Kan het niet de verhuizing zijn? Een verhuizing is natuurlijk een ingrijpende gebeurtenis en zijn kamer is dan nog vreemd.
Een lekker grote knuffel in zijn bed om tegenaan te kruipen? Verder weet ik het niet, heb er ook geen ervaring mee, want ik word al wakker als ze naast me staat te ademen. Dus dan leg ik haar gewoon weer in haar eigen bed. Ik vind het zelf helemaal niet zo fijn als er iemand naast me ligt, ik slaap het liefst alleen, dus ik snap het heel goed. Mijn vent duld ik dan net, zolang ie op zijn helft blijft liggen .
<3 Zou hem inderdaad terug blijven leggen. En misschien zo'n wekker met lampje/oogjes ofzo, dat hij weet vanaf wanneer hij bij je mag komen liggen?
Ja zou kunnen. Maar we zijn er behoorlijk op vooruit gegaan. Het is een veel prettiger en stiller huis in een rustige wijk.
Ja daar heb ik ook aan zitten denken, zo’n wekker. Misschien moet ik die maar eens aanschaffen. Hoewel hij opzich wel kan zien wanneer het licht is buiten. En dan mag hij wel naar me toekomen. Overigens staat er altijd een nachtlampje aan op de gang. Heb een van de drie philips hue spotjes op rood en dan 1%. Met je ogen dicht hindert het niet maar met de ogen open heb je wel voldoende licht om niet van de trap de lazeren
Ik denk dat voor een jong kind wat dat betreft andere dingen spelen: ook al ga je er op vooruit, het blijft anders dan anders en dat is wennen.
Dat is fijn. Ik denk wel dat het dan tijdelijk is hoor. Ook al is het een fijner huis, het blijft toch vreemd en wennen voor een kindje.
Je geeft zelf al aan dat je grens is bereikt en dan moet hij toch in zijn bed blijven. Tja dan de vraag hoe als je niet snachts zelf naar de wc moet of even wakker bent. Zelf een lichte slaper dus voor hij bij ons op de kamer is hoor ik hem al. Snachts toch echt naar de wc dus ben altijd even wakker midden in de nacht. Bij ons sliep hij als baby in mijn armen door de verborgen reflux. s nachts liep ik met hem of hij sliep in zijn bed. Ik heb mijn portie wel gehad en ik kan echt niet slapen als niemand tegen mij aan komt te liggen. Nee mijn man ook niet, die heeft een eigen kant. Wanneer we logeren slaap ik met zoontje in 1 bed en kan hem dan met grote regelmaat zijn kant op schuiven. De plek die hij in kan pikken dat pikt hij ook in hahaha.
Nou dat dus, vooral omdat het bed 180 is en we samen op een half matras liggen. Dus van die 180 wordt maar 50cm gebruikt. Ik zal vannacht eens aan de andere kant van het bed gaan liggen kijken wat er dan gebeurt. Het stomme is dat hij bij mn ouders wel gewoon braaf in zn bed blijft tot het ochtend is. En we wonen hier al sinds december. En nu heeft hij wel de eerste twee maanden bij mij gelegen, maar met een eigen deken. En dan blijft hij dus wél op zn plek liggen
Ik heb hem vannacht uiteindelijk met zn eigen deken bij me laten liggen. Maar dat had weinig effect want binnen no time lag hij weer tegen mij aan. Grrr Het begint inmiddels wel mn nachtrust aan te tasten want ik word moe wakker ondanks dat ik wel heb geslapen.
En wat als jij op een aparte matras in zijn kamer slaapt? Een tijdje lang, dus ook elke nacht de volledige nacht. Dan voelt hij die geborgenheid, die hij duidelijk nodig heeft, en kan hij zich weer veilig beginnen voelen op zijn eigen kamer. Hou dat een tijdje vol, en bouw dat dan langzaam af.
Misschien ver gezocht, maar een grote knuffel een t-shirt waar jouw lichaamsgeur aan zit aantrekken? En die bij hem in bed leggen..?
Onze jongste is van juni 2015 en kruipt ook met grote regelmaat bij ons in bed. Hij is altijd een slechte slaper geweest door KNO problemen en soms gaat het een periode goed en dan weer niet. Wij hebben hem in het begin wel proberen terug te leggen, maar dat werkt niet. We waren door alle gebroken nachten zo vermoeid dat we er de fut niet voor hadden om dit consequent te doen. Wij hebben geaccepteerd dat hij regelmatig bij ons kruipt. Het ging redelijk en toen moesten de scholen dicht ivm corona, hij kwam weer iedere nacht bij ons liggen. Nu sinds een week slaapt hij weer de hele nacht in zn eigen bed. Hij komt smorgens rond 6.30 bij ons en als we er nog niet uit hoeven kruipt hij gezellig tegen ons aan en slaapt nog even verder. Onze zoon zoekt echt naar geborgenheid en veiligheid. Ergens snap ik het ook wel. Door zijn KNO problemen heeft hij heel veel oorpijn gehad. Toen dat beter ging was hij 4 en mocht hij naar school. Nu het corona virus en alles wat gewoon was kan ineens niet meer. Tel daarbij op dat hij een slim, maar gevoelig ventje is... Ik bereid me er al op voor dat als hij weer naar school gaat hij wel weer bij ons zal komen. Ik laat het zo, ik merk dat door het erover te hebben hij wel sneller weer in zn eigen bed blijft slapen.