Erg logisch dat het allemaal niet leuk voelt nu. Je voelt je denk ik toch een beetje als de dader. En dat maakt je zoon er ook duidelijk van. Maar ik denk ook dat je man gelijk heeft. Wat ik hier al eerder benoemde; hij is niet zonder reden überhaupt ooit die relatie aangegaan met haar. Die reden zal er vast nog zitten en daar moet hij nu ook afscheid van nemen. Daar heeft hij het nu moeilijk mee, vermoed ik. Maar zoals ik het zo lees, verwacht ik dat na een tijdje, als hij door heeft hoeveel vrijheid hij eigenlijk ingeleverd heeft, hij wel gaat inzien dat dit écht het beste is voor hem nu. En dan gaat hij je denk ik wel bedanken voor het doorhakken van die knoop. Anders schuiven zijn grenzen misschien steeds ook steeds verder op zoals iemand hier zelf ervaren had. En had hij er misschien ook zo 3 jaar of langer in gezeten terwijl hij daaraan onderdoor zou gaan.
Ik moet een klein beetje lachen om dit stukje, sorry. Ja natuurlijk willen haar ouders hem behouden voor hun dochter dus ik zou idd meegaan om die spullrn weg te brengen. Het voelt alsof die ouders hem anders gaan manipuleren... En ja natuurlijk is hij een goede partij voor haar alleen... is zij ook een goede partij voor hem, dat is de vraag. Ik hoop dat hij zich dat realiseert. Ik vind t mooi hoe jullie ook nu weer in gesprek blijven en samen kijken hoe en wat ik hoop echt ook zo'n band met mn dochters te hebben als ze wat groter zijn.
En dat gaat helaas nog heel lang duren. Ik ben echt nog jaren later gebeld "oh sorry, ik wilde jou helemaal niet bellen " Werd gevolgd op fb, Twitter en alles wat je je maar kan bedenken. Dan werd er via een ander meegekeken zeg maar. Uiteindelijk heb ik mijn ex na een half jaar gezien, we zijn een nachtje hotel + najib gaan doen. Dat was toen verjaardagscadeau dat ik al gegeven had. Ex wilde toen terug, miste me zo erg. En ik was alleen maar blij in het begin echt niet hoor. Gekwetst, boos, verdrietig. Alles wat nu voorbij komt bij je zoon. Maar uiteindelijk zag ik in dat het beter was en hij ook.
Dat was de reality check waar hij zelf om vroeg en je plicht als moeder. Gaat wel weer voorbij maar dit is gewoon een heftige rollercoaster, zn eerste vriendin en dan ook nog eens kennismaking met borderline. Voor niemand is dat eenvoudig ongeacht de leeftijd en t aantal relaties wat je al gehad hebt. Dus dat hij een lichtelijke mentale explosie heeft van heen en weer slingerende emoties en dat jij als dichtsbijstaande de emmer over je heen krijgt...dat is voor nu redelijk normaal. Leuke BBQ met zn vrienden bij jullie thuis organiseren straks, jongens onder elkaar helpen elkaar ook door dit soort dingen heen. Vuurkorfje en wat goeds te drinken, werkt ook therapeutisch. Als hij geen enkele twijfel had dat t de goede keuze was had hij jou gebod gewoon naast m neergelegd met t "ik ben 18 jaar relaas". Zo was ik ook namelijk. Als je gelijk had maar ik was te trots om t toe te geven kwam dat relaas niet alleen een flink gemopper. Had je geen gelijk en was ik vol overtuigd kwam t volle verzet. Nu is t ff schoppen tegen degene t dichtstbij, doet jou ook zeer heb je niet verdiend en ergens beseft hij dat ook wel. Zeker wanneer hij een nieuwe leuke meid treft zonder rugtas, kan je een dikke knuffel verwachten. Dan realiseert hij zich pas echt hoe het OOK kan zijn en hoe ongezond deze relatie was voor hem. Geen meid is t waard om zelf kapot aan te gaan, idem voor een knul. Sommigen moet je