Ik heb hier een tijdje geleden al een topic over geopend. Ik werk in het hoger onderwijs en kolf onder werktijd. Nu zijn mijn onderwijstaken niet naar beneden bijgesteld omdat ik kolf. Ik heb dat aangegeven bij mijn leidinggevende in de hoop dat ik die uren dan tenminste in het volgend jaar in mindering krijg. Zij zou navragen hoe dat zit. Ruim een maand niets gehoord, dus gisteren maar eens gemaild. (Ze had namelijk bij een collega (!) laten vallen dat ik de mindering niet kreeg.) Krijg ik vandaag de reactie dat ik de eerste ben binnen de hele organisatie (duizenden werknemers) die hierom vraagt. Volgens haar is de regeling ook eigenlijk niet bedoeld voor werknemers als ik, maar voor mensen die lopende bandwerk doen, of werken met tijdklokken. Of ik een afspraak wil maken om te laten weten in hoeverre het kolven mijn werk in de weg zit. Ik ben zo kwaad. Ik heb de afgelopen maanden regelmatig 's avonds zitten werken omdat ik overdag minimaal een uur bezig was/ben met kolven (in de eerste maanden meer zelfs). Nu weet ik al direct wat ze hierop gaat zeggen: overwerken is namelijk min of meer de norm bij ons. Maar ik vind het ook geen probleem om een beetje te moeten overwerken, maar niet stelselmatig terwijl dat niet de bedoeling is en de wet bovendien aan mijn kant staat. (Ik weet dat ik in mijn recht sta - heb het juridisch loket ook al gebeld.) Ik heb al een hele kwade mail opgesteld, want ik ben echt laaiend. Het gaat me niet eens alleen om die paar uren. Het gaat me om het principe. Dit is potdomme precies waarom mijn werk het imago heeft vrouwonvriendelijk te zijn. Er zijn zoveel goede regelingen en er wordt gewoon overheen gewalst. Maar ja. Ik vraag me af wat nu slim is om te doen. Door de mail die mijn leidinggevende heeft gestuurd krijg ik wel een vermoeden dat dit geen makkelijke weg gaat worden. En dat voor die paar suffe uurtjes, want zoveel blijft er niet van over (ik zal jullie de rekensom besparen). En met de tijd die ik in deze heisa moet steken kom je waarschijnlijk op nul uit. Bovendien wil ik wel graag blijven en heb ik geen zin in een arbeidsconflict. (Maar tegelijkertijd gaat het me eigenlijk om het principe en wil ik gewoon mijn stem laten horen...!) Wat zouden jullie doen?
Slaap eerst even een nachtje om jezelf een beetje te kalmeren. Met een boos hoofd terugmailen, daar krijg je vast spijt van. Verder weet ik niet beter als dat je maximaal een kwart van je werktijd voor het kolven mag gebruiken, dus ik zie het probleem vanuit je werkgever niet. Ze weten toch dat als ze vrouwen hebben werken, deze ook kindjes kunnen krijgen en wellicht ook borstvoeding gaan geven? En dat dit dan in de wet geregeld is?
Lastig inderdaad... ik zou in ieder geval wel een gesprek aangaan om aan te geven wat het probleem is, al is het maar om het gezegd te hebben. Dan kun je vanaf daar,ook afhankelijk van de reactie kijken hoe ver je er mee door wil gaan/ energie in wil steken. De kwade mail zou ik nog even niet verzenden, hoewel je kwaadheid zeer terecht is - vaak helpt het beter de zaak even te overdenken en dan een persoonlijk gesprek aan te gaan, is mijn ervaring tenminste. Wil je hem morgen of overmorgen nog steeds in die vorm verzenden dan kan dat altijd nog Als je ziet hoe veel werkgevers omgaan met het voedingsrecht, is het geen wonder dat bij veel moeders de BV stopt met 3 maanden...
Bedankt voor jullie reacties dames! Ik denk dat jullie wel gelijk hebben. Ik moet het inderdaad even laten bezinken en niet direct reageren. (Al moet ik zeggen dat ik dus afgelopen dinsdag al van een collega hoorde dat mijn leidinggevende er zo over dacht en ik vandaag van haar pas deze mail kreeg. Ik heb het dus al even laten bezinken en ben nog steeds heel kwaad. Of zelfs kwader nu ik het echt uit haar mond hoor.) Het is gewoon zo belachelijk. En zo oneerlijk. Dit zijn ook echt dingen waar ik graag voor strijd. Evenals goede kolfruimtes en andere oneerlijke regelingen. En het is ook zo raar omdat dezelfde leidinggevende mij daarin stimuleert... En me dan vervolgens zo'n loer draait. Maar goed, dat heeft ook weer met allerlei andere dingen te maken, zoals haar zwakke positie in de organisatie e.d... Pff... Wat een gezeik zeg.
