Hoe gaan jullie om met verlies?

Wat ontzettend verdrietig! Het is nog heel kort geleden....

Ik heb geen ervaring nog met een heel dierbaar verlies van een persoon, maar ik vraag me vooral af hoe jij tegen overlijden en de dood aankijkt.
kDenk dat het namelijk heel erg afhangt van welke overtuiging jij hebt mbt overlijden, ben je religieus, is er wel of geen hiernamaals, of ben je overtuigd van het bestaan van reincarnatie. Die zal erg bepalend zijn voor hoe je je oma een plekje geeft in je huidige en toekomstige dagelijks leven.

Sterkte meid.

 

Ik ben in korte tijd mijn vader, opa en lievelingstante kwijt geraakt.
Hoe ik er mee omga?
Hmm tja eigenlijk niet.
Ik vind het nog steeds, na 2 jaar, allemaal erg onwerkelijk.
Had bijvoorbeeld laatst het idee dat ik mijn tante zag.
En ik dacht laatst ook nog, oh ik moet haar dat even vertellen.
Maar dat gaat niet meer...ze zijn er niet meer....het gemis is er nog steeds.

 

ik probeer al 10 jaar een weg te vinden. ik vind het ook niet te bevatten dat mijn moeder gecremeerd is. mijn vader wilde dat , ik kan er niks mee. ik vind het moeilijkste dat iedereen binnen mijn fam maar gewoon doorgegaan schijnt te zijn met leven net of ze er helemaal niet toe gedaan heeft ofzo. mijn vader is inmiddels aan vriendin nummer 12 toe ofzo. ( ben gestopt met tellen) en wat ik ook wel moeilijk vind is dat mijn eigen kinderen ( 2 pubers) zich klaarblijkelijk niet veel meer kunnen herinneren. soms vragen ze weleens dingen en dan vertel ik erover. maar in feite zijn het dus verhalen voor hun.

ook ben ik allebei mijn opa's en oma's kwijt. ik voel me dus best vaak ontheemd en ben ook nog zoekende naar een weg hierin.

 

Mijn lievelings opa is 3,5 jaar terug overleden, iets waar ik het nog altijd wel moeilijk mee heb, al heb ik het wel een plek kunnen geven.
Ik had een erg goeie band met mijn opa.
Mijn oma (zijn vrouw dus) is afgelopen maandag overleden, maar sinds mijn opa overleden is, hadden we met haar weinig contact meer, en sinds het overlijden van mijn opa is er ook ruzie in de familie gekomen.
Dus nu mijn oma overleden is, is het een erg rare situatie..
net of het niemand wat doet.
Ben er om heel eerlijk te zijn ook niet zo kapot van als toen met mijn opa.
Al is het wel erg natuurlijk, maar sta er nu minder bij stil, door die hele situatie.

 

Toen mijn vriend is verongelukt had ik een groot schrift gekocht en ben gaan schrijven.
Over vanalles, over dat ik hem miste maar ook over het weer en hoe het op school ging, eigenlijk alles.
Ook heb ik mooie kaarten gekocht en die geschreven en uiteindelijk in een schoenendoos gedaan.
Als ik behoefte had om naar het graf te gaan dan ging ik en ging er dan lekker bij zitten en hele verhalen vertellen.

Mijn opa overleed in dezelfde week, zijn graf was dichterbij dus daar ging ik regelmatig ook even 'op visite'.

En praten praten praten, liever 1 keer teveel als 1 keer te weinig.

Sterkte!
Liefs

 

heel veel sterkte in ieder geval,het is heel moeilijk natuurlijk als iemand er opeens niet meer is.

wat je zou kunnen doen is briefje schrijven en die verbranden..
kaarsje branden als het je even moeilijk word. bosje bloempjes halen en op tafel neer zetten. praten met anderen er over.
langs haar oude huisje gaan en even flink stuk wandelen.
je vergeet zo'n iemand natuurlijk nooit. maar als er wat met tijd voorbij is word het steeds makkelijker..

ik heb mijn beide oma ook verloren, net zoals de oma van mijn vriend waar ik echt heel close mee was. Mijn opa die vlak daarna overleed. een oom van mijn vriend waar we goed contact mee hadden.
Mijn vriend ( 27 jr ) mist zijn moeder die hij verloor toen hij 16 jaar was, nog altijd. ieder jaar wel een paar keer, met verjaardagen en feestdagen, geboortes van dochter en zoon. het missen blijft altijd het is gewoon dat je tijd nodig heb om het een plekje te geven.

de kleine dingetjes zoals een kaarsje,briefje of bloemetjes zullen je misschien helpen. om even stil te staan en even gedachten bij je oma te hebben, en daarna er weer tegen aan te gaan.

heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

 

3,5 jaar geleden ben ik mijn broer verloren door zelfdoding.
Sinds een half jaar gaat het beter met mij, maar het zal nooit meer helemaal goed gaan.
Ik ben nu een aantal keren naar bijeenkomsten geweest van bijv Yarden. Verder ben ik 2 keer naar een praatgoep geweest, waarvan 1 nu de 4e zondag is geweest (is bij een mevrouw thuis, elke zondag mag 1 persoon zijn of haar hele verhaal doen. Gelukkig hebben we een kleine groep want het is toch wel heel heftig zoveel zondagen).

Dit helpt mij het meest, erover praten met lotgenoten.

Het verdriet zal altijd blijven maar het wordt ooit draaglijker.
Het is voor jou zo kort geleden, het verdriet moet slijten maar dat hoeft niet zo snel. Neem je tijd, huil wanneer je wilt, praat erover en geniet ook van de mooie momenten die je hebt gehad met je oma.