Tja... Kinderen kunnen veel verzinnen.. Zo moeilijk altijd. Ik hoop dat het meevalt en hij alleen maar gewoon moet wennen. Ben benieuwd naar het antwoord van die andere juf.
Juf1 zal juf 2 altijd steunen ook al behandelt juf2 de kinderen zo. Vergeet dat niet. Dus ik zou proberen in dat gesprek met juf2 te achterhalen hoe het komt dat J. zo reageert en die gevoelens heeft. Tevens kun je wel benoemen wat je kinderen beweren. Probeer zo objectief mogelijk te blijven.
Lief dat er na gevraagd word, vergeet helemaal een up date te plaatsen. We hebben een gesprek met haar gehad en ze gaf aan dat er niks is gebeurd. We hebben aangegeven dat we hem zo echt niet kennen. Ze was eerder wat verbaasd over wat we vertelde, de buikpijn, opstandig etc. Maar ze verzekerde dat er niks is gebeurd. Ze deed ook poeslief tegen onze zoon, dat viel mijn man ook op. Ze was bij ons thuis, doen ze altijd bij nieuwe kindjes op school, een huisbezoek. Mijn man kreeg daar wek een beetje een apart gevoel bij. J wou ook niet binnen komen toen ze er was, zat steeds om het hoekje te kijken. Vannacht werd hij wakker om half 5 en moest huilen, hij wou weten welke juf hij had vandaag. Dat vind ik erg vreemde dingen. Hij was dit weekend trouwens wel super lief. Niet opstandig, luisterde erg goed. Ook wou hij veel bevestiging hebben. Steeds vragen of ik hem lief vind, of hij goed luisterde. We hebben wel duidelijk aangegeven dat hij een gevoelig ventje is. En dat hij veel dingen goed bedoeld maar dat het soms wat langer duurt voor je dat ziet, traagheid zeg maar. Even als voorbeeld: als we weg gaan en ik heb mijn bril niet op en die ligt bijvoorbeeld boven. Dan gaat hij uit zich zelf mijn bril zoeken. Super lief natuurlijk maar hij verteld dat niet, dan roep ik hem 10x en de laatste keer wat bozer omdat we weg moeten. Dan komt hij beneden met mijn bril en zegt kijk mama je vergeet die en ik heb je bril opgezocht. Alleen maar goedheid van hem, maar door dat hij niks verteld kun je wel eens geïrriteerd raken. En ik vermoed dat dit soort dingen ook bij de juf gebeurd. Ze was laatst ook boos geworden omdat hij iemand hielp met opruimen en dat mocht niet. We houden het nu goed in de gaten allemaal.
Hmmm Ja beetje apart toch nog. Maar goed, soms kun je het gewoon niet vinden met iemand. Ik heb ook weleens geen klik met iemand. Misschien heeft je zoontje dat ook wel met haar...gewoon geen klik..en ze snappen elkaar niet.
Tja blijft toch een vaag verhaal. Iemand kan je niet liggen, maar er bang voor zijn is net even wat anders. Dat is moeilijk inschatten bij jonge kinderen. Ik zou mijn voelsprieten extra uit houden. Misschien kan je hem met playmobielpoppetjes na laten spelen wat de juf doet. Heb pas in de J/M gelezen dat dat werkt. Dan speel jij je zoontje en je zoontje de juf. Onze dochter speelt met haar poppen thuis ook situaties van het kdv na. Zo krijg ik een goede indruk van de omgang van de leidster met de kinderen.
Ik lees dit topic nu voor het eerst en verbaas me eigenlijk. Kan aan mij liggen hoor. Ik vind jouw zoontje toch behoorlijk bang overkomen voor deze juf en ik kan me niet voorstellen dat dit overdreven is. Tuurlijk zegt zo'n juf dat er niets aan de hand is en persoonlijk zou ik mijn twijfels hebben als juf ineens overdreven poeslief zou doen tegen zoontje. Ik heb hier geen goed gevoel bij en vind het sneu voor jullie zoontje. Lijkt me sterk dat jullie zoontjes dit verzinnen. Is er al met de directie gepraat?
