Zoonlief heeft sinds een paar dagen een nieuwe trend ingevoerd in huis: 's avonds niet willen slapen. Het is nu 8 uur en het is gewoon zijn normale bedtijd, maar hij brult de hele boel bij elkaar. Als ik nu naar zijn kamer ga stopt hij meteen met huilen en zegt hij dat hij met papa op de bank wil zitten. Dus ik weet vrijwel zeker dat hij huilt omdat hij ons uitprobeert. Ik zit er nu aan te denken om hem maar eens gewoon een tijdje te laten brullen. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan. Doen jullie dat ook, is het verantwoord, en na hoe lang ga je dan alsnog troosten? Ik heb ook het idee dat als ik om de zoveel minuten ga troosten, het huilen alleen maar erger wordt. Die 5 minuten regel werkte wel toen hij kleiner was, maar nu niet meer...
Ja herken ik.. Hebben wij ook gehad.. Na een tijdje aangemodderd te hebben was ik het zat, en heb hem op 1 avond gewoon laten brullen.. Na 20 minuten was het stil. De volgende avond heeft hij het maar 5 minuten volgehouden, vervolgens was het daarna meteen stil.. Het is hard, maar laat maar brullen, tenminste dat heeft hier dus goed gewerkt.
Ja heel herkenbaar Wat wij hebben gedaan is, brullen na 5 min terug, zeggen dat hij moet gaan slapen. Dan na 10 min weer terug, niks meer zeggen, neerleggen zover mogelijk. Dan 20 min, en dan was het meestal wel stil Volg je gevoel erin, en kijk wat je kindje doet
Ja, misschien wel ja... Maar ik twijfel ook nog, omdat ik op die babyleeftijd altijd falikant tegen laten-huilen was. Maar goed, het is nu geen baby meer natuurlijk. Hij is nu 25 minuten aan het huilen...and counting... Maar hij is niet totaal overstuur of zo, gewoon heel boos. Probleem is dat mijn vriend een watje van de bovenste plank is. Die wil na het eerste huiltje alweer een dvd'je met hem gaan kijken. Nu heb ik hem eindelijk overtuigd dat we hem maar eens moeten laten brullen, maar hij gelooft er niet echt in. Dus nu moet ik heel hard hopen dat ik inderdaad gelijk heb...
sja ik ben ook niet van het laten huilen en ik moet zeggen dat ik 25 minuten al best lang vindt... maar ik zou zeggen volg je gevoel. Mijn dochter huilde vandaag ook opeens voor het slapen gaan. Doet ze normaal niet... Ik heb haar 5 minuten laten huilen, toen even gaan kijken en met haar gezeten en toen nog 10 minuten laten huilen en toen sliep ze gelukkig. Denk dat als ze 5 minuten langer had gehuild dat ik haar naar beneden had gehaald.
mja zo'n watje ben ik ook hoor maar ik ben er inmiddels achter dat dat echt gewoon niet werkt hier.. al blijf ik ook geen fan van laten huilen.. erg lastig toen ze rond dat ze 2 werd snachts hardgillend wakker werd duidelijk bang voor iets... maar zodra ik binnenkwam klampte ze zich aan mij vast en werd het alleen maar erger als ik daarna weer weg wilde. uiteindelijk bleek ze bang voor de krokodil onder de kast en de spoken. daarna ging het langzaam weer beter maar ik kon dr niet alleen laten in dr kamertje.. want ze was echt bang.. maar als ik ging kijken.. dan kon ik de rest van de nacht blijven. erg vervelende situatie.. toen met manlief afgesproken dat hij ging kijken als ze zo deed.. en bij hem bleef ze daarna wel stil. (tot ze weer wakker schrok overigens.. maar dan mocht hij weer gaan troosten en terugleggen) nu met nachtlampje, waakpoezen en het feit dat wij ook nog eens opletten.. slaapt ze als een roosje alleen na 3 jaar lang elke nacht meerdere keren wakker.. moet ik nog even wennen aan dat ik niet uit bed hoef om de haverklap
als er echt niets is, zou ik er wel even naar toe gaan, voor mijn part, ieder kwartier ofzo. Kus en een kroel en nee, je gaat niet mee naar beneden, we gaan nu lekker slapen. Waarschijnlijk wordt hij dan eerst nog bozer... maar de boodschap komt dan wel over denk ik. Hier wel uiteindelijk. Als ze té driftig werd, pakte ik haar weleens even op schoot, maar onder géén beding, ging ik uit haar kamertje weg.
