Sinds een aantal nachten is onze zoon van bijna 6 jaar zo ontzettend bang om te gaan slapen. Normaal gesproken is het een redelijk goede slaper, slaapt wel wat moeizamer in dan onze andere 2 kinderen van 8 en 3. Komt 'snachts wel eens bij ons in bed kruipen, maar verder een gemiddeld goede slaper. Toen hij een jaar of 3 was heeft hij eens heel eng gedroomd en het nog maanden over gehad. Sinds afgelopen donderdag heeft hij naar gedroomd en sindsdien durft hij niet meer alleen te slapen. Bij ons in bed zou een tijdelijke oplossing zijn, natuurlijk. Maar we willen hem dat niet aanleren. Maar nu zijn we dus al een aantal nachten bezig met hem. Naast hem staan, in een stoel naast hem zitten (vind ik beter voor de gewenning), in het begin nog even naast hem liggen. en maar weer wachten tot hij slaapt. En dan als hij slaapt hem na een tijdje weer horen roepen en maar weer naar hem toe. Vrijdagavond was het echt extreem. Ik ging nog even met zoonlief in bad, maar hij durfde niet eens zelf naar de wc terwijl ik in het bad zat (zit een laag muurtje tussen bad en wc), liep constant achter mij aan. Wanneer het donker is durft hij nu ook beneden niet meer vd kamer alleen naar de wc... Hij ziet ook erg tegen het slapen op. Waar ligt de grens dat hij het overneemt en ons in zijn "macht" heeft... ? Echt ik ben geen type die zich snel laat inpakken, heb kinderen in principe snel door. Maar dit... hij is écht overstuur, verdrietig en in paniek. Ik wil dit laten afnemen... maar ik schiet nu zelf lichtelijk in de stress; hoe gaat dit verder ? Even benieuwd naar jullie tips; Even nog voor de goede orde: - we hebben met hem gesproken; uitgelegd dat dit voor papa en mama ook vermoeiend is etc. - we erkennen zijn angst, zijn positief - we letten erg op schermpjestijd, tv-programma's ed, zijn daar dus normaal gesproken al alert op wie oh wie kan mij helpen gewoon met tips of eigen ervaringen...
Wat is de inhoud van zijn nare droom? Kun je daar over praten, angst wegnemen? Kun je ander einde bedenken? Samen dromenvanger of slaap-beschermzand maken ofzo? Soms is ratio goed voor een kind, soms helpt fantasievol meebewegen!
Misschien een idee om een klein lampje te laten branden in zijn slaapkamer? En als dat mogelijk is in de badkamer 's nachts? Als hij dan wakker schrikt ziet hij gelijk waar hij is.
Herkenbaar. Je kunt een nachtlampje proberen? We laten ook de lamp op de overloop aan tot ze in slaap valt. Hier hangt een dromenvanger boven haar bed en we maken elke avond een "koepel" tegen de enge dromen. Dan ligt ze in bed en wrijf ik in m'n handen en teken dan met m'n handen een koepel over haar heen. Hier haalt ze veel troost uit. Misschien heb je hier iets aan?
Lampjes doen we al. Bedlampje en nog lampje op overloop. Dromenvanger zie ik misschien wel iets in. Ander einde van de droom. Weet niet of het helpt maar is proberen waard. Dank !
Ik herken het ook in combinatie met de leeftijd. Mijn dochter heeft het ook erg gehad, ze heeft uiteindelijk 2 weken bij ons geslapen, en daarna 2 nachten met 1 van ons erbij+en vervolgens alleen met een nachtlamp aan. We moeten ook beloven dat de lamp de hele nacht aanblijft. En een leger knuffels naast haar bed. We moesten ook een paar dagen nee naar de wc en mee naar boven, dat gaat steeds beter gelukkig.
Fijn dat het in elk geval herkenbaar is. Heb aangeboden zn lievelingsknuffel (maar eigenlijk zijn alle 3 onze kids niet zo vd knuffels) lekker bij hem te leggen maar die wil hij niet. Eigenlijk is het enige wat hij wil ons in de buurt. en ik besef dat hij dat over 10 jaar niet meer zal zeggen en dus probeer ik het moment te koesteren, maar oh... wat een geduld moet je daarvoor hebben en als het 3 uur snachts is is dat niet gemakkelijk....