met een grote boog omheen, anderen zijn leuk voor een gezellige tijd of een biertje maar gewoon een ramp in een relatie en met weer anderen snap je de strekking 1+1 maakt 3 (geen baby's bedoeld). Soms zie je t vantevoren en bij anderen kan t even duren. Wat hij getroffen heeft kan ook zijn vrienden treffen. Hopelijk spreken ze onderling af elkaar ook "in check" te houden. Mijn man heeft ook zo'n ex gehad en werd steeds verder geisoleerd, het is dat zn beste vriend t ff helemaal spuug en spuug zat was en m keihard confronteerde. Hij was gaandeweg al meer op zn werk aan t nahangen en wilde op zn eigen verjaardag niet eens meer naar huis. Collega heeft uiteindelijk naar zn moeder (ook een docent op die school) gebeld (!) om aan te geven dat t echt niet goed met m ging. Maar zij kon niks, ja standby staan en afvangen. Pas na die relatie (bedankt maat!!!) heeft hij leren grenzen aan te geven en te bewaken, de wijste les in heel zn leven. Hij heeft op zijn beurt weer een andere vriend uit zo'n relatie gesleept. Geen diagnose borderline maar behoorlijk toxic. Makkelijk nee, t kan je vriendschap kosten maar anders kost t de kop van je vriend. Tactvol wordt t m niet meer tegen die tijd. Gelukkig hadden ze dat onderling al afgesproken nadat zijn beste maat m "redde" dus dat was geen probleem bij hun. Mijn mans gebrek aan grenzen en minimale zelfvertrouwen om ze te handhaven was ook exact de reden waarom ik m daarvoor afwees toen we beiden nog vrijgezel waren en hij een relatie met mij wilde. Ik had m platgewalst ook nog zonder echt de intentie daartoe en tegengas zou er echt niet komen eerder "ja lief". Toen was t al een goud goeie jongen dus daar begon ik maar gewoon niet aan. Ik was toen best wel fel en behoorlijk van de snappy comments, niet dat ze niet waar waren maar iets tactvoller had een optie geweest zeg maar. Dus leek me niet zo verstandig destijds, voor zn eigen welzijn en vooral zn zelfvertrouwen. Ik hou de goeie jongens graag heel, ze zijn al zo zeldzaam lijkt t. Dus we bleven maar op "biertje drink"- niveau, was hij t niet zo mee eens, mja je hebt er twee nodig in een relatie dus schikte hij zich er maar naar. Pas jaaaaaaren later en beiden de nodige relaties verder zei ik oke bij zn toen inmiddels derde poging. Mja nu komt hij met een veeg terugzetten als ik even uit de hoek kom met een opmerking (heeeeeheeee heeft ff geduurd zeg!) en sommige dingen blijven gevoelig maar goed, die ontwijk ik maar die wijsheid heb ik in de loop der tijd bijgeleerd. Hopelijk blijft hem en zn vrienden zo'n episode bespaard in de toekomst, maar kunnen ze wel elkaars vangnet zijn en niet de beroerdste om de confrontatie aan te gaan als ze zien dat t niet goed gaat en dat dat ook wordt geaccepteerd van elkaar dat ze de niet altijd prettige boodschap komen brengen. Voor nu...ik zou een vuurkorfje neerzetten en bier in de koelkast of in een bucket met ijswater bij de vuurkorf. Komt wel goed met m, je hebt er goed aan gedaan, maar het heeft ff tijd nodig.
Ik mag het misschien niet zeggen maar als ik zie hou jij haar ouders omschrijf (tenminste hun gedrag) weet je wel waar het vandaan komt
@siriel hoe is het gesprek verlopen voor je zoon en hoe stelden het meisje haar ouders zich dit keer op? Kijkt je zoon met een positief gevoel op het gesprek terug of werd het gesprek gaandeweg door de ouders weer geleid naar 'je was zo goed voor haar' waardoor hij zich weer schuldiger/rotter voelt?