Ik denk dat het niet zoveel uit maakt of je kinderen de waarheid vertellen of niet. Als een kind met zoveel buikpijn naar school gaat dan heeft het daar een goede reden voor en vind ik dat daar iets aan moet gebeuren. Als ik het verhaal lees dan denk ik inderdaad dat de juf en J. elkaar niet begrijpen. Ik ben zelf leerkracht en als een moeder met dit verhaal bij mij zou komen dan zou ik eralles doen om er achter te komen waar dit gevoel bij een kind vandaan komt. En hoe ik het anders zou kunnen doen. Als je een goede leerkracht bent dan ben je in staat om je lesgeefstijl aan te passen aan de behoeften van een kind. Wij hebben op de school waar ik werk een luistermeester. Dat is eigenlijk een onafhankelijk iemand waar kinderen, maar ook ouders, met dit soort problemen terecht kunnen. Is er bij de school van je zoontjes ook niet een onafhankelijk iemand waarbij je je zorgen kunt uitten? Eventueel de directeur.
Toevallig hebben we morgen wel een afspraak met de schoolarts. Niet om wat er speelt maar over de ontwikkeling. Zal hem eens om tips vragen. Of is dat geen goed idee?
Een heel ander verhaal, maar wilde het wel even delen... Mijn dochtertje, 2,5jaar..gaat altijd met heel veel plezier naar het kdv. zelfs in de vakanties roept ze: mama kdv toe? Ik werk er zelf ook dus ken het van binnen en buiten en natuurlijk haar juffies, mijn collega's ook. Nu wilde mijn dochtertje inene niet meer naar het kdv. mama, juf is eng, ikke bang...wil niet naar kdv...nee mama! Vond dit best apart, want ze wil tenslotte altijd! Ik doorvragen en ze was bank voor een juf want die wilde haar pakken, opeten en die was niet lief. Ik kon er niet wijs uit worden welke juf ze nu bedoelde maar ze was echt bang, schok er echt van. Vanmorgen kwamen we binnen en onze stagaire liep langs, mijn dochtertje kroop compleet in me, mama die die die.. Echt een super leuke stagaire, snapte er niks van. Ik ben dus op de stagaire afgestapt en het verhaal uitgelegt: Ze hadden van de week buiten gespeeld, stagaire was de krokodil en ze ging de kindjes "pakken". Het was dus "spel" maar mijn dochtertje heeft dit heel anders beleeft. Ik heb het mijn dochtertje uitgelegt, en samen hebben ze gedanst op sint muziek...mama, juffie is lieffff... Ik vertel mijn verhaal niet omdat ik denk dat er niks is gebeurt tussen jouw zoontje en juf, ik zou net zo reageren en alles tot de bodem uitzoeken. Maar wil je toch laten zien hoe het ook kan zijn en hoe fantasie een hele grote rol kan spelen bij kindjes!
Hmmm ik vind het eerlijk gezegd nog steeds een vreemd verhaal... Ik weet niet tot in hoeveree kinderen van die leeftijd fantasie hebben.. Maar dat je zoontje snahts helemaal overtuur wakker word omdt hij bang is om naar school te gaan, buikpijn heeft lijkt dan toch wel iets meer te zijn dan alleen 'gevalletje miscommunicatie'... Ook aangezien allebei je zoontjes precies dezelfde verhalen vertellen En als ze dn ook nog ineens poeslief gaat doen... Ik vind het heeel vreemd Wat zegt jou eigen gevoel?
Ik lees nu pas dit verhaal en ook ik vindt het maar vreemd. Tuurlijk kan een kind een bepaalde klik missen met de juf, maar om daar dan bang van te worden. Ook het feit dat ze op huisbezoek poeslief doet, vindt ik apart. Onthoudt ook goed dat juf 1, juf 2 bijna altijd zal bijstaan. Ik zou zowiezo nooit juf 1 hierop hebben aangesproken, maar de directeur. Is er geen andere klas op hetzelfde niveau, waar de kinderen heen kunnen? Ook omdat beide kinderen hetzelfde verhaal vertellen, zou ik ze blijven geloven en absoluut met de directeur per direct een oplossing zoeken.
Ik zeg niet dat het niks is. Maar wij hadden op het kinderdagverblijf waar ik werkte een kindje van 2 en half. Op een gegeven moment werd ze verschrikkelijk gevoelig, ging ze altijd in een hoekje staan huilen en zei ze dat kindjes haar wilde slaan tegen ons, maar ook tegen haar moeder die weer naar het kdv kwam. Als ik haar observeerde liep ze vaak naar kindjes toe wilde ze hun speelgoed afpakken en als die kindjes dat niet pikte kwam ze huilend naar ons toe dat ze haar speeltjes afpakte (terwijl zij dat juist deed) en soms ook dat de kindjes haar sloegen. Er zal haar vast iets dwars gezeten hebben, maar ze werd dus echt niet geslagen op het kinderdagverblijf dat weet ik zeker. En de kindjes deden ook helemaal niet gemeen tegen haar.
