Ik probeer ons meisje zo positief mogelijk te benaderen en vooral positieve aandacht te geven en te negeren als ze iets vervelends doet. Maar ze begint nu veel kattenkwaad uit te halen en sommige dingen doet ze heel bewust en kan ik echt niet negeren: ze knijpt de baby's na tig keer uitleggen en zeggen dat het niet mag en dat ze ze liever moet aaien. Ze gooit met spullen door de kamer waardoor we nu een beschadiging in de tv hebben en ze begint ons te slaan en knijpen. Ik zie aan de blik in haar ogen dat ze echt uittest hoever ze mag gaan. Het is ook moeilijk nu voor haar met de tweeling en als ze op bed liggen spelen wij samen met haar of 1 op 1 en ik ga met haar naar de kinderboerderij enz. Probeer er echt op te letten dat ook zij haar aandacht krijgt. We hebben een hoek in de kamer die we een tijdje als strafhoek hebben gebruikt maar dat heeft eigenlijk nooit echt indruk gemaakt. Nu is het zover dat ze dus iets pakt om hard door de kamer te gooien en dan vrolijk vraagt of ze in de hoek mag staan Ze gaat dan zelf al in de hoek staan en lacht ons uit/toe... Nu heeft mijn man een plek op de gang bedacht waar hij haar nu een paar keer heeft neergezet maar nu trok ze net expres een vaas met bloemen van de vensterbank en krijste dat ze op de gang wilde staan Die time-out lijkt dus niet de juiste uitwerking te hebben of zie ik iets over het hoofd? Iemand (andere) tips hoe dit gedrag aan te pakken?
Ze is nog wel redelijk jong voor een time out plek. Maar soms moet je gewoon even doorzetten en negeren dat ze daar niet gaat huilen. Want dat hoeft natuurlijk ook niet.. Wat je ook kunt doen is een vaste plek in de woonkamer op de grond tegen de muur. Daar blijven zitten. Dan zie je haar en dan kun je er snel bij zijn als ze van haar plek af gaat. Verder benoemen waarom iets niet mag. En een alternatief bieden wat dan wel mag. Succes..!
Dat laatste wat misa zegt en zou haar veel betrekken als grote zus en haar enorm prijzen. Ze heeft het vast heel zwaar met zo'n grote verandering, ze is net 2, jullie lontje zal vast ook wat korter zijn. Benoem overdreven wat ze goed doet en benoem het ook wanneer ze boos of verdrietig is en toon daar begrip voor.
Dat doe ik ook echt zoveel mogelijk. Ze is best wel slim, heeft het goed door allemaal. Maar bedoel je dan dat ik het knijpen en slaan en gooien gewoon moet negeren en niet moet straffen? Haar proberen af te leiden van haar stoute bezigheden als dat lukt en negeren wat ze deed? Vind het zo lastig wat het juiste is om te doen...
Boos zijn oid kun je wel een keer negeren. Maar iemand pijn doen of spullen stukmaken zouden voor mij zeker een grens zijn. Dus dan zou ik na een keer waarschuwen, alternatieven bieden wel doorpakken.
Ik vind het jong voor straf. Zoiezo beter geen straf toepassen maar juist positief benaderen: nee je mag niet zusjes knijpen maar jawel je mag hun even kittelen etc. Vraag veel energy en creativiteit maar dat loont tig keer beter dan "strafhoek". Betrek haar bij verzorging, geef haar takken en opdrachten, laat zien dat ze ook belangrijk is, haar mening telt en dat ze ook "leuk" kan zijn ipv alleen stout en niet lief. Je beloont in dat geval slechte gedrag want met 1+ jaar begrijpen ze dat nog niet wat je wil dat ze begrijpen. Communiceer op haar eigen niveau Je moet haar wel aanspreken met rustige toon: nee dat doen we niet maar zo mag wel. Eindig op positieve toon. Kijk in ogen maar pak niet en hou niet vast, kijk niet van hoogte, zet niet in hoek.
Dank je. Je bedoelt dat ze het met 2+ straf nog niet begrijpen? Ik heb geen idee...het is een pienter meisje en ik heb juist het idee dat ze het wel begrijpt. Of in ieder geval wat wel en niet mag en wanneer ze stout is en wat daar de gevolgen van zijn.
Hier is ons meisje ook een pienter ding (voor zover je dat kan zeggen over je eigen kind). Maar dan zou ik dus doorpakken door echt wel even apart te zetten. Ook al is dat een plek in de kamer. Als ze werkelijk pienter is dan zal ze dat snel genoeg begrijpen. Niet straffen (ik zie het als consequenties geven) vind ik altijd heel mooi klinken, maar wat als je kind na 3 of 4 keer uitleggen en alternatieven bieden nog door gaat met de baby's knijpen? Ik vind dan dus dat je wel moet doorpakken en de consequentie/straf doorvoeren. Wat hierboven staat zoals taken geven en bij betrekken is ook zeker een goede. Alternatieven bieden als kietelen mag wel, kan hier ook helpen ja. Of helpen opstarten met spelen met iets nieuws. En we proberen hier ook weinig het woord niet te zeggen. Dus ipv niet rennen in huis, zeggen we dan: lopen in huis. Of we vragen de kids: hoe bewegen we in huis? Of: mag je rennen in huis? Ga eens terug en laat eens zien hoe we in huis bewegen?