Bedankt voor ook jouw reactie, en alle andere reacties, maar ik zal hier even een update geven, het was nogal een heftig weekje laat maar zeggen Zaterdag heeft hij het dus uitgemaakt, nadat ik hem teruggestuurd had. Maandag vertelde hij dat hij zondag voordat hij met zn vrienden naar de zwemplas ging, toch nog bij haar langs gegaan is. Hij wilde hier niet over liegen, dus heeft het toch maar verteld aan ons de volgende dag. Het zat hem niet helemaal lekker hoe het zaterdag gegaan was, zij had heel nonchalant gedaan, en hij was echt vol van verdriet. Hij heeft een goed gesprek gehad op de groep met haar (volgens hem) Zij vond het maar gek dat het zaterdag eerst allemaal ok was, en nadat hij thuis bij ons was geweest het toch ineens ging uit maken. Dus dat het wel van ons afgekomen moest zijn. Hij had haar uitgelegd dat hij haar nog steeds lief vindt, een leuke meid en heel graag bevriend met haar wil blijven en haar helpen als het nodig is Maar dat hij snapt dat zijn ouders hem in bescherming nemen omdat wij zien dat het gewoon niet helemaal goed gaat zo. Zo'n soort gesprek had hij gehad met haar. En dat voelde voor hem beter vertelde hij. Ook gaf hij aan dat hij, ook al had hij het liever anders gezien, hij het heel tof van ons vond dat wij hem willen beschermen omdat we zagen dat het de verkeerde kant op ging. Mijn man zei later ook tegen mij dat hij gewoon een duwtje in de goede richting nodig had. Als hij het echt niet uit had willen maken, was hij gewoon niet gegaan natuurlijk, dan hadden wij op onze kop kunnen gaan staan maar dan had hij gedacht, dikke vette doei. Toen die ouders, is hij dinsdag geweest volgens mij, hij wilde echt alleen naar dat gesprek, ook omdat wij elkaar allemaal niet kennen. Dus toch maar laten gaan, ook aan die ouders verteld dat hij het jammer vindt dat het zo gelopen is, maar dat hij er nog steeds wil zijn voor haar. En dat hij niet weet hoe het in de toekomst gaat, of ze elkaar blijven zien of dat het verwaterd. Of dat zij of hij iemand anders tegen komt en dat het contact misschien wel stopt. Die vader had aangegeven dat hij het begreep, ook van ons, en dat als de situatie omgedraaid was hij hetzelfde gedaan had. Ze vonden, en vinden hem een ontzettend lieve en leuke jongen, netjes opgevoed, en hoopten dat dit voor hun dochter veel positiefs zou gaan beteken. Ik geloop ook echt wel dat mijn zoon een positieve invloed gehad heeft op haar de tijd dat ze samen waren, maar heet was, voor hem iig niet gezond meer. Ik merkte direct na dat gesprek met die ouders, dat hij gewoon weer helemaal zichzelf was, hij leek wel echt opgelucht ofzo. Woensdagavond begon het.. Ze ging de hele tijd appen, bellen, ze had buikpijn, misselijk.. ze wist niet wat er was.. (ik dacht al, OMG!!) Donderdag weer hetzelfde, zoon kwam vrijdagochtend vroeg bij me en zei nauwelijks geslapen te hebben. Ik had donderdag al tegen hem gezegd, het is uit, en ze heeft je volle aandacht zie je niet wat ze aan het doen is?? En ook tegen hem gezegd, dat hij haar moest vragen een zwangerschapstest te doen. Ja ze keek wel, misschien volgende week, geen tijd blababla. Ze is aan de prikpil (wordt via de groep geregeld) condoom was wel een keer gescheurd Ik dacht nou, zal je zien... 44 en straks ook nog oma.. Niet dat dat erg is, maar wel in deze situatie.. Zoon haar bellen, ik kom nu naar je toe, nee ze had school stage en van alles en nog wat aan smoesjes. Hij is naar de kruidvat gereden, gevraagd welke test hij moest hebben, naar haar gereden, uit de klas laten plukken. En met iemand van de leiding heeft ze de test gedaan. Ze was boos, kon het niet echt waarderen. Gelukkig negatief. Het zal denk ik om de aandacht geweest zijn.. Past iig helemaal in het plaatje. Ik merk dat hij er nu toch wel klaar mee is. Gisteren weer lekker met vrienden weg geweest, en met een goede vriendin. En nu is hij ook weer op stap met vrienden. Vanavond kwam die goede vriendin ook nog even hier, ze hebben samen gegeten, en ik hoorde een hoop gelach van boven af komen. Hij is echt weer helemaal zichzelf. Zo heb ik hem in zijn relatie met zn ex dus nog nooit gezien. Ik hoop dat hij het snel achter zich laat, en dat zij hem ook een beetje met rust gaat laten. En dat hij iig door heeft dat het niet heel handig is als hij haar wil blijven zien als goede vrienden want dat werkt toch niet.
Mijn nare gevoel van afgelopen zaterdag is ook helemaal weg. Hij was op dat moment echt verdrietig, en het hoorde er gewoon even bij. Maar ik merk van de week aan hem dat hij gewoon lekker in zn vel zit, en toen zij ineens weer zn volle aandacht ging vragen met misselijkheid enzo kwam hij toch ook weer direct bij mij. Dus dat zit gelukkig wel goed. Was gewoon niet leuk om hem zo te zien, maarja dat hoort er ook bij
Wat fijn om je updates te lezen. Tenminste, ik snap dat het een heftige week is geweest voor iedereen, maar wel heel fijn dat jij in hem weer de oude persoon herkent, dat hij je weer in vertrouwen neemt en het nare gevoel bij jou is gezakt. Nogmaals, ik vind het knap hoe jij (en je man uiteraard) en je zoon met deze situatie omgaan. Ook hoe hij het gesprek aan is gegaan met zijn ex en haar ouders en daarbij heeft laten weten jullie ingrijpen te begrijpen en te waarderen. Wat een volwassen en eerlijke manier om met iedereen om te gaan, wat een mooie jongen heb je. Ik gun zowel hem als jullie nu een wat rustiger periode met als hij er aan toe is een nieuwe relatie die hopelijk luchtiger en gelijkwaardiger is.
