Mijn menneke zit niet goed in zijn vel, althans als hij thuis is. Het begon gisteren al. Drama, ik was eerlijk gezegd blij toen hij 's avonds op bed lag en ik even rust had. Overdag heel beperkt gegeten verder nog minder gedronken. Ik vermoed dat er een kies op doorkomen staat, maar ik mag niet voelen, dus Dentinox smeren is dan ook heel lastig. Tandenpoetsen daarentegen laat hij wel toe. Vanmorgen idem dito, bij wakker worden mocht ik hem niet uit bed pakken, begon hij helemaal te overstrekken. Bij ontbijt wederom keihard brullen (en er zat nog wel liefst chocopasta op brood) en maar 2 slokjes melk. Gelukkig had hij vannacht nog goed geplast, maar de vochtinname baarde mij toch zorgen. Op woensdag gaat hij naar kdv, zo ook vandaag. Gevraagd of ze extra alert op vochtinname willen zijn. Kom ik hem vanavond halen is alles (gelukkig prima gegaan). Goed gegeten, gedronken en geslapen. Niks gehoord over huilbuien. Vol goede moed naar huis, stapt de keuken in en zet het wederom op een brullen, werd krijsen. In stoel om te eten gezet, was ook niet goed nog harder brullen, eruit was ook niet goed. Niks wat ik deed was goed. Zat ongeveer met heel zijn vuist tot diep in zijn keel en heeft zo aanhoudend wel 50 min. gehuild. Doet hij anders echt nooit ( iig niet zo hard en niet zo lang en al helemaal niet dat mama hem niet mag troosten). Vervelend is dat ik hem gewoon echt niet kon troosten, hem even alleen laten en doen hielp ook niet. Dus uiteindelijk maar zonder eten op bed gelegd. Ben benieuwd of jullie zo rond de leeftijd van 16 mnd ook dergelijke taferelen meemaken en hoe hier mee om te gaan. Het is geen aanstelleritus naar mijn idee, want dan zou hij het toch niet zo lang volhouden en wel gaan spelen als hij bij zijn speelgoed is? Zelfs dat deed hij niet. Hopelijk slaapt hij vannacht weer eens een keer door (is al een maand 's nachts meerdere keren wakker ) en is het morgen beter.
Sorry dat ik het zeg, maar ik ben bijna blij dit te lezen want ik ging net online om te vragen of er nog meer mensen een opstandig dreumesje thuis hebben. Bij mij precies het zelfde verhaal. Dametje is bijna 16 maanden. En hier thuis maakt ze overal een drama van. Om alles huilen. Als de hond al gewoon langs haar loopt en kwispelt en bijna wordt geraakt. Ze is ook ontzettend haar eigen willetje aan het ontwikkelen. Ze is heel erg aan het aangeven wat ze wil en wat ze vooral ook niet wilt. Ik vind het momenteel echt heel moeilijk want ze huilt om elk dingetje wat niet gaat zoals zij wil. En op 't kdv! Daar krijg ik steeds te horen dat ze zo gezellig was en met iedereen heel goed speelt Maar hier is de gezelligheid ver te zoeken.
Hier ook sinds een paar dagen. En echt vreselijke driftbuien, vooral wanneer iets niet naar zijn zin gaat. Vandaag gaat hij naar het KDV. Ik ben benieuwd... Tanden poetsen en aankleden is hier juist een drama op dit moment.
@ Mariel77: Tandenpoetsen gaat hier wel goed. Aankleden gemiddeld. Zodra hij op aankleedkussen ligt begint hij zijn rug hol te trekken en weg te draaien, even later is het dan wel goed. Het is mijn eerste kind dus ik heb geen ervaring met driftbuien. Ik heb ook niets veranderd in de "rituelen". Hij begint gewoon enorm hard te huilen terwijl ik niks doe. Gelukkig ging het vanmorgen iets beter: huilbui duurde aanzienlijk korter en boterham en ontbijtkoek was zo op (ja wat wil je als je al een paar dagen beperkt eet), echter melk ging wederom bij lange na niet op. Ben benieuwd hoe het vandaag op kdv gaat en zijn bui vanavond.
