Onze dochter van bijna 3,5 gaat met veel plezier naar het kdv. Papa brengt haar altijd weg en ik haal haar op. Nou gebeurd het ook een enkele keer dat ik haar 's ochtends weg moet brengen, zoals vanochtend, en 9 vd 10 keer is het dan enorm huilen. Waar ze bij papa heel mooi een kus geeft, zwaait en 'doei papa' roept is het bij mij 'mama je moet niet gaan werken', dikke tranen, achter me aan rennen en echt heel verdrietig. Thuis heeft ze daar ook een handje van, dat ze moeite heeft als ik wegga , dat is met fases trouwens. Het gaat ook periodes heel goed. Ik weet dat ze 5 min na ons afscheid gaat spelen en er niks aan de hand is, maar jee wat voel me elke keer weer een slechte moeder. Niet terecht, maar ik vind dit zo vervelend. Voor haar natuurlijk, maar ik ga niet lekker weg. Ik doe echt niet anders dan papa, het ritueel is altijd hetzelfde en ik vind het ook leuk om haar weg te brengen. Dan laat ze me altijd heel trots zien waar haar tasje moet hangen. Ik heb er zelf geen moeite mee dus het is niet zo dat ze aan mij merkt dat er iets aan de hand is. We knuffelen, dikke kus en dan zeg ik 'veel plezier, mama haalt je vanmiddag weer op'. Ik wil eigenlijk gewoon even horen dat ik geen slechte moeder ben En wellicht tips of ik het anders moet doen..
Je bent geen slechte moeder Wat je al zegt het is gewoon een fase.. en het is 'anders dan normaal' (wanneer papa d'r brengt).
Herkenbaar, wij hebben precies hetzelfde. Als mijn man haar wegbrengt is het prima, maar als ik haar eens een keer wegbreng is het meestal niet zo gezellig. En ik doe ook hetzelfde, hou het kort, maar toch..... Ik weet het ook niet, misschien omdat de band met de moeder anders is dan die met de vader, dat ze papa makkelijker loslaat, zoiets? Je kan weinig doen volgens mij, en ik hou mezelf net als jij dan altijd maar voor dat het met een paar minuutjes over is, maar leuk is anders.
Hier hetzelfde verhaal. Incl de gevoelens bij mezelf die jij beschrijft. Je bent geen slechte moeder!
Dat lijkt mij dus ook. Als papa haar altijd brengt en jij maar af en toe, dan is ze uit haar gewone regelmaat en is het logisch dat ze zich anders gedraagt. Verder voelen veel kinderen zich toch het meest veilig bij de moeder en huilen daarom bij moeder het meest bij afscheid. Dat is dus juist een teken dat je het goed doet Gaat vanzelf over Kan soms lang duren, (onze derde vindt afscheid nemen aan het begin van de schooldag met fases nog steeds moeilijk af en toe), maar het gaat ooit over Maar ik ken het gevoel, als je dan weg moet lopen. Niet leuk.