Zoon 4 jaar 'onhandelbaar'

Heb je dir al eens met de juf(fen) op school besproken? Zij maken je zoontje natuurlijk ook veel mee. En ze kunnen een beetje vergelijken met leeftijdsgenootjes. Misschien hebben ze al wel eens eerder een kindje in de klas gehad met vergelijkbaar gedrag en kunnen ze tips geven.

Of het normaal is, weet ik niet. Elk kind heeft wel zijn vervelende periodes natuurlijk. Uit jouw post kan ik niet precies opmaken hoe 'vervelend' hij nu eigenlijk is. Je schrijft dat je zelden lief gedrag ziet. Wanneer vind je hem lief? (Dus wat voor gedrag verwacht je van hem.) en wat voor dingen doet hij dan die je niet lief vindt?

 

Ik kan me voorstellen dat het erg vermoeiend is als alles een strijd is. Ik zou dan op een gegeven moment ook steeds minder kunnen hebben, denk ik.

Lastig om advies te geven. Die van mij is nog niet zo ver en als juf heb ik meer ervaring met wat oudere kinderen. Ik denk wel dat er iets moet veranderen. Kinderen worden over het algemeen niet ineens vanzelf makkelijker in de omgang als ze ouder worden. Een gesprek met de juffen is een goed begin. En eventueel eens bij hun navragen (als je dat zou willen) of zij contacten hebben om ergens eens hulp in te schakelen, als je dit patroon zelf niet doorbroken krijgt.

Het enige (erg algemene) advies dat ik kan geven, is; houd vooral je eigen handelen eens goed tegen het licht. Niet omdat ik jou 'de schuld' wil geven, maar omdat ik geloof dat je het gedrag van een ander niet rechtstreeks kunt veranderen. Je kunt alleen je eigen gedrag veranderen en hopen dat je kind dan ook anders reageert.

Zijn er (in vergelijking met leeftijdsgenootjes) erg veel dingen die hij zelf moet doen? Of is er juist maar erg weinig wat hij moet, waardoor hij onmiddelijk de kont in de krib gooit als hij een keer wel wat moet?

Vraag je aan hem of iets te doen, of geef je opdrachten? (Het een zal beter werken voor het ene kind en het ander voor de ander.)

Hoe praat je tegen hem? Roep je vanaf een afstand dat hij iets moet, of benader je hem op ooghoogte? Heeft het zin om uit te leggen waarom hij iets moet doen? Helpt het als je afspreekt om bepaalde dingen samen te doen?

Zie je een patroon in de momenten dat hij zich beter of juist slechter gedraagt? (ochtend - middag - avond / door de week of weekend / ...)

Ik ga even uit van een twee-ouder gezin, ik weet niet of dat van toepassing is. Maar reageert hij op de andere ouder hetzelfde als op jou? Zitten jullie op één lijn wat betreft de dingen die hij moet en mag? Benaderen jullie hem op dezelfde manier?

Dit zijn allemaal dingen die jij je af kunt vragen om duidelijk te krijgen wat misschien een oorzaak is van dit gedrag. Misschien kom je zelf al verder of kan het je hulpvraag duidelijker maken.
Als het echt zo is dat hij onhandelbaar is en je (bijna) dagelijks met je handen in het haar zit, kan het geen kwaad om eens iemand mee te laten kijken als je samen met je zoon bent. Een ander ziet misschien bepaalde dingen die niet lekker lopen. Als je een goeie treft, kan die met een paar vragen tot de kern doordringen zodat je als het ware zelf de oplossing ziet.

Dit zijn een aantal dingen die je jezelf kunt afvragen.

 

Goeie tips van Tupp!

Mijn eerste ingeving was: kom uit de negatieve spiraal!
Ik snap het heel goed hoor en herken ook wel dingen. Mijn zoontje is een temperamentvol mannetje die overal drama van kan maken en "nee" is bij hem echt "nee". Als hij iets in zn hoofd heeft, dan moet dat ook echt, anders kan je er donder op zeggen dat het een dikke strijd wordt. Er zijn van die dagen dat ik zelf moe ben, niet lekker in mn vel en ik minder van hem kan hebben en als hij dan "zo'n bui" heeft dan is het ook meer huilen dan lachen en ziet hij de gang ook meer dan me lief is.
Mijn zoontje is vaker vervelend als hij moe is of aandacht wil en het niet genoeg krijgt naar zijn zin.
Ik zou proberen de negatieve spiraal waarin jullie zitten te doorbreken door hem positief te benaderen. Probeer niet als een politie agent op alles nee te zeggen maar probeer te vertellen wat je wel graag zou willen. Of maak er een spelletje van: 'wie er het eerste in de auto zit heeft gewonnen!" ( is die van mij erg gevoelig voor). Als er een strijd dreigt te ontstaan wil het hier weleens helpen om hem uit de situatie te halen door er een grap tegenaan te gooien of hem af te leiden met wat heel anders.
Of desnoods wat leuks tegenaan gooien: als je nu dit of dat doet, gaan we straks naar de speeltuin.
Sterkte...

 

Als het al lang gaande is dan snap ik dat je het niet meer kan opbrengen om overal "pedagogisch" mee om te gaan, je bent ook maar een mens!! Ik kan het soms al niet opbrengen om overal een wedstrijdje van te maken of een grap van te maken, en dat heeft mijn zoontje alleen maar "buien"!
Maar bedenk dat het zeer waarschijnlijk niet is dat hij je wil pesten. En dat jij de gene bent die zich kan aanpassen, dan volgt je zoontje waarschijnlijk vanzelf...

 

Hier helpt op tijd naar bed heel erg goed. Als ze goed uitgerust is, dan doet ze ook alles wat ik vraag, maar o wee, als ze dat niet is.

 

Mijn dochter heeft dit ook een lange tijd gehad, nu zijn we gelukkig uit die negativiteit hier, maar dat is wel wat ik dacht, uit die negatieve spiraal komen.... Hoe? Daar heb ik zelf heel lang over na kunnen denken, maar eerlijk gezegd ben ik nog altijd niet uit hoe we eruit zijn gekomen. Gelukkig wist ik wel waar het aan lag, met een hele zware/ spannende zwangerschap en het krijgen van een zusje was het voor mijn dochter gewoon even teveel allemaal.
Maar tips, erg moeilijk, zoals al eerder gezegd, wacht ook even dat gesprekje op school af. Misschien zien de juffen nog wat waar je iets mee kunt? Verder heb ik ook altijd het idee dat je niet teveel aandacht moet geven bij slecht gedrag, soms gewoon even negeren is ook niet erg. Het moet natuurlijk niet de spuigaten uitlopen, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel......
Succes ermee en ik hoop dat alles gauw weer normaal en rustig is.....

 

Koop twee tandenborstels en vraag: "Met welke borstel wil je vandaag poetsen?"

Zet twee soorten beleg op tafel: "Wat wil je graag op je boterham: kaas of ham?"

Bij jas aantrekken: "Doe je zelf je jas aan of vind je het fijn dat ik het doe?"

In de auto: "Kan jij zelf in de autostoel klimmen of zal ik/mama je erin zetten?"

Kortom: geef keuzes. Daarmee ga je mee met zijn eigen wil, maar hou je zelf het eindresultaat in de hand. Complimenteer hem vaak als hij dingen goed doet. En zeg ook tegen zijn zusje: "Kijk eens hoe goed jouw grote broer dat kan. Knap hoor!"

Kortom: hetzelfde wat de andere mama's zeggen.

Maar even voor jou: complimenten dat je in je eentje twee kindjes opvoedt!