Iets nieuws in zijn kamer? Was als kind dood.sbang voor mijn nieuwe gordijnen leken met echte spoken. Anders tijdelijk met grote broer op de kamer als die mee wilt helpen.
Ik heb hier een kereltje dat bang was voor de wind, bang voor een enge droom, bang voor een monster etc. Hier heb ik monsterspray op de slaapkamer staan (plantenspuit met etiket van internet geprint) en blazen we terug naar de wind toe. Dat helpt wel een klein beetje. Hij slaapt nog steeds niet door, maar het scheelt wel iets. Ik verlang weer naar de doorslaap-momenten. Maar waarschijnlijk zal dat pas gebeuren als de wind een beetje gaat liggen. We hebben ons echt verkeken op het verhuizen naar een hoekwoning. Als ik had geweten hoe hard de wind hier zou waaien over het dak, hadden we verder gekeken.
Zucht... Hoe zorg je ervoor dat de irritatie naar je kind afneemt of je gevoel daarover los kunt laten ? Ik zit weer op z'n stoel naast z'n bed.. De nachtdienst is schijnbaar weer begonnen... Kan wel janken van moeheid en frustratie ..Gevoel dat hij ons in z'n macht heeft ... Want tja hij is zo bang (benoemt hij telkens...)
Ik sta daar denk ik heel anders in, maar ik zou nu echt niet in een stoel zitten als ik in mijn bed kan liggen, dan maar met het bange kind naast me. Wij zijn echt nooit bang geweest voor gewenning oid, en die is er met 3 kinderen nooit gekomen. Gewoon als het nodig is erbij nemen, en daarna weer terug in eigen bed. Kan 2 uur duren, 2 dagen of 2 weken. Sterkte vannacht!
Het klinkt wel alsof hij echt bang is...alleen het lastige is dat het voor ons geen reeele angst is en voor hem wel. Het lijkt mij heel zwaar dat hij zich zo vastklqmpt aan jullie, maar dat is zijn houvast. Ik weet niet waar hij over droomt, maar ook volwassenen zijn wel eens van slag door een nare droom. En wij kunnen dan nog het een en ander relativeren. Misschien werkt het om een matras op zijn kamer te leggen en gewoon voor een paar nachten daar te liggen. Zorg in ieder geval dat je slaapt, want vermoeidheid maakt het alleen maar vervelender. Misschien nogmaals over die droom hebben en aan hem vragen waar hij nu zo bang voor is en vooral wat hem nog meer zou helpen (behalve papa of mama) om minder bang te zijn. Heel veel sterkte vannacht
Onze oudste had het vorig jaar rond deze tijd. Precies toen ik op de top van mijn burnout zat. Mijn man is na een paar weken "rommelen" zoals jullie nu doen, bij hem op de kamer gaan liggen op een matras op de grond. Ik geloof voor 2 weken. Daarna gaan afbouwen. Eerst 1x per week niet meer. Daarna 2x per week niet, toen 3x per week niet. Vervolgens nog 2 weken alleen in het weekend en daarna een hele week niet en als beloning mocht hij een nacht bij mij logeren en ging papa in zijn bed. Hij mocht zelf kiezen welke dagen hij alleen wilde slapen. Hij slaapt weer goed sinds mei ofzo. Ik denk dat het langer licht zijn er ook aan heeft bijgedragen. Hij is en blijft bang in het donker. Hij durft niet alleen naar boven als het al donker is. Bij ons hielp het om mee te veren in zijn angst maar wel duidelijke termijnen af te spreken.
Ahh, arm kind. Waarom niet gewoon bij grote broer of zus of wil oudste kind dat niet? En vervolgens afspreken dat je het badkamerlicht aan laat voor het plassen 's nachts.
Onze dochter heeft toen ze wat kleiner was een tijdje op een matrasje naast ons bed geslapen. Proberen in eigen bed, gaat het niet, dan op de grond naast ons verder slapen. Zo blijven ze toch 'alleen' slapen, en had ik zelf ook genoeg nachtrust, want ik trok het totaal niet. Afspraak was wel, éérst zelf proberen in je eigen bed. Na een tijdje (uiteindelijk 2 maanden!) kwam ze helemaal niet meer. Af en toe sloeg ze al eerder een nacht over, of kwam ze later in de nacht...