Ik ben van mening dat kinderen van 2+ wel straf begrijpen. Het geeft juist onduidelijkheid als iets op een gegeven moment plotseling wordt bestraft. Eerst waarschuwen en dan de consequentie ( hoek, trap iod) werkt bij ons prima. Ook al voor haar tweede verjaardag.
haha das waar Dat vindt iedereen natuurlijk van zijn eigen kind Maar idd ik vind dus ook dat er echt grenzen aan haar gedrag zijn en ik op een gegeven moment dingen echt niet meer kan negeren. Ik probeer inderdaad ook al het woordje "niet" weg te laten. Moet mezelf er wel echt bewust van maken hoor. Maar net ook; in plaats van "Nee dat puzzelstukje mag niet in de prullenbak" er van maken "leg het puzzelstukje maar op tafel bij de andere stukjes". Maar dat vergt wel wat energie en oefening om alles om te buigen richting wat wél mag.
Het klinkt alsof ze toch de drang voelt om zich te misdragen om aan haar portie aandacht te komen. Je bent als het ware net te laat. Kijk eens heel objectief naar de situatie en naar de veranderingen die plaats vinden. Ze is jong, en ineens zijn er twee baby's bij die veel aandacht krijgen. Zij vecht hard om haar plekje. Of jij vindt dat je genoeg aandacht geeft kan zijn, maar voor haar blijkt het niet genoeg te zijn. Ik zou nu alle aandacht losmaken van het bijten. Geef heel kort aan dat dat pijn doet en dat pijn niet leuk is. Geef geen negatieve maar ook geen positieve aandacht want ze gaat dat bijten koppelen aan een vorm van aandacht. Probeer het voor te zijn door te zoeken naar een dagindeling waarbij zij zich meer gezien voelt. Meer structuur, maar knuffels, etc. Kijk naar wat werkt en probeer je eigen moeheid niet de boventoon te laten voeren. Ik kan me voorstellen dat het heel druk is voor je. Maar je dochter heeft wel haar eigen behoeften en ze laat je zien dat het zo niet helemaal werkt. Ik denk verder dat die eerste maanden met een nieuwe baby het lastigst zijn voor iedereen, het zal straks wel loslopen. Wees juist niet te streng maar accepteer het bijten niet. Geef haar nog meer positiviteit en maak lol.
Op zich kun je nog steeds wel nee en niet zeggen, zolang je maar een alternatief erachter geeft. Dus: nee, dat puzzelstukje mag niet in de prullenbak, leg het maar op tafel bij de rest. En dan goed zo zeggen als ze dat heeft gedaan. Persoonlijk vind ik die vorm makkelijker, aangezien de nee er vaak automatisch uitkomt, zeker bij zeer ongewenst gedrag zoals het knijpen van de babys. Tijdens het nee zeggen, kun je dan je zin nog ombuigen naar een alternatief toe. Hier een zoon met een beperking en straffen werkt hier echt niet. We moeten natuurlijk wel ingrijpen als hij bepaalde dingen doet en proberen hem alternatieven te bieden. Op school wordt hij wel afentoe op de gang of buiten gezet, niet omdat dat werkt, maar omdat hij anders de hele klas (8 kinderen) overstuur schreeuwt. Gelukkig komt dat niet heel vaak voor... Het gedrag naar de babys toe, lijkt mij jaloersheid, wat heel normaal is op haar leeftijd en ik denk dat de tips die andere al geven over het helpen heel goed kunnen zijn. En vooral proberen (vast niet makkelijk met een tweeling) ook 1-op-1 tijd met haar in te plannen. Dus een ouder met haar alleen op pad.
Hier was dochter ook helemaal van slag af na de geboorte van haar broertje, Ze was toen bijna 3. een kind van 2 weet dondersgoed wat niet mag en wat wel mag.. Ik "straf"mijn jongste nu bijna 2 met dat ikzijn handje vastpak en nee zeg. Dat doe ik 3 x daarna zet ik hem in de woonkamer tegen een muurtje aan zodat ik hem kan zien maar hij mag er niet af komen. Dat snapt hij dondersgoed.. Je oudste krijgt zo te lezen genoeg aandacht, betrek haar inderdaad wat meer bij de kleintjes het verschonen (laat haar lueirs aangeven of doekjes) Flesje geven laat haar het doekje geven. en zo proberen te betrekken, hier werkte dat op een gegeven moment heel goed en werd het gedrag minder. ze moet gewoon ontzettend wennen aan de nieuwe situatie. Knuffel meid!
