Ik vind het zooo bijzonder, het mama zijn ♥. De enorme, onvoorwaardelijke liefde die ik voel voor ons mooie meisje. En ik verbaas me erover dat dat gevoel elke dag maar sterker wordt. Die enorme smile als ik haar 's ochtends wakker maak, het plezier dat ze heeft als ze speelt en als ze baddert, hoe ze geniet van haar lekkere hapjes, de handjes in de mijne gestrengeld als ik haar een flesje geef... Ik had van tevoren niet gedacht dat het zo mooi zou zijn... Jullie wel?
Nee, absoluut niet! Je weet het echt pas als je er zelf aan begint. Hiervoor vond ik kinderen altijd heel leuk maar ik had nooit gedacht dat de liefde voor je eigen kind zo diep kan zijn! Het voelt echt zo vertrouwd, al vanaf de eerste dag.
Nee, ik had wel een verwChting.. Maar in t echt is het nog beter! Ik hou zoooooveel van hem! Hij is echt mijn alles!❤ Ik kan ook maar moeilijk loslaten haha, logeren(1x gebeurd), de eerste verjaardag, geen baby meer maar een dreumes! En ondanks dat je weet dat het mensen zijn.. Hoe klein ook.. Als ik nu naar hem kijk dan is het echt al een mannetje aan t worden! Heeeerlijk! En tegelijkertijd het besef dat de tijd vliegt!
Hier voor was ik dol op kinderen ! Maar dat het xo bijzonder zou voelen om je eigen kindje te hebben had ik echt niet verwacht. En inderdaad de tijd vliegt , ik knipper even met mijn ogen en ze heeft alweer wat nieuws geleerd. Ik wist niet dat je zoveel om iemand kan geven ! ♥
Misschien raar, maar hebben jullie dit ook? Hiervoor vond ik alle kinderen altijd heel schattig, vooral baby's. Maar sinds mijn dochter vind ik ze niet meer zo interessant haha Mijn moeder is gastouder en heeft altijd op kinderen gepast. Ik hielp dan vaak mee met luier verschonen etc. Maar laatst verschoonde ik een poepluier van de baby van een vriendin die het zelf niet kon. Toen moest ik echt wegdraaien. Terwijl ik dat nooit heb gehad en je zou denken dat met alle ervaring van mijn dochter het juist makkelijker zou zijn. Niet dus. En bij mijn dochter ga ik zelfs van tandjespoep niet kokhalzen. Ook heb ik helemaal de neiging niet meer andere kinderen te knuffelen enzo. Herkennen jullie dat?
Ik was vroeger ook veel meer op andere kinderen gericht inderdaad. Nu focus ik me voornamelijk op mijn eigen kind (en kan daar ook alles in kwijt). Vind het soms zo jammer dat hij niet meer een maand of 5 oud is, dat was zo een mooie periode. Hij was vrolijk, makkelijk etc. Nu is hij steeds het liefste jongetje op aarde maar ook ondeugend, pittig en stout haha. En hij heeft te weinig tijd om te knuffelen, hij heeft het altijd druk nl.
Dat herken ik zeker Nescio! Het gevoel voor de kindjes van onze vrienden is ook veranderd. Natuurlijk ben ik nog steeds gek op ze, maar nu ik de liefde voor mijn eigen kind ken, is dat met niets te vergelijken. En wat je zegt, vanaf dag 1. We lagen in het ziekenhuis (keizersnee) en de verpleegkundige legde Iza op mijn borst. Het was écht alsof mijn hart overstroomde van liefde. Dat had ik nog nooit gevoeld. Mijn man heeft een foto gemaakt van ons toen, en als ik daar nu naar kijk word ik er nog emotioneel van, omdat ik in mijn ogen zie, wat ik toen voelde.
Het is nog mooier dan ik me had voorgesteld! Ik zeg het heel regelmatig tegen mn man als ik even boven ben geweest omdat ze niet wil slapen savonds en dan nog even heerlijk met haar heb zitten kroelen... 'god wat houd ik toch vreselijk veel van dat kind! Niet normaal!' Echt die moederliefde is onbeschrijflijk.... ik kan me ook nauwelijks voorstellen dat je van een volgend kind ook zo vreselijk veel kan houden.... en wat betreft andere kindjes ook heel herkenbaar! Ik liep altijd met alle kleine kindjes om me heen te slepen, maar nu ik mn eigen kindje heb zijn die niet zo boeiend meer Hihi
Ik geniet ook elke dag met volle teugen van Jack. Kan me ook geen leven meer zonder hem voorstellen, vanaf dag 1 al niet. Merk ook wel dat andere kindjes iet meer zo interresant zijn, maar wel weer leuk als ik Jack met andere zie spelen haha