Onze zoon is dit schooljaar gestart op school met een hele flinke ontwikkelingsvoorsprong. Dit hebben we zelf vooraf op school al kenbaar gemaakt en dit staat ook in het verslag van het kinderdagverblijf. Zelf zegt hij nu al dat hij helemaal niks nieuws leert op school, maar hij gaat er gelukkig wel met plezier naartoe. Zijn juffen hebben een duobaan en zijn beide heel lief voor de kinderen. Ik weet vanuit het kinderdagverblijf, als hij de kans kreeg/geen klik had met een leidster, dat hij de clown uithing of dingen “gewoon niet meer weet/kan” als er niet doorheen geprikt werd. Ik heb de eerste signalen al teruggekregen dat hij dingen op school niet heeft willen laten zien, die hij zeker weten al beheerst. Bij een juf heb ik daarom nu twee keer aankaart wat hij thuis allemaal wel al laat zien en dan wordt daar amper op gereageerd, alsof het niet van belang is. We zijn pas net een paar weken onderweg, maar toch maak ik me al zorgen. Ik wil zeker geen zeurmoeder worden, maar ik ben wel bang dat hij gaat aanpassen/onderpresteren en ik wil hem wel ook op de lange termijn gelukkig zien blijven op school. Hoe pakken we het vanaf dit punt goed en constructief aan met school? Ik weet van mezelf dat ik niet altijd even tactisch ben om aan te voelen hoe ik dit het beste aanpak, dus wie heeft er eerder met dit bijltje gehakt en wat zijn do’s of don’ts nu om in een goede samenwerking te komen en blijven met school?
Maar hij zit pas een paar weken op school en gaat met plezier zeg je. Waarom laat je het niet even zoals het is. Laat hem eerst wennen aan de klas, de kinderen en de juf. Het hele sociale gebeuren rondom school. Wat misschien nog wel belangrijker is dan de leerstof. Ik krijg uit je bericht het idee dat hij meteen vanaf het begin moet laten zien hoe slim hij is. En misschien doet hij wel niet van begin af aan wat hij kan, is dat zo erg? Je hebt het al over onder presteren terwijl hij nog maar net op school zit.
Welke signalen heb je terug gekregen van school? Want ik kan me moeilijk voorstellen dat een kleuter aan de start van groep 1 al überhaupt iets moet presteren of 'laten zien'. Ik weet niet in welke context je het laatste bedoelt, want blijven zitten in de kring wordt in groep 1 al als een prestatie gezien. Als ie daarnaast ook wat durft te zeggen EN lief met blokken speelt, heeft ie de leerdoelen van het eerste halfjaar al behaald. Mijn zoon had/heeft ook een voorsprong, maar heeft de eerste maanden gewoon lekker gespeeld, moest erg wennen en nieuwe sociale vaardigheden aanleren. Zijn cognitieve vaardigheden kwamen hierdoor op wat lager pietje op school, maar dat was helemaal niet erg. Kwam daarna weer helemaal goed. Ik zou persoonlijk echt nog afwachten.
Bedankt voor de eerste reacties! Misschien moet ik ook een beetje wennen om hem los te laten op school hoor... Ik krijg bijvoorbeeld terug dat hij nog geen getalherkenning heeft. Maar thuis is hij al eenvoudig aan het optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen met getallen onder de tien en kan resultatief tellen tot 20 en verder. En hij speelt op de tablet spelletjes met getallen t/m 20. Hij trekt zijn gymschoenen op school verkeerd aan (clown gedrag grote kans, kan thuis al een jaar perfect zelf alles aankleden) en de juf trekt de conclusie dat hij dat nog niet zelf kan. Hij hoeft echt niet te bewijzen dat hij dingen al kan of slim is hoor, maar vooral het verschil tussen school en thuis is dan zo groot waardoor ik me zorgen maak. Het zou inderdaad ook best kunnen dat hij al zijn energie stopt in het sociale wennen, dat moet ook best intensief zijn voor die kleintjes. Misschien was het ook wel mijn verwachting dat hij zichzelf op school meteen zou laten zien.
Maar afhankelijk van waar je woont kan die maximaal 3 weken school gehad hebben. Begint de juf dan meteen over getalherkenning? Zomaar uit het niks over een pas 4 jarige kleuter. Dat vind ik eerlijk gezegd wel vreemd.
Misschien juist als reactie op de info die zij gehad heeft? Dus meer als;'Goh, hier zien we dat helemaal niet...' Geef 'm even tijd om te wennen, hier hebben ze rond de herfstvakantie altijd de eerste oudergesprekjes en kun je dan prima kijken hoe het gaat. Mijn oudste moest even haar plek vinden en liet toen zien wat haar niveau was, nu geen enkel probleem met bv onderpresteren.
