Onze zoon van net 3 heeft een soort "nagel-slooptic". Hij blijft steeds zijn nagels achterover trekken, lostrekken van het nagelbed dus. Ziet er heel akelig uit. Ik hou zijn nagels zo kort mogelijk zodat hij ze moeilijker kan terugklappen, maar hij peutert er net zo lang mee tot het toch losgaat. Doordat er regelmatig losse punten omgekruld zijn, blijft hij er ook makkelijk achter zijn sokken hangen, met nog meer breuken als gevolg. Hij doet het regelmatig tot bloedens toe, zegt ook geen auw ofzo, het lijkt echt een aanwendsel. Hij is sowieso tic-gevoelig lijkt het, ook mbt duimen en tandenknarsen. Hoe kan ik deze nare gewoonte stoppen? Het ziet er akelig uit en zijn nagels zijn voortdurend vervormd en verminkt....
O ik lees ineens dit en denk: 'Ja! Dit doet mijn dochter ook' Wel in andere mate want ze doet het niet bij haar eigen nagels maar bij die van ons. Ze komt dan bij ons en begint eerst aan je nagelriemen te pulken met haar nagels en daarna duwt ze haar nagels onder die van ons en probeert ze dat omhoog te krijgen, heel naar gevoel. Ze raakt dan in een soort trans en word daar helemaal rustig van, heel apart..
Fender doet het echt uit gewoonte, soms kijkt hij wel wat hij doet en andere keren kijkt hij bv gewoon door naar de tv. Het valt me op dat hij dit steeds vaker begint te doen, terwijl zijn andere zeer verslavende gewoonte (duimen) tegelijkertijd minder lijkt te worden. Sinds een aantal weken vraagt hij regelmatig "mama, mag ik fiepen (duimen dus)?" Dat lijkt hij wel bewust te doen en ook te kiezen als activiteit, terwijl dat eerst net zo automatisch ging als nu met die nagels.
Mijn idee zou zijn dat hij dit doet om te 'ontladen', rustmomentje voor zichzelf, zoals duimen. Ik zou proberen of je hem iets anders kan aanbieden waardoor hij dit niet meer met zijn nagels hoeft te doen. Hij doet het omdat het hem iets oplevert, probeer uit te zoeken wat dat is en hem hiervoor iets anders aan te bieden. Doet hij het bv ook als hij mag duimen? Veel ouders willen duimen afleren; mijn kinderen duimen ook en ik vind dat prima, juist omdat het ze iets oplevert (namelijk de mogelijkheid om voor zichzelf even rustig te worden). Dat vind ik belangrijker dan dat ze eventueel later een beugel zouden moeten hierdoor. Als ze ouder worden, vinden ze waarschijnlijk weer andere manieren om dit te bereiken waardoor het dan vaak vanzelf stopt. Bedenk voor jezelf wat je hem zou kunnen aanbieden, bv over een knuffel aaien, met zijn haren draaien (ik noem maar wat ) maar misschien dus ook duimen. Als hij nog niet in staat is om iets anders te kiezen waarmee hij bereikt wat hij met duimen bereikt, zou ik hem zelf laten duimen als hij dat nodig heeft, zou ik denk ik beter vinden dan aan zijn nagels zitten.. Succes!
Van mij mag hij duimen. Onze gastouder wil het hem heel graag afleren omdat zij er vroeger op school zelf erg mee is gepest, maar ik denk dat het vanzelf wel een keer stopt. Ik heb met haar afgesproken dat ze hem er niet op aanspreekt en hem niet corrigeert. Hij heeft het duimen naar mijn idee ook echt nodig om inderdaad even rust te pakken. Maar sinds zij er op gehamerd heeft dat zij het hem wil afleren is hij het wel beginnen te vragen of hij mag duimen, terwijl wij hem er nooit op aangesproken hebben. Het nagels trekken doet hij bij zijn tenen alleen als hij blote voeten heeft (is vaak, hij houdt niet van sokken). Zijn vingernagels laat hij iets meer met rust gelukkig.