Iedereen dank voor de antwoorden ! We hebben onze zoon de laatste 2 nachten lekker bij ons in bed gehad, wat een rust gaf dat inderdaad. Je slaapt zelf gewoon beter en ook hij is rustiger... Het lijkt iets af te nemen zijn angst maar heeft het er nog wel over. Ik zal jullie op de hoogte houden hoe het verder gaat...
Ik heb zelf als kind enorme angsten gehad 's nachts. Dan werd ik wakker midden in de nacht en dan lag ik te bibberen in mijn bed. De dekens over mijn hoofd, zo bang voor het donker, voor enge beesten. En wat ik me goed herinner is dat als ik naar gedroomd had, dan bleef ik zo'n angstig gevoel houden, ook al brandde het licht op de overloop. Ik durfde niet eens te roepen naar mijn ouders. Haalde wel 10 keer adem om te roepen en riep dan toch niet. Uiteindelijk na lang gewacht te hebben, riep ik dan toch. Dan riep mijn moeder terug dat ik tussen mijn vader en moeder in mocht komen liggen en dan rende ik vliegensvlug naar de slaapkamer van mijn ouders. Hoeveel nachten ik tussen mijn ouders in gelegen heb, zijn niet te tellen. Mijn ouders hebben er nooit een probleem van gemaakt dat ik bij ze wilde liggen. Hoewel... mijn vader lag altijd op het randje en verhuisde vanwege ruimtegebrek altijd maar naar mijn bed, zodat ik alle ruimte had naast mijn moeder Het is vanzelf over gegaan... Gewenning trad er niet op, op den duur voelde ik me te groot om nog bij mijn ouders in bed te liggen. Het gevoel van er te groot voor zijn won het van de angst. Wat ik er mee wil zeggen: lekker je kind bij je nemen, het voelt zo veilig voor een kind! En het gaat echt een keer over. Sterkte ermee!
Fijn om te lezen. Ik denk ook niet dat het iets met 'jullie in zijn macht hebben' te maken heeft. Niemand vindt het leuk om 's nachts wakker te worden. Je kunt het ook anders bekijken. Jonge kinderen hebben soms sterke emoties die ze nog niet helemaal kunnen relativeren. Ik denk dat het juist van belang is dat je dan beroep kunt doen op iemand die je troost en veiligheid kan bieden. Dat is nooit verkeerd/gewenning. Het wordt pas een probleem als kinderen denken dat ze alles zelf moeten oplossen en emoties niet meer uiten! Je zult zien dat het zich vanzelf weer afbouwt. Ik heb geen kind van 6, maar wel heel veel ervaring met een onrustige slaper (en voorheen frustraties over of het wel goed was om buiten de 'regels' om nabijheid te bieden).
Hallo allemaal Het wisselt nog steeds, het blijft lastig. Heb nu iets gehoord over bach bloesem of melatoline, heeft iemand hier ervaring mee ? Kan me wel herinneren dat mn zoon wel eens voor dit hele gedoe heeft genoemd 'ik ben de hele nacht wakker', hij wordt dus ook standaard tussen 12 en 2 uur wakker. We hebben nu een soort actieplan opgesteld Wij gaan nu een "actieplan" opstellen; kortgezegd komt het hier op neer: 1) hij mag iets later naar bed (hebben nl niet het idee dat zn slaaptekort te merken is, we hadden vrijdagavond een verjaardag en toen lagen ze er om half 10 pas in, hij was binnen 5 min. vertrokken) 2) we gaan werken met een beloningssyteem 3) we gaan van te voren met hem bespreken hoe hij denkt dat de nacht zal verlopen (soort zelfreflectie) en ik een 4e) misschien is het prettig als hij een bakje/doosje bij zn bed heeft met kleine prullaria waar hij zich even mee kan vermaken... De laatste nacht idd hem op een matrasje naast ons gelegd, dat leek me ook beter dan tussen ons in. Gevolg was alleen dat ik door het heen-en-weer lopen ed zelf klaarwakker was tot half 5 En dan word je soms best kribbig