Ik kan me zo wezenlijk voorstellen dat het mega druk is met een peuter en een tweeling. Je bent vast de hele tijd aan het rennen en vliegen. Ik bedoel het niet lullig. Ik herken het wel van de tijd dat ik net bevallen was van de tweede met flinke reflux en kma. Mijn dochter was toen 20 maanden en werd ook opstandig hoor! Maar het is ook goed dat ze aangeeft welke behoeften ze heeft. Mij werd ook een spiegel voorgehouden en ik moest mijn eigen ideeën en moeheid even aan de kant zetten en me meer focussen op haar. Ik zou daarom het straffen en dat negatieve even weglaten. Dat kost jouw ook gewoon heel veel energie die je beter kunt gebruiken. Mij hielp het om meer hulp uit de omgeving te vragen en niet te veel te denken over opvoeden. Meer denken aan liefhebben, knuffelen en samen spelen dan aan hoe te straffen. Het stabiliseert zich trouwens straks echt wel weer. De start met nieuwe gezinsleden is heftig, voor elke peuter. Verstand op nul en gaan.
'Gang! ' riep mijn dochter in het begin ook steeds als ze iets stouts deed. ze begon dus al wel te zien wat wil of niet mocht. na een tijdje was de lol er wel vanaf en vond ze het niet zo grappig meer.
Ik ben het eens met Carino. Zeker nu ze straf uitlokt, ze vraagt daarmee dus om (negatieve) aandacht. Hier een vierjarige en maar 1 baby, maar hier ook bewust heel veel (meer dan voor de geboorte) aandacht voor de oudste. Ze heeft het ook echt hard nodig, want ongemerkt ben je toch een groot deel van de tijd met de baby bezig, zeker als je er 2 hebt. Petje af trouwens, lijkt me retezwaar.
Ik dacht dat ze 1 jaar is zag op je onderschrift feb 2013? Maat goed 2jarige zal natuurlijk begrijpen van daad-gevolg maar het gaat ook om wat werkt en niet. Ik ben zoiezo niet van straffen maar uitleggen, positief benaderen. Als voorbeeld 2 jarige kan andere interpretatie ook geven aan "nee". En natuurlijk als er continu word geroepen nee mag niet dan verzint ze steeds meer uitdagingen om aandacht te vragen. In jou situatie lijk mij handig eerst uitzoeken waarom ze dat doet. Zelf denk ik voor aandacht en dat doet ze door negatieve gedrag omdat je dan haar dat wel geeft (aandacht). Probeer gewoon haar betrekken bij kleine dingetjes, bijv laat haar kleding setjes uitzoeken voor babys, vraag welk sokjes ze zou hun aandoen etc. Dat lijkt klein maar in ogen van peuter is hele beslissing die ze zelf heeft gemaakt! Dat maakt haar "belangrijk" en behulpzaam. Geef haar beloning ervoor. Je kan ook bord gebruiken voor beloning/stickers dus ipv straf doe je beloning voor het goed doen, goed humeur, helpen etc. Ze mag natuurlijk niet tevreden zijn of boos maar dan leg haar uit hoe ze mee kan beter omgaan bijv.: mama weet dat je boos bent maar je hoeft niet zo doen, dat is niet leuk voor babys maar ook voor jou. Jij mag volgende keer als je boos wordt bij mij komen en lossen we samen op. Etc het is maar voorbeeld kan niet goed vertellen wat je echt moet zeggen maar liever dus zeggen: nee dat mag niet en ja je mag dat wel. Ik merk hier vaak zelf dat stel ze bijv. gooit hier lego op grond ik zeg: nee je mag niet gooien met lego. Dan zeg ik bijv niets dan gaat ze op stoel wijzen en kijkend aanvragen dan zeg ik ja en je mag op stoel gaan zitten met lego spelen. Zo dus corrigeert ze zichzelf soort van. Zoiezo voor je oudste is niet makkelijk gelijk 3 babys bij (lijkt mij voor je ook pittig!) en daar komt dat gedrag. Probeer ook tijd voor haar maken dat jij alleen met haar ergens gaat wandelen of knutselen zonder babys bij.
Zoveel mogelijk liefhebben en haar behoeftes zien ben ik het mee eens, maar ik zou de baby's knijpen nooit accepteren. Wij doen bij anderen bewust pijn doen meteen door de knieen, haar kin vast pakken, zeggen kijk me aan, want ze weet dat ze fout zit en kijkt meteen weg, en zeg een ander pijn doen doet heel zeer en dat mag niet, een ander kroelen is lief en vind de ander fijn. Zullen we samen gaan kroelen en aaien? Eigenlijk gaat het dan altijd goed, mocht ze het nog een keer doen herhaal ik het en zeg ik ook dat dit de laatste waarschuwing is en ze in de hoek moet. Ze heeft nu een keer of 3 in de hoek gestaan. Maar in de hoek heeft ze hier ook dikke lol. Het bij de kin pakken en op oog hoogte hier wat uitleggen maakt meer indruk.