Onze zoon van 2,5 jaar is heel vaak moe, hij slaapt gemiddeld 15 uur op een dag. Maar naast het slapen trekt hij zich vaak terug op zijn kamer, ligt op zijn bedje of hij op ligt op de beneden op bank onder een dekentje. Hij speelt/danst ook wel maar heel minimaal. Als we iets willen ondernemen of ergens naartoe gaan gaat dat met veel protest. We nemen al niet meer mee naar drukke plaatsten of verjaardagen omdat daar te veel prikkels zijn. Omdat hij vaak bloedneuzen heeft en elke dag meerdere driftbuien (waarbij hij zonder aanleiding zijn hoofd hard tegen de vloer of meubels slaat) zijn we meerdere keren naar de dokter gegaan. We maken ons zorgen wat er met hem aan de hand is. Uit een algemeen bloedonderzoek kwam niets. Ook is hij door een kno arts nagekeken. Zijn er moeders die dit herkennen? Ik wil graag weten wat er met onze zoon aan de hand is. Vind het zo moeilijk om te zien dat het voor hem vaak allemaal zo veel is en wil hem graag helpen.
Hoe zijn zijn ogen? Ik lag om 10.00 vaak al te slapen op de vloer omdat ik zo moe was van t ingespannen kijken.
Wat vervelend Eet hij genoeg (en gezond?) En komt er dus voldoende goede energie binnen? Een kind heeft niet zomaar tekorten idd in bloedtest te zien zijn, maar door te weinig gezonde voeding bij bijv niet willen eten, kunnen ze wel moe en lusteloos worden. Is hij verder wel fit? (Koorts, verkouden oid) en tussendoor wel vrolijk of zit hij niet zo lekker in zn velletje? Kun je hem activeren door lekker buiten te gaan spelen, speeltuin bijv? Of speelgoedje achter het huis?
Hij heeft gelukkig geen tekorten in zijn bloed, de waardes waren normaal. Hij eet wel heel minimaal, hij wil niet echt eten. Daar proberen we hem wel in te stimuleren. Hij kan wel lekker spelen, heel erg in zichzelf, praat nauwelijks en speelt niet graag met andere kinderen. Hij is wel vaak ziek/verkouden maar volgens mij zijn alle jonge kinderen die naar het kinderdagverblijf gaan dat wel. Hij is gek op knuffels, hij heeft een paar lievelingsknuffels waar hij heel veel mee kroelt. Buiten wandelen vind hij ook leuk, zolang het maar er maar niet te veel prikkels zijn.
Wat is waar je je zorgen over maakt? Over zn weinige energie, hangerig zijn, of juist over gedrag (driftbuien, naar andere kinderen?) Of over het totaalplaatje? Ik mis het ff
Het totaalplaatje..wil hem graag helpen maar weet niet hoe. Hebben al vanalles geprobeerd. Niet alleen wij maar ook de opvang loopt hier tegenaan.
Jeetje heftig!! Hier had ik wel een energieke peuter, maar met ruim 3jaar sliep hij idd ook nog 15u per dag. Tot ik hem op een melkvrij dieet zette. (Hij had geen uitslag, geen eczeem of iets in die richting) Het middagslaapje van 3u+ verdween als sneeuw voor de zon. Totdat ik hem een paar weken geleden weer melk gaf toen wilde hij weer slapen overdag. Ik zeg niet dat dat ook met jouw peuter zo is, maar het kan dus wel.
Ik ben ook wel heel benieuwd hoe het gaat op de kdv. Zien ze dingen en hoe vaak gaat hij er naar toe? Onze knul had (heeft) veel energie en sliep juist heel weinig. Hij at juist wel heel goed. Misschien toch anders ook in eem negatief spiraal. Als je moe bent heb je ook geen puf om goed te eten, van weinig eten krijg je weer weinig energie. Vind het ook wel zorgelijk dat hij zo moe is en hagerig. Pfeiffer en ziekte van lyme zijn dus ook uitgesloten? Geem vitamine d tekort of andere vitamines en mineralen?
Ik ben nu het boek; goed vies het nieuwe gezond aan het lezen. Gaat over voeding en hoe je darmen in relatie staan met de rest van je lichaam. Ik vind het heel boeiend. Misschien ook het lezen waard.
Wat sneu dat je zoontje zich blijkbaar niet altijd lekker in zijn vel voelt zitten. Wat betreft het zichzelf pijnigen: ons zoontje heeft dat ook een periode gedaan. Dat deed hij als hij gefrustreerd raakte. Hij beet dan op z'n vingers of sloeg z'n hoofd tegen de grond. Nooit tot bloedens toe hoor, ook geen blauwe plekken aan overgehouden, maar toch. Omdat ik dit gedrag herken (ik heb zelf nog maar recentelijk afgeleerd om mezelf bij frustratie te pijnigen) begrijp ik het en kon ik er goed mee omgaan. Ik reageerde altijd liefdevol, geduldig en begripvol op op het feit dat hij ergens gefrustreerd over was. Nooit boos. Ik kwam dan bij hem zitten, troostte hem en vroeg hem dan wat er aan de hand was en of we het samen konden oplossen/of ik hem ergens mee kon helpen (het ging vaak over iets sufs, zoals z'n trein die niet goed in het spoor wou lopen ondanks verwoede pogingen). Ik raakte hem ook altijd liefkozend aan om hem tot rust te brengen en zorgde ervoor dat hij zichzelf niet meer kon pijnigen (z'n handje pakken/hoofdje pakken of m'n hand tussen z'n hoofd en de grond/muur). Langzaamaan zijn deze buien gestopt en doet hij het gelukkig niet meer. Het is heel vervelend om te zien, maar hopelijk net zoals bij ons een fase. Hopelijk heb je hier wat aan. Succes!
Oeps lees alle reacties nu pas. De leidsters hebben al aan de bel getrokken toen hij 1 jaar oud was. Zij zien bij hem ander gedrag dan leeftijdsgenootjes. Inmiddels hebben wij met het kdv en het cjg hulp aangevraagd.
Dank je voor je reactie. Wij reageren al een lange tijd hetzelfde zoals jij doet, liefdevol en geduldig. Onze zoon kan uit het niets met zijn hoofd op de grond slaan en helaas wel zo hard dat hij er blauwe plekken van overhoud. En omdat hij ook niet tegen druktes of veel geluid kan gaan we ook niet meer naar verjaardagen of drukke plaatsen met hem. Het doet me veel verdriet om mijn zoontje zo te zien strugglen en ben nu ook bezig met hulp voor hem.