pas na vier maanden ging hij af en toe naar mensen lachen en dat heeft hij nu ruimschoots ingehaald.
Maar, voor de rest huilde Luc niet zo veel.
Ik denk dat inderdaad een osteopaat misschien wat kan betekenen.

 

Een baby van 4 maanden hoort wel oogcontact te maken. Er bestaat zoiets als vertraagde visuele ontwikkeling, iets onschuldigs waarbij het bewust kijken later op gang komt. Maar dit is een moeilijke diagnose en iets wat vaak pas achteraf vastgesteld kan worden.
Als ik het verhaal zo lees vind ik het zeker een indicatie voor een bezoekje aan een oogarts/orthoptist.
Wat aandachtspunten: Reageert ze op licht/donker of voornamelijk op geluid? Krijg je haar aandacht door met iets felgekleurd heel stilletjes voor haar te gaan staan?
Als ze blijven twijfelen verwijzing vragen! Liever 1x te veel en bij verbetering zoals hiervoor een reactie afbellen, dan iets over het hoofd zien.

 

Mijn oudste maakte als baby ook amper oogcontact en nog steeds is het minimaal. Maar bij haar had ik verder geen zorgen (zelfs dat niet aankijken was geen echte zorg te noemen, het viel me alleen wel op), wat dus ook maakte dat ik nooit advies gevraagd heb bij de huisarts. Maar als je meer zorgen hebt, dan zou ik zeker doorzoeken tot je iemand vindt die wel wil luisteren.