Hallo allemaal. Ten einde raad weet ik even niet meer wat ik moet doen, onze zoontje van 3 jaar is altijd al 'moeilijk' geweest. Huilbaby geweest en begon net na zijn eerste jaar al met de peuterpubertijd die nu alleen maar erger en erger begint te worden. Hij is altijd al een slechte eter geweest het begon dan met zijn avondeten niet willen eten. Wij zijn daar altijd erg consequent in geweest en geen aandacht aan geschonken door gewoon zijn bordje weg te pakken. Tegenwoordig is het zo dat hij de rest van de dag ook slecht begint te eten. Hij eet alleen zijn beleg tussen zijn brood uit en het enigste wat meneertje op zijn broodje duld is chocopasta. Dit is nu al een aantal weken zo. En ik begin er langzamerhand ontzettend aan te ergeren want ik ben bang dat hij zo niet genoeg binnen krijgt. Hij is met zijn 3 jaar nog maar net 12 kilo en na mijn mening erg dun. Daarbij kan ik niet met hem naar de winkel dat loopt elke keer op een drama uit hij moet en zal overal aanzitten en wanneer ik er wat van zeg of mijn man dan zijn de rapen gaar gilt de boel dan bij elkaar en laat zich onmiddelijke op de grond vallen. Wij schenken daar geen aandacht aan door gewoon weg te lopen maar dat lijkt hem ook niet te interesseren want hij blijft gewoon zitten en raakt ook niet in paniek wanneer hij ons niet meer kan zien Thuis is het ook een ramp met luisteren en hij lacht je gewoon soms uit, na 3 keer waarschuwen zet ik hem 3 minuten op de trap en leg hem uit waarom hij er zit en vraag hem daarna nog eens waarom hij er zit. Vaak is het zo dat hij na 2 minuten weer precies hetzelfde doet. En dan weer op de trap zit Ook wanneer ik met hem ga spelen is het na 2 minuten vaak alweer gebeurd want dan begint hij er flauw van te worden en gaat dan bijvoorbeeld met kleuren de potloden te slopen. Als ik hem voorlees voor het slapen gaan is het ook snel gebeurd want hij wil alleen maar de plaatjes zien. Het is zelf al een keer voorgekomen dat hij zei van stil mama. Naar mij toe kwam dat erg kwetsend over en heb het hem ook proberen uit te leggen. Het is de hele dagen alleen maar gieren en brullen en ik ben nu uiteindelijk wel aan het einde van mijn latijn, ik heb echt al van alles geprobeerd en het doet mij ontzettende pijn om te zeggen dat het erg moeilijk is om een band met hem op te bouwen omdat alles wel een strijd lijkt. Hij gaat vanaf 5 augustus elke middag naar de Kindergarten, ik hoop dat het dan wat beter gaat worden. Liefs
hulp vragen bij het consultatiebureau! daar hebben ze vast gespecialiseerde hulp! Misschien dat je met een beetje hulp het wel weer leuk wordt, en je door krijgt dat jij het wel goed doet! veel sterkte!