@luffy: gewoon haar beleving... Want die kindjes vonden het vast niet leuk dat ze altijd hun speelgoed afpakte. En zelfreflectie kennen ze nog niet echt tenslotte
Ik blijf het moeilijk vinden. Hij is niet voor niks bang maar ik merk wel dat hij een grote fantasie heeft. Gisteren nog even gekletst over schoolvriendjes en dan noemt hij toch best veel namen op met wie hij geregeld speelt. Hij had ook een speelafspraakje met een ander kindje. Terwijl hij dus laatst zei dat hij geplaagt werd en geen vriendjes had Net bij de schoolarts geweest en voor de spraak moesten ze wat woorden opzeggen. Ongeveer 10 woorden. Daarna vroeg meneer of D wat woorden kon herhalen/onthouden. Hij wist er nog een aantal op te noemen. J moest dezelfde opdracht doen. En die meneer vroeg daarna of hij nog een paar woorden wist die hij net had opgenoemd. Hij noemde niks op van dat lijstje maar wel allemaal andere woorden. Schoolarts zei direct: Hij heeft wel fantasie.... Erg apart dat hij dit ook zei omdat ik nog niks had verteld over de dingen die hij thuis vertelde... @ Mieke, wat jij schrijft had mijn zoon dus ook. Hij vertelde over dat juf hem aan de oren trok. Echter had juf 1 laatst gezegt jullie moeten beter luisteren anders moet ik een extra oor aan naaien zodat jullie 3 oortjes hebben en beter luisteren. Hij kan dat dus heel anders opvatten. We praten er geregeld over met hem, maar de ene keer zegt hij dit en de andere keer dat. Vanmorgen was juf 2 er weer en weer reageert hij vreemd op haar. Ze zaten in de kring (waren later door de schoolarts). Ik had ze een kus en knuffel op de gang gegeven en zei ga maar snel naar binnen. Hij wou niet toen hij haar zag. Tot ze zei: Kom je ook J we doen een leuk spelletje en toen ging hij gelijk naar binnen.
Ik wilde hier toch even op reageren.. Want ik zelf ben het bewijs dat het niet altijd de fantasie van een kind is. Ik ben 40.. en kan me de kleuterschooltijd nog heel goed herinneren. Doodsbang was ik van juffrouw Sjan. Ze was heel streng en ik was er ook bang van. Op een keer gooide een van haar lievelingsleerlingen een bak met blokken om recht voor haar neus. En tja.. Opruimen!! Zei ze tegen mij, en ik zei nee want ik heb het niet gedaan. Opruimen!!! Schreeuwde ze, ze trok me aan mijn arm mee en kneep daarbij behoorlijk hard. En ja, het bewijs stond op mijn arm, een blauwe plek dus. Ik kan me niet veel meer herinneren maar dit blijft me altijd bij. Mijn moeder is toen naar school gestapt en ik kreeg de andere juf omdat ik niet meer naar school wilde. Bij de andere juf was het heel leuk. Dus ik geloof je kleintje zeker! Vroeger wilden ze mij eerst ook niet geloven. Het is niet altijd de fantasie van een kind. Ik was 4 ten het gebeurde overigens.
Ik lees je bericht nu pas. Wat verdrietig zeg dat een juf zoiets doet. Hij kwam deze week wel bij me dat juf toch best wel lief was... Hij is ook weer een stuk vrolijker
Het is of ik ons eigen verhaal aan het lezen ben. Onze dochter zit sinds eind augustus op de basisschool. Ze heeft 2 verschillende juffen, juf A op ma, di en woe en dan juf B op do en vrij. Ze vraag ´s morgens al welke juf ze heeft en als het juf A is dan is het gelijk, ik wil niet naar school. Bij aankomst in de klas en het afscheid nemen is het bijna altijd drama.. echter op dinsdagochtend heeft groep 1 (ze zit in een groep 1/2) het eerste uur les van de onderwijsassistente en dan gaat het goed en neemt ze vrolijk afscheid. En zo ook op donderdag en vrijdag bij juf B. Als je er na vraagt zegt ze dat juf A ook lief is, en dat er niets is gebeurd. Juf B is wel wat 'zachter' tegen de kinderen dat juf A, die is wat 'harder' zeg maar. Ik weet dus niet meer wat ik moet doen.