Zo herkenbaar! Helaas.. Ik ben vaak nogal lomp dus het gebeurd wel eens dat ik mijn dochter een kopstoot geef als ik haar optil. Gisteren wilde ik een speeltje aan haar geven maar onderweg stoot ik wel met dat ding tegen dr bolletje aan. Zulke dingen gebeuren regelmatig en het is zo dom maar ik ben gewoon niet zo handig..
o, gister/vannacht! Heb vreselijk gehuild en mijn vriend maar lachen om me. Was de hele dag geen leuk momentje te vinden met die kleine. Het was óf huilen óf jengelen óf hard gillen om zijn stem nog even verder te ontdekken. Slapen? PANISCH bij t zien van zijn bedje, er was gewoon geen land met hem te bezeilen... om 00:15 kwam vriend naar me toe, die had hem aan de telefoon op de achtergrond bezig gehoord en vroeg of t wel ging. Ik stortte in, was misselijk, barstende koppijn (tot aan je hartslag horen in je hoofd...) en ka-pot. De held, hij kwam wel even langs en keek wel of hij wat voor me kon doen. Tygo was zó kwaad, zó gefrustreerd en zó verdrietig dat hij ook niet bij mijn vriend wilde. Hij zat te trappen duwde hem weg, huilen, krijsen... twee uur lang heeft hij (in ondergoed, hij besloot maar te blijven slapen, gheheh ) geprobeerd Tygo te kalmeren. Níets! Ik zat zelf te huilen op de bank van vermoeidheid en frustratie toen vriendlief de woonkamer in kwam. Hij zette Tygo maar op de grond omdat hij het ook niet meer wist. Heb dat kleintje nog nooit zó hard zien kruipen! In volle vaart kroop hij op me af. Heb hem bovenop me gelegd en 'ineens' (want zo voelt dat, na 5 uur....) was het over... terwijl hij daarvoor ook niets van mij wilde weten! Viel binnen twee minuten zomaar in slaap en ik heb vreselijk gehuild. 'ach schatje, mama weet het soms ook niet.. maar ik vind je echt wel heel erg lief hoor en ik hou heel erg veel van je. Mama is ook verdrietig als het zo verdrietig is bij jou in je hoofdje, mama weet dan ook niet zo goed wat ze moet doen etc etc etc'. Zegt vriendlief doodleuk; 'maar, schat.. jij bent echt geen slechte moeder hoor! Hier kan jij toch ook niks aan doen? Ik vind het zo grappig dat je nu hij eindelijk slaapt gaat vertellen dat je het ook allemaal niet weet!'. Gaat íe lachen! Zit je dan, met zo'n lief slapend mannetje bovenop je, keihard te huilen omdat je je zo slecht voelt vanwege het maar niet kunnen ontdekken wat er nou toch is... En vanmorgen? Een luier met een keiharde keutel erin. Echt, t was net van die hard geworden DAS-klei ofzo. Ja, daar kom je dan dus de volgende ochtend pas achter....
Hier ook een gevalletje tanden door de lip. Was de dag na zijn verjaardag, allebei nog overprikkeld (mama kan ook slecht tegen visite-stress ) en in de afgelopen weken een dijk van een slaapgebrek opgebouwd. Hij wil van schoot, zet zich af en knalt met een rotvaart met zijn achterhoofd tegen mijn mond. Proefde gelijk bloed en ik probeerde het nog tegen te houden, maar zette het op een brullen. Kleine helemaal verbaasd en begon na een trillip het ook op een brullen te zetten. Weer op schoot genomen en buik tegen buik enorm zitten snotteren met zijn tweeën En je zag onze schouders ontspannen haha. Daarna lekker gezeten hij steeds prikken in mijn zere (en bizar dikke) onderlip "aaah mama auw" Uitgelegd dat mama's soms ook moeten huilen om een auw en dat het per ongeluk was. Maar dat per ongeluk soms best auw kan doen en dat je dan best even mag huilen, maar dat ik echt niet boos was. Ik voelde me echt een beroerde moeder toen ik moest huilen, maar uiteindelijk luchtte het bij ons allebei enorm op haha. (alleen jammer van die lip , dus niet voor herhaling vatbaar)
Ligt er aan hoe oud je dochter is Toen ik zwanger was van Julian toen was ik de eerste 20 weken extreem moe en misselijk ( zoals vele van ons ) Toen ging in in de middag lekker op bed liggen aan het eind van de dag. Het traphekje dicht en dochter van 3 boven aan het spelen. Ik kon ook weleens in slaap sukkelen. Maar ik vond dat helemaal niet onverantwoord (er kon namelijk niks gebeuren)
Oja, ik voel me ook weleens een slechte mama hoor. Mijn dochter vraagt heel de dag "wat is dat?" en "wat ga je doen?" bij werkelijk alles. Honderd keer leg je het uit, daarna veranderd het in "wat denk je zelf?" en uiteindelijk is het "ga alsjeblieft iets anders doen dan heel de tijd op mama letten!" En dat vind ik dan weer zielig achteraf. Oja en ik voel me ook slecht als ik tegen haar heb gezegd dat ze bij het pinnen op het groene knopje mag drukken en ik zelf automatisch druk.... Kind huilen "ikke groooeeeenneee drukkeehhh, huuuuuu!"
Hier exacte hetzelfde toen mijn zoon met een half jaar (???) een keer KEIHARD in mijn tepel beet! Ik riep heel hard AU! Hij keek me heel verbaasd aan, toen trillip en toen huilen. Toen voelde ik me ook zooooo slecht!
ik heb het heel af en toe maar hoor, dat als Collin weer eens ergens aanzit waar ie niet aan mag zitten dat ik per ongeluk uitschiet en ietsje te luid verbaal corrigeer Je ziet hem dan heel erg schrikken, (en stiekem moet je er om lachen want het is best een komisch gezicht )maar hij hoeft er gelukkig niet om te huilen.
Ja dat hij heel geconcentreerd ergens aan gaat zitten en ik dan net iets te luid "uh uh dat mag niet" zeg. Hij is wel eens pardoes op zijn bips gevallen van schrik hihi. Maar daarna blijft hij er zeker 2 dagen vanaf
Ook hier wel eens momenten dat ik denk; had ik wel anders kunnen doen... Maar ik vertel daarna ook altijd idd dat het mijn schuld is aan hem en idd; altijd de dag positief afsluiten. Ik denk dat die kleintjes veel van ons kunnen hebben... We doen ons best toch!!