Hallo allemaal, Ik heb een heerlijk kindje van 2.5 jaar oud die zich goed ontwikkelt. Het is een vrolijk kind en kan al goed praten. Ik geniet alle dagen ontzettend van hem. Echter, loop ik al een hele poos tegen een probleem aan. Mijn zoontje hangt erg aan mij. Ik moet alles met hem doen(naar bed, verschonen, jas aantrekken, etc), als we samen zijn, kan hij geen 5 minuten zelf spelen, hij vraagt continu mijn aandacht, zowel door te vragen, als door stoute dingen te doen. Wanneer hij bij de oppasoma is geweest of bij papa, dan hoor ik altijd hoe lief hij gespeeld heeft en dat ze geen kind aan hem hebben gehad. Zodra ik de kamer binnenstap,verander zijn gedrag direct en begint hij te drammen als hij mijn aandacht niet krijgt. Ook wanneer ik even in gesprek ben met iemand, blijft hij 'mama, mama, mama' roepen, net zo lang tot ik reageer. Hij heeft last van verlatingaangst(denk ik) , want heeft ook veel moeite met afscheid nemen als ik wegga. Al het beschreven gedrag doet hij dus alleen bij mij, bij niemand anders. Soms frustreert het me enorm, wat doe ik toch verkeerd? Ik zou zo graag zien dat hij iets meer afstand van mij neemt, zodat we veel meer plezier kunnen maken... Ik vind het erg vermoeiend en weer niet op welke manier ik hier het beste op kan reageren... Hebben jullie misschien tips?
het is wel doodnormaal voor deze leeftijd hoor. Volgens mij gaan alle peuters door die fase. Mijn zoontje kan ook soms een halve dag lang: mama mamaaaaaa maaaaaamaaaa. Hier helpt het vaak om hem even op te starten, op ideeen te brengen en als ik 5 minuten meegespeeld heb gaat hij zijn eigen gang.
Jij beschrijft mijn zoontje. Het is niet makkelijk, maar volgens mij ook maar een (lange) fase. Wat ik doe: gewoon proberen leuke dingen met hem te doen maar hem er ook op wijzen dat hij alleen moet spelen als jij met iets bezig bent of aan het praten bent met iemand... Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan. Maar volgens mij is er geen andere optie.
Even voor mijn beeld, hoe vaak ben jij hele dagen bij hem, en hoe vaak is hij met oppas oma, of papa. (soms hangen ze erg naar 1 ouder omdat die er ook bijna altijd is, en deze ook vaak toegeeft bijvoorbeeld.) Bij mij valt het mee, mijn peuter leunt erg op papa, want papa is lekker makkelijk en van papa mag bijna alles. Als papa er is, kan alleen papa maar dingen goed doen echter merk ik wel dat hij ook altijd ons bij zijn spelletjes betrekt, hij wil graag samen met ons met de trein spelen, puzzels maken, ik doe dan ook gewoon mee als hij het vraagt, vaak kun je dan vanzelf wel weer weggaan als de opstart is gemaakt, daarbij vermaken deze kleintjes zich echt niet zo lang met 1 activiteit, ik probeer op mijn vrije dag ook vaak een buiten activiteit (ook in de winter) en een binnen activiteit te doen, zoals samen verven of iets knutselen, of kinder liedjes hard aanzetten en dansen. dan heeft hij even alle aandacht. daarna kan ik ook vaak wel wat doen zonder dat hij constant aandacht wil. Oja en als tip, maak je er niet te druk om, probeer het juist leuk te maken samen! het gaat vanzelf vast wel weer over in een volgende fase!
