Wij hebben besloten het bij drie kindjes te houden ivm praktische overwegingen. Maar ik kan het mijzelf gewoon niet voorstellen dat dit echt de laatste keer was. Dat ik nooit meer zal bevallen en zo'n kleine baby in m'n armen heb.. Vind dat echt wel jammer. Voor meer mensen herkenbaar, of ben ik de enige met blijkbaar een onverzadigbare kinderwens?
Neen, ik begrijp je lans een kant wel hoor. Ik vond mijn zwangerschappen altijd heel erg leuk (behalve de misselijkheid in het begin) en bevallen vond ik heel speciaal. De kraamtijd vond ik geweldig (als ik er aan terug denk toch maar toen ik de 2de keer er weer midden in zat vond ik het minder), de aandacht, het nieuwe, dat mini-mensje... kortom ik zou het zo nog eens doen. Maar dan... de slapeloze nachten, de stress in je relatie soms, het eerste jaar niet meer vrij zijn en vooral de financiën en mijn gezond verstand zeggen: NOOIT MEER! Het is goed zo ....
Ja heel herkenbaar! Had altijd goede zwangerschappen en bevallingen, en zo'n klein baby'tje vind ik heerlijk! Wat dat betreft zou ik er zo 10 willen, haha. Ben nu zwanger van de vierde, maar gelukkig voelt het nu wel klaar. Ik vind het echt prima dat dit de laatste keer is voor alles. Dit had ik bij de derde nog niet. Ben ik ook wel blij om, want dit wordt ook echt de laatste
Mijn reactie in het topic: 'Zo klaar met kids...': Ik zou willen dat ik dit gevoel herkende... Na 3 kids is dat gevoel er nog steeds niet. Mijn man is er wel helemaal klaar mee, ik worstel nog met gevoel vs. verstand. Ik hou nu al een half jaar in een dagboekje mijn gevoelens bij, de voors en tegens, maar ik ben er nog niet mee uitgeworsteld. Ik merk heel erg dat het afhankelijk is van mijn cyclus, rond de eisprong wil ik heeeeeeel graag nog een 4e. Op andere momenten is dat veel minder. Dat is voor mij nu wel goed om te weten, op die momenten probeer ik mijn verstand te gebruiken. Maar ik blijf dat heel moeilijk vinden, iemand een geniale tip om hier overheen te stappen??? Heel herkenbaar dus Boommm, maar ik ben bang dat het bij mij na een eventuele 4e nog steeds niet over is...
Ik vrees dat ik het gevoel ook nooit ga krijgen.. Mezelf wijsgemaakt dat 3 echt het aantal was waar ik gelukkig mee zou zijn. 'geen 2 en geen 4, ik wil er echt heel graag 3' heb ik ooit eens gezegd. Nou, nr 4 (en 5,6 etc) zijn qua gevoel net zo welkom. Laten we zeggen dat op een gegeven moment mijn verstand maar de overhand moet gaan krijgen.. Overigens staat het los van hoe gelukkig ik ben met mijn 3 kinderen en ik besef me ook zeker dat ik heel erg bof dat ik er 3 heb mogen krijgen. Ik word/ben ook niet ongelukkig als het hierbij blijft. Maar mijn hart zou er zo nog een paar kunnen verwelkomen hoor.
Heel herkenbaar. Riep gelijk na de bevalling dat ik geen kinderen meer wilde maar nu ben ik daar aardig op terug gekomen. Ook door praktische overwegingen is de kans heel groot dat we het bij 3 kinderen (bij ons) houden, maar dat gaat wel tegen mijn gevoel in.
Ik zou ook nog heel graag een derde willen.. Mijn man wilt absoluut geen kinderen meer. Ik heb hem voorgesteld dat over 4 jaar als mijn spiraal eruit moet, we het nog een keer kunnen overwegen en dat hij zichzelf anders laat steriliseren. Hij is immer diegene die 100% zeker is die geen kinderen meer wilt.. Ik zou het ook ontzettend jammer vinden als ik nooit meer zwanger zal zijn maar ik respecteer ook de keus van mijn man als hij het echt goed vind zo..
Zo denk ik er ook over. Off topic: ik verbaas me altijd over jouw handtekening . Zo bijzonder, drie kindjes in 2,5 jaar ♥. En dan nog een kinderwens hebben, haha (met een knipoog bedoeld).
ik was na 3 ook nog niet "klaar" als in helemaal afgesloten maar wel besloten dat ik nog zeker tot het nieuwe jaar wilde wachten door de veranderingen die er staan te komen. En dàn zouden we wel weer verder kijken, of in ieder geval weer gesprek aangaan, man vond 2 wel genoeg. Maar een onregelmatige cyclus en foutje in de berekening....
Ik heb dat totaal niet. Ik heb er 2 en moet er niet aan denken om nog een kind te krijgen. Ik kan me juist niet voorstellen dat mensen zo graag meer kinderen zouden willen. Toch sluit ik niks uit. Wie weet denk ik er over een jaar of 5 heel anders over, maar voor nu voel ik niet de behoefte voor nog een kindje.
