Het was misschien verstandiger geweest om iets hier te schrijven of een nacht te slapen. Je komt nu ook heftiger over dan dat je wil. Je schrijft dat hij naar een plusklas gaat maar hoe is de begeleiding in de klas.kan hij zelfstandige dingen gaan doen, heeft hij voldoet taken met andere woorden krijgt hij genoeg uitdaging? Onze uk is nog een heel stuk jonger maar als hij niet weet wat hij moet doen, teveel prikkels krijgt of zich verveelt is hij druk en gaat gekke dingen doen. Met duidelijkheid en voldoende uitdaging gaat het een stuk beter.
Ik heb alles gelezen en vind je ook overdreven reageren. Hier heeft de IB'er ook vaak gesprekjes met leerlingen zonder dat ouders het weten. Kan een ruzie zijn die moet worden opgelost, ongepast gedrag dat besproken moet worden en natuurlijk ook vaak voor de begeleiding van het kind. En bij alle gevallen hoor ik dat van mijn dochter achteraf. Prima, want zij weten op school prima wat nodig is om een kind te begeleiden. Als er echt problemen zijn of de IB'er denkt dat er meer nodig is dan worden wij ook betrokken. Het is voor school toch ook niet te doen om voor elk akkefietje of dingetje ouders op de hoogte te stellen. En het 'ja maar' lees ik ook veel terug als ondertoon in je berichten. Kan me voorstellen dat wanneer je zoon dat op school doet het ook heel storend kan zijn. Hij is nog maar 8 hooguit 9, prima dat je je dan goed kan uiten, maar hij moet ook zeker nog weten dat hij niet overal over hoeft te discussiëren, hoe goed en beleefd hij het ook kan. 't is een keer genoeg. Misschien heeft de juf wel tegen hem gezegd d hij dit thuis moest vertellen, zij vindt vast ook dat hij dit prima kan communiceren.
Inmiddels wel en het gaat over dat hij hoge scores heeft, maar zich laat afleiden en zijn werk niet af krijgt (concentratie). Het zou niet gaan om druk gedrag of boos gedrag gaan. De IB-er gaat met kijken hoe zij hem hierin kan steunen. Ook gaf ze aan dat ze mij eerder had willen inlichten, maar dat het niet gelukt was. Dus een een hele fijne reactie en een goed plan. Fijn dat ze hem hierin kunnen steunen. Voordat ik een lading 'zie je wel' over me heen krijg, dit is zeker een belangrijk leermoment voor mijn man en mij. We hadden het vertrouwen niet en hierdoor reageerde we beide overdreven, dat is ons duidelijk geworden. En vaak helpt mijn man mij de boel te relativeren, maar nu zat hij ook mijn level en versterkte we elkaar. Het blijft wel dat wij geïnformeerd willen blijven als er dingen spelen (daar begon deze discussie aanvankelijk ook over), maar we gaan er nu vanuit dat school contact met ons opneemt als er wat is. En voor wat het nog waard is, iedereen dank voor het meedenken (ook de kritische punten). Ik kon me niet in alles vinden, maar woorden als 'paniekerig' hebben mij wel aan het denken gezet. Mooi punt om aan de gaan werken in 2018
Fijn dat je antwoord gekregen hebt en dat het mee valt. Ik vind het knap dat je er ook mee aan de slag gaat hoe je hierin zelf reageert. Moet zeggen dat ik zelf ook wel eens merk dat ik toch ineens heel anders reageer als het over mijn eigen kind gaat. Mocht er nog eens zoiets zijn spui dan vooral even hier op t forum, hoe lastig soms ook, dan krijg je in ieder geval even eerlijke feedback en iets om mee te toetsen.
Lief dat je dat zegt! En inderdaad, hier krijg ik wel een eerlijk antwoordt, bij vriendinnen zou het zo maar kunnen dat ze minder kritisch zijn. Dus heel erg fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan!
Ik zie zelf het probleem niet zo. Soms wil een juf gewoon even een tip en komt er zelf even niet uit. Soms helpt het als een ander even meekijkt of iets bespreekt met een leerling. Dit hoeft echter geen groot probleem te zijn wat direct met ouders besproken hoeft te worden.
Fijn dat het is opgehelderd! En ik snap je gevoelens en reactie wel heel goed hoor, dus geen ‘zie je wel!’ van mij want ik heb soortgelijke situaties meegemaakt en zal ze vast nog vaker meemaken! Heb ook vaker kritische reacties gehad van bv mijn zus en man waardoor ik even op een andere manier naar de situatie kon kijken.
Fijn dat het nu helder is. Persoonlijk zou ik ook mijn vraagtekens erbij hebben als mijn kind met zo'n verhaal thuis kwam en een mail sturen als ik de juf verder niet kon spreken, omdat a. mijn kind soms dingen niet goed verwoordt en b. ik tot nu toe op de hoogte ben gesteld als de ib-er ergens bij betrokken wordt.