In juli jl. had ik al een topic geopend over ontslag nemen of niet.. Nu zijn we een paar maanden verder en ik zit echt niet lekker meer in mn vel zo... Ik werk al 8 jaar bij mijn werkgever. De eerste jaren waren super leuk!! Leuk werk, leuke collega's. In 2014 is het bedrijf failliet geweest en heeft een doorstart gemaakt. In het begin knokte iedereen er hard voor om er iets van te maken, maar nu dat de cijfers weer achterlopen maakt het qua sfeer er niet beter op. Daarnaast ben ik eigenlijk wel klaar met het gestress (van de ene actie naar de andere actie, wat uiteindelijk niks opbrengt). In mijn verlof is mijn takenpakket gewijzigd. Er zou maar 1 deel van mn baan blijven en voor de rest zou ik de administratie gaan ondersteunen. Prima, zolang ik dat ene deel ook maar kan blijven doen als afwisseling. Hoe dan ook ging ik al met gemengde gevoelens weer aan het werk, want eigenlijk wilde ik al niet. Nu blijkt dat ze mijn 'verlof vervanger' een contract hebben aangeboden met mijn vergelijkbare contracturen. Dit terwijl het werk voor zo veel manuur voor mijn verlof er al niet was en nu dus nog steeds niet. Met als vervolg, mijn werk wordt voor mn neus weggekaapt, met als gevolg niks meer te doen, dan alleen maar administratieve ondersteuning. Je zou denken; makkelijk geld verdienen zo. Maar het sloopt me... Zo geen zin meer om naar het werk te gaan. Er iets van zeggen maakt het er nog minder leuk op: want dan komen de eentonige klusjes waar niemand zin in heeft. Ondertussen merk ik dat het de thuissituatie ook aantast, doordat ik me gewoon niet goed voel. Ik solliciteer al 2 jaar (!) voor een andere baan, maar wordt telkens afgewezen. Of te oud, of te weinig ervaring, of betere kandidaten gevonden met recente werkervaring of niet per direct beschikbaar. Dit laatste wordt steeds erger. Ik had al een baan kunnen hebben, maar doordat ik niet per direct beschikbaar was, ging het over... Baal er nu nog van. Volhouden wordt gezegd, maar hoelang nog? Sorry voor mijn 'zeur' verhaal, want er zijn echt wel ergere dingen in de wereld, maar ik trek het gewoon ff niet meer... ook niet ondanks dat het maar 18 uur in de week is. Wat als jullie in deze situatie zouden zitten; wat zouden jullie doen?
Dat gevoel heb ik soms wel... Maar ik kreeg begin de middag een voorstel. Collega van de administratie heeft ontslag genomen. Zij werkt 1 dag in de week bij ons voor facturatie. Andere werkzaamheden worden gedaan bij moederbedrijf. Nu zitten ze natuurlijk een beetje met hun handen int haar want de facturatie willen ze bij onze vestiging houden. Nu vroegen ze of ik dat wilde doen. Al met al vult dat natuurlijk de uren niet die ik aanwezig ben. Is het een gek voorstel om te zeggen...prima ik neem het over voor huidige salaris maar een ochtend minder? Ik Werk dan overigens nog meer uur dan diegene die nu de administratie doet. Hoe dan ook vraag ik me af of dit het vervelende gevoel weghaalt waar ik al maanden mee loop. Wat zouden jullie doen?
@mom86 ik denk dat het goed is om in gesprek te gaan met je werkgever en je kan het allicht proberen om dat voorstel te doen. En is het heel erg al zou je wat minder gaan verdienen? Kun je dat missen? Is Facturatie iets wat je leuk vindt? Het belangrijkste is, is dat je met een goed gevoel naar je werk kan, ik denk wel dat het goed is om te blijven werken, als je dan verder solliciteer dat je iig werkt dan dat je thuiszit ivm werkervaring Wat vind je man ervan?
Ik blijf ook wel werken, tenzij ze mij om wat voor reden dan ook eruit gooien. Solliciteren met een baan is nog altijd beter dan met een gat in je CV. Maar dat neemt niet weg dat er echt weken tussen zitten waarbij ik het eigenlijk wil opgeven... werk niet meer leuk, ergeren aan 1 collega en dat gestress al die maanden om zwarte cijfers. Dit voorstel is wel even een uitkomst. Ander werk, zelfde collega's en met dat andere werk ben ik wel af van het werk wat me is gaan tegenstaan en 1 collega die voor de verkeerde sfeer zorgt. Mijn man staat gelukkig achter me met welke keus ik ook maak. Maargoed er moet toch geld in het laatje komen. Met iets minder is het ook nog geen probleem, maar het is te proberen toch? De inkoopfacturen verwerk ik al. Nu komen daar de verkoopfacturen bij.. denk wel dat het voor mij is weggelegd. Maar heb natuurlijk nog geen ervaring daarin, maar dat geeft wel weer een uitdaging.