Ik herken het deels; ik ben fulltime thuis en dat breekt me sommige dagen erg op. Constant die aandacht vragen, ik word er soms gék van! Ook ik probeer mijn dochter(ook 2,5) op te starten met iets(puzzel, blokken, duplo), maar dat werkt ook maar kort. Soms speelt ze wel een hele poos alleen. Tot voor een poos terug vond ze kleuren en stickers plakken helemaal leuk, maar die lol is er nu ook weer vanaf(baal baal), ik weet echt niks meer te bedenken om met haar te doen. Ik heb bij mijn dochter wel eens het idee dat ze uitdaging nodig heeft. Ze gaat in maart eindelijk naar de psz, ik kijk er zo naar uit, en niet alleen voor mezelf(even een paar uur rust), maar ook voor haar, ze is er echt aan toe!! Ik baal dat onze psz pas met 2,5 kindjes toe laat, het is voor onze dochter echt te laat. Maar goed, ze moeten ergens een grens trekken natuurlijk. Helaas heb ik geen vriendinnen met kleine kids en de buurt waar we wonen wonen ook geen kleine kids. Achteraf had ze dus best een half dagje kinderdagverblijf kunnen doen, om zo ook wat meer uitdaging te krijgen en omgang met andere kids. Maarja, dat is ook achteraf gepraat. Maakt jouw zoontje trouwens ook zo'n zooi als hij aan het "spelen" is?? Ik bedoel dan iets pakken(bv duplo)en dan de bak op zijn kop gooien en er vervolgens niet meer naar omkijken? en dan naar het volgende. Met gevolg hele huiskamer een troep en een kind wat van gekkigheid niet meer weet wat ie moet doen. Veel suc6!! ps; wij gaan ook vaak naar buiten, hebben een boerderij, dus zoiezo elke dag dieren voeren. of gewoon ff bij papa kijken en bij de koeien. Maar soms moet ik gewoon dingen in huis doen en moet zij nu in de winter ook binnen blijven. Ben blij als het weer voorjaar/zomer is en ze lekker buiten kan spelen in de tuin, ze is een echt buitenkind namelijk. Zet ik een bak water neer, emmertjes, gietertjes en ze is zo een uur zoet.
Bedankt voor jullie reactie. Gelukkig ben ik niet de enige. Ik heb het idee dat het nu tijd wordt om mijn zoontje te leren dat ik er altijd voor hem ben, maar dat hij soms ook zichzelf moet vermaken of even moet wachten op mijn aandacht. In juni komt er een tweede kindje bij en ik moet er niet aan denken dat hij dan nog steeds alle aandacht opeist, want die heb ik dan niet altijd meer. Tijd voor consequent opvoeden en hem leren op zijn beurt te wachten. Maar hoe? Hoe leren jullie je kindjes om te wachten met vragen, totdat ik ben uitgepraat met iemand anders? Of niet altijd mee te hoeven gaan naar de wc? Of gewoon even 10 minuutjes op de bank te zitten, zonder dat ik mee moet spelen met mijn zoon? Afleiding zoeken en de deur uitgaan doe ik gerust, maar hij zal toch ook ooit moeten leren dat hij zich thuis ook redt? Ik werk trouwens 3 dagen in de week, waarvan mijn zoontje 2 dagen naar oppasoma's gaat en en 1 dag bij papa. In het weekend zijn mijn partner en ik allebei thuis.
hij heeft de hele week 1 op 1 contact, bij jou, oppasoma en papa, veel aandacht alleen voor hem, is het een idee om hem naar een peuterspeelzaal te doen, een halve dag ofzo in de week, zodat hij ook eens met andere kindjes is? dat geeft jou rust, maar geeft hem ook minder individuele aandacht, dan moet hij namelijk ook wachten op zijn beurt...zomaar een idee hoor! het blijft lastig!
Vergeten te zeggen, op de dagen dat ik vrij ben, gaat hij twee ochtenden naar de psz... Ook daar geven de leidsters aan dat hij continu de aandacht wilt hebben...
is gewoon normaal. Niet elk kind kan zelfstandig spelen met 2.5 jaar. En op psz ook niet daar leren ze juist samen en zelfstandig spelen dus als kind dat nog niet kan en vraagt aandacht is volkomen normaal denk ik.
Dan denk ik dat je deze fase uit moet zitten, het is wel heel vervelend! Hopelijk kun je het een beetje van je af zetten, en bedenken dat het dus normaal is dat hij graag samen speelt, hij heeft duidelijk daar veel behoefte aan, meer dan wat je doet kun je niet.
Mijn zoontje doet dat ook. Is ook vrijwel altijd 1 op 1. Of met mij of met oma of papa. Vraagt continue van alles, wil continue knuffelen en als hij niet wat vraagt of wilt knuffelen dan is hij wel aan t commanderen. Ik ben mij er alleen wel van bewust dat ik er zelf ook een groot aandeel in heb. Ik ga er te vaak en te snel op in. Niet op commando's overigens, je kan het netjes vragen of anders reageer ik niet. Maar wel op z'n vragen, ik werd er van bewust dat ik altijd antwoordde, uit ging leggen. Ik ben daar nu mee aan de slag. Hij zit ook sinds 3 weken op de psz en ik merk nu al dat hem dat enorm goed doet. Daar is hij onderdeel van een groep, leert hij wachten, etc.