Zoon heeft vriendin met borderline

@siriel je hebt dit goed gedaan. En idd het kan zo zijn dat hij net even die duidelijkheid nodig had om echt de stap te zetten. Maar als hij het echt niet wilde uitmaken dan had hij dat niet gedaan.
Dikke knuffel. Hopelijk heeft een nacht slapen je goed gedaan. En als je met je zoon er nog over praat dan komt dat wel goed.

 

@siriel Ik kan niet zomaar weg klikken. Ik snap dat je je zo voelt maar vind het enorm goed dat je hem geholpen hebt zijn grenzen te bewaken, overduidelijk dat die geleidelijk aan steeds verder opgerekt werden. Hij is nog maar 18, natuurlijk is hij nu verdrietig, zijn eerste relatie. Maar nu kan hij niet in ieder geval nog meer een goed gevoel op terug kijken in plaats van dat het helemaal uit de klauwen is gelopen.

Goed gedaan mama.

 

Ik heb met bewondering alle stappen gevolgd en ik kan alleen maar hopen dat ik daar over ruim 10 jaar ook zo mee om zal gaan als moeder. Als hij de volgende keer een meisje treft in een minder gecompliceerde situatie, zal hij zich realiseren hoe het ook kan.

 

Heel veel sterkte voor je zoon en voor jou ook.
Hoe dan ook, deze periode is ontzettend leerzaam voor hem geweest. Hopelijk wordt hij snel dolverliefd op een meisje met wat minder bagage!

 

@siriel zoveel respect voor jullie als gezin hoe jullie dit met elkaar gedeeld hebben! Oprecht denk ik dat jullie zoon hier jaren later op een hele fijne manier op terug kan kijken. Jullie hebben hem ook echt z’n grenzen leren kennen inplaats van ze voor hem gelegd.
Knuffel voor jullie allemaal!

 

Goed bezig mama! Ik snap dat je echt een rot gevoel er aan over gehouden hebt, maar soms is echt een realitycheck nodig. Uiteindelijk zal hij inzien dat hij dit nodig had.
Ik hoop voor hem dat zijn liefdesverdriet niet al te lang duurt en dat hij in de toekomst een leuke meid tegen komt.

 

Ik heb nooit gereageerd maar nu wel. Ik heb ook zo'n ex gehad. Er zat toen nog geen label op maar later is diegene wel een tijd opgenomen ook.

Ik mocht helemaal niks, niet met andere jongens praten, niet uit, naar vrienden mocht nog net maar dan wel de "goed gekeurde". Ik was 15 en die relatie heeft 3 jaar geduurd. Die heeft mij best verpest. Ik ben er achter gekomen dat er in die 3 jaar veelvuldig contact geweest is met andere achter mijn rug om. En toen dat uitkwam ben ik ook gewoon weer gaan praten met andere. Daar is heel vaak en heel veel ruzie over geweest waarbij ik het toch weer niet deed.

Uiteindelijk is de bom geklapt en ben ik uit woede vreemdgegaan. Niet netjes vanuit mijn kant maar ik kon echt geen kant op. Als ik een smsje kreeg dan werd dat gecheckt, MSN opgeslagen gesprekken werden gecheckt.

Ik heb heel veel moeite gehad om mijn man hierna 100% te vertrouwen en ik ben heel erg jaloers geworden. Ik ben nog steeds niet stabiel als in dat ik denk dat hij uiteindelijk toch wel een leuker iemand tegen komt.

Die relatie heeft mij destijds echt heel erg verpest en ik heb heel hard moeten werken om op dit punt te komen.
Jaloers ben ik nog steeds wel een beetje maar ik vertrouw mijn man 100% en telefoons liggen hier gewoon open en bloot, kennen elkaars code maar kijken nooit. En contact met andere heb ik al helemaal geen behoefte aan.

Je hebt er goed aan gedaan om in te grijpen.

 

@siriel een hele dikke knuffel voor jou.
Ik vind het zo ongelooflijk knap van jou. Al die tijd heb je je zoon zijn eigen keuze laten maken en het gesprek gaande gehouden. En dan de afspraak dat je in zou grijpen wanneer nodig.
En dan was nu de tijd daar dat jij de keus maakte in het belang van jouw kind. Ik heb heel veel respect voor jullie, hoe jullie hier mee zij omgegaan.