Persoonlijk zou ik het er niet bij laten zitten, maar ben erg van de principes e.d. En dit zou echt voelen als onrecht dat me 'aangedaan' zou zijn. Klinkt wat overdreven, maar zo zou het denk ik voelen. Zou dus ook zeker een brief of gesprek aangaan, aangeven wat je rechten zijn en waar mogelijk bij onbegrip het hogerop aankaarten. Zou mij zo tegen de borst stuiten dat het niet ok zou voelen het maar zo te laten. Zegt natuurlijk niet dat jij ook zo moet reageren, maar rechten zijn rechten.. En die kunnen ze niet zomaar schenden. Ja, kan wel, maar daar mag en moet ze dan ook zeker op gewezen worden. Succes meis en doe wat voor jou goed voelt.
Recht hebben en recht krijgen zijn twee hele verschillende dingen helaas... Nog steeds ervaar ik weinig steun maar blijkbaar is het wel doorgedrongen tot mijn collega's dat ik gewoon tot negen maanden doorga. En hebben zij het ook wat meer geaccepteerd. In het begin leek het alsof zij dachten: ze geeft die bv vast/hopelijk snel op. Met allerlei rotopmerkingen was de terugkeer na mijn verlof al helemaal niet leuk meer. Een hoop gerommel tijdens mijn verlof, bezuinigen maakte dat de werkdruk hoger was en daar kwam ik opeens in terecht. En moest er een collega naar huis of elders werken (kdv) dan was er steevast de discussie wie er dan nu alleen de groep moest draaien. Aangezien het lastig kolven is wanneer je alleen op een groep staat en vervanging niet of moeilijk en met veel tegenzin te regelen was gaf ik aan dat dit voor mij niet samen ging met mijn kolfrecht. Lees: kolfRECHT! De opmerkingen dan? - jullie groep ontspringt steeds de dans - ja, maar nu zijn wij steeds de l*l (letterlijk zo) - ja, want omdat P nu niet flexibel is... Gevolgd door: 'ja, niet rot bedoeld hoor, maar...' Heb je net een kind gebaard, moet wennen aan weer werken terwijl je kind piepjong naar de opvang gaat, voedt zo kort mogelijk (15 min twee keer per dag en vaak 1x in pauze), krijg je te horen dat je niet flexibel bent. Ik heb uiteindelijk uitgelegd dat ik dit kwetsend vind en hier stress van kreeg waar zij indirect last van hadden omdat het voeden langer duurt als ik onrustig ben en de baby dus ook. En dat ik van plan was om nog door te gaan tot prettyboy negen mnd was, leuk of niet leuk. Inmiddels ben ik de strijd maar gestaakt maar gebruik nog steeds 1x per dag het kolfrecht plus een keer voeden in mijn pauze. Ook al doe ik het nu in eigen tijd, de rust die het geeft om de discussie niet aan te hoeven gaan is ook wat waard. Hopelijk scheelt het dat iemand in mijn werkongeving nu gewoon eens gebruik heeft gemaakt van kolfrecht en wordt het voor volgende collega's wat makkelijker. Heb ik het beginnetje van de strijd gestreden, kunnen zij het afmaken. Zo hebben we nu een kolfruimte maar zonder slot en met raam. Er zit voor de helft folie op het raam maar niet helemaal, want mijn collega's wilden nog wel naar binnen kunnen kijken of de ruimte bezet was. (Haakje aan binnenkant deur mocht niet? Een afwezig/aanwezigschuifje is er al? Dat mogen de volgende mama's beslechten. Ik ben allang blij dat er überhaupt een ruimte is). Er valt nog een hoop te bereiken, maar als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Dat kolfrecht is alleen de 1e 9 maanden. Hierna kan het in je pauze of in overleg met je werkgever, maar hij is niks meer verplicht. Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Borst & Baan - Borstvoeding en werken in Nederland
Ik zou op mijn strepen gaan staan en een conflict niet uit de weg gaan. Maar wel als ik iets minder boos zou zijn. Succes!
Ik snap niet helemaal waarom je die uren volgend jaar in mindering wilt, je kolfrecht is dan inderdaad verlopen (nu eigenlijk al). In gesprek gaan is een goed idee, alleen was het beter geweest als je dat gesprek voor je verlof al had gehad, of meteen nadat je weer was begonnen. Ik kan me wel goed voorstellen dat je, nu je een kindje hebt, meer moeite hebt met het stelselmatig overwerken. Wat dat betreft kan ik je maar één advies geven en dat is "volg je hart". Als dat blijkbaar bij jouw baan en de bedrijfscultuur hoort.. tja.. misschien ben je dan niet meer op je plek.. Veel sterkte ermee!
Ik zou geen brief schrijven (vind ik altijd een beetje laf....) maar wanneer je gekalmeerd ben, een gesprek aanvragen. Gooi je gevoelens op tafel en wacht de reactie af. Ik werk in het basisonderwijs, bij mijn oudste dochter was het heel slecht geregeld, alleen in de pauzes kolven.......Nu bij de jongste kolf ik niet, ik voed live bij de gastouder om de hoek. Ik weet wat mijn rechten zijn, maar begrijp dat het in het onderwijs moeilijker te regelen is....
