Ze kan het wel hoor! Als er echt wat is, maar dan moet het wel heel ernstig zijn, dan zegt ze mamamamama. Ik hoor de hele dag; bal, auto, tie en ta, aaaaah (amen, na het bidden) en eteeh (eten) kielekielekiel.... Maar GEEN mama. Als ik het voordoe dan zegt ze "papa" met een hele grote grijns op haar gezicht. Echt een boefie!
Hier nog zo'n papa-lover. Isa kan het ook maar toch is het de hele dag papa. Van de week was ik even om een boodschap en toen zat ze dus ineens om mama te roepen. Ik kon wel huilen van geluk! Zo schattig was dat.
Dat heeft Koen ook een hele tijd gehad. Riep ik "mama!" dan riep hij keihard lachend "papa!". Het leek wel of hij mij gewoon aan het pesten is. Maarrr, het veranderd hoor Hij schreeuwt nu met een hele zware stem "papa", maar zegt op een zachte en heel lief stemmetje "mama".
Heeft mijn zoontje ook gedaan alleen dan andersom, hij zei tegen mijn vriend dus ook mama....alles was mama! Ik blij natuurlijk Maar nu een paar weken later zegt hij ook gewoon papa tegen mijn vriend dus het komt vanzelf.