Nadat onze zoon al weken geen enkele groente meer heeft gegeten (behalve een beetje courgette die ik een keer in de risotto heb verstopt en de tomatensaus op pizza) zijn we overgegaan op "opvoeden oude stijl". Kortom: er ligt eten op je bord en jij gaat het opeten. PUNT. Zoon heeft nadat wij al van tafel waren nog een half uur mokkend en (nep-)huilend aan tafel gezeten. Maar uiteindelijk is hij gezwicht en ging het bord leeg. Inmiddels heeft hij na die eerst avondmaaltijd al drie keer netjes zijn bord leeggegeten. Vanavond morrelde hij wel weer een beetje. Dat leverder een gesprek op, waarvan ik nooit verwacht had dat ik het zou voeren met een kind: "Ik WIL dat niet eten!" "Jawel lieverd, jij gaat gewoon frietjes eten, net als papa en mama." Hebben jullie je kind wel een moeten 'dwingen' om friet/patat te eten? Ik vond het wel grappig. Het gemopper was trouwens alleen maar voor de show, want toen de frietjes eenmaal op zijn bord lagen heeft hij ze met smaak zitten eten.
Heerlijk die eigenwijzigheid.. Geloof dat we het hier eens met pannenkoeken is geweest. Kwestie van proberen overal een strijd van de maken.. Bij mijn oudste deed ik dan vaak een bord in de koelkast. Normaal kreeg hij voor bedtijd nog thee en een koekje, die dagen alleen thee. Wilde hij iets eten, dan moest hij eerst wat van zijn bord eten. Dat heeft hij 2 verschillende keren geprobeerd, maar de dag erna at hij wel weer wat hapjes. Bord leeg laten eten heb ik nooit gedaan. Ik heb ook niet elke dag evenveel honger. Maar wel van alles van je bord iets (tenzij witlof/spruitjes of wat hij echt niet lust )
Hier zet ik het bord dan gewoon weg... Zeker als het alleen maar om de strijd is. Tja, en geen eten was dan ook weer niet de bedoeling! Nog nooit aan tafel laten zitten om het bord leeg te laten eten. Maar het is wel grappig om te zien en horen welke gesprekken je al met die kleine peuters kunt hebben...
Bord wegzetten had hier geen zin. Dan at hij inderdaad niet. Dat is natuurlijk niet erg als het een keer zo is, maar het was nu al maandenlang dat hij vrijwel niks at op het gebied van groenten. En sinds een paar weken helemaal niks meer. Tja, dat kan niet blijven duren. En tot nu toe lijkt het wel te helpen. Hoewel dat na vier geslaagde maaltijden nog wel wat vroeg is om te juichen.
Nou, die zijn er toch wel mooi in gegaan!!! En bij iedereen werkt weer iets anders, want bij de ander absoluut niet gaat...
Ja, ieder kind heeft toch zijn eigen gebruiksaanwijzinkje hè. Ik ben wel blij dat we nu eindelijk doorgepakt hebben. Ook vanavond heeft hij weer prima gegeten. Het scheelde misschien wel dat hij vlak voor het eten een chocolaatje had gekregen van de buurvrouw. Ze had er in ieder geval nog wel bij gezegd "Die mag je pas na het eten hoor!" Daar heeft ie dus de hele tijd naar zitten lonken. Ik houd persoonlijk niet zo van 'eten voor een beloning'. Maar hij kwam zo trots met dat chocolaatje aangestapt. En dan vind ik het ook weer sneu om het af te pakken. Dan heb ik toch het gevoel dat ik hem straf voor een misser van de buuf. (Niet dat ik het de buurvrouw echt kwalijk neem, want ze werd vanochtend om vijf uur wakker van zijn gehuil. Dan vind ik het toch wel weer lief dat ze zich dan toch weer zo door hem om z'n vinger laat winden, haha. Want ze is dol op hem.)
Ach, zolang hij weer goed eet, kan een chocolaatje ook geen kwaad toch? Zeker als hij netjes kan wachten tot na het eten, dan zou ik het ook niet weghalen.
Als het zo werkt bij jullie, prima. Maar vraag me wel af wat je hier op lange termijn mee bereikt. Zou hij het dan nog gezellig vinden aan tafel? Zou hij altijd zijn bord leeg willen eten omdat dat zo is aangeleerd, omdat dat moest?
Hoe herkenbaar...ons dieptepunt was tijdens een zeldZaam bezoekje aan de McDonald...ik schrok toen ik mezelf niet-willende kleuter hoorde vertellen dat ie meer van z'n burger en frietjes moest eten...
Haha Dirksmama, dat is ook maf inderdaad. 't Is maar goed dat ze dat allemaal nog niet onthouden, dat jij over een paar jaar voor je voeten krijgt "Weg die bloemkool, ik moest toch meer frietjes eten van je!" Zogelukkig: Wie zegt dat het ongezellig is aan tafel? Er is nog steeds tijd voor een babbeltje en een grapje hoor. Als uiteindelijk maar gegeten wordt. En tja, ik eet soms ook wel mijn bord leeg omdat ik geleerd heb dat dat moet. Net zoals ik vage halfbekenden soms half januari het beste sta te wensen omdat ik geleerd heb dat dat moet. En zo zijn er wel meer dingen die ik (en gelukkig een hoop anderen met mij) gewoon doen omdat het moet. Dat is gewoon fatsoen toch?
Ik zeg niks. Ik vraag me alleen af wat de stille erfenis is van je bord leeg moeten eten. En meen je nou serieus dat het gezellig is aan tafel met een kind dat de boel traineert en zit te mokken? Iets moeten eten waar je geen zin in hebt, is dat aangenaam? Eten omdat het moet, is dat lekker? Ik denk dat je heel goed begrijpt wat ik bedoel gezien je verdedigende reactie. Je bord leeg eten dat je niet zelf hebt opgeschept heeft helemaal niks te maken met fatsoen. Eerlijkheid wel. Maar dat is mijn mening.
Maffe is nog dat thuis het bord echt niet leeg moet, ze moeten wel paar happen nemen, maar that's it...maa bij de Mac...jandoosje net een lading geld uitgegeven, wordt het niet gegeten...had net zo goed het geld meteen in de bak kunnen mikke
hahahahaha Wij dachten vorige maand ná de Sinterklaasviering op mn werk (vreselijk uitgelopen), zullen we het feestje helemaal compleet maken en de kids tracteren op een echte happy meal (voor het eerst). Dus iets van 18 euro gegeven voor drie van die doosjes, aten ze 4 frietjes op, en alleen het vlees van de hamburger. Doe ik dus nooit meer, arme papa hier, heeft 3 zakjes friet naar binnen zitten werken, want het was zonde om het weg te gooien hahaha