@rebekka84: het gaat mij erom dat ik er negen maanden van gebruik heb gemaakt, maar dat ik er geen uur minder om heb moeten werken. Dat het nu mijn eigen tijd is, vind ik geen probleem. @Jessie80: daar heb je gelijk in. Ik had het van tevoren moeten aankaarten. Maar daar heb ik toen - eerlijk gezegd - niet aan gedacht. Overigens was mijn situatie toen anders. Ik gaf toen geen les en promoveerde nog. Ik was extreem flexibel en veel thuis. Dus zag het niet echt als een probleem. Wat betreft het idee dat het te laat is: dat zie ik niet zo. Het is zo dat ik ongeveer 900 uur per jaar les moet geven. (Dat houdt deels contacturen in en deels voorbereiden en nakijken. Wat dat betreft ben ik veel flexibeler dan een docent in het basisonderwijs: ik sta in drukke periodes maar zo'n 8-10 uur per week voor de klas. De rest is voorbereiden e.d.) Ze kunnen mij makkelijk voor volgend collegejaar gewoon voor 100 uur minder inplannen. Dat is namelijk waar ik recht op zou hebben, ongeveer. Bovendien: ik geef nu ongeveer 100 uur te weinig les (wegens minder studenten), dus ze kunnen dat ook nu kwijtschelden: dan klopt het wel met de periode waarin ik gekolfd heb. Nu moet ik dat namelijk volgend collegejaar inhalen... En een andere baan: dat zit er niet echt in. Bovendien heeft deze baan ook veel voordelen. En die wegen wel op tegen de nadelen. Het normale overwerk valt ook wel mee. Het meeste doe ik in de trein of ik doe eens wat op een avond in de week (daar staat tegenover dat ik ook wel eens een dagje thuis werk en dan minder doe). Maar nu met dat kolven komt dat extra werk daarboven op. En dat ging soms om 8 uur extra 's avonds. Dan heb je dus amper tijd voor jezelf... Ik heb besloten dat ik inderdaad maar geen kwade mail ga sturen. Ik maak via de mail een afspraak, maar voeg er wel even een link in waar al mijn rechten in staan. En ik zal ook wel even contact opnemen met PZ. Vooral dat mijn leidinggevende aangeeft dat het alleen voor lopende bandmedewerkers is schiet zo enorm in het verkeerde keelgat. Dat is echt de wereld op zijn kop. Ik moet me erg inhouden om daar niet iets over te zeggen in de mail.
Dat slaat idd. nergens op. Ik kreeg ook zo'n fijne opmerking, ik werkte in de BSO en had ook moeite met kolven.. 15 locaties, nergens een goeie kolfruimte, en moeilijk van de groep af kunnen. ik gaf aan dat ik geen diensten alleen kon draaien, omdat ik van de groep af moest kunnen om te kolven en het antwoord was dat ze daar 'natuurlijk' geen rekening mee konden houden. dat ene woordje 'natuurlijk', echt, hoe pissig ik daar niet over werd.. nu was dit maar 1 van vele frustraties en omdat ik al half overspannen was tegen die tijd ben ik de strijd niet meer aangegaan, hoop dat iemand na mij dat alsnog doet.. ik werk er niet meer. Het is zeker goed dat je hen op je rechten gewezen hebt, succes straks als je in gesprek gaat!
Ik zou eens beginnen met een gesprek aanvragen en daar uitleggen dat jij wettelijk gewoon recht hebt op kolftijd en een fatsoenlijke kolfruimte. Het is dus geen discussie over óf je het krijgt, maar wanneer ze het geregeld hebben. Wees daar stellig in, want nogmaals; jij staat volledig in je recht. Dat betekent niet dat je dit boos moet brengen ofzo hoor, maar wees wel stellig en duidelijk. Als dat gesprek nergens toe leidt, kun je misschien eens contact zoeken met je vakbond? Of toch weer contact zoeken met het juridisch loket en vragen wat je nog meer kan doen om je recht te krijgen. Lijkt me echt een vervelende situatie, vooral omdat je inderdaad gewoon recht hebt op die tijd en ruimte, maar dan nog doen leidinggevenden er moeilijk over.
@Andrea85: je hebt gelijk. Zo moet ik het ook gewoon brengen. Ik heb er recht op. Klaar. Op dit soort momenten baal ik wel dat ik geen lid ben van de vakbond, want die kunnen je wel heel goed helpen. Ik weet uit ervaring (mijn vriend) dat je wel lid kan worden, maar dat je dan het eerste half jaar geen gebruik kan maken van hun diensten. (Ook wel logisch, anders wordt iedereen lid, maakt gebruik van de mogelijkheden en schrijft zich weer uit.) Maar goed, de dame aan het juridisch loket zegt het ook, dus ik sta in mijn recht, en anders kaart ik het wel aan bij de OR. Of bij het Clara Wichmannfonds, want die willen hier een proefproces over beginnen. (Al zit ik daar natuurlijk helemaal niet op te wachten...)