Hoi meiden, Weet niet of ik hier in het goeie topic zit? Ben op het moment 31 weken zwanger van ons 2e kindje. Ons zoontje is een dag na de bevalling plotseling overleden, en na vele onderzoeken is gebleken dat hij ziek is geworden in mijn buik. Dit alles moet gebeurd zijn 1 à 2 dagen voor de bevalling .. Ze weten niet precies wat het geweest is en hoe ze het hadden kunnen zien of hadden kunnen voorkomen. Nu 2 jaar na zijn geboorte zal zijn zusje ter wereld komen! Morgen hebben we een gesprek in het ziekenhuis over de bevalling, samen met de gyn en de kinderartsen. Ik wil heel graag dat dit kindje zo snel mogelijk komt wanneer het kan. Zit nu al iedere dag in de stress of het niet a ziek is, of het nog wel leeft en of het straks allemaal wel goed komt. Ik weet dat er aan eerder halen ook veel risico's zitten .. Nu mijn vraag, wie is er ook ingeleid omdat ze het (vooral) psychisch te moeilijk vond worden of niet meer aan kon. En wat zijn jullie ervaringen? Sorry voor het lange verhaal .. Maar wil het er morgen tijdens het gesprek graag over hebben met de artsen, ben alleen bang dat ze niet instemmen met inleiden voor de 40 weken. Groetjes een trotse mama
Wat afschuwelijk dat jullie je zoontje hebben verloren, dat moet een hele schok zijn geweest Onze dochter is eerder in de zwangerschap overleden, maar ik herken je gevoelens maar al te goed helaas. Ik ben voor zowel lichamelijke redenen (uitputting door de moeilijke zwangerschap) en emotionele redenen met 37,6 weken ingeleid. Welk ziekenhuis zit je? Ik in het LUMC en daar vond ik ze heel meelevend en meedenkend. Geen enkele arts die mijn verzoek raar vond en zij vonden ook dat het lang genoeg geduurd had en vandaar dus nog net voor de 38 weken ingeleid. Ik hoop dat de artsen ook goed met jouw mee gaan denken en dat je eerder ingeleid mag worden. We weten zelf maar al te goed wat de risico's zijn van een iets te vroeg geboren kindje, maar ik vond die laatste weken echt ondraaglijk. Sterkte ermee!
Hee meis, wat heerlijk om te lezen dat je al zover bent en dat alles goed lijkt te gaan! Bij mij stond de keizersnede gepland op 38 weken 4 dagen ofzo,. Kon niet eerder ivm kerst en oud en nieuw. Toen heb ik echt duidelijk gemaakt dat ik dat echt niet zou redden... De geplande keizersnede is toen naar voren gehaald naar 37 weken en 4 dagen. In principe doen ze het niet voor de 38 weken omdat het voor het kindje in je buim het veiligst zou zijn. Maar ik snap je zoooo goed. Het enige dat ik wilde is dat ze mijn dochtertje eruit zouden halen, dat is veel tastbaarder, dan kon ik zien dat ze leefde en ook als er iets zou mankeren,. Ik zou je gevoelens bespreken met je gyn en benadrukken dat het voor jou echt niet uit te houden is op deze manier. Hopelijk zullen ze niet alleen begrip voor je hebben maar er ook naar handelen! Ik wens je heel veel kracht toe en een geweldig gezond kindje!!!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Inmiddels het gesprek gehad en voelde erg goed. Ons dochtertje wordt meteen opgenomen op de kinderafdeling na de geboorte en wordt minstens 48u in de gaten gehouden en er worden wat testen gedaan. Medisch gezien was er geen reden om mij in te leiden (erg fijn natuurlijk) emotioneel gezien konden ze vanaf 38 weken altijd kijken of ze willen inleiden. Ben blij jullie ervaringen te lezen!
hoi sterretjesmama even snel eenreactie mij hebben ze met 34+5 dagen ingeleid omdat het geestelijk niet meer met me ging ik hoop dat ze je eerder inleiden kom morgen even uitgebreid reageren maar moet nu werken groetjes debby
Hee SterretjesMama, je bent ongeveer even ver zwanger als ik en ik zit met dezelfde angst als jij. Wat afschuwelijk dat je eerste kindje is overleden, echt geen woorden voor zo erg! Voor mij wordt dit de eerste maar ik heb dezelfde angst, ik wil absoluut niet over de 40wkn gaan. Helemaal ongegrond is de angst bij mij niet, want mijn zus heeft haar eerste kindje verloren omdat de baby te groot was en vast kwam te zitten, het meisje is eerst gehandicapt ter wereld gekomen door zuurstofgebrek en na 2 jaar alsnog overleden. Bij haar zijn alle 4 kids die daarna kwamen opzettelijk met 38 weken gehaald, om te voorkomen dat het weer zo dramatisch zou eindigen. Ik heb nog een zus, die over de 40 weken is gegaan en waarbij de bevalling ook bijna fout ging. Nu ben ik ook ontzettend bang dat het bij mij ook zo zou gaan en ik ben dus ook panisch voor die 40wkn grens. Ook omdat ik constant overal om me heen verhalen hoor van kindjes die overlijden rond de 40wkn. En na 40wkn is de bevalling gewoon bijna altijd enorm zwaar (en niet risicovrij, volgens mij). Heb mijn gyn gevraagd om iets eerder in te leiden (ook rond 38wkn liefst), maar dat doen ze niet... Dus de frustratie zit er bij mij ook wel een beetje in nu...
@Debbyvermeer: Wat fijn dat ze jou wel hebben ingeleid! Maar al wel op tijd zeg. Is alles goed gegaan toen? Heb je het zelf aangegeven of vind de gyn het op den duur wel genoeg voor je .. Ik kan me jou heel goed voorstellen. Stiekem hoop ik dat ons meisje ieder moment al geboren kan worden, terwijl ik 'nog maar' 34 weekjes ben. Of dat ze me over een week of 3 willen inleiden .. Maar medisch gezien zien ze hier geen enkele reden toe. Terwijl ons mannetje wél in mijn buik ziek is geworden, zonder aanleiding of reden. @Banaantje: Ik kan me voorstellen dat jou angst voor de 40wk grens ook erg hoog zit. Als bij beide zussen toen iets mis is gegaan, vind ik wel dat ze beter naar je moeten luisteren .. Ik hoop voor je dat jullie kleintje eerder komt dan 40wk en anders hoop ik dat je tegen de tijd van 38wk altijd nog een gesprek kunt aangaan met de gyn! Sterkte.
Dankjewel SterretjesMama. Ik hoop ook voor jou dat ze toch overstag gaan en jouw tweede baby eerder laten komen. Gewoon alleen al voor je eigen gemoedsrust zou dat beter zijn, om nog maar niet te spreken over wat er bij je eerste is gebeurd, het zou me juist logisch lijken dat ze nu alle risico's willen vermijden. Hou je ons op de hoogte? Succes!!