Dag en nacht denk ik eraan. Ik leef de hele maand weer naar die paar dagen toe dat ik vruchtbaar ben. Gister en vandaag zijn de belangrijkste dagen. En dat weet mijn vriend ook. En wat denk je... heeft ´ie geen zin... Toch nog geprobeerd uit plichtsgevoel, maar na een half uur toch maar weer gestopt omdat het niet lukte. Hij kan het niet met dat idee achter in zijn hoofd. Allebei gefrustreerd gaan slapen. Pffff. Ik snap het ook wel, het is ook niet leuk zo. Maar het is zo verdomd moeilijk. Hij is voor zijn werk zo vaak weg en eindelijk is hij weer eens thuis op de goeie dagen. En dan dit. Het laat me niet los. Ik heb zin om in bed te blijven en de hele dag lekker te janken. Waarom lukt het ons nou niet? En waarom gaat het steeds mis als het wel lukt?
Lieve Roze, wat een moeilijke periode voor jullie... Ik kan heeel goed begrijpen hoe je je voelt. Na mijn 1e mk leefde ik ook van ovulatietest naar ovulatietest en ik deed het op de hoop. Als ik teleurgesteld werd, verdween alle hoop en kon ik me intens somber voelen. Ik herinner me nog dat ik eindelijk een 'smiley' had en dat mijn vriend echt te moe was om te vrijen. Ik hield het heel even vol om 'begripvol' te zijn, maar daarna voelde ik me eigenlijk heel boos, teleurgesteld en verdrietig. Toen voelde ik ook dat ik het niet meer de baas was. Ik werd ook bang dat het teveel gevolgen voor mijn relatie zou hebben. Toen ik weer wat gekalmeerd was hebben we er rustig over gepraat: ik heb gezegd dat ik 'verplichte sex' ook geen fijn idee vind, maar dat ik die paar vruchtbare dagen ZO belangrijk vond, dat ik graag wilde dat hij daarmee rekening hield. Hij vond het gelukkig ook belangrijk en zo konden we weer wat samen komen. Ik heb geluk gehad, ik bleek na mijn 2e miskraam onmiddellijk weer zwanger te zijn, maar zelfs die ene keer ov.tests gebruiken was beladen. Dus geloof me, ik weet echt hoe het voelt en hoe frustrerend het voor je is. Het is soms niet te verdragen dat je niet zwanger bent als het zo dichtbij is geweest. Ik blijf voor je duimen en wens je veel sterkte toe. Het verdriet van je 2 miskramen zal bij elke menstruatie weer aangewakkerd worden, waardoor het moeilijk is om het achter je te laten. Trek je dan ook niets aan van mensen die roepen: 'gewoon niet zoveel mee bezig zijn joh, dan komt het vanzelf..'. Zij bedoelen het goed maar snappen niet dat je er wel bezig mee bent en dat dat je goed recht is. Toch gun ik je wel wat rust en vertrouwen. Ik was alle vertrouwen kwijt maar het kwam terug. liefs Amber
Lieve Roze, Jouw verhaal is heel herkenbaar! Ik begrijp wat je voelt! Ik kan ook aan niets anders denken, ik ga ermee naar bed en ik sta ermee op! En als ik slaap dan droom ik erover! Ik heb ook geen goeie tip of advies omdat ik het zelf ook zo moeilijk vind. Maar ook ik wil je wel heel veel rust en succes toewensen..... Xje Chantje
lieve roze, jullie gaan gewoon samen door een hele moeilijke tijd. ik denk ook dat wij je hier heel erg goed kunnen begrijpen maar dat het gevoel voor een man toch anders is. mijn man geeft al aan dat wij vanaf dag 1 een band met een kleine hebben en dat dat voor een man heel anders is. probeer met elkaar te praten zodat je rust krijgt. heel veel sterkte liefs kristy
Lieve Roze, Denk dat we allemaal begrijpen hoe moeilijk het is. Tuurlijk ben ik er ook mee bezig, maar ik probeer het voor mezelf wel realistisch te houden. Ik neem me steeds voor (en zo zijn we samen ook in dit hele gebeuren gestapt) dat mijn relatie voor alles gaat en dat de kinderwens dan toch op plaats 2 komt als de relatie in gevaar komt. Wij hebben inmiddels 3 miskramen achter de rug waarvan de laatste vorige week. Ook geen makkelijke periode. We willen er toch weer voor gaan en volgende week starten de eerste onderzoeken in het ziekenhuis, maarrrr we hebben wel gezegd dat als het een te grote medische molen gaat worden of als het teveel een moeten gaat worden we pas op de plaats nemen. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar uiteindelijk wil je met je relatie toch verder, wel of geen kids. En je zal zien dat het straks ook allemaal vanzelf goed komt met je meid, sommige dingen kan je nu eenmaal niet sturen of onder controlle houden. Ik heb ook echt een periode gehad dat ik een heel schema in mijn hoofd had van "als we dan en dan zwanger worden, beval ik dan en dan en ik wil voor die tijd of leeftijd moeder worden enz. enz." helaas werk dat niet zo heb ik gemerkt en ben ik er ook maar weer snel vanaf gestapt en teruggegaan naar ons eerste standpunt van "we zien wel". Ik maakte mezelf (en mijn mannetje) alleen maar gek. Ik kan je alleen maar aanraden in ieder geval naast het zwanger worden ook te genieten van het "gewone" leventje én je mannetje. T is een omschakeling die alleen jijzelf kan maken. Nogmaals het is niet makkelijk om die omzwaai te maken, maar ook niet onmogelijk en t maakt je leventje er wél makkelijker op. En Kristy zei het al, samen veel praten, praten en nog eens praten zodat je elkaars gevoelens begrijpt. (Poeheeeeee wat een peptalk van mij haha). Nou ja ik hoop dat je er wat aan hebt. Ik hoop dat het je een beetje lukt om los te laten, in ieder geval heel veel sterkte meis. Dikke knuf Abbigail.
