Ik begrijp je volkomen TS. Ik heb dezelfde keus moeten maken. Kat spuugde poepte en plaste het hele huis onder en was ook duidelijk misselijk. Bloedonderzoeken kwam niets uit. Uiteindelijk de beslissing genomen haar niet langer laten lijden. Ze was bijna 17. Ik heb haar op schoot gehouden en de DA is bij mij thuis gekomen. Ik kan er nog om huilen. Onze poes sprong ook nog gewoon en was best actief maar ik wilde haar gewoon niet laten lijden. Je hebt de goede keus gemaakt vind ik, voel je niet schuldig. Beter nu dan dat ze helemaal aftakelt en niets meer kan. Nu heb je nog goede herinneringen. Heel veel sterkte 💚
Sterkte. Ik heb een poes van 16, ook zij wordt incontinent en gammel, ik hoop haar nog zo lang mogelijk bij me te houden.. Maar ik begrijp je beslissing.
Vertelikniet, ik begrijp je helemaal. Momenteel loopt mijn mooie, stoere kater (nou ja ex) van 17 met mooie glanzende vacht als een bezetene rondjes door zijn derde tia in twee maanden. Tussendoor is hij opgeknapt, maar na een week is het steeds weer mis. Hij is heel onrustig, nog amper zindelijk. Hij kruipt bijna over de vloer, zakt af en toe door zijn poten heen. Hij eet nog wel en hij kan nog even bij mij zitten en knort dan ook. Daarom twijfel ik. Bij de dierenarts zeiden ze dat zolang ik twijfel het nog niet zover is. Bij de andere poes wist ik het. Zij had een tumor en was echt op. Al haar functies waren zich al aan het uitschakelen. Maar dit is zo'n doorzetter. Ik gun hem ook zijn rust en wij hebben ook ons best gedaan. Medicijnen, speciale voeding, rustig afgesloten plekje, iedere dag plas opruimen. Dit weekend kijken we het nog even aan, maar ik denk dat wij volgende week dezelfde beslissing moeten nemen. Veel sterkte!
Gisteren morgen is hij ingeslapen, ik ben wel blij geweest dat de kinderen niet erbij waren hij was erg onrustig en deed ook nog even heel lelijk.De dierenarts en de assistente handelden hier heel erg goed naar en zo was het voor mij ook prettig. Ik vond het bijna bijzonder dat ik er "alleen"bij was dat was ik ook toen ik hem vond. De dierenarts heeft hem kort geobserveerd en dacht zelfs dat er al iets in zijn koppie was gebeurd hij sprong wat ongecontroleerder als anders. We hebben besloten hem niet meer te laten controleren en gelijk in te slapen, de dierenarts zag gelijk wat wij bedoelden, hij is nog wel gewogen en van de 3,8 (was een hele grote hoge kat niet dik) die hij woog was er nu nog maar 1,7 over. Bij de injectie die ze in zijn niertje wilde geven vertelde ze dat zijn niertjes behoorlijk vergroot waren. Ja het was de juiste keuze ze gaf de injectie voor de narcose en hij was binnen een halve minuut al weg, netjes neergelegd even gewacht en ik kon hem rustig aaien en tegen hem praten de 2e injectie haalde ze de naald eruit en was de ademhaling al gestopt toen zei ze de enige juiste beslissing heb je genomen het feit dat die zo snel weg is betekend dat die vreselijk op was. ze zei wel dat die er nog super uit zag wat vacht aan gaat. Ik heb hem thuis in een mooi doosje gelegd en de kinderen gaan halen wat was dat moeilijk hun vertellen. de oudste snapt het wel de jongste vroeg alleen maar komt die nu terug doet die niet krabbelen? we hebben met elkaar ook de kinderen een mooi plekje gemaakt achterin de tuin waar die in de zomer ook altijd lekker lag te soezen in de zon. de kinderen hebben er een mooie tekening bij gemaakt. Het lieve beestje heeft nu rust. De andere kat hebben we uiteraard zijn gang laten gaan en ook laten kijken net als de hond maar de kat is geheel van slag heel loom heel " onrustig"beetje zoeken. Heel zielig ze zat gisterenavond bij mij voor mij uit te kijken, wij zeiden al als ze kan huilen had ze nu een potje zitten huilen. de oudste miste hem gisteren al bij het naar bed gaan was erg verdrietig en de jongste vroeg alleen maar of die vandaag weer wakker zou zijn T zal wennen zijn, Ik ben nu ook al wakker steeds het idee hoor ik hem nu? T is goed zo, dank jullie wel voor de lieve reacties.
Ach meid, wat verdrietig! Zit met tranen, denkend aan mijn kind die dit ooit mee moet maken bij onze kat. Hopelijk kun je beetje bijkomen dit weekend. Dikke knuffel!
Meis dikke knuffel en ik slik een traan weg . Fijn dat je een hoekje gemaakt hebt , denk aan de mooie tijd die je met hem gehad hebt . Het gemis is er en blijft ook wel . Het knuffelen en de bijzondere streken ga je het meest missen , dat hebben wij met onze kat . Wij hebben ook een hoekje met en foto gemaakt .
Mijn zoon, vind het wel goed nu je hoort hem er weinig meer over. Mijn dochter vraagt nog iedere morgen is die er weer? Aan de andere kant zegt ze wel hij is dood is nu bij opa*. Zelf heb ik er nog veel moeite mee, het eerste wat die deed als wij beneden kwamen was naar buiten gaan, dus wij deden direct de deur open, ik heb er iedere dag nog mee in mijn handen gestaan deze dagen de sleutels om de deur te openen. De andere kat ligt alleen maar op de plekjes waar hij ook steeds lag en is extreem aanhankelijk. T zal de tijd nodig hebben.
Dat klopt het heeft tijd nodig dat slijt wel. Maar het gemis niet dat blijft . In begin als ik thuis kwam heel voorzichtig deur open hij stond altijd met de neus tegen de deur . Of deuren die nu dicht kunnen toen niet. Tijdje terug dacht ik hem te horen heel gek. Maar nee de schat is er niet meer ik mis hem.
Hoe gaat het meis? Hier missen we de kat nog altijd , nu al weer 4 maand zonder onze lieve schat. Kaarsje aan vandaag.