Hoi meiden, Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit verhaal aanwil maar wil het gewoon even van me afschrijven.. Ik ben vorige week dinsdag bij 13 weken jankend naar huis gegaan omdat ik het allemaal niet meer trok op het werk.. ik heb jankend mijn partner opgebeld en 15 minuten stil gestaan op een parkeerplaats voordat ik verder kon rijden. Woensdag heb ik mij ziek gemeld en zit nu nog steeds ziek thuis. Ik ben doktersassistente in een drukke praktijk. Nu is het zo dat er 3 collegas ziek zijn. 1 heeft een posnatale drepressie en 1,5 jaar en de andere 2 zijn al maanden overspannen. Er zijn 2 collegas een dag minder gaan werken en er is geen vervanging. We komen 11 dagen per week personeel te kort. Waarvan op maandag, dinsdag en donderdag 3 assistentes per dag. Mijn werkgevers doen niks aan dit probleem, ze zeggen geen personeel te kunnen vinden en hebben daarom maar 2 stagiaires aangenomen. Dit zorgt natuurlijk voor meer werk nu ipv dat ze werk verminderen. Vorige week aangegeven dat ik het echt niet meer trok en ben vertrokken. Vorige week donderdag toch maar de vk gebeld om dit door te geven en ook dat ik inmiddels aan de emesafene zit voor de misselijkheid. Een uur later werd ik terug gebeld door de assistente van de vk dat ze mij wilde zien voor bloeddruk controle. (Bij mijn vorige zwangerschap met 26 weken met spoed doorgestuurd naar de gyn wegens veelste hoge bloeddruk) Bloeddruk was vorige week donderdag 154/99, ik kreeg onwijs op mijn kop en haar advies was over 2 weken terug komen wn niet werken. Ze wil kijken of mijn bloeddruk zakt als ik geen werkstress heb. Inmiddels zit ik dus een week thuis en hoor ik van collegas dat ze niks regelen en dat ook niet gaan doen.. 1 collega die overspannen thuiszit gaat over 7 weken met verlof wn ook daar is geen vervanging voor. Ik trek dit niet! Het is zo druk en we zitten met z'n weinig personeel. Gister heel de avond zitten janken en bijna niet geslapen vannacht. Wat moet ik nou doen?? Ik kan moeilijk nu de rest van mijn zwangerschap thuis blijven... maar ze veranderen niks en wil niet zo een keer thuis komen met een te hoge bloeddruk dat ik bedrust te horen krijg. Ik heb nog een dochter van 2.5 thuis lopen en mijn gezin gaat voor op dit moment. Oh ik heb as dinsdag een afspraak bij de vk voor controle.. Sorry voor het lange verhaal
Klinkt alsof je zelf ook richting overspannen gaat. Dus ziekmelden en ook geen contact meer met je collega's over hoe druk het is. Je zit nu nog steeds met stress over je werk, terwijl je thuis zit. Dit is het probleem van je werkgever, niet van jou. Dus zeggen dat je voorlopig niet in staat bent om te werken, collega's vragen om geen contact te hebben (of in elk geval niet over werkgerelateerde zaken) en het los laten (en dat klinkt eenvoudiger dan het is). Ga eventueel naar de huisarts als je de behoefte hebt om erover te praten.
Personeelstekort is niet jouw probleem. Houd dat goed voor ogen!! Probeer dat echt los te laten, je lijkt een soort verantwoordelijkheid te voelen die je niet hebt. Jij bent nu niet in staat om te werken, hebt een duidelijk advies gekregen van je VK. Om het 'netjes' te doen zou ik nu een afspraak maken met je arbo-arts, zodat deze kan beoordelen wat je wel en niet kunt, in mijn ervaring zijn deze erg voorzichtig met zwangeren. Als de arbo-arts zegt dat jij de komende weken niet kunt werken, dan heeft je werkgever daar naar te luisteren. En van uitkering van UWV zou hij een vervanger moeten kunnen betalen. Als er geen personeel te krijgen is, dan is dat vervelend maar ook wederom niet jouw probleem. Je werkgever zal dan creatiever moeten worden. En wat betreft rest van zwangerschap thuis blijven, als het nodig is (geadviseerd door arbo-arts iom VK of gyn) dan kan dat prima. In Nederland is dit goed geregeld. Ik heb mijn laatste zwangerschap vanaf 6 wkn volledig in ziektewet gezeten omdat ik simpelweg niet kon werken. Ben pas terug kunnen komen na mijn bevalling en ben dus een jaartje weggeweest... Had het graag anders gezien, maar het was nu eenmaal zo. Neem je rust, maak een afspraak met arbo-arts en probeer echt even helemaal los te komen van je werk. Je kunt maar 1 keer zorgen voor dit kindje in je buik (en je kunt nog 30-40 jaar werken )!
Herkenbaar, ik werk ook in de zorg. Vanaf ca. 20 weken ben ik in overleg met de bedrijfsarts wat minder uren gaan werken (van 45 naar 32 uur). Echter door onderbezetting is dat in de 4 weken die volgden niet een keer gelukt om op tijd naar huis te gaan. (En dan bedoel ik echt uren later pas). Ik heb aan mijn werkgever aangegeven dat ik oververmoeid begon te raken en dat er echt een oplossing moest komen omdat ik niet uit wilde vallen. Helaas bleek dat praktisch niet haalbaar en ben ik met zwangerschapshypertensie bij 28 weken uitgevallen. Mijn werkgever heeft toen wel heel begripvol gereageerd, de baby is het belangrijkste, en heeft toen een interimmer ingehuurd. Daar krijgen ze ook budget voor want uwv vergoed 100% van mijn inkomen. Voor mijn werkgever was het juist heel helpend dat snel duidelijk werd dat ik tot mijn verlof niet meer terug zou komen. Daardoor konden ze ook structurele vervanging regelen. Maar hoe de werkgever zijn werk organiseert is niet jouw probleem. Ik kan je alleen maar meegeven om het echt los te laten. De baby gaat voor. En neem echt je rust. Als bij controle je bloeddruk hoog blijft ga je het ziekenhuis in hè. Dat doen ze dan om je te beschermen want die bloeddruk moet echt omlaag. En zoals de gynaecoloog tegen me zei: er zijn veel taken die je op dit moment doet, maar er is er maar eentje die echt jij alléén kan doen. En dat is zorgen dat dit kleintje het goed heeft in jouw buik en alles krijgt wat het nodig heeft.