verveelt hij zich misschien een beetje, kan hij lekker rennen en spelen? Wat beleg van brood afpikken ben ik simpel in, ik maak 4 stukjes en eerst moet het eerste stukje op voordat hij aan het andere stukje mag beginnen en ik kies 1 soort beleg als hij die op heeft (1 boterham) dan mag hij de tweede kiezen. Ik geef constant kleine keuzes aan onze zoon, jij kiest 2 dingen bv waar hij uit mag kiezen, zo voelt hij zich serieus genomen (hij heeft ook zeggenschap) maar je behoud toch controle. Ik denk dat je het negatieve heel er moet negeren, als hij zegt stil mama bij boekje lezen dan zeg jij; dan geen boekje lezen maar meteen slapen het is lezen met mama en anders niets.. (laat HEM wel het boekje kiezen zodat hij toch wat keuze houd) Met winkelen geef ik vaak beloning achteraf in de auto, als ie lief is geweest dan krijgt ie een snoepje en als in een drama maakt dan laat ik al mijn boodschappen gewoon staan en pak ik hem op zeg niets (uiteraard heb ik hiervoor wel gewaarschuwd) en gaan we naar huis (ook geen negatieve aandacht) en geen snoepje in de auto. Maar ik heb zoiezo ook schijt aan wat mensen denken en als hij gillend en stampend door de winkel heen wil dan moet dat maar, ik pak gewoon een armpje en hij kan of meelopen met zin of ik sleur hem mee (uiteraard met beleid maar ik loop wel stug door zodat ik hem niet de kans geef om te stotteren) Ik wil hem best zijn ruimte geven maar die moet hij hier verdienen als je niet lief kan zijn verdien je geen ruimte en moet je dus handje vasthouden (of buggy) Als hij dan los mag dan is ie extra trots want dan heeft ie het verdiend en vaak gaat luisteren dan ook goed. Hij praat verder wel goed? Het is niet zo dat hij bv slecht kan horen of iets? Ik geef ook altijd beperkte etenstijd en de fase van even niet willen eten hebben ze allemaal wel denk ik (ik hoor het overal om me heen in elk geval) ik geef hem 30 minuten om zijn bordje leeg te eten, en die vul ik zo dat hij makkelijk leeg te krijgen is (je kan altijd bijpakken als ie meer wil) en heeft ie hem op dan krijgt ie toetjem heeft hij niet op dan geen toetje en ook geen ander eten maar gewon zo naar bed (meestal de volgende ochtend heeft ie dan mega honger en zo kiest ie eieren voor zijn geld) PROBEER het niet zo persoonlijk op te vatten het is niet persoonlijk aan jou gericht deze "pubertijd" dat is soms heel moeilijk maar hij gestrester jij word des te "leuker" hun het vinden want wat is nu leuker als mama op het dak krijgen! Loop even naar buiten of van mijn part naar de wc, tel tot 10 (of 100 haha) en blijf kalm!
Bedankt voor je reactie, helaas zijn er hier geen consultatiebureau's. Maar ik moet volgende week met mijn jongste naar de kinderarts voor een inenting dan kan ik ook meteen advies vragen.
Mijn dochter eet ook alleen maar pindakaas op haar enige broodje die ze eet op een dag. Dus daarin zie ik eerlijk niet zo'n probleem. Je moet zorgen dat hij verder andere dingen eet. Bied eens een lekkere cracker aan et cetera.. Verder moet ik eerlijk zeggen dat Isabella al die dingen die jou ventje doet ook gewoon doet. Niks raars of erg aan. Blijf consequent met je straf ook al lijkt het zich snel te herhalen. Als hij plaatjes met je wil kijken, nou en... Ga dan lekker tegen hem aanzitten en ga samen plaatjes kijken. Ik zie daar ook helemaal geen probleem. Ik moet eerlijk zeggen als ik je stukje zo lees dat jij eerder het even hebt gehad dan dat hij een moeilijke peuter is. Misschien moet je zelf even tot 10 tellen en accepteren dat het een peutertje is die nog veel moet leren. Dus ook grenzen.