Hopelijk is het verdriet voor je zoon niet al te heftig en wordt voor hem alles weer wat rustiger.

 

Een diepe buiging voor jou. Echt neem jezelf niets kwalijk, je hebt je zoon met zoveel liefde begeleidt en dit meisje een veilige haven en kansen geboden ondanks de moeilijkheden die je zag. En nu was het genoeg en spring je natúúrlijk voor je zoon in de bres. Het is niet dat je dit meisje meteen hebt afgeschreven.. juist niet.. hij had een zetje nodig en nu kan hij zn leven weer oppakken. En ik weet zeker dat je er ook zult zijn om hem te troosten als hij er nog verdriet om heeft.
Respect voor jou en voor je zoon. Jullie zijn geweldige mensen

 

Je zoon lijkt op jou en daar mag je ontzettend trots op zijn.
Jullie hebben naast hem gelopen, waren er altijd, maar hij heeft zelf mogen ontdekken.

 

Lastig voor jou om hem zo te zien . En ik denk ergens ook wel een logische reactie van hem. Hij heeft liefdesverdriet, hij vond haar nog heel leuk. En uitmaken voelt dan zó rot.
Maar dit 'aankijken' had hij echt nog maanden kunnen vasthouden. Dit is, net wat je zegt, dat punt geweest waar je hem voor zou waarschuwen. Dat punt dat hij zelf het niet helemaal goed kan zien. Heb je dat aan hem uitgelegd. Dat dit het punt is waar hij toen naar vroeg.
Het was gewoon geen gelijkwaardige relatie. En het blijft linksom of rechtsom toch steeds gaan op haar manier. Echt super knap dat ze ook steeds wat aan kan passen in haar gedrag. Maar ze blijft dingen houden zoals nu weer met die contacten. Hij mag geen meisjes als contact hebben. En dat is sowieso al iets waarin hij zich aan haar aanpast wat absoluut niet zou moeten hoeven, hij mag zelf bepalen met wie hij contact heeft. Maar zij mag dat blijkbaar wel. Ze wist ze wel meteen als hij er om vraagt, maar blijkbaar bedenkt ze dat zelf niet vantevoren.
Juist dat willen aanpassen van haar maakt dat hij het wil blijven volhouden, dat is zeker te begrijpen. Echter ook de valkuil, want dit zal
continue terugkomen bij nieuwe dingen.
Daarnaast, als hij terug zou kijken in de relatief korte periode dat ze nu verkering hebben gehad, is hij bijna alleen maar in tweestrijd geweest of dit het nu wel is en of hij genoeg op haar kan bouwen. Zelfs in de eerste verliefdheidsperiode waarbij de meeste koppels nog totaal geen ergenissen hebben aan elkaar en álles nog leuk is aan elkaar.

 

Ach vrouw... Ik heb het met je te doen. Je hebt zo je best gedaan.

Maar ik denk dat dit niet verwonderlijk is, hij voelt zo veel momenteel. Dit moet hem toch ook overspoelen, en eigenlijk is het nog een puber. Gevoelens van boosheid, verdriet, schuldgevoel, "wat als", het zal constant door hem heen gaan.
Het zal heel moeilijk zijn om alles een plekje te geven. En de makkelijkste emotie is nu boosheid, dat is makkelijker om te uiten en een schuldige aanwijzen.

Ik zou je keuzes nu echt niet in twijfel trekken, je hebt het juiste gedaan.
En je zoon gaat dat heus wel in zien, maar nu lukt dat even niet. En dat is ook niet gek, het heeft nu tijd nodig om te bezinken en tot rust te komen.

 

Ontzetten veel respect voor jou en je relatie met je zoon. Gun mijn dochter zo n vriendje! Zie het als rouw, eerst komt ongeloof en dan de boosheid, dus logisch dat hij boos is. Vat het niet persoonlijk op.

 

Laat maar even gaan. Hij is gewoon bezig om alles te verwerken en is natuurlijk nog jong. Even afgeven op je ouders en tegen ze aanschoppen is heel normaal. Het heeft tijd nodig.

 

Dit idd. Hij draait wel weer bij.