Ik ben daar ook bang voor boommm maar mijn man wil er echt maar 3. Toch denk ik dan weer: hij wilde er eigenlijk eerst ook geen 3, dus wie weet komt die vierde nog over 5 jaar ofzo mocht ik zwanger raken van nummer 3 ga ik wel heel erg proberen om er echt van te genieten en het zo bewust mogelijk mee te maken, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn.
Mijn man heeft al twee kinderen uit een eerder huwelijk en nu met mij vond hij 1 erbij eigenlijk al wel genoeg. Vooral vanwege alle MMM-ellende. Gelukkig zijn we eruit gekomen dat we toch nog 1 poging voor een tweede gaan doen. Maar dat is het dan ook echt wel. En ik denk eerlijk gezegd niet dat mijn kinderwens dan helemaal klaar is. Maar ja, ik ben niet de enige die erover gaat. Als een tweede ons uberhaupt in 1 poging gegeven gaat zijn hoor, want het gaat allemaal moeilijk en zwaar genoeg worden.
Heel herkenbaar, ik vond het zelfs moeilijk toen de jongste hier uit maatje 56 was gegroeid. Nooit meer maatje 56, ik heb me er echt druk om gemaakt . Maar als ze dan de afgelopen nachten ineens niet meer doorslaapt, ook mijn jongste zoon midden in de nacht huilend wakker wordt en ik 's ochtends zie dat ook mijn oudste zoon slecht geslapen heeft hierdoor, dan zijn de praktische tegens ineens weer heel duidelijk. Over een aantal jaren opnieuw erover nadenken zit hier er niet meer in, ik ben inmiddels 40. Dus gaan hier straks de spullen weg als mijn jongste eruit gegroeid is.
Heel erg herkenbaar. Vanwege praktische overwegingen hebben wij besloten om het bij 3 te laten. Want tja, hoe doe je dat met de auto, het aantal slaapkamers en de vakantie. Het is nu al moeilijk om met zijn 5e een kamer te boeken, laat staan met 6. Omdat ik maar niet van het gevoel af kwam ben ik alle babyspullen gaan verkopen en nu begin ik het langzaam aan te accepteren. Tot er een baby wordt geboren en bij mij de kriebels weer komen, zoals nu.
Hier heel dankbaar voor m'n 2 kinderen, we hebben een lange weg moeten afleggen en ik ben echt zo gelukkig met ze! Ik heb een rot zwangerschap gehad, en nare bevalling en een kraamtijd die vreselijk was. En toch is daar wel een stiekeme wens voor een derde.. Misschien zijn het de hormonen en denk ik er over een tijdje anders over Sowieso zal ik nooit de mmm weer in gaan voor een derde kindje en spontaan is de kans toch echt wel ieniemini klein.
Na de geboorte van onze derde heb ik nog zo'n twee jaar een gevoel gehad van... Hmmm een vierde zou nog wel heeeeeel erg leuk zijn (maar niet praktisch). Daarna heb ik bewust alles weg gedaan, kamertje, kleertjes, maxi cosi etc... Alles uit huis. En nu, de jongste is 5, denk ik.... Heerlijk zo, 3 jongens, lekker stel. Het groeit, wordt groter en zelfstandiger. Dus voor ons is 3 goed!
MiszM. wat leuk, zwanger van de vierde. Gefeliciteerd! Eppo82. precies, zo herkenbaar. Ik ben super blij met m'n drie dametjes, maar heb nog veel meer liefde voor eventueel een vierde (en vijfde, zesde en zevende ) SDonya. Ook lastig als jij er anders over denkt dan je vriend. Hopelijk over vier jaar nog een keer proberen inderdaad. Iets heel anders trouwens, hoe bevalt je spiraal? Deed het zetten pijn? Gizzie1983. Haha we hebben niet stil gezeten Is ook wel bijzonder hoor, zo snel op elkaar, maar vooral ontzettend genieten! Hilly. Jeetje wat een lange weg hebben jullie afgelegd dan voor J. Ik hoop van harte dat de eerste poging gelijk raak is!!! Denk dat het hier ook wel meespeelt dat ik zó ontzettend graag een keer een normale kraamtijd wil en gewoon voor de volle 100% genieten. Na drie vroeggeboortes en dus nooit een relaxte kraamtijd zit dat wel een beetje dwars geloof ik. Maar vier kindjes is gewoon echt niet praktisch. Het past niet in een auto, lastig met hotels.. Maar toch.. T blijft kriebelen haha. Heel blij om te lezen dat ik niet de enige ben.
Met dus een groot risico op weer een vroeggeboorte en weer geen relaxte kraamtijd. Dan kun je bezig blijven
Ik denk dat het bij deze keuze belangrijker is om aan de kinderen te denken die je al hebt. En het kind dat je erbij kan krijgen. Kun je die allemaal de aandacht krijgen die ze verdienen of nodig hebben?
Ik heb niet stiekem nog een kinderwens, maar openlijk. Mijn man echter niet, dus dat maakt het lastig... De zwangerschap en bevalling mogen wat mij betreft wel overgeslagen worden, het is dus echt een KINDERwens en geen zwangerschapswens oid (dat hoor je ook wel eens).