Ik herken veel in je verhaal, hier ook zo'n heerlijk eigengereid meisje in huis (2,5 jr) Isademi en Bosi geven al veel goede tips denk ik. Wat ik tussen de regels door denk te lezen is dat jij als mama erg gevoelig bent voor zijn afwijzing. Dat hebben die kleine spoken goed in de smiezen hoor! Je maakt je zorgen of hij wel voldoende eet. Geef je daardoor misschien ook toe aan hetgeen hij wil? Hoe vaak pak je daadwerkelijk zijn bordje af? En hoe ontspannen zit je zelf aan tafel? 1 of hooguit 2 x waarschuwen is voldoende. 3e keer pak je bordje weg. Tuurlijk krijg je de eerste keer een scéne (niet leuk) en zul je even moeten doorbijten, maar een tweede en derde keer zal dit al minder zijn en op enig moment kiest hij echt wel eieren voor zijn geld. Een toetje is hier in huis overigens nooit een beloning. Een toetje is er of is er niet. Staat los van of ze veel of weinig eet. Mijn dochtertje is erg pittig en kan dus ook dominant zijn. Er zijn perioden geweest waarin ik (vooral door mijn gezondheidsproblemen) wat minder consequent en met momenten ook streng was, dan eigenlijk goed zou zijn geweest voor haar. Met als resultaat dat ze hier in huis min of meer DE BAAS werd van haar personeel (papa en mama). Op het moment dat je dit herkent bij mezelf kun je er eens extra op gaan letten of je ook wel doet wat je hem zegt en of je zegt wat je doet tegen hem. Duidelijkheid scheppen en consequent zijn werken goed. Verder helpt het waarschijnlijk ook als je (samen met je partner) eens gaat bedenken welke 'regels' je stelt waar je absoluut niet aan wil tornen, omdat die op het gebied van belangrijke normen en waarden liggen, en wat 'regels' zijn waar je best wat soepeler mee kan omgaan. Het lijkt er namelijk op dat je in een soort machtstrijd bent beland met je peuter. En dat vertroebeld dan je eigen blikveld, is mijn ervaring. Vraag je telkens af: is dit echt belangrijk? vind ik echt dat hij zich hier aan moet houden? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als ik het laat gaan? Je zult zien dat de situaties waarin er strijd is, omdat jij op je strepen gaat staan, zullen afnemen. Ten eerste omdat jij minder dingen/gedrag als probleem ervaart, ten tweede omdat je duidelijker/strenger bent.
Ik denk dat je het negatieve heel er moet negeren, als hij zegt stil mama bij boekje lezen dan zeg jij; dan geen boekje lezen maar meteen slapen het is lezen met mama en anders niets.. (laat HEM wel het boekje kiezen zodat hij toch wat keuze houd) Dit heb ik naderhand ook gedaan heb gezegt oke dan houd mama zich stil kun je meteen op bed. hij is toen gillend en stampend naar boven gegaan. Voor de rest geen kritiek. Maar naar mijn mening is plaatjes kijken ook voorlezen. Je kunt er samen een verhaal van maken. En gezellig samen kletsen. Vind niet zo gek dat hij dan boos werd. Hij wilden wel maar jij wees hem af wat hij wilden, Samen met mama plaatjes kijken. Dat deed me zoontje ook. Wilden niet voor gelezen worden wel samen plaatjes kijken en samen dingen er over vetellen. Koste wel wat meer tijd maar is wel persoonlijke rustige aandacht. Ja er zijn meerdere kinderen die niet goed eten. Bij mij is de regel. Elk jaar dat hij oud is moet hij die happen eten. Dus hij is drie dus drie grote happen. Of je zegt. Elk jaar verdubbeld dan zijn het er al zes onderhandelen lijkt mij de taak. En oplossing. En mijn ervaaring leerd het gaat van zelf allemaal wel over. Alleen bij de een wat sneller dan bij de ander.En moet zeggen mijn zoon was echt een peuterpuber die ik achter het behang kon plakken. Drama,s mee gemaakt. Ook wel eens lichtelijk aan zijn oortje mee gesleurt. Van nou is het genoeg. Maar eerlijk gezegt dat dwarse heeft hij nu nog is nooit helemaal overgegaan en is nu negen. En nu begint de prepubertijd.