Wat herkenbaar allemaal! En Abbigail wat goed hoe je het beschrijft. Zet mij ook weer aan het denken. Want toen ik met de pil stopte hebben mijn man en ik hetzelfde afgesproken. Onze relatie is te mooi en het zou een zegen zijn als er kinderen mogen komen, maar de basis zijn wij samen. Nu was ik in ronde 2 zwanger en zo intens gelukkig met de zwangerschap dat ik na de miskraam dit echt even uit mijn hoofd heb gehad. Ik ben de afgelopen maanden alleen maar bezig geweest met het verdriet van de miskraam en het weer zwanger worden. Maar nu ik dit lees denk ik, nee mijn man en ik zijn de basis we hebben het goed samen en het zou een mooie zegen zijn als we samen kinderen mogen opvoeden.
Nou meid, ben heel blij dat ik dan took voor jou och wat heb kunnen betekenen. Ik hoop dat dat voor Roze ook geld. T zou zo jammer zijn. T valt soms ook niet mee. Ik moet het ook nog wel eens tegen mezelf zeggen hoor want ook ik kan mijn dippies hebben. Maar ik moet er niet aan denken dat dit alles zo'n druk gaat leggen dat ik mijn relatie kwijt raak. T is me veels te dierbaar. En je laatste zin hierboven is een goede en mooie afsluiter. Die hou ik erin. Liefs
Ja, wat je beschrijft in je eerdere stukje heb ik precies hetzelfde. De eerste keer dat ik zwanger raakte maakt ik ook al een hele planning. Dan en dan met verlof, dan komt de baby, dan kan ik dan mooi op vakantie, en al dat soort dingen. Daarvan ga je hard op je bek. Inderdaad, het valt niet te plannen en je hebt het echt niet onder controle. En dat vind ik ook een van de moeilijkste dingen, ik ben altijd erg van het plannen namelijk... En dat moet ik loslaten. Dat wordt nu wel minder. Het is nu meer zo van: als ik nu zwanger ben dan... hoooo, eerst maar zien of het allemaal wel blijvend is. Ook al vind ik dat wel jammer, je kunt niet lekker op een roze wolk zitten. Op die roze wolk is het na de test sowieso nog twee maanden wachten. Maarja, als hij maar komt. Daar gaat het om natuurlijk. Ik vind het wel moeilijk hoor, wat je zegt over je mannetje en jij zijn de basis. Ik moet nog op dat punt komen denk ik. Ik ben er zo mee bezig, dat hele zwanger worden en blijven. Het spookt maar door m'n hoofd. Het lijkt soms wel een obsessie te worden... Ik probeer het wel zoveel mogelijk te verbergen hoor, voor m'n mannetje. Ik wil hem niet gekmaken. Je wordt er wel sterker van samen, dat heb ik wel gemerkt. Mijn mannetje kan me nu soms echt verbazen, dat ik echt van hem sta te kijken hoe lief hij ermee omgaat. Dan ben ik weer zo blij met hem! Bij ons legt het voor mijn gevoel gelukkig geen druk op onze relatie, we komen juist dichter bij elkaar voor mijn gevoel. Ach, 't blijft moeilijk allemaal. Ik hoop dat die nare tijd voor ons allemaal snel beloond wordt met een kleintje erbij!
hoi, ik wil jullie even zeggen dat ik het onwijs knap vind dat je elke maand weer met volle moed verder gaan, ook al heb je natuurlijk af en toe helemaal geen puf meer.. sterkte ermee en het is iedereen gegund...
T valt ook niet mee, voor ons vrouwen met al die hobbelende hormonen en zo. Maar we komen dr wel hoor. Blik vooruit en op naar een goede zwangerschap.