Vandaag gesprek gehad met mn baas en leidinggevende. Vanaf maandag ga ik op een andere afdeling zitten. Krijg dus een andere functie. Ipv binnendienstmedewerkster, wordt ik administratief medewerkster. Ik ga de verkoop en inkoopfacturatie doen en de uren/materialen registratie voor het gehele bedrijf (bedrijf is niet zo heel groot meer). Helaas wel voor hetzelfde salaris en aantal uur. Had graag iets minder willen werken.. Maar dat zit er niet in. Het probleem wordt hiermee hopelijk wel opgelost. Geen direct last meer van die ene collega. Eindelijk van een aantal irritante taken verlost. Maarja ik ga naar het onbekende, dus wie weet wat daar op mn pad gaat komen. Probeer het wel positief te benaderen hoor. maar moet het even laten bezinken allemaal. Bijna weekend Ik hoop voor mijn gezin en uiteindelijk voor mezelf dat ik beter in mn vel ga zitten. Want langer zo door.......
Lief dat je het vraagt. Opzich gaat het wel. Maar soms blijft dat gevoel van weg te willen en vlak erna slaan de twijfels weer toe. Eergisteren telefoon gehad op een sollicitatie. Komende dinsdag op gesprek! 😱
Spannend dat je dinsdag een sollicitatiegesprek hebt! Het klinkt alsof je toe bent aan een andere werkgever dus het zou mooi zijn als de sollicitatie een nieuwe baan oplevert. Ik duim voor je dinsdag.
Oh, in grote lijnen herken ik je verhaal! Toen ik terugkwam van verlof, heb ik ook moeten 'vechten' voor de leuke en grotere taken. Er werd heel erg aangenomen dat ik het administratieve wel best zou vinden, zo na mijn verlof. Er was altijd rivaliteit met een fulltime werkende collega. Er is genoeg over gepraat, er was dan even verbetering, maar het vervelende gevoel bleef van 'ze vertrouwen me geen grotere klussen toe of ze willen me weg' bleef altijd knagen. Inmiddels heb ik een nieuwe baan gevonden. Heel fijn om ergens weer blanco te starten!! Het geeft veel energie! Hopelijk pakt het voor jou ook zo uit. En probeer de moed er een beetje in te houden meid! Succes!
Bedankt meiden. Ik vind het ook erg spannend. Niet gedacht dat ik dit jaar nog een gesprek ergens zou hebben De reden waarom ik toe zou zijn aan een nieuwe werkgever is: alles is veranderd na het faillisement en doorstart. Zo ook mijn taken pakket en nu dan ook mijn functie. Ik voel al een lange tijd dat ik niet meer op mijn plek zit, maar als ik dan aan een paar collega's denk slaan de twijfels weer toe. Ik weet dat ik voor de collega's niet moet blijven zitten... Daarnaast die eeuwige strijd om goede cijfers; want als we het niet halen, dan gaan er weer een x aantal personen eruit. Die druk... de sfeer wat het uiteindelijk met zich mee brengt.. ik ben daar echt een beetje klaar mee. Hoe jammer het na 8 jaar ook is. Edith, ik werd zelfs een beetje emotioneel bij het lezen van je stukje. Fijn dat er zoveel herkenbare punten zijn en dat het voor, de nieuwe baan, goed heeft uitgepakt. Ik ben benieuwd morgenmiddag.... Erg benieuwd ook hoe de mensen zijn en wat ze me uiteindelijk ook te bieden hebben.
Gesprek ging goed. Ze denken wel dat ik in de functie pas, maar de engelse taal die voor 95% gebruikt wordt, zal een obstakel kunnen vormen. Ze hadden het zelfs over een cursus engels of ik daar toe bereid ben. Heb aangegeven dit wel te zijn, maar ik daarbij niet kan garanderen dat ik daarna vloeiend engels kan. Talen ligt mij gewoon niet zo. O stom is het dat ik weer twijfel!!! Grrr om gek van te worden. (ja op voorhand al, want er is altijd een kans natuurlijk dat ze me wel willen hebben). Per 1 januari ben ik de enige en verantwoordelijke voor de administratie van het bedrijf waar ik nu werk, wat al een uitdaging opzich is... en nu dan toch ook deze sollicitatie tussendoor waarvan ik het niet meer verwacht had. Overigens was deze sollicitatie al verstuurd voordat ik mijn nieuwe functie toegewezen kreeg. Help!!! Goed advies zou fijn zijn.