Wat fijn dat hij weer zichzelf is en beter in zn vel zit. Ook zo volwassen, toch dat gesprek aangaan, ik vind dat heel knap van hem. Fijn weekend, dat het maar lekker rustig mag blijven zo
Goed dat hij meteen die test heeft laten doen. Hij heeft laten zien dat ze niet met hem kan sollen. Ze zal t misschien nog n paar keer proberen met weer andere smoesjes maar hij doorziet het dus maak je geen zorgen moeder, hij redt het wel
Wat knap hoe je zoon nu heeft gereageerd en heeft doorgepakt. Ik kan me voorstellen dat het als ouder super ingewikkeld is. Hoe vindt je de balans tussen steunen, vrijlaten en grenzen stellen. Ik reageer niet vaak maar lees je topic met aandacht. Ik vind echt dat je heel mooi en betrokken de balans tussen die drie factoren zoekt en vind! Ik hoop dat ik dat ook zo kan als mijn kinderen die leeftijd hebben.
Jeetje mina, als mijn dochter tegen die tijd de doortastendheid en wijsheid van jouw zoon zou hebben dan zou ik de vlag uithangen. Goed dat hij gelijk no-nonsense die test ff regelt. Gelijk korte metten mee gemaakt. Nu hopelijk rustig aan op naar een super relatie met gelijkwaardigheid en een dijk van een (niet rokende) meid.
Jeetje, heftig hoor waar jullie doorheen moesten deze week. En wederom petje af voor jullie zoon (en jullie dus ook, dit komt zeker ook door jullie manier van opvoeden en omgaan met elkaar)! Inderdaad meteen korte metten maken met manipulerend gedrag. Wat goed ook dat hij dat gesprek met de ouders gedaan heeft en het ook nog wel een goed gesprek bleek te zijn. Ook dat hij zelf nog met haar in gesprek was gegaan en aan jullie aangaf dat jullie toch wel goed gehandeld hebben. Ik denk en hoop, mede door de doortastendheid van je zoon, dat ze het voor zichzelf verpest heeft. Want hoe meer zij blijft manipuleren hoe meer hun contact zal verwateren. En bovenal wat fijn om te horen dat het nu echt een stuk beter met hem gaat!!
Ik ben echt onder de indruk van jullie zoon. (en daarmee van jullie opvoedkunsten) Wat een fijne jongen.
Dank voor de update @siriel. Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties. Heel erg knap dat jullie zoon het gesprek is aangegaan en tevens dat hij meteen gepaste actie heeft ondernomen toen zij signalen afgaf van een mogelijke zwangerschap. En hoe fijn dat hij, zij het een dag later, alsnog naar jullie is toegekomen om "op te biechten" dat ie toch weer langs haar was gegaan. Dat getuigd van een hoop inzicht Jullie doen het keigoed allemaal
Lieve meiden, ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle tips, meelezen en jullie ervaringen. Ook voor alle lieve complimenten van jullie allemaal. Mijn zoon is de avond, nacht na de zwangerschapstest echt 56 keer door haar gebeld en geappt. Er waren een vriend en 2 vriendinnen bij ons, bleven slapen, filmavond etc. De volgende dag is hij naar haar ouders gereden, hij wist dat ze daar was. Heeft de laatste spulletjes van haar die hij tegenkwam daar gebracht, en in bijzijn van haar ouders gezegd dat hij het niet leuk vind dat zij hem de hele nacht door appt en belt. Aangegeven dat hij wil dat ze hem met rust laat. Ze heeft hem overal op geblokkeerd, en niets meer gehoord. Ze zei nog wel toen hij wegging dat ze hoopte dat het goedkwam tussen hun Zoon is echt al dagen in een opperbeste stemming en gaat elke avond de hort op, zn opleiding is klaar, op nog een paar dagen stage na, dus lekker genieten. Vanmiddag zei hij dat hij zooooo blij was dat wij hem teruggestuurd hebben om er een punt achter te zetten, hij ziet nu pas dat hij dus echt zichzelf niet meer was, en alleen met haar shit bezig was. Ik ben zo blij vooral voor hem. Hopelijk snel een leuk en lief meisje voor hem, maar ik denk dat dat zeker wel goed komt