Mijn man brengt een avond in de week onze zoon naar bed. Ik weet het is weinig maar hij werkt ook zo'n 50 uur. Ik heb er vrede mee. Maar het gaat mij erom dat wanneer hij hem die avond naar bed gaat brengen gaat mijn zoon huilen/krijsen. En klimt zijn bed uit, slaapt sinds kort in een gewoon bed omdat mijn rug het niet meer trok dat ledikant. Wanneer ik hem naar bed breng gaat hij liggen en slapen niks aan de hand. Heel soms huilt hij even maar voordat ik beneden ben is hij al stil. Hoe kan ik er voor zorgen dat mij man onze zoon ook zo makkelijk naar bed kan brengen. Of is onze zoon mijn man aan het testen. Mijn man zei ook nog dat het ook in het ledikant niet eens zo ging slapen huilde hij ook altijd. Iemand tips? Het is lastig om mijn man hem vaker naar bed te laten brengen.
Ik heb dat zelf als kind erg gehad. Krijsen als mijn vader mij naar bed bracht. Dan wou ik echt niet slapen. Het was echt een fase. Niet leuk maar ging vanzelf over. Verder helaas geen tips.
Mijn zoon had dit ook, papa mocht gewoon niets met hem doen want dan was het mis. Toen hij 5 was liep het (mede door zijn ASS) uit de hand en wilde hij niets meer van papa weten. Wij hebben toen heel radicaal het roer omgegooid en gezegd elke zondagavond brengt papa je naar bed (papa heeft wisselende diensten maar zondagavond is hij altijd thuis). Dit heeft een paar maanden flinke tegenstand gegeven maar we hebben volgehouden. Nu is hij 7 en weet niet anders dan dat papa hem naar bed brengt op zondag
Hier juist andersom rond die leeftijd... Mijn man legt onze dochter altijd op bed is echt hun moment en ik werk geregeld 's avonds. Als ik onze dochter een jaartje terug op bed legde was het ook huilen enz. Gaat vanzelf over hoor zou mij er niet druk over maken.
Vind het eigenlijk wel vervelend. We hebben ook afgesproken om hetzelfde ritueel te volgen zodat dat voor hem niet te verwarrend is. Hopen dat deze fase snel over is, toch ook maar zien te proberen dat mijn man hem vaker naar bed gaat brengen. Blijf ik beneden zitten en mijn man boven de kleine man op bed leggen.
Ik begrijp het eigenlijk wel dat jouw kind dan begint te huilen/kruisen. Jijzelf, de moeder doet het bijna altijd en je bent dus onderdeel van het avondritueel! Je bent niet te missen. Maar voor papa ook helemaal niet leuk lijkt mij. Wat ik zelf zou doen is het gaan opbouwen. Het liefst even zo vaak mogelijk, elke keer wanneer je man met bedtijd thuis is. Stap 1: jij legt je kindje in bed en papa is er gewoon bij. Jijzelf zegt weinig en papa praat en speelt doet geks wat. Kiekeboe tijdens het luier verschonen en dat soort dingen. Kleine dingtjes want je moet de baby niet weer wakker maken aangezien het bedtijd is. Doe dit een tijdje, afhankelijk van hoe vaak je man erbij kan zijn. Stap 2: Nu gaat papa verschonen en zo, maar je legt hem zelf nog in bed. Stap 3: papa doet alles en legt de kleine in bed terwijl mama er steeds bij is en tegen de kleine praat en de dingen zegt die ze normaal zou zeggen. Stap 4: papa gaat de kleine alleen in bed leggen. Evt als tussenstap kan mama nog in de deuropening staan of de kleine nog een kus geven vlak voor hij in bed gaat. Kern is dat mama in beginsel op de voorgrond aanwezig is en dat steeds afbouwt zodat papa steeds meer op de voorgrond treedt. En elke stap moet een tijdje duren, want je kindje moet eraan kunnen wennen. Zo zou ik het doen als papa heel graag de kleine op een fijne manier in bed wil kunnen leggen zonder stress voor jullie kindje.
Ik denk dat als je wilt dat het beter gaat dat je man jullie kindje toch vaker op bed moet leggen. Hier is papa 3 avonden in de week weg maar de avonden die hij er wel is leg hij hem zeker een keer of 2-3 op bed. Eerst merkte ik ook dat omdat het ritueel bij papa anders is dat zoontje iets moeilijker ging slapen maar ik vind dat papa ook zijn eigen ding mag hebben en dat het echt niet erg is voor zoontje dat hij zijn ritueel heeft. Daar moet hij dan wel even aan wennen maar hij weet nu wat hij aan papa en aan mama heeft. Bij de een mag iets wel en de ander misschien niet. En de een doet iets anders dan de ander en hij weet dat. Ik poets zijn tanden liggend en hij doet het liever zittend. Prima en lekker zo laten. Je niet teveel bemoeien met zijn ritueel en alleen zorgen dat hij het ook een paar keer in de week doet. Dan zal het vanzelf wel beter worden.