Als ik eerlijk moet zijn, dan is het toch erg gespannen allemaal. het zijn allemaal verschillende situaties, maar niet 1 is rustig, prettig. Eten niet, boodschappen niet, voorlezen niet etc. Ik merk hier dat mijn peuter alleen maar dwarser wordt als ik hem probeer bij de sturen. Terwijl het vaak met iets positiefs (grapje, compliment, herinneren aan oude leuke situatie) veel meer en makkelijker het doel bereik. hij neemt ook makkelijk spanning en negatieve gevoelens over. Dus als ik verwacht dat de boodschappen een drama zullen worden, gebeurd dat ook, want hij voelt die spanning goed aan. ga ik er vrij in, dan is het opeens veel gezelliger. We hadden hier vorige week een eet-drama. Voordat hij uberhaupt aan tafel zat was het al brullen "ik heb geen honger, wil ik niet".. toen heb ik gewoon toegegeven. Prima, als je geen honger hebt, dan hoef je niet, maar kom wel even gezellig aan tafel zitten. En dat doet hij dan ook, want het is wel gezellig bij paps en mams. Zijn bordje schep ik wel op, maar zet ik een armlengte van hem weg. Als hij ons ziet eten, dan vraagt hij vanzelf om zijn bordje. Bij het boodschappen is probeert mijn jochie soms ook overal aan te zitten. Doet hij dat, dan vraag ik eerst om te helpen een bepaald artikel te vinden "help je de macaroni te zoeken?", "wat voor toetjes wil je vanavond".. wil het dan echt niet (meestal vermoeidheid dan) gaat hij in de kar. Maar meestal helpt hij dan wel mee. Of met het voorlezen: hij mag een boekje uitzoeken, en we lezen zoals hij het wil. Dat is meestal plaatjes kijken, en ik verzin er gewoon een verhaal bij, zolang hij de bladzij niet omslaat. Gewoon even gezellig zitten. Soms moet ik ook stil zijn, nou prima, als jij dat wil. Hij stuurt me ook weleens wat 's avonds als hij graag wil slapen. Overdag tijdens het spelen trouwens ook. Dat moet je niet zien als afwijzing, maar gewoon als onhandig peuterpraat. Waarschijnlijk bedoeld hij "mama, zou je even stil willen zijn, want ik wil graag zelf nadenken over het verhaal, maar dat wil niet als jij praat".. Dat is alleen nogal een lange zin voor een peuter Hier bij welzijnswerk, werken ze met de triple-P methode. Heb van sommige moeder gehoord dat die methode kan helpen, om uit zo'n negatieve spiraal te komen. Even de knop op, de sfeer in huis resetten en vrolijk verder.. Misschien kun je over die methode ook iets bij jou in de buurt vinden.
@isademi: zat net je topic te lezen dat dean misschien wel autistische trekjes vertoond. vriendin van mij had dat ook met haar zoontje.. en ontdekte dat dus ook bij een audiologisch centrum alwaar men het gehoor testte EN met een psycholoog ging praten overigens zit hij al op een kdv.. en wilden ze graag dat ij naar een ander kdv ging.. daar werd hij doodleuk geweigerd omdat ze dachten dat hij te veel aandacht zou vragen... maar jouw oplossingen klinken wel erg bekend.. hier werken ze ERG goed in ieder geval en Anne is volgens mij niet echt autistisch wel heel erg gesteld op vaste patronen overigens.. ze was na de periode pasen/pinksteren etc.. bijv. helemaal van slag omdat de dagen gewoon in de war waren. en probeer niet aan het avondritueel te tornen want dan kun je het vergeten. maar... ik denk dat je wel de beste tips hebt gegeven hier @mutti: alhoewel ik niet zou gaan voor "eten of op de trap" eerder voor "je kan dit eten of dat" gewoon 2 positieve dingen uitzoeken want je wil dat er gegeten word.. en niet dat hij op de trap komt. eigenlijk moet je hem laten "kiezen" tussen 2 dingen die jij gelijkwaardig vind zodat onafhankelijk van wat hij kiest... hij dan toch doet wat jij wil. (en dat op de trap zitten is hij blijkbaar niet zo van onder de indruk heb ik het idee...) en ik ben niet zo van de snoepjes na het boodschappen.. maar kan me voorstellen dat het voor sommige mensen wel een oplossing is. wij gaven anne vaak een koekje in de auto... nu wil ze perse na het instappen meteen een koekje en begint anders enorm te druilen. daar zijn we dus redelijk vanaf gestapt nu... want zodra het keokje op was.. wilde ze er nog eentje dat is leuk als je kwartier in de auto zit.. maar niet als je er 3/4 uur in zit
haha weigeren omdat ie teveel aandacht zou vragen ja dan is het nut van een medisch kinderdagverblijf wel weg natuurlijk (die kids vragen allemaal extra aandacht DAT is juist het "probleem" lijkt me)
@isademi: mja maar wel beter opgeleid personeel en minder kinderen per leidster.. Hij zit gelukkig gewoon al op een leuk normaal kdv.. Maar vond het wel heel erg flauw..