Onze dochter begon in januari met school (groep 0) en de eerste paar weken ging het goed. Daarna had ze steeds minder aansluiting in de klas en zat ze niet lekker in haar vel. Toen op advies van de juf besloten om haar door te laten stromen naar groep 2. Dat was heel erg wennen, wat ze was de enige van haar klas die door ging naar twee en het heeft echt een poos geduurd voordat ze haar plekje vond in deze klas. Ook had ze niet zo'n klik met de juffen en zat ze nog steeds niet echt lekker in haar vel. Nu zit ze sinds 3 weken in groep 3 en het gaat super goed; ze zit enorm goed in haar vel en ze heeft nu echt vriendinnen in de klas. Onze zoon, ook een winterkind, heeft wel lang gekleuterd, ondanks dat het ook een slim mannetje en zeker met rekenen erg voorloopt. Maar hij zat gewoon goed in zn vel en heeft vooral op het sociale emotionele vlak veel geleerd bij de kleuters; hij kende max 10 letters toen hij naar groep 3 ging, maar toen hij eenmaal doorhad dat lezen leuk is, ging hij als een speer. Moraal van het verhaal: kijk vooral naar je kind en of het goed in zn vel zit. Zolang dat het geval is, zou ik me niet al teveel zorgen maken.
Ik zou me nog geen vreselijke zorgen maken, maar het wel in de gaten houden. En inderdaad bv. rond de herfstvakantie een afspraak plannen met de juffen. Gewoon om te bespreken hoe het gaat, of hij gewend is, enz. Dan komen bepaalde dingen vast zelf ter sprake en kun je het ook aangeven als jij hem thuis anders ziet. Dat is wel heel belangrijk, omdat kinderen zich heel snel aanpassen. En als blijkt dat hij op school niets laat zien, kan de juf eens kijken hoe het komt. Misschien omdat ze het hem niet vraagt, misschien omdat hij het niet in de klas durft te zeggen (en dan kan het nog dat hij bv. helemaal niet praat in de kring of omdat hij merkt dat bv. alleen groep 2 het antwoord op dergelijke vragen 'hoort' te geven), enz. En dan kan ze misschien dingetjes uitproberen, zoals een gesprekje met hem voeren over dat hij ook antwoord mag geven, hem een keer specifiek de beurt geven, hem een keer samen laten werken met een kind uit groep 2 en dan observeren, hem een keer apart met hem een werkje doen, enz. Wat vooral belangrijk is om in gesprek te blijven met school. Op een positieve, constructieve manier. Je wilt immers hetzelfde (als het goed is); dat een kind met plezier naar school gaat en dingen leert.
Herkenbaar verhaal, als zit onze dochter nog maar op de psz. Er kwamen uit de observatielijsten opvallende dingen naar voren. Je kunt uitgaan van eerste conclusies, maar heb toen de vermoedens van hoogbegaafdheid genoemd en als je het vanuit dat perspectief bekijkt vallen veel puzzelstukjes op de plaats. Ook de juffrouw zag het toen ineens anders. Het blijf ingewikkeld vind ik.. mijn advies zou zijn om heel goed een vinger aan de pols te houden en de lijntjes met de juffrouw kort te houden.
Ik denk inderdaad ook dat de juf hem misschien bewust "uitgetest" heeft, maar toen heeft hij dus foute antwoorden gegeven op alles. De juf was toen best stellig dat hij dat nog niet kon. Ik heb dan het gevoel dat ik hem moet verdedigen, maar dat is natuurlijk niet echt constructief als we die kant op gaan. In de familie zijn oudere kinderen hoogbegaafd getest, maar die hebben veel problemen gehad voordat school daar op de rit was, dus daar zal ook wel een stukje van mijn onrust vandaan komen dat ik dat voor hem echt wil voorkomen en erg graag wil dat het voor hem meteen goed gaat op school. De eerste oudergesprekken zijn geloof ik pas in november, dus dat duurt nog even helaas. Misschien moet ik er meer vertrouwen in hebben dat het wel goed gaat, want die kans is waarschijnlijk veel groter dan dat het niet goed gaat.
Ik herken je onrust hoor en ik begrijp je zorgen maar het schooljaar is nog lang en gun kind en juffen de tijd om aan elkaar gewend te geraken. Als ze elkaar beter kennen kan gedrag ook veranderen of beter geplaatst worden. Door observeren komen leerkrachten ook ver. Onze kleuter neemt tot in het extreme de groepskleur aan maar legde in de pauze even aan een klasgenootje uit hoe klokkijken werkt. En dat hoorde juf....ik bedoel maar
Eigenlijk komt het er op neer dat ik zowel meer vertrouwen moet hebben in zoon als de juf nadat ik jullie reacties allemaal gelezen heb. Dat zoon uiteindelijk zichzelf wel een keer zal laten zien en dat de juf buiten de reacties tot nu toe het echt wel goed zal observeren. Maar ik denk niet dat ik het helemaal goed los zal kunnen laten, dus zal toch wel het vanaf (beter iets meer) afstand in de gaten blijven houden. Het helpt wel om er hier op het forum even over te sparren, bedankt voor alle reacties al zo ver!