Onze kindjes zijn bijna even oud geloof ik en hier sinds een paar dagen ook zo'n fase. Maar wij hebben nu vakantie en wij zijn nogal van: ach ja, dan laat nog maar even spelen, slaapt ze morgen ook wat langer. En ze zit ons niet in de weg, ze speelt ook echt heel lief en leuk alleen. Vandaag ging ze tegen half 11 naar bed omdat ze eerder ook zei: neeeeee niette bed, Tot (zo noemt ze zichzelf) beneeeeeejeeeeeee.... Ach ja, heel verantwoord is het niet maar ik laat haar niet huilen, ik kán het gewoon niet, zeker omdat ze nu begrijpt wat we zeggen. Als ze volgende week weer in het kdv-ritme moet, zien we het wel weer... Aan mij heb je dus niks maar als jij hem kunt laten huilen, moet je het gewoon proberen lijkt me.
Het is mij ook niet gelukt hoor Na 30 minuten huilen heb ik hem er weer uitgehaald Hij zat rechtop in zijn bedje heel zielig te huilen, zijn slaapzak helemaal nat van de tranen en de kwijl. Oh wat een kreng van een moeder voel je je dan. Ik heb toen 10 minuten tv gekeken met hem, in het grote bed, en daarna ging hij zonder problemen slapen. Hij is ook ontregeld door die feestdagen, want op die dagen gaat hij later naar bed dan normaal. Ik zal blij zijn als het weer januari is...die dagen komen mijn neus uit :x Of misschien ligt het eraan dat hij zijn middagslaapje niet meer zou moeten doen...? Ik durf dat eigenlijk nog niet aan, denk dat er dan om een uur of 17.00 echt geen land meer met hem te bezeilen is.
Oeh ik zou er zeker naartoe gaan om de 5/10 minuten maar zou hem nooit voor de tv zetten! Geloof me, daar wennen ze veel te snel aan! Ik wil best een keertje een extra verhaaltje voorlezen of me even mee laten slepen in wat dingen (mama, muziekie aanzetten voor mij, mama engel gevallen, mama: beer kussie geven) maar na vijf minuten is dat gewoon voorbij en wordt ik strenger. Dan weet hij ook dat de rek eruit is. Tv zou ik nooit aanzetten.
Hier ook die fase rond die leeftijd. De eerste week inderdaad wat toegegeven (nog boekje lezen, even knuffelen). En checken of hij echt niet ziek was. Daarna toch laten huilen, want hij begon ook bij zijn middagslaap te muiten.. De eerste avond een uur. Wel om de 15 minuten naar zijn kamer gegaan, maar verder niet aangesproken, alleen even toegedekt. De 2e avond nog een half uur, en na nog 2 dagen was het klaar. Sindsdien slaapt mijn jochie zowel 's avonds als overdag weer prima..
Herkenbaar hoor! Hier net zo'n fase gehad. Op een gegeven moment hebben we haar in ons bed gelegd en sliep ze zo. De volgende dag werkte dat ook niet meer... Toen heb ik haar in de avond op bed gelegd en heb gezegd dat ik bij haar bleef zitten. Ik ben met de rug naar haar toe in de deuropening gaan zitten. Dat vondt ze wel erg interresant, dus dochter vrolijk en springen in bed,zucht. Ik heb haar uitgelegd dat mama bij haar blijft zitten maar dan moet ze wel blijven liggen. Dat werkte! Ik ben 10 min blijven zitten en toen op de overloop gaan staan, onder het mom:'mama zit bij je, maar dan op de overloop' Af en toe zei ik wat terug als ze aan het praten was. Zoals:'duimpje in je mond en ga maar slapen, mama blijft erbij zitten. De eerste avond heeft het een half uur geduurd, de volgende 10 min. (Ik sluip dus na een paar minuten gewoon weg)