oh wat herkenbaar!! Huilen om alles en niets, driftig worden bij het woord nee, alles gooien en dan vooral met een blik van kom maar op!!! Alles weer 10000000 keer uitproberen Hij eet wat minder maar ben daar niet moeilijk in, niet meer... niet eten = geen tussendoortjes= snel weer een etend kind! En de nachten zijn er echt niet anders op. Werd eerst boos, nu pak ik niet meer op wat hij op de grond gooit, want als ik vroeg pak eens op, dan deed hij dat om vervolgens nog harder te gaan gooien. zijn huilbuien om niets, alleen als het niets is, dus als hij iets niet mag en beetje overdreven reageert, negeer ik, binnen 3 minuten is het klaar. Soms komt ie met dikke tranen om een knuffel. Dus hij weet het echt wel... Ik vind het echt een geduldtest, waar ik niet altijd voor slaag... Elke leeftijd heeft zijn charmes, ben er nu wel achter dat dat niet altijd even positief is. Zei vanmorgen tegen mijn man, tis niet zo raar dat de volgende fase de neefase is, want hij hoort nu niets anders....
hier precies zo . Ze gaat maar 2 halve dagen naar het kdv. Maar ze wordt er gelukkig ook lekker moe van. Dus als ik ze straks ga halen, is het waarschijnlijk nog een uurtje wakker en dan hupsakee 1,5 uur slapen . En daarna is papa alweer bijna thuis... Met z'n 2en is het toch gemakkelijk, met zo'n gillende dreumes om je heen.
Yosyp heeft het nu enkele weken. Heel veel huilen als ie thuis is en zodra we hem op bed leggen is het ook weer huilen. Op het kdv is er ook niks aan de hand. Eten doet ie de ene dag wel erg goed en de andere weer niet (z'n avondeten dan, want brood vliegt erin). Hij heeft nu ook weer vaak behoefte aan een papfles.
Heel herkenbaar! Ik maak dit vaak mee. Nu zitten we in een redelijke rustige periode maar af en toe is het wel weer mis. Dan is het eten een groot drama! Ik blijf het consquent afpakken met de gedachte krijgt vanzelf honger en het slapen overdag kan ook een drama zijn, en daar wordt je echt moe van vind ik... En dan ben ik ook blij dat hij 's avonds op bed ligt! Nu heb ik ontdekt dat mijn zoon erg graag Thee drinkt met wat melk, dus hij drinkt nu thee heeft nog nooit veel gegeven om koude dranken, wellicht helpt dit bij jou kindje ook? En dan die driftbuien en dwarsheid. Dwars is mijn zoon momenteel nog heel erg... maar gaat het mij te ver gaat hij 1 minuut op de gang en dan is het ook gebeurt met de dwarsheid! dus hij leert hier wel van.
Yep, heel herkenbaar! Weinig willen eten, als ik 'nee' zeg gaat hij helemaal over de rooie, hij hangt verschrikkelijk aan me, 's avonds slecht in slaap kunnen komen......enz, enz. Hij heeft bijv. ook een periode gehad dat hij begon te huilen wanneer hij mij weer zag na een dag werken Stond je dan bij het kdv, en dan zeiden die meiden ook nog eens tegen mijn zoontje: ben je niet blij om mama weer te zien? Grrrrr.... Nou heb ik wel sinds afgelopen zaterdag en nu 2 kiezen ontdekt Dus dat gaat in rap tempo (hij hoeft er nu gelukkig nog maar 2 en dan is hij compleet), en waarschijnlijk heeft dat ook veel te maken met zijn humeurtje. Veel tips heb ik niet voor je, als hij het echt te bont maakt gaat hij even de gang op, zodat hij kan afkoelen. En als hij een huilbui heeft omdat hij zijn zin niet krijgt probeer ik hem af te leiden, lukt dat niet, dan laat ik hem gewoon even uitrazen. Er is soms geen land met hem te bezeilen.....
Ja hoor, hier een dametje van 16 maanden en heel herkenbaar! Eten en slapen gaan wel goed, maar voor de rest...... niks is goed en alles deugt niet Ze wil nergens meer mee spelen, smijt en mept alles van zich af, wil alleen maar opgetild worden en op schoot maar ook dat is dan niet goed en gaat weer huilen, gillen, dreinen, enzovoort.
Wat een bijzondere mensjes hebben we toch op de wereld gezet. Vanavond ging het beter dan gisteren, slechts even gehuild en hem ook wel duidelijk gemaakt dat hij soms te ver ging. Dat hielp wel.
Hier eentje van bijna 15 maanden maar ik herken wel het 1 en ander. Hij is echt zo veranderd de afgelopen week. Hij laat zich theatraal op de grond vallen als iets niet mag. Gewoon bij alles direct jengelen en piepen. Is ineens erg knuffelig en hangerig. Direct huilen als ik 2 meter bij hem wegloop. verschonen is een drama...rug hol en draaien maar en daarbij ook nog erbarmelijk huilen. Als ik dan eenmaal bezig ben is er niets aan de hand.Naief als ik ben dacht ik dat ie ergens last van had en maakte me al weer zorgen maar goed dan zou hij bij het eigenlijke verschonen ook nog wel piepen toch? Oh ja....s nachts is het ook feest...klokslag 4 uur zijn we een feestje aan het bouwen om vervolgens om 6 uur weer te gaan slapen tot een uur of 9. pffff vermoeiend he dames?
Haha ik reageerde ook in een ander topic, heel herkenbaar die fase! Yelena is dan nog maar 14 maanden maar ik herken veel van de genoemde dingen. Over een echte peuterpuberteit kan je nog niet spreken maar er bestaat vast zoiets als een pre-peuterpuberteit. Echt hoor...dit is volgens mij een aanloopje naar het echte werk! Yelena eet de hele week al matig haar avondeten (roept wel heel hard toetah, dat betekent toetje), als ze boos wordt omdat iets niet lukt gaat ze met speelgoed gooien of fladderen met haar armen en dan heel hoog gillen, tranen eruit persen gewoon, op bed niet willen slapen of juist heel lang slapen overdag, geen tandjes willen poetsen, met veel vreemde mensen over de vloer in een vreemd huis is ze ineens erg angstig en komt ze naar me toe. Ze is nooit eenkennig geweest. Typische fase dit hoor.
Hai mama's, Wat ben ik blij dat dit topic is geopend, stond net zelf op het punt er een te openen. Heb eerder al een topic geopend over driftbuien bij mijn meisje, maar dat topic werd niet erg actief. God, wat ben ik blij met de herkenning zeg, ik begon al zo onwijs te twijfelen een mezelf als moeder. Ik heb dus een dochter Julia van 16 maanden oud. Nou is ze altijd wel erg aanhankelijk geweest en moeilijk alleen kunnen spelen, maar sinds 3 weken... werkelijk, het lijkt of de duivel erin is geslopen...... slecht slapen (nou ja, ze is nooit echt een goede slaper geweest, maar nu huilt ze elke nacht 1,5 uur....), niet alleen kunnen zijn, niet spelen, met van alles smijten, de hele dag zielig jengelen, aan je benen hangen, niet willen aankleden (en zeker niet liggend), geen tanden poetsen, met van alles smijten, niet meer in de wagen, fietsstoel, winkelwagen willen zitten zonder te klieren en dan......... de ergste van allemaal......... DRIFTBUIEN..... wat een duivel zeg... Een week geleden was ik boodschappen met haar wezen doen, niets aan de hand, maar toen ze in de fietsstoel moest, drama! Overstrekken en 20 minuten krijsen, ze ging zo hard te keer dat ik met fiets en al op de grond ben beland. Mijn hemel zeg. Ik heb toen over mijn toeren het CB gebeld en die adviseerden me het negatieve gedrag te negeren. Nu lukt dat beter met de driftbuien thuis, dan laat ik haar gewoon. Maar dat gejengel de hele dag, dat valt bijna niet te negeren Haha en wat dachten jullie van driftbuien in het openbaar, wauw! Wat zijn ze toch leuk he??? Ha, misschien moeten we maar een steungroep beginnen van moeders met kinderen in de pre-peuterpuberteit fase
Danique was ook gewoon op het KDV en op tantedag afgelopen week. Maar dames, er is hoop aan de horizon........ Danique was vandaag de hele ochtend weer haar happy vrolijke tevreden zelfje!
Niet gedacht (wel gehoopt) dat er zoveel reacties op mijn topic zouden komen. Ik moet zeggen dat het sinds afgelopen donderdag stukken beter gaat. Hij kan nog steeds van ene op andere moment compleet van slag zijn en dat uiten in huilen en niet luisteren, overstrekken etc. In het openbaar gedraagt hij zich eigenlijk vrij goed. Afgelopen nacht heeft hij ook weer beter doorgeslapen. Hij lag om 19 uur, was om 01:00 even aan huilen en toen vanmorgen wel vroeg wakker... 06:30 uur (terwijl hij ook vaak tot 7:30 slaapt), maar goed. Eten 's avonds is echter nog geen feest. Hij heeft vandaag de hele dag goed gegeten, maar vanavond ho maar. Tja, toen het klaar was liep hij naar de la met lekkers en ging daar staan zeuren met idee dat we hem wel wat zouden geven. Jammer, maar daar trappen we dus niet in.