Herkenbaar hoor! Hier moest ik het ook wat meer loslaten, maar gelukkig liet ze het na een tijdje ook zien op school en pikte de juf dat heel goed op, waardoor het nu gewoon heel fijn gaat en ze echt op haar plek is
@missle Loslaten is dan weer een leerschool voor ons als ouders En het even de tijd gunnen en iets afstand nemen, wil niet zeggen dat je geen vinger aan de pols kunt/mag houden. Integendeel. Zolang de vinger maar geen klemmende hand wordt
Oke......... Dus dan heeft onze jongste zoon Finley die ook net naar groep 1 gaat, ook een ontwikkelingsvoorsprong als ik jouw stukje zo lees? Die telt al tot 100 en herkent ook alle getallen tot 100. Verder kan hij tot 10 tellen in het Engels. En hij telt ook op en trekt af. Hij vindt getallen gewoon erg leuk, net als zijn grote broer. Maar ik doe er verder niks mee hoor naar school toe. School moet zelf maar zien of hun iets opvalt aan hem of niet. Dat ga ik hen niet aandragen. Verder kan Finley qua taal en sociaal nog een hoop leren, dus die voorsprong is er bij hem alleen qua getallen. Dat clowneske gedrag van je zoon kan inderdaad ook met wennen op school te maken hebben. Dat hij niet goed weet hoe zich te gedragen. Ook weer een leermomentje voor hem uiteraard. Maar je zegt dat hij dus voorloopt. Alleen qua getallen of ook qua taal en sociaal, dus over de hele linie?
Ik denk dat de term ontwikkelingsvoorsprong ook heel breed is. Dat kan idd op één bepaald vlak zijn of juist heel breed. Wij vonden/vinden onze kleuter eigenlijk vrij gemiddeld (tov de kleuters in onze familie) maar ben er door twee goede vriendinnen, beide kleuterjuffen, en door anderen op gewezen dat de kleuter zeer veel kenmerken van HB vertoont en op motorisch vlak zeker al drie jaar voorloopt. Tsja misschien is het een fase....wij zijn niet zo van de hokjes, kleuter mag er zijn, we hopen dat kleuter gezien en gehoord wordt en thuis kunnen we prima aanvullen/ meegaan in hetgeen onze kleuter nodig heeft
@Be Happy: Hier werd bij de psz die voorsprong geconstateerd plus dat dochter niet snel zelf uitdagend materiaal zou gaan pakken, maar eerder wat zou gaan zitten dagdromen. Daarom is het bij ons wel duidelijk benoemd in die overdracht naar de basisschool en houden ze ook goed in de gaten dat ze zich niet zit te vervelen - als ze zich verveelt, is er thuis niet veel met haar aan te vangen omdat ze continu heel boos is, daarom is het dus wel belangrijk dat ze weten wat ze kan en haar uitdagen. Maar door dus even te wennen aan school, liet ze het zelf al wel zien En hier vragen de juffen bij alle gesprekjes sowieso of hun beeld van dochter overeenkomt met wat wij thuis zien, dus het heeft niet echt te maken met 'iets niet aandragen' hier. Het hoort er gewoon bij.
Nee, hij loopt ook voor op taal en maakt lange zinnen die grammaticaal ook kloppen. Hij kent alle letters van het alfabet inclusief ook de Q en de Y, begint al een beetje met hakken en plakken en loopt de hele dag zelf rijmwoorden te verzinnen bijvoorbeeld. En hij heeft interesses die niet bij kleuters horen, zoals de planeten, hij weet tot in detail hoe dag en nacht werkt en tot in detail hoe het werkt met regen. Sociaal durf ik het niet goed te zeggen, soms laat hij dingen zien die zijn leeftijd vooruit zijn, maar meestal vind ik hem nog gewoon een jonge kleuter. Maar hij kan op dat gebied wel nog veel bijleren bij de kleuters, dat is zeker! En een rekenvoorbeeldje van deze week was dat hij een spelletje speelde en voorstelde iets te delen. Het waren 5 dingen. Dus hij zegt terwijl hij er alleen nog naar kijkt, "ooh, dan moet ik er een wegleggen zodat het tenminste gedeeld kan worden". En dit soort dingen laat hij vaker zien met rekenen. In het begin hadden we niet eens in de gaten dat hij niet gemiddeld was en werden we er door het kinderdagverblijf op gewezen. Toen de "nerdy-interesses" erbij kwamen is HB ook geopperd. Maar dat noem ik zelf niet graag, omdat ik dat op een of andere manier heel ongemakkelijk vind om dat te zeggen.
Maar de grote focus ligt in de kleuterklassen op de sociaal emotionele ontwikkeling, die is in dit stadium echt nog belangrijker dan de cognitieve ontwikkeling. Ja, misschien heb je een slim kind, maar laat je kind ook lekker kleuter zijn! Hij heeft nog een heel leven met hoge verwachtingen voor zich liggen. .....
Hier houdt alles verband met elkaar; als dochter zich cognitief verveelt, wordt ze sociaal een stuk lastiger. Dus je kan niet gewoon zeggen 'laat haar toch lekker spelen!', dat werkt niet. Als ze uit wordt gedaagd, zit ze beter in haar vel en speelt ze ook veel lekkerder. Door verveling krijgt ze echt een kort lontje.