bang voor 20 weken echo..

Ik snap je heel goed. Ik vond t beide keren ook heel spannend maar je moet maar bedenken dat t meestal allemaal goed is.. Succes!

 

Spannend ja... bang nee...

Maar in mijn geval was mijn eerste zwangerschap eindigde in een miskraam... en dan zit er ineens heel veel tijd tussen de controles voor mijn gevoel...

Waar komt jou angst vandaan? Als er niets in de families zit....

 

Hoe zag je twaalf weken echo eruit? En wat is waar je bang voor bent dat er mis zou kunnen zijn? Ik bedoel... als je op zp kijkt naar de twintig weken topic's maken eigenlijk alleen de mensen die iets meemaken een eigen topic aan.. om ervaringen te delen.. Mensen met een super 20 weken doen dat toch minder snel...

Ik bedoel.. ik kreeg te horen dat het een flinke zou zijn... en voor een eerste kind was hij flink idd..

Wat bij mij hielp was de gedachte.. ik kan er nu helemaal niets aan doen..
Dat haalde bij mij een aantal scherpe randen eraf...

 

Herken het gevoel ook hoor...maar wij hebben 3 jaar geleden tijdens de 20 weken echo te horen gekregen dat ons zoontje zou komen te overlijden..
Bij onze jongste dochter had ik het niet meer tijdens de 20 weken echo...ook nu is het nog steeds niet mijn favoriete onderzoek,maar ja wel heel belangrijk, dus we moeten ons er maar doorheen proberen te slaan he?!

 

Als je bang ben voor 20wk echo dan kan je net zo goed je hele leven bang voor alles zijn: kindje kan biet groeien later, dom zijn, ziek, complexaties bij geboorte etc etc. Zovell kan gebeuren in het leven van je en je kind.
Je kan beter genieten van de dag van nu en afwachten tot morgen: als het allemaal niet meevalt dan besliss bekijk je het dan maar nu gewoon genieten niet denken en niet bang zijn.

Probeer vooral niet te veel nare ervaringen te lezen en te luisteren: dat had ik ook tien we bezig waren toen positief en elje dagbang voor bloed, toen 8wk echo: klopt hartje of niet, toen 12wk echo: gaat het goed is het echt, uitslag combitest etc. Nu 20ek echo: is alles goed etc.
Ikzelf probeer daar niet te veel nadenken en genieten mus kan het elk moment gaan of zijn en zolang je daar geen controle over hebt laat het los!

 

ik denk dat iedere vrouw dat wel heeft. Het is toch wel een bepalend moment van je zwangerschap. Ik had het in elk geval wel en onze bink was helemaal gezond!

 

Ik heb het ook heel erg. Heb hem 1 november en aan de ene kant zit ik de dagen af te tellen omdat ik het geslacht wil weten en me kindje wil zien, maar aan de andere kant ben ik hartstikke bang dat het niet goed blijkt te zijn. Weet ook niet waar die angst vandaan komt, hebben geen erfelijke ziektes in de familie en ook geen ervaring met slechte 20 weken echo's maar toch. Misschien lees ik teveel verhalen op het forum

 

ik snap het wel, je realiseert je gewoon heel erg goed wat er allemaal mis kan gaan en hoe groot het wonder is van een gezond kindje! niets mis mee maar je moet die angst ook los kunnen laten en genieten van jouw grote kleine wonder

ik heb 2 angstjes gehad tot aan de bevalling.
navelstreng om het nekje(met al dat draaien enzo), en een placenta die spontaan voor de bevalling losliet....

mijn zoon is snel afgenaveld omdat ik hem niet tot mijn borst kreeg, zo kort was de navelstreng en de placenta hebben ze handmatig onder narcose eruit moeten halen....

dus nu ga ik me echt helemaal niets meer in mijn hoofd halen....

 

Hi,

Mijn angst voor die echo is extreem groot. Vorig jaar gingen we niks vermoedend naar die echo.
Na een half uur zoeken direct door naar Nijmegen.
Het was goed mis: Ons meisje had triploidie.
Geen levenskans. Zwangerschap is afgebroken,
Ik ben nu opnieuw zwanger na een jaar en vind het superspannend!

Maar laten we heel goed bedenken dat het juist meestal GOED gaat!!!
En als ze iets ernstigs vinden is dat ook weer goed dat ze dat dan ontdekken en niet aan het eind van je zwangerschap. Zo heb je nog de kans om een keuze te maken.

Heel veel sterkte en hopelijk is gewoon alles oke en kun je weer opgelucht verder!!!!!!

Ellen

 

Hoi,

Ik ken dat gevoel ook hoor! Toen ik net rond de 6 weken bruin bloedverlies had, had ik het niet meer. Ik was bang dat het rood zou worden. Gelukkig was er niks aan de hand.

Vorige week, vlak voor de combinatietest, zat ik er vrij rustig in. Echter, op de dag van de nekplooimeting was ik erg zenuwachtig. Hier ook weer: alles in orde.

Ik denk dat het heel normaal is om enige angst te hebben voor dit soort dingen. Op internet en op de tv zie je veel verhalen langskomen van situaties waarin het mis gaat. Hierdoor dringt het besef dat het in de meeste gevallen wel goed gaat, meer naar de achtergrond.

Ik zou zeggen: probeer uit te gaan van het positieve ook al is dat lastig.

Liefs, Femke

 

Ik heb het ook erg sterk. Het is een hele onrustige zwangerschap en het is erg moeilijk om ervan te genieten. Zeker omdat ik me ook erg ziek voel.
Achteraf hebben we zoveel geluk dat een deel van me denkt, er moet nog iets misgaan. Maar dat is natuurlijk helemaal niet waar. Wij hebben net zoveel kans op een gezond kind als ieder ander.
Waar ik me heel erg aan vasthoud is dat de meeste dingen die ze vinden behandelbaar zijn. Een hartafwijking kan vaak meteen geopereerd worden en dan ben je heel blij dat je het vantevoren weet. Vrienden van ons kregen ook een kindje waar het "foute boel" was. Maar omdat er meteen goede zorg geleverd kon worden is het nu een gezonde vrolijke 5-jarige. Als ze de aandoening niet van te voren hadden geweten was het risico op overlijden veel groter geweest. Daar heb je de 20-weken echo voor. Te zorgen voor de beste hulp als het nodig is.

 

@femkes: Da's precies de reden waarom mijn man en ik een 20-weken echo willen laten doen. Mocht er iets zijn, dan ben je er op voorbereid en dat scheelt een hoop!

 

Heel gek maar ik ben dus helemaal niet bang voor de 20 weken echo. Kijk er zo naar